จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1287

สี่เยว่หัวเราะออกมา เธอมองไปที่เจ้าสำนักเทียนหยุนด้วยสายตาดูถูก และพูดอย่างดูถูก "ไอ้เฒ่า คำพูดให้คนอื่นแตกหักแบบนี้ คุณไม่ต้องพูดออกมาหรอก ถึงแม้ฉันกับสองเยว่จะไม่ค่อยถูกกัน นั้นเป็นเพราะฉันไม่เห็นด้วยกับการกระทำของเธอมากกว่า!"

"แต่พวกเราสองคนทำทุกอย่างเพื่อสำนักหยุนเยว่จริงๆ!"

"ถ้ามีคนมาคุกคามสำนักหยุนเยว่ของพวกเรา ถ้างั้นพวกเราก็จะร่วมมือกันเพื่อต่อสู้กับศัตรู!"

"ไอ้เฒ่า พวกเราไม่มีอะไรที่ต้องพูดคุยกันอีกแล้ว!"

"ฉันบอกคุณตามตรงก็ได้ หลินชางฉองคนนั้นมีส่วนเกี่ยวข้องบางอย่างกับสำนักหยุนเยว่ของเรา"

"คนๆนี้ อาจจะเป็นเจ้าพระคุณของสำนักหยุนเยว่!"

เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ ไม่เพียงเจ้าสำนักเทียนหยุน แม้แต่สองเยว่และสามเยว่ที่อยู่ข้างๆก็ตกตะลึงเหมือนกัน

คำพูดที่สองเยว่ไม่กล้าพูด คิดไม่ถึงจริงๆว่าสี่เยว่จะพูดมันออกมาตามตรง

สำหรับตำนานเจ้าพระคุณของสำนักหยุนเยว่ ในโลกคุนชางไม่ค่อยมีใครรู้เรื่อง

แต่สำหรับเก้าสำนักใหญ่ โดยเฉพาะเจ้าสำนักเทียนหยุน พวกเรารู้เรื่องนี้อยู่แล้ว

พวกเขารู้ว่าสำนักหยุนเยว่มีตำนานที่เก่าแก่มากๆเรื่องหนึ่ง

สำหรับตำนานนี้ ได้สืบทอดกันมาตั้งแต่เริ่มก่อตั้งสำนักหยุนเยว่แล้ว

อย่างไรก็ตาม สำนักหยุนเยว่สืบทอดกันมาหลายพันปี และเคยเป็นสำนักอันดับหนึ่งของโลกคุนชางมานานมากๆ สำหรับเจ้าพระคุณนั้น ไม่เคยปรากฏตัวเลย

ดวงตาของเจ้าสำนักเทียนหยุนกระตุกทันที เขามองไปที่สี่เยว่และพูด "สหายสี่เยว่ เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงเหรอ?"

ถ้ามันเป็นเรื่องจริง ถ้างั้นเขาก็ไม่ต้องถามอะไรอีกแล้ว

จากท่าทางการแสดงออกของสองเยว่กับสี่เยว่ มันก็แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนแล้ว

เห็นได้อย่างชัดเจน สำหรับเจ้าพระคุณคนนี้ ได้รับการยอมรับและเชื่อใจจากสองเยว่และสามเยว่

อย่างไรก็ตาม สี่เยว่และคนสนิทของเธอ ไม่ยอมรับและไม่เชื่ออย่างแน่นอน

ถ้าเป็นแบบนี้ มันถึงสามารถอธิบายได้อย่างสมเหตุสมผล

ทำไมตอนที่อยู่เมืองมี่หยุน สองเยว่กับสามเยว่พูดเพียงแค่ว่าปกป้องตระกูลฉิน แต่ไม่พูดว่าตัวเองมีส่วนเกี่ยวข้องกับหลินชางฉอง

มันก็แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าภายในสำนัก ไม่ได้ยอมรับฐานะเจ้าพระคุณของหลินชางฉองทั้งหมด แต่ถ้าพวกเขาทุกคนยอมรับฐานะของหลินชางฉอง

ผลลัพธ์ที่ตามมา……

มันจะไม่เป็นผลดีอย่างแน่นอน

การมาของเขาในครั้งนี้ เพื่อมาถามด้วยตัวเองว่าหลินชางฉองอยู่ที่ไหนกันแน่

แต่กลับทำให้เขารู้ความลับของสำนักหยุนเยว่ เรื่องนี้เขาคาดคิดไม่ถึงจริงๆ

จู่ๆเขาก็คิดได้ทันที ครั้งนี้สำนักเทียนหยุนต้องรีบจัดการปัญหานี้โดยเร็ว

อันดับแรกคือห้ามไม่ให้สำนักหยุนเยว่ติดต่อกับหลินชางฉองอีก

มิฉะนั้น มันอาจจะเกิดปัญหาก็ได้

อันดับที่สอง ต้องหาหลินชางฉองให้เจอโดยเร็ว ก่อนที่สองเยว่และสี่เยว่จะมีความคิดเห็นที่ตรงกัน

ถ้าจัดการเรียบร้อย เมื่อถึงเวลานั้น คนของสำนักหยุนเยว่ต้องการตัวหลินชางฉอง มันก็สายเกินไปแล้ว

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เจ้าสำนักเทียนหยุนยกมือขึ้นมาคารวะสองเยว่ สามเยว่และสี่เยว่ทันที

"สหายทุกท่าน ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ถ้างั้นฉันก็ต้องขอตัวจากไปก่อน!"

"ถ้าสหายทุกท่านมีเวลาว่าง เชิญไปเป็นแขกที่สำนักเทียนหยุนของเราได้ ฉันจะต้อนรับพวกคุณเป็นอย่างดี!"

เมื่อพูดจบ ชายชราก็หันหลังจากไปทันที

ดูเหมือนเขาเดินช้ามากๆ แต่เขาก้าวเพียงก้าวเดียวก็เดินออกจากหุบเขาทันที และหายตัวไปต่อหน้าทุกคน

เมื่อมองเห็นเขาจากไป สี่เยว่หันหน้าไปมองสองเยว่ที่อยู่ข้างๆและพูดอย่างเย็นชา "นี่คือปัญหาที่คุณหามาให้สำนักของเรา? ฉันเคยบอกคุณตั้งนานแล้ว เรื่องของเจ้าพระคุณ ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น? แต่คุณก็ยังคงดื้อรั้นจะทำแบบนั้น!"

"ตอนนี้ถ้าพวกเราไม่ตัดความสัมพันธ์กับหลินชางฉอง ฉันคิดว่าสำนักหยุนเยว่คงต้องล่มสลายในมือของคุณอย่างแน่นอน!"

"สองเยว่!"

"ความอดทนของฉันมีจำกัด"