จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1292

แน่นอนว่าไม่มีทางผิดพลาดอยู่แล้ว

แต่ศิษย์พี่ชิวเทียนอาจคิดว่า ในเมื่อแสดงละครแล้ว ก็ต้องแสดงให้สมจริงสักหน่อย

ถ้าโดนจับได้ ความพยายามที่ทุ่มเทลงไป ล้วนสูญเสียไปเปล่าๆ

เมื่อคิดได้เช่นนี้ มู่เฉินพูดอย่างบ้าคลั่งว่า “ศิษย์พี่ชิวเทียนกับศิษย์พี่ปิงหลานของฉัน อยู่ใกล้ๆ บริเวณนี้ อีกไม่นานพวกเขาจะมา ไม่ว่านายเป็นใคร ก็ตายซะเถอะ!”

เมื่อพูดจบ มู่เฉินฟาดกระบี่ที่แข็งแกร่งไร้เทียมทานออกมา

คนชุดดำยิ้มเย้ยหยัน แล้วพูดว่า “ถ้ามู่หง พี่ของนายอยู่ที่นี่ บางทีฉันอาจกลัวอยู่บ้าง สวะอย่างชิวเทียนกับปิงหลาน ไม่อยู่ในสายตาฉันหรอก”

คนชุดดำพูดพลาง มีแสงแวบขึ้นมาในมือ

และยิงสายฟ้าออกไปทางมู่เฉิน แสงทำลายชี่กระบี่ทันที และโดนไหล่ของมู่เฉิน

วินาทีนั้น เลือดไหลทะลักออกจากไหล่มู่เฉิน เป็นแผลลึกจนเห็นกระดูก

ยังดีที่มู่เฉินหลบทัน ไม่งั้นคงจะโดนทำลายไปทั้งแขน

ซิงเฟยพูดอย่างตกใจว่า “ศิษย์พี่มู่เฉิน รีบหนีไปเร็ว! ไม่ต้องสนใจฉัน! ไปหาศิษย์พี่ชิวเทียนกับศิษย์พี่ปิงหลาน เพื่อแก้แค้นให้ฉัน!”

เธอแสดงละครได้อย่างมืออาชีพ

มู่เฉินแววตาโมโหเป็นอย่างมาก พูดปฏิเสธว่า “ไม่ได้! ศิษย์น้อง พี่จะไม่ทิ้งเธอไว้เด็ดขาด! แค่มีพี่อยู่ จะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเธอเด็ดขาด!”

“ศิษย์น้องไม่ต้องกลัว!”

“ถึงตาย พี่ก็จะตายไปกับเธอ!”

ซิงเฟยซาบซึ้งใจมาก ร่างบางโดนแรงที่มองไม่เห็นควบคุมไว้ อดสั่นขึ้นมาไม่ได้

“ศิษย์พี่ เราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคนคนนี้!”

“ศิษย์พี่ไม่จำเป็นต้องทิ้งชีวิตไปเปล่าๆ เพื่อฉัน!”

“ฉันรับรู้ความรู้สึกที่ศิษย์พี่มีให้ฉัน แต่อย่างไรก็ตาม มีบุญแต่ไร้วาสนาที่จะเลื่อนขั้นความสัมพันธ์ ศิษย์พี่อย่าสนใจฉันเลย!”

“ให้ฉันตายไปแบบนี้เถอะ เพราะฉันไม่ได้อยากมีชีวิตอยู่ตั้งนานแล้ว!”

มู่เฉินรีบพูดว่า “ศิษย์น้องพูดแบบนี้ได้ยังไง! ไม่ว่ายังไง พี่ไม่ให้เธอตาย!”

คนชุดดำหัวเราะหึหึ แล้วพูดว่า “อะไรกัน ถึงขนาดนี้แล้ว ยังอาลัยอาวรณ์กันอีกเหรอ ฉันมองแล้วยังซาบซึ้งใจขึ้นมานิดๆ เลยนะ ฮ่าๆๆๆ! แต่มดยังไงก็คือมด”

พูดพลาง เขาหันไปมองมู่เฉิน “ไอ้หนุ่ม เห็นแก่พี่ชายของนาย รีบไสหัวไปซะ นายจะได้รอด ถ้ายังไม่ไสหัวไป นายก็ทิ้งชีวิตเอาไว้ที่นี่ซะ!”

มู่เฉินพูดอย่างโหดเหี้ยม “ไม่มีทาง! ถ้านายมีปัญญา ก็มาฆ่าฉันสิ!”

คนชุดดำแสยะยิ้มเย็นชา “ในเมื่อนายรนหาที่ตาย งั้นฉันจะสนองให้!”

พูดพลาง ก็สะบัดมือ

ทันใดนั้น มีแสงสว่างวาบขึ้นมาอีกครั้ง

“พลั่ก!”

มู่เฉินไม่สามารถหลบได้ โดนกระแทกจนกระเด็นออกไป เลือดทะลักออกมาทางปากอีกครั้ง

ตอนนี้มู่เฉินลุกขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง เห็นเขาเอานิ้วแตะลงตรงหว่างคิ้ว

เลือดทะลักออกจากปาก ทันใดนั้นมีไฟลุกขึ้นมา

สภาพแท้จริงของร่างกายเขา ก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น

ดรรชนีกระบี่ชั้นฟ้า

ส่งเสียงไม่หยุด

ลมปราณที่ทำลายโลกพลุ่งพล่านออกมา

แววตาชายชุดดำวูบไหว พูดอย่างไม่สบอารมณ์อีกครั้ง “ประเมินนายต่ำไป คิดไม่ถึงว่านายจะเป็นคนที่รักอย่างสุดซึ้ง! แต่มดยังไงก็คือมด ถึงแผดเผาสารจิงและเลือด ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง!”

ชายชุดดำใช้มือหนึ่งจับซิงเฟยเอาไว้ ส่วนอีกมือกำเป็นหมัด กระแทกออกไปทางมู่เฉินอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้น มู่เฉินร้องอย่างน่าเวทนา โดนกระแทกจนกระเด็นไปอีกครั้ง ลมปราณทั้งตัวลดลงไปมาก

ครั้งนี้มู่เฉินยืนขึ้นมาไม่ได้แล้ว

ตอนนี้ตาของเขาแทบจะพ่นไฟออกมา โมโหเป็นอย่างมาก

แต่ตอนนี้เขากลับไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ เพราะเขาบาดเจ็บจริงๆ

แผดเผาสารจิงและเลือดนั่นคือการโกหก แสดงละคร ไม่มีทางทุ่มลงไปมากมายขนาดนั้น

แต่บาดเจ็บสาหัสคือเรื่องจริง เขาคิดไม่ออกจริงๆ

ทำไมชิวเทียนต้องทำร้ายเขาจนบาดเจ็บสาหัส

ทันใดนั้นแรงที่มองไม่เห็น โอบล้อมเข้ามาอีกครั้ง

มู่เฉินเหมือนสุนัขตาย โดนคว้าตัวมาอย่างรวดเร็ว

มือหนึ่งบีบคอเขาเอาไว้แน่น ทำให้เขาไม่สามารถหายใจได้

“นาย......นายเป็นใครกันแน่”

เมื่อชายชุดดำได้ยิน ก็อดหัวเราะหึหึออกมาไม่ได้

“ฉันเป็นใครเหรอ”

“มันสำคัญหรือไง”

ตอนนี้ไม่เพียงแค่มู่เฉินที่งุนงง ซิงเฟยก็สมองขาวโพลนไปหมด

คนคนนี้ ไม่ใช่ชิวเทียน และไม่ใช่ปิงหลาน!

ไม่งั้นพวกเขาคงไม่ทำร้ายมู่เฉิน จนบาดเจ็บสาหัส!