จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1293

เมื่อซิงเฟยได้ยิน ก็อดอึ้งไม่ได้

ไอ้สามจางเหรอ

ตามใจชอบขนาดนี้เลยเหรอ

ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าโกหกแน่นอน

เมื่อคิดได้เช่นนี้ ซิงเฟยส่งเสียงหึอย่างเย็นชา “ถึงขนาดนี้แล้ว ยังทำลับๆ ล่อๆ อยู่ได้ ไม่ใช่คนดีตามคาด! ขนาดชื่อแท้จริงของตัวเอง ยังไม่กล้าเปิดเผยออกมา”

ชายชุดดำหัวเราะหึหึ ส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ชื่อก็แค่คำเรียกขาน จะจริงหรือปลอม มีความหมายอะไรล่ะ ฉันชื่อไอ้สามจาง ถ้าพูดให้ถูก คนในชนบทล้วนเรียกฉันว่าเจ้าสาม”

“ตอนนั้น......”

“ช่างน่าคิดถึงจริงๆ......”

ชายชุดดำถอนหายใจ ทำท่าหวนคิดถึงอดีต

จู่ๆ ซิงเฟยรู้สึกว่าไอ้หมอนี่ เหมือนจะสติไม่ปกติ

แต่เธอไม่มีเวลามาสนใจเรื่องพวกนี้

ตอนนี้เธอคิดเพียงว่าต้องยื้อเวลาให้นานหน่อย หวังว่าไอ้เวรหลินหยุน จะรีบมาช่วยเธอ

ไม่งั้น ไม่กล้าคิดถึงผลที่ตามมาเลย

ขณะนั้น จู่ๆ ชายชุดดำหัวเราะออกมา

เก็บสายตาที่หวนคิดถึงอดีต แล้วพูดว่า “เธอรู้หรือเปล่า เธอเหมือนเสี่ยวฮัวที่เล่นกับฉันตั้งแต่เล็กจนโตมาก ดวงตาของเสี่ยวฮัวเหมือนเธอ มีชีวิตชีวาแบบนี้ตลอดเวลา”

“และนิสัยเสียตลอดด้วย!”

“ตอนนั้นฉันเกลียดเธอมาก”

“เพราะเสี่ยวฮัวอายุมากกว่าฉันอยู่หลายปี”

“ดังนั้นแรงของเธอจึงมากกว่าฉัน”

“ชอบรังแกฉันเสมอ”

“ในชนบท เดิมทีฉันควรเป็นหัวหน้าในกลุ่มเด็กๆ”

“แต่เพราะมีเสี่ยวฮัวอยู่”

“เธอจึงกลายเป็นหัวหน้าพวกเด็ก”

“จนกระทั่งมีอยู่วันหนึ่ง พ่อฉันบอกว่า”

“ตอนโตให้แต่งเสี่ยวฮัวเข้าบ้าน”

“เมื่อถึงตอนนั้น ฉันจะได้รังแกเธอได้”

“ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ทุกครั้งที่เสี่ยวฮัวรังแกฉัน ฉันจะพูดกับเธอว่า รอให้ฉันโต จะแต่งงานกับเธอ ฉันจะรังแกเธอ!”

“หึหึ......”

“เดิมทีฉันคิดว่าจะมีโอกาสแต่งกับเธอ”

“น่าเสียดาย ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด......”

ดวงตาสวยของซิงเฟยวูบไหว รีบถามว่า “เกิดอะไรขึ้น นายไม่ได้แต่งกับเสี่ยวฮัวเหรอ”

ยื้อเวลาได้สักหน่อยก็ยังดี

ซิงเฟยหมายมั่นปั้นมือเอาไวว้

ใครจะไปรู้ว่าไอ้สมควรตายตรงหน้า ไม่ปกติสักนิด

เธอกำลังจะพูด จู่ๆ ชายชุดดำส่งเสียงหึอย่างเย็นชา

แสยะยิ้มเย้ยหยัน แล้วพูดว่า “เธอกำลังคิดจะพยายามยื้อเวลา แล้วจะมีคนมาช่วยใช่ไหม”

ซิงเฟย “......”

จิตใจของเธอแตกสลาย

ชายชุดดำพูดอย่างราบเรียบ “เธอรู้หรือเปล่าว่าทำไมฉันยังไม่ลงมือกับเธอ”

ซิงเฟยส่ายหัวเหมือนหุ่นยนต์ เธอไม่รู้จริงๆ

ชายชุดดำพูดว่า “ง่ายมาก เพราะมีคนจะช่วยเธอจริงๆ ถ้าไม่จัดการคนคนนี้ ฉันคงพาเธอไปไม่ได้!”

เมื่อซิงเฟยได้ยิน ตาเธอเป็นประกายทันที

ในที่สุดก็มีความมั่นใจ พูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันบอกนายนานแล้ว ถ้านายกล้าแตะต้องฉัน จะเกิดปัญหาใหญ่! ศิษย์พี่ของฉันอยู่แถวนี้!”

ชายชุดดำส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ หันไปมองป่าทึบด้านหลัง

“ถ้ายังไม่ออกมา”

“งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ!”

“ฉันเป็นคนที่ชอบพูดกับคนอื่นด้วยเหตุผล”

“ฉันให้พวกนายออกมา”

“แต่พวกนายยังไม่ออกมา”

“งั้นก็ไม่อยากพูดด้วยเหตุผลแล้ว”

ไอ้หมอนั่น อดลงมือไม่ได้แล้วจริงๆ

ส่วนชิวเทียนกับปิงหลาน ในเมื่อยังส่งข่าวกลับมาได้

เหตุผลนี้ง่ายดายมาก ต้องเป็นเพราะหลินชางฉองจงใจอย่างแน่นอน

ถ้าหลินชางฉองไม่อยากให้ชิวเทียนส่งข่าว จากผลการฝึกตนที่เขาแสดงออกมา

งั้นชิวเทียนกับปิงหลาน ไม่มีทางมีโอกาสอย่างเด็ดขาด

ล้อเล่นหรือไง

ขนาดยาทองระดับหก ยังฆ่าได้อย่างสบายๆ งั้นยาทองระดับเจ็ดก็คงฆ่าได้ในพริบตา

ถ้าไม่อยากให้ยาทองระดับสามอย่างชิวเทียนกับปิงหลานส่งข่าวได้ สองคนนี้จะยังมีโอกาสอีกเหรอ

ดังนั้น เขาจึงรู้สึกว่าตัวเองโชคดี

ที่ว่ากันว่า สุขุมรอบคอบจึงกุมเรือหมื่นปีได้ ประโยคนี้ไม่ผิดเลยสักนิด

ถ้าเขาประมาทแม้แต่นิดเดียว งั้นคนที่ตายตอนนี้คงไม่ใช่มู่เฉิน แต่เป็นตัวเขาเอง

สำหรับน้องชายแท้ๆ อย่างมู่เฉิน ตายก็ตายไปเถอะ

การตายเพื่อพี่ชายแท้ๆ ซึ่งเป็นความหวังของตระกูลอย่างแท้จริง ถือว่าตายอย่างคุ้มค่าแล้ว

เขาใช้น้องชายตัวเองเป็นเครื่องเซ่นตั้งแต่แรกแล้ว

สำหรับการไปช่วย ต้องไปอยู่แล้ว แต่คนที่ไป ไม่ใช่ตัวเอง แต่เป็นคนอื่น

ตอนนี้สำนักเทียนหยุน กำลังตามหาเบาะแสของหลินชางฉองไปทั่ว ยังต้องให้ตัวเองช่วยเหรอ

เมื่อคิดได้เช่นนี้ เขาหยิบยันต์สื่อสารขึ้นมาส่งข่าวออกไป

ไม่นาน คนของสำนักเทียนหยุนได้รับข่าว

เวลาเดียวกัน ในสำนักฉีซาน โดยการนำของผู้อาวุโสปิงหลิน และผู้อาวุโสอีกหนึ่งท่าน

ผู้อาวุโสทั้งสองคน ที่เอาแท่นค่ายกลสี่พิทักษ์ฉีซานไปสำนักเทียนหยุน และไปที่เมืองมี่หยุนครั้งที่แล้ว เพิ่งกลับมาได้ไม่นาน เด้งตัวขึ้นไปบนท้องฟ้า

มุ่งไปยังหุบเขาเทียนยวนทางทิศเหนือ

ส่วนตอนนี้ที่ชายแดนหุบเขาเทียนยวน

ได้ยินเสียงตะโกนของชายชุดดำ สีหน้าของชิวเทียนกับปิงหลิน ไม่สู้ดีขึ้นมาทันที

สูดหายใจลึก ปิงหลานพูดเบาๆ ว่า “พี่เทียน ตอนนี้เราจะทำยังไงดี ผลการฝึกตนของไอ้หมอนี่แข็งแกร่งมาก เราพยามยามหลบซ่อน เขาก็ยังจับพวกเราได้!”