จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1306

ทั้งสองกำลังเดินอยู่บนถนน มีเงาสองสามคน เดินตามมาด้านหลัง

แต่ทำเพียงแค่เดินตามเท่านั้น ไม่ได้ออกมาขัดขวางทั้งสองคน

ผ่านไปสักพัก ไม่รอให้ทั้งสองคนเดินกลับโรงเตี๊ยมที่พัก

ลมปราณอันแข็งแกร่งพัดผ่านมาทางนี้อย่างรวดเร็ว ในบรรดานั้น มีสองลมปราณ มาจากทางจวนเจ้าเมือง

ส่วนอีกสองลมปราณมาจากทางใต้ของเมือง

ยอดฝีมือทั้งสี่คน เข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว

ลมปราณขนาดนี้แผ่ซ่านไปทั่ว เรียกสายตาของยอดฝีมือ ที่อยู่ในเมืองได้ไม่น้อย พวกยอดฝีมือในสำนักกวางยักษ์ และพวกยอดฝีมือในตระกูลใหญ่แต่ละตระกูลของเมืองกวางยักษ์

แต่ส่วนใหญ่เป็นยอดฝีมือของสำนักใหญ่ต่างถิ่น ที่มาเข้าร่วมงานประลองยุทธเก้าสำนักที่ทะเลกวางยักษ์

อีกทั้งยังมียอดฝีมือไร้สำนักจำนวนไม่น้อย ที่ตอนนี้ต่างพากันก้าวออกมา

“สี่คนนี้เป็นอะไรไป”

“เมืองกวางยักษ์มีกฎเหล็ก ห้ามต่อสู้!”

“อย่าบอกนะว่ายังมีคนกล้าทำลายกฎเหล็กนี้งั้นเหรอ”

“ต้องรู้เอาไว้ว่า ถึงเป็นคนของเก้าสำนักใหญ่ อยู่ที่นี่ก็ไม่มีทางกล้าแหกกฎ!”

“ทำไมสี่คนนี้ถึงกล้าขนาดนี้”

“นี่กำลังรนหาที่ตายไม่ใช่หรือไง”

“หึหึ นายไม่ใช่ผู้บำเพ็ญเซียนของเมืองกวางยักษ์ คงไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร ในสี่คนนี้ มีสองท่านเป็นยอดฝีมือของสำนักกวางยักษ์! ส่วนที่เหลือสองท่าน เหมือนจะเป็นยอดฝีมือของสำนักเต๋าเฉินเซียว!”

“เกิดอะไรขึ้น สำนักเต๋าเฉินเซียวกระทบกระทั่งกับสำนักกวางยักษ์เหรอ”

“ใครจะไปรู้ล่ะ!”

“ดูก็รู้เอง”

ทันใดนั้น ทุกคนพากันอยากรู้ขึ้นมา

ดูท่าแล้ว เหมือนว่าจะเกิดความขัดแย้งระหว่างสำนักเต๋าเฉินเซียวกับสำนักกวางยักษ์ ดูท่าว่าใกล้จะสู้กันแล้ว

ทั้งสี่คนเหาะขึ้นไปกลางอากาศ สายตาจับจ้องไปยังหลินหยุนกับซิงเฟย ที่อยู่บนถนนด้านล่าง

จู่ๆ ซิงเฟยตึงเครียดขึ้นมาทันที

ทันใดนั้น มีเงาสามเงาพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว

มีคนไปทางฝั่งสำนักเต๋าเฉินเซียว ส่วนอีกคนไปทางฝั่งยอดฝีมือของสำนักกวางยักษ์

สามคนนี้คือฉวี่เทียนซิน อิ่นเผิงและชื่อถง

เห็นยอดฝีมือทั้งสองคน ชื่อถงรีบตะโกนออกมาว่า “อาจารย์ลุงทั้งสองท่าน ไอ้เลวสองคนด้านล่าง คือคนที่ทำร้ายผมจนบาดเจ็บสาหัส อาจารย์ลุงทั้งสองท่าน ต้องช่วยผมฆ่าไอ้เลวนั่นนะครับ!”

อิ่นเผิงก็สูดหายใจเฮือก โค้งทำความเคารพ แล้วพูดว่า “อาจารย์ลุงทั้งสองท่านเชิญลงโทษ เพราะผมดูแลศิษย์น้องชื่อถงไม่ดีเอง!”

ชายวัยกลางคนทั้งสองคน อยู่ในชุดคลุมยาวสีฟ้าทั้งตัว

นี่เป็นเครื่องแต่งกายแสนธรรมดา ของคนสำนักเต๋าเฉินเซียว

เมื่อได้ยินคำพูดของอิ่นเผิง หนึ่งในนั้นพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “สหายสำนักกวางยักษ์ทั้งสองท่าน สำนักเต๋าเฉินเซียวของฉัน ละเมิดกฎของสำนักอันสูงส่งของคุณอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ตอนนี้มีคนดูหมิ่นรังแกศิษย์สำนักเต๋าเฉินเซียวของฉัน! ตบหน้าสำนักเต๋าเฉินเซียวของฉัน งั้นคงทำได้เพียงขอโทษแล้วล่ะ! ทั้งสองท่านได้โปรดอภัยให้ด้วย!”

เมื่อฝ่ายตรงข้ามทั้งสองคนได้ยิน จึงมองหน้ากัน จากนั้นมีคนหนึ่ง พูดขึ้นมาว่า “สหายสำนักเต๋าเฉินเซียวเกรงใจไปแล้ว ไอ้เด็กด้านล่าง ไม่เพียงแต่จะตบหน้าสำนักเต๋าเฉินเซียว อีกทั้งยังตบหน้าสำนักกวางยักษ์ของฉันด้วย!”

“ทำร้ายผู้อาวุโสของสำนักฉัน ในจวนของคุณชาย!”

“ถึงสำนักคุณไม่ลงมือ สำนักฉันก็ไม่ปล่อยไอ้เด็กนี่ไว้อยู่แล้ว!”

เมื่อชายวัยกลางคนของสำนักเต๋าเฉินเซียวได้ยิน จึงประสานมือทำความเคารพอีกฝ่าย แล้วพูดว่า “งั้นก็ขอบใจมาก!”

พูดพลาง สายตาของเขามองไปยังหลินหยุนที่อยู่ด้านล่าง

ตอนนี้ซิงเฟยหน้าตาตึงเครียด มองหลินหยุนแล้วพูดว่า “ซวยแล้ว ครั้งนี้เป็นเรื่องใหญ่แล้ว!”

เป็นเรื่องใหญ่แล้ว ถ้าถูกเปิดเผยตัวจน ต้องยุ่งแน่!

ถ้าบอกว่าจะทำอะไรพวกเขาได้ เธอก็ไม่เชื่อ

เพราะของวิเศษที่ใช้เหาะหนีของหลินหยุน ไม่ใช่เล่นๆ

สิ่งที่เธอเชื่อว่าเป็นจริง ก็คือค่ายกลยุคปรัมปราของเมืองกวางยักษ์

ไม่เคยเห็น แต่ก็หวาดกลัว

หลินหยุนพูดเบาๆ ว่า “ตามหลังฉันไว้ก็พอ”

พูดจบ เขาก็เด้งตัวขึ้นไปกลางอากาศ