จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1321

"ร่างกายโดนตอกตะปู และโดนกักขังไว้ที่นี่ คุณต้องเป็นบุคคลที่มีความสามารถมากๆแน่นอน"

"อย่างไรก็ตาม ฉันยังคงมีความคิดเหมือนเดิม จนถึงตอนนี้คุณยังไม่มีชีวิตรอดอยู่ คุณน่าจะเป็นยอดฝีมือที่เหนือกว่าแดนมหากษัตริย์"

"ดูจากตอนนี้ คุณน่าจะเป็นลูกหลานของเผ่าโลหิตกับเผ่าชะตา เรื่องนี้ก็สามารถเข้าใจได้ไม่ยากแล้ว!"

"สมัยก่อนตอนที่คุณแข็งแกร่งมากๆ คุณน่าจะพึ่งฝึกฝนถึงแดนกษัตริย์เซียนใช่ไหม!"

โครงกระดูกตกตะลึงมากๆ!

ในที่สุด มีร่างลางหนึ่งปรากฏตัวขึ้น เขาเป็นชายวัยกลางคนที่ประหลาดมากๆ

เขาใส่เสื้อสีขาว ระหว่างกลางคิ้ว มีสัญญาลักษณ์โลหิตอยู่ และสายตาของเขา มีรอยวัฏฏะเล็กน้อยสัญญาลักษณ์สองอย่างนี้เป็นของเผ่าโลหิตและเผ่าชะตา

สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน ร่างกายของเขาเป็นเผ่าโลหิต หรือพูดอีกอย่างก็คือ เขามีสายเลือดของเผ่าโลหิตเยอะกว่า ส่วนสายเลือดของเผ่าชะตาน้อยกว่านิดหน่อย

การวิเคราะห์ของหลินหยุนแม่นยำมากๆ

"คุณเป็นใครกันแน่?"

"ก่อนหน้านี้ บนร่างกายของคุณก็มีร่างลางของมหากษัตริย์ปรากฏตัว หรือว่าคุณก็คือยอดฝีมือแดนกษัตริย์เซียน?"

"มันเป็นไปไม่ได้!"

"ทั้งๆที่คุณเป็นแค่ยอดฝีมือแดนยาทอง และไม่มีโลหิตของจิ่วหลี คุณเป็นใครกันแน่?"

"ทำไมคุณถึงรู้ว่าฉันเป็นลูกหลายของเผ่าโลหิตและเผ่าชะตา!"

เด็กหนุ่มที่อยู่ด้านหน้าคนนี้ เป็นคนที่แปลกมากๆ

หลินหยุนเปล่งเสียงไม่พอใจออกมาและพูด "คิดไม่ถึงจริงๆ ในสถานที่แบบนี้ ยังมีเผ่าโบราณแบบคุณรอดชีวิตอยู่!เรื่องนี้ทำให้ฉันรู้สึกประหลาดใจมากๆ!"

เผ่าโลหิตและเผ่าชะตามีรูปร่างหน้าตาคล้ายๆกับมนุษย์ แต่มีสัญลักษณ์อย่างอื่นแทน และมีพรสวรรค์ของชนเผ่าอีกด้วย

สองชนเผ่านี้ เป็นชนเผ่าที่เก่าแก่มากๆ

ในจักรวาลของนักบำเพ็ญเซียน สองชนเผ่านี้ต่างเป็นชนเผ่าที่เก่าแก่และแข็งแกร่งมากๆ สองชนเผ่านี้ต่างมีโลกบำเพ็ญเซียนของตัวเอง โอกาสที่สองชนเผ่านี้จะอยู่ด้วยกันมีน้อยมากๆ

นี่คือเหตุผลที่ทำให้หลินหยุนรู้สึกงงมากๆ

ตรงนี้คือโลกมนุษย์ ถึงแม้จะย้อนเวลาไปหลายพันปีก่อน ตอนนั้นโลกมนุษย์คงมีอารยธรรมการบำเพ็ญเซียนที่รุ่งเรืองมากๆ

แต่โลกมนุษย์ไม่ได้รับการยอมรับจากจักรวาลนักบำเพ็ญเซียน เป็นสถานที่ลึกลับและหาเจอยากมากจริงๆ

แต่ทำไมถึงมีชนเผ่าโลหิตปรากฏตัว?และก็ไม่ได้เป็นเผ่าโลหิตทั่วไป เขาเป็นยอดฝีมือแดนกษัตริย์เซียนของเผ่าโลหิตด้วย!

สิ่งที่คาดไม่ถึงก็คือเขาโดนกักขังอยู่ตรงนี้อีกด้วย!

จิ่วหลีที่คนๆนี้พูดถึงคือใครกันแน่?

น่าจะเป็นยอดฝีมือที่กักขังคนๆนี้ไว้ตรงนี้อย่างแน่นอน!

จิ่วหลี……

สายตาของหลินหยุนเปล่งประกายทันที จู่ๆเขาก็คิดออกแล้วว่าจิ่วหลีคือใคร

ตามตำนาน ในยุคโบราณกาล มีชนเผ่าจิ่วหลีอยู่ทางทิศใต้ เป็นชนเผ่าที่แข็งแกร่งมากๆ

จักรพรรดิหวงตี้และจักรพรรดิหยานตี้ต่อสู้กับจักรพรรดิซือโหยว จิ่วหลีให้ความช่วยเหลือซือโหยว สุดท้ายแล้วพวกเขาก็โดนฆ่าล้างชนเผ่า

หรือว่า จิ่วหลีที่คนๆนี้พูดถึง เป็นชนเผ่าจิ่วหลีที่อยู่ในตำนานเหรอ?

ถ้าหากมันเป็นเรื่องจริง ถ้างั้นจักรพรรดิหวงนี้ จักรพรรดิหยานตี้ จักรพรรดิซือโหยว ชื่อของบุคคลเหล่านี้น่าจะมีอยู่จริง

ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ตามตำนานที่ระบุว่าหวงตี้กับหยานตี้ต่อสู้กับซือโหยว มันก็ไม่ใช่แค่การสู้รบระหว่างชนเผ่าโบราณเท่านั้น

มันต้องมีสาเหตุอย่างอื่นแน่นอน

"จากคำพูดของคุณเมื่อสักครู่ ฉันคิดว่าจักรพรรดิหวงตี้กับจักรพรรดิหยานตี้ต้องร่วมมือกันและก่อกบฏใช่ไหม พวกเขาร่วมมือกันต่อสู้กับจักรพรรดิซือโหยวใช่ไหม?"

"บอกฉันหน่อยสิ ใครเป็นฝ่ายชนะ?"

หลินหยุนส่ายหัวและพูด "ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ยุคโบราณกาล มันได้หายสาบสูญไปแล้ว ในตอนนี้บนโลกใบนี้ กลายเป็นยุคสุดท้ายของโลกไปแล้ว มีเพียงนักบำเพ็ญเซียนเพียงเล็กน้อยเท่านั้น และเหลือเพียงเศษอาวุธที่เป็นวิชาสืบทอดเพียงเล็กน้อยเท่านั้น!"

ร่างลางสั่นเทาทันที ร่างกายของเขาค่อยๆโปร่งใสมากขึ้น "มันเป็นไปไม่ได้! โลกบำเพ็ญเซียนอันนี้มีอายุน้อยมากๆ เป็นโลกบำเพ็ญเซียนที่พึ่งถือกำเนิด มันผ่านไปแค่หลายหมื่นปีเท่านั้น มันจะกลายเป็นยุคสุดท้ายของโลกบำเพ็ญเซียนได้ยังไง?"

เขาไม่เชื่อ!

จากคำพูดของคนๆนี้ หลินหยุนได้ข้อมูลจำนวนมาก และไข้ข้อคล้องใจของเขาได้เยอะมากๆ

หลินหยุนมองไปที่ร่างลางและพูด "ฉันไม่ถามว่าคุณมาตรงนี้ได้ยังไง และไม่ถามเรื่องเกี่ยวกับยุคโบราณกาล ฉันอยากถามคุณแค่ข้อเดียว ถ้าคุณยอมตอบฉันมาตามตรง บางทีในอนาคตข้างหน้า ฉันอาจจะช่วยคุณออกจากสถานที่แห่งนี้!"

หลินหยุนพูดตามตรงแล้ว!

แน่นอนว่าเรื่องนี้ เป็นเรื่องที่ร่างลางปรารถนาและต้องการมากๆ

ร่างลางพูด "คุณเป็นใครกันแน่?ในเมื่อโลกบำเพ็ญเซียนแห่งนี้มาถึงยุคสุดท้ายแล้ว คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันเป็นคนของเผ่าโลหิต?ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง คุณพูดว่าตัวเองเป็นกษัตริย์เซียน มันหมายความว่าไง?"

หลินหยุนเปล่งเสียงไม่พอใจออกมาและพูด "เรื่องพวกนี้ไม่ใช่เรื่องที่คุณควรรู้! คุณแค่ต้องบอกให้ฉันรู้ว่าทะเลกวางยักษ์แห่งนี้ มันเป็นสถานที่อะไรกันแน่ ยังมีอีกเรื่องหนึ่งก็คือ ทำไมผ่านไปช่วงเวลาหนึ่งมันถึงเกิดการเปลี่ยนแปลง และมีสมบัติล้ำค่าจำนวนมากพ่นออกมา!"

ร่างลางอึ้งไปชั่วครู่ "สมบัติล้ำค่า?ไม่มีสมบัติล้ำค่าเลย?อ้อ……คุณพูดถึงเศษขยะพวกนั้นเหรอ?ใช่แล้ว ด้วยพลังแดนยาทองของคุณในตอนนี้ สำหรับคุณแล้ว เศษขยะพวกนั้นก็ถือได้ว่าเป็นสมบัติล้ำค่า!"

"คุณแน่ใจเหรอว่าคุณสามารถทำลายไม้กักมังกรกับตะปูปราบชะตา และปล่อยฉันออกไป?"

หลินหยุนเปล่งเสียงไม่พอใจออกมา "คุณยังมีทางเลือกที่ดีกว่านี้อีกเหรอ?ถ้าหากฉันยังทำไม่ได้ คุณก็คงต้องรอความตายอยู่ตรงนี้แล้ว! อย่าคิดที่จะหนีรอดไปได้เลย!"

ร่างลางนิ่งไปสักพัก เขาก็ถอนหายใจและพูด "ใช่แล้ว คุณพูดถูกแล้ว! บางที คุณอาจจะเป็นโอกาสเดียวของฉัน ในเมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว ฉันก็จะบอกคุณตามตรงและช่วยเหลือคุณด้วย!"

"ฉันมองออกว่าคุณต้องการสร้างยาทองระดับเทพ คุณเป็นคนที่มีความทะเยอทะยานมากๆ!"

"ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว……"