จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1354

“อย่าว่าแต่นายจะกล้าหรือไม่ หลินไถของนาย จะรับพลังจิตญาณของฉันได้ยังไง!”

“คุยโวโอ้อวดอย่างไม่รู้สึกกระดากอาย ไม่ประเมินกำลังตัวเองจริงๆ!”

จิตญาณเข้าไปสู่หลินไถ

แทบจะไม่ต่างจากยืมซากคืนชีพ

อีกทั้งยังอยู่ในสถานการณ์ที่ผลการฝึกตนของทั้งสองฝ่าย แตกต่างกันมากมายขนาดนี้ด้วย

ตอนนั้นเธอไม่ใช่ยอดฝีมือธรรมดาๆ

ถึงยังห่างจากมหากษัตริย์เป็นอย่างมาก แต่ก็เป็นผู้ที่มีผลการฝึกตนแข็งแกร่งไร้เทียมทาน

ส่วนหลินหยุนในตอนนี้ ถึงแม้มีแผนยิ่งใหญ่

กลั่นยาทองระดับเทพ

แต่ไม่ว่าอย่างไร ก็แค่ยาทองระดับสี่ธรรมดาๆ เท่านั้น

ถึงความแข็งแกร่งจิตญาณของเธอ ผ่านกาลเวลามาอย่างเนิ่นนาน เทียบไม่ได้กับในตอนนั้นอีกแล้ว แม้อยู่ในโลงไม้วิญญาณมาตลอด แต่ก็ลดลงไปเป็นอย่างมาก

แต่นั่นก็เป็นความแข็งแกร่งของจิตญาณยอดฝีมือระดับจิตปฐม

หลินหยุนแค่ระดับยาทอง

กล้าให้เธออาศัยในหลินไถ ช่างคุยโวโอ้อวดอย่างไม่รู้สึกกระดากอายจริงๆ!

ไม่ต้องพูดถึงปัญหาเรื่องยืมซากคืนชีพ ถ้าจิตญาณของตัวเองเข้าไปจริงๆ กลัวว่าจะระเบิดมันในพริบตาน่ะสิ

เมื่อถึงตอนนั้น ถึงไม่อยากยืมซากคืนชีพก็ไม่ได้แล้ว

คำพูดมากมายเมื่อครู่

เธอคิดว่าหลินหยุนรู้อะไรเยอะๆ

ตอนนี้ดูเหมือนว่าเพราะเขาไม่รู้ จึงไม่กลัว!

หลินหยุนสีหน้าไม่เปลี่ยน พูดอย่างราบเรียบว่า “แค่เธอยอม ฉันพูดจริงจังอยู่แล้ว ถ้าเธออยากยืมซากคืนชีพ จนอดไม่ไหว ก็ลองดูได้”

ผู้หญิงมองหลินหยุนอย่างไม่อยากเชื่อ แล้วพูดว่า “นาย......นายพูดจริงเหรอ”

เธอตื่นเต้นขึ้นมาทันที

ตื่นเต้นจนไม่สามารถบรรยายได้

เธอไม่คิดไม่ฝันว่า เธอรออย่างโดดเดี่ยวอยู่ที่นี่มาไม่รู้กี่ปี รอจนมีโอกาสมาถึง

อะไรที่เรียกว่า เมื่อโอกาสมาถึง โชคชะตาของคนเราก็อาจเปลี่ยนแปลงได้

คือสิ่งนี้ยังไงล่ะ!

เผ่าสาปฟ้าของพวกเธอ ขึ้นไปสู่สวรรค์

สำหรับการเปลี่ยนแปลงของชะตาฟ้า แน่นอนว่าตัวเองมีสัมผัสพิเศษ

ก่อนหน้านี้

เธอพูดกับหลินหยุน เพราะเธอสัมผัสได้ตลอดว่าเสวี้ยเหอยังไม่ตาย

ดังนั้นเธอจึงยืนหยัดเฝ้ารอมาไม่รู้กี่ปี ไม่ยอมให้ตัวเองตาย

นี่เป็นเรื่องจริง

แต่

เธอเคยดูดวงให้ตัวเอง

ระหว่างที่ดูดวง เธอเห็นว่าหลังจากผ่านไปไม่รู้กี่ปี ตัวเองยังมีปราณชีวิตอยู่เล็กน้อย

นี่คือเหตุผลที่นอกจากเสวี้ยเหอยังไม่ตายแล้ว เธอยังรออยู่ในโลงไม้วิญญาณอย่างทรมาน

คิดไม่ถึงว่าในที่สุดวันนี้ก็มาถึงแล้ว

ในที่สุดเธอก็รอจนมาถึงวันนี้

เธอมีความรู้สึกอยากร้องไห้โฮออกมา

อยู่ในโลงไม้นี้มานานเท่าไรแล้ว

เธอแทบจะลืมไปแล้ว

แต่นี่ง่ายดายมาก!

อัจฉริยะไร้เทียมทาน มาหาถึงที่ แล้วบอกตัวเองว่า: อยากยืมซากฉันคืนชีพไหม มาลองดูได้!

ที่สำคัญไปกว่านั้น อัจฉริยะไร้เทียมทานคนนี้ ในสายตาของเธอ ไม่ต่างอะไรกับมดเลย!

นี่เป็นผลตอบแทนที่ตัวเองรออย่างทรมานมาไม่รู้กี่ปีใช่ไหม

ต้องใช่แน่นอน!

พยายามสะกดกลั้นความตื่นเต้น มองหลินหยุนแล้วพูดว่า “ที่พูดเมื่อกี้ นายแน่ใจเหรอ”

สีหน้าของหลินหยุนยังคงราบเรียบ พยักหน้าแล้วพูดว่า “แน่นอน แต่มีเงื่อนไขล่วงหน้า คือเธอต้องรับปากสิ่งที่ฉันพูดเมื่อกี้!”

เมื่อผู้หญิงได้ยิน จึงรีบพูดว่า “ฉันรับปาก! ไม่มีอะไรคัดค้าน!”

พูดพลาง ราวกับเธอกลัวว่าหลินหยุนจะเปลี่ยนใจ

กลายเป็นลำแสงสีดำ ส่องไปยังหลินหยุนทันที

เพียงพริบตาก็เข้าไปตรงหว่างคิ้วของหลินหยุน

ตอนนี้

หลินไถตรงหว่างคิ้วของหลินหยุน ไม่นับว่าใหญ่มาก

แต่ยอดฝีมือยาทองทั่วไปไม่สามารถเทียบได้แน่นอน

และตรงกลางหลินไถ

มีร่างลางรูปคนเล็กๆ คนหนึ่ง

นี่เป็นตัวอ่อนดวงจิตของหลินหยุน

แค่กลืนกินตัวอ่อนดวงจิต ก็จะถือว่ายืมซากคืนชีพได้สำเร็จ