บทที่ 1355 คิดผิดแล้ว – ตอนที่ต้องอ่านของ จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
ตอนนี้ของ จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดย จูผาซู่ ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายใช้ชีวิตทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 1355 คิดผิดแล้ว จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
ทันใดนั้น
ผู้หญิงรู้สึกเหมือนตัวเองคิดผิดไป
เดิมทีเธอคิดว่า
คนกระจอกแดนยาทองที่อยู่ตรงหน้า คือโอกาสที่เธอรอมาอย่างทรมานไม่รู้กี่ปี
คือปราณชีวิตเพียงเล็กน้อย ที่เธอไปดูดวง ก่อนที่จะตาย
แต่เหมือนเธอคิดผิดไป
การมาของคนคนนี้ ไม่ใช่คนที่สวรรค์จัดมาให้เธอยืมซากคืนชีพ
ส่วนปราณชีวิตเพียงเล็กน้อยของเธอ คงจะตกอยู่ในคนหนุ่มกระจอกเผ่ามนุษย์ ที่อยู่ตรงหน้า
เมื่อความคิดนี้ผุดขึ้นมา
ผู้หญิงรู้สึกว่าความคิดของตัวเองสอดคล้องกันขึ้นมา
ใช่แล้ว!
ไม่ว่าจะอยู่ที่ดาวไกอา หรืออยู่ที่โลกสวรรค์ เผ่ามนุษย์มักจะมีเงื่อนไขพิเศษ
เผ่ามนุษย์ที่อยู่ตรงหน้า ถึงผลการฝึกตนแค่แดนยาทองธรรมดาๆ
แต่อย่าลืมสิ
สิ่งที่เขากลั่น คือยาทองระดับเทพที่อยู่ในตำนาน!
อัจฉริยะไร้เทียมทานที่กลั่นยาทองระดับเทพได้ เป็นสิ่งที่แทบจะสูญหายไปแล้วในโลกสวรรค์
อย่ามองว่าหลินหยุนกลั่นยาทอง ดูเหมือนว่าจะง่ายมาก
แต่นั่นคือหลินหยุน
โชคมหากษัตริย์ชาติที่แล้วติดตัวมา บวกกับเขาเจออิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ไร้เทียมทานต่างๆ มามากมาย ชาตินี้ เขาจึงเลือกทางเดินที่เหมาะกับตัวเองที่สุด
อีกทั้งทุกก้าว พื้นฐานของเขาก็มั่นคงเป็นอย่างมาก
ไม่มีข้อบกพร่องแม้แต่น้อย
มีสิ่งเหล่านี้เป็นพื้นฐาน บวกกับพรสวรรค์อัจฉริยะที่ไม่อาจเทียบได้ของเขา นี่จึงทำให้หลินหยุนมาถึงทุกวันนี้อย่างประสบความสำเร็จ
อีกทั้งยังมีปัจจัยการมองโลกในมุมกว้าง ที่สำคัญเป็นอย่างมากอีกด้วย
นั่นก็คือบนโลกแห่งนี้ ถึงเป็นยุคเสื่อมธรรม แต่แน่นอนว่าเป็นเงื่อนไขพิเศษ ทำให้เขาสามารถหาสมบัติในการกลั่นยาทองระดับเทพได้จริงๆ
สมบัติล้ำค่าแบบนี้ ในสวรรค์ก็หายากมาก
อย่างเช่นสารจิงและเลือดหนึ่งหยดของเผ่าโลหิต
หลินหยุนใช้กลั่นยาทองหนึ่งครั้ง
แต่เมื่อมองไปทั้งสวรรค์ มียอดฝีมือระดับมหากษัตริย์คนไหน ที่จะเอาสารจิงและเลือดของตัวเอง ไปให้คนอื่นกลั่นยาบ้างล่ะ
ว่าก็ว่าเถอะ ยอดฝีมือมหากษัตริย์ทั้งสวรรค์ จะมีสักกี่คนกันล่ะ
นี่คืออะไร
นี่คือโอกาส!
นี่คือโชคชะตา!
โชคชะตาของหลินหยุน!
แน่นอนว่า
ตอนนี้หลินหยุน เป็นแค่ยาทองระดับสี่
จะกลั่นยาทองระดับเทพออกมาได้จริงหรือเปล่า ยังไม่สามารถแน่ใจได้
แต่......
ความคิดของผู้หญิงรวดเร็วมาก
ถ้าบวกกับสมบัติสามชิ้นของตัวเองที่นี่ งั้นจะถึงยาทองระดับเจ็ด
ถ้าทั้งหมดราบรื่น ก็มีโอกาสสำเร็จสูงมากไม่ใช่เหรอ
เมื่อคิดถึงตรงนี้ ในที่สุดผู้หญิงก็เข้าใจทันที
ที่แท้ปราณชีวิตที่ตัวเองเห็นในตอนนั้น อยู่บนตัวของคนเผ่ามนุษย์ที่อยู่ตรงหน้าจริงๆ
เธอมองหลินหยุนแล้วพูดว่า “ฉันตอบตกลงได้ แต่ฉันมีความต้องการหนึ่งอย่าง!”
“ตำนานเล่าว่า สงครามใหญ่ในตอนนั้น เผ่าสาปฟ้าของพวกเธอ วางคำสาปสายเลือดให้กับเผ่ามนุษย์ที่นี่ สาปให้เผ่ามนุษย์ไม่มีวันมีผู้บำเพ็ญเซียนจิตปฐมปรากฏออกมา มีเรื่องแบบนี้หรือเปล่า”
เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยุน ผู้หญิงอดอึ้งไปไม่ได้ จากนั้นจึงหัวเราะเบาๆ มองหลินหยุนแล้วพูดว่า “มีข่าวลือแบบนี้ด้วยเหรอ”
หลินหยุนพยักหน้าแล้วพูดว่า “มี!”
ผู้หญิงพูดว่า “เป็นเรื่องที่ตลกมาก! ถึงเผ่าฉันเชี่ยวชาญด้านวิชาคำสาป แต่มันก็กลับตรงกันข้าม ในเผ่าสาปฟ้าของฉัน อันที่จริงกิ่งก้านสาขาของเผ่าฉัน อ่อนแอเรื่องวิชาคำสาปเป็นที่สุด”
“สิ่งเดียวที่เผ่าฉันเชี่ยวชาญก็คือการขึ้นสู่สวรรค์”
“เชี่ยวชาญการดูดวง!”
“ส่วนวิชาคำสาป มีเพียงราชาเผ่าเทพสาป ที่เชี่ยวชาญอย่างแท้จริง”
“ถ้าบอกว่าเผ่าต้องสาป ถึงกับเป็นคำสาปสายเลือด กลัวว่าถึงเป็นราชาเผ่าเทพสาป ก็ไม่มีทางทำได้ ไม่ต้องพูดถึงเผ่าสาปฟ้าของฉันเลย!”
“ดูท่าทางของนาย มีคำตอบอยู่ในใจตั้งนานแล้วไม่ใช่หรือไง”
“ทำไมถึงมาถามอีก!”
หลินหยุนพยักหน้า ไม่ต่างจากที่เขาคิดเท่าไร
เผ่าคำสาปสายเลือด
มีความยากเกินไป!
หลินหยุนพูดว่า “โอเค เอาสมบัติออกมาสิ แล้วฉันจะพาเธอออกจากที่นี่!”
ผู้หญิงไม่พูดอะไรมาก หันตัวยื่นมือไปคว้า
ในอากาศที่ว่างเปล่า ดอกไม้แปลกประหลาดดอกหนึ่ง ถูกเธอดึงมา
ดอกไม้ดอกนี้ ราวกับมีจิตวิญญาณ
เมื่อปรากฏออกมา เหมือนมีความเป็นศัตรูกับหลินหยุนมาก
ในความเป็นศัตรู ยังมีความหวาดกลัวแฝงอยู่ด้วย
ผู้หญิงพูดว่า “ดอกไม้สาปฟ้าดอกนี้ เผ่าฉันเอาออกมาจากเผ่าบรรพบุรุษเทพสาป ติดตามเผ่าฉันมาตลอด มีอิทธิพลต่อการเติบโตของมัน แต่เวลาผ่านมาเนิ่นนาน ก็มีจิตทิพย์กำเนิดขึ้นมาเล็กน้อย”
“บางทีนายอาจจะไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับดอกไม้นี้ แต่นี่ทำให้นายสามารถกลั่นยาได้หนึ่งครั้ง!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...