จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1356

ผู้หญิงพูดต่อ “นอกเหนือจากนี้ ยังมีโลงศพไม้วิญญาณโลงนี้ น่าจะก่อตัวเป็นน้ำรวมสารไม้วิญญาณได้หนึ่งหยด แต่ไม่รู้ว่าจะเพียงพอให้นายกลั่นยาได้ครั้งหนึ่งหรือเปล่า”

“และหินปูที่อยู่บนฟ้าอันนั้น!”

“ถ้าโชคดี สมบัติสามชิ้นนี้ สามารถช่วยนายให้บรรลุถึงยาทองระดับเจ็ด ถ้าโชคไม่ดีก็ยาทองระดับหก ส่วนพวกของที่เหลือ ล้วนเป็นของธรรมดาแล้ว ที่นี่จึงไม่มีอะไรแล้ว!”

หลินหยุนพยักหน้า

ยื่นมือออกไปโลงศพไม้วิญญาณโลงนั้น ถูกใส่เข้ามายังแหวนเก็บของของเขา

และใช้อีกหนึ่งกระบวนท่า หินปูที่อยู่ด้านบนของศีรษะ ก็มาอยู่ในมือเขา ส่องแสงกะพริบ และเข้ามาอยู่ในแหวนเก็บของ

เมื่อหินปูโดนหลินหยุนเก็บเอาไว้ ภายในจวนจึงไม่มีแสงอีกเลย

แต่ร่างวิญญาณของผู้หญิงคนนี้ยังคงชัดเจน

หลินหยุนพูดว่า “ใช่สิ ฉันขอแนะนำตัวเองหน่อย ฉันชื่อหลินหยุน ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เธอมาอาศัยอยู่ในหลินไถของฉันเถอะ!”

เมื่อผู้หญิงได้ยิน จึงหัวเราะอย่างขมขื่นอีกครั้ง แล้วพูดว่า “ชื่อ......ผ่านมาเนิ่นนาน ฉันเกือบจะลืมชื่อตัวเองไปแล้ว!”

“ตอนมีชีวิตอยู่ในตอนนั้น เผ่ามนุษย์เรียกฉันว่าธิดาศักดิ์สิทธิ์”

“มีเพียงพ่อฉัน ที่เรียกชื่อของฉัน”

“ฉันขอคิดก่อน......ใช่แล้ว ฉันชื่อเจียซิน ฉันยังมีพี่สาวอีกหนึ่งคน ชื่อเจียฮุ่ย”

เมื่อหลินหยุนได้ยิน อดมีสีหน้าแปลกใจขึ้นมาไม่ได้

เจียซิน เจียฮุ่ย

ชื่อนี้ มีความเป็นเผ่ามนุษย์อยู่อย่างมาก

หรือเพราะเห็นท่าทีประหลาดของหลินหยุน เจียซินอดหัวเราะไม่ได้ จากนั้นพูดออกมาว่า “นี่เป็นชื่อที่ตั้งหลังจากมาที่ดาวไกอา หลังจากเผ่าฉันมาถึงดาวไกอา ก็ตั้งชื่อที่มีความใกล้เคียงกับเผ่านมนุษย์”

“ส่วนชื่อเดิม อ่านยากและยากที่จะเข้าใจ เป็นภาษาเผ่าเทพสาป หลังออกมาจากเผ่าเทพสาป คนของเผ่าฉันล้วนไม่ต้องการ และเปลี่ยนชื่อใหม่ทั้งหมด”

หลินหยุนพยักหน้า แล้วพูดว่า “ชื่อไม่เลวเลยนะ เราไปกันเถอะ!”

พูดพลาง หลินหยุนหันหลังเดินออกไปด้านนอก

เจียซินก็กลายเป็นลำแสงสีดำ เข้าไปยังหลินไถตรงหว่างคิ้วของหลินหยุนอีกครั้ง

เห็นร่างลางของคนตัวเล็กๆ ที่อยู่ตรงกลางหลินไถอีกครั้ง ตอนนี้เธอก็ยังไม่อยากจะเชื่อ

เธอยากที่จะจินตนาการออกมาได้ว่า ทำไมหลินไถของหลินหยุนถึงแข็งแกร่งและมั่นคงขนาดนี้

นี่ยังไม่ใช่จิตญาณ แต่เป็นดวงจิต

ถ้าถึงช่วงที่กลายเป็นทะเลพลังจิต......

เจียซินมองไปรอบๆ หลินไถ

ถ้ากลายเป็นทะเลพลังจิต ต้องยิ่งใหญ่จนเหลือเชื่อแน่นอน

แต่หลินหยุนกลับไม่ได้คิดอะไรมาก

เขาคิดไม่ถึงว่าผลที่ได้รับครั้งนี้จะยิ่งใหญ่เช่นนี้

สมบัติ 2-3ชิ้น ที่ทำให้เขาสามารถกลั่นยาได้!

นี่เหลือเชื่อมากจริงๆ!

ถ้าสามชิ้นสามารถช่วยเขาให้ไปถึงยาทองระดับเจ็ดได้

บวกกับอีกสองชิ้นที่เย่เยว่ ทิ้งไว้ให้เขาที่สำนักหยุนเยว่ ก็สามารถกลั่นยาทองระดับเทพได้

ย้อนกลับไปตอนเข้ามาโลกคุนชาง จนถึงตอนนี้ ระยะเวลาเพียงสั้นๆ กลับรวบรวมสมบัติได้เยอะขนาดนี้ แม้เป็นตัวหลินหยุนเอง ก็ไม่อยากจะเชื่อ

เดินมาถึงในวิหารด้านนอก

เจียซินแวบออกมาจากหลินไถ มองรูปภาพตัวเองบนกำแพง ไม่รู้ว่าคิดอะไร

ลมปราณเกิดการเปลี่ยนแปลงไม่หยุด

จนกระทั่งหลินหยุนเอ่ยปากเตือน จึงเก็บภาพ แล้วหันมามองหลินหยุน “นายรู้ไหมว่าคนนี้เป็นใคร”

หลินหยุนพูดว่า “ถ้าไม่ใช่พี่สาวของเธอ ก็คงเป็นเธอสินะ”

เจียซินพยักหน้า ฝืนยิ้มแล้วพูดว่า “ใช่แล้ว นี่ไม่ใช่ฉัน แต่เป็นพี่สาวฉัน เดิมทีฐานะธิดาศักดิ์สิทธิ์ในเผ่าฉัน ควรเป็นของเธอ......”

หลินหยุนไม่ได้พูดกับเธอต่อ แล้วเดินออกไปด้านนอก

เจียซินที่อยู่ด้านหลัง หายตัวแวบเข้ามาในหลินไถตรงหว่างคิ้วของหลินหยุนอีกครั้ง

หลินหยุนออกมาจากพื้นที่

ทันใดนั้น ลมปราณอันเย็นยะเยือกแผ่ซ่านเข้ามาทันที

อสูรร้ายตัวนั้น อยู่ใกล้ตรงหน้า

ราวกับมันมีชีวิตขึ้นมาอย่างไรอย่างนั้น

ปลดปล่อยลมปราณรุนแรงและเย็นยะเยือกออกมา แผ่ซ่านไปทั่วทั้งหุบเขา ในอากาศก็มีเสียงโหยหวนดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง