จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1357

“คนอย่างโจวฮ่าว พูดคำไหนคำนั้น เป็นคนที่พูดแล้วต้องทำให้ได้”

“พี่หลิน วันนี้ให้พี่เป็นก้าวแรก ในการที่ผมได้กลายเป็นเจ้าพ่อของคุนชางละกัน”

“ผมไม่ทำให้พี่หลินแปดเปื้อนแน่นอน!”

โจวฮ่าวพูดพลาง ละสายตาไปมองเจียซินที่อยู่ข้างๆ

แววตาประหลาดของโจวฮ่าวหรี่ลงทันที

“นังคนสำส่อน!”

“เวลาผ่านไปเนิ่นนาน คิดไม่ถึงว่าเธอยังมีชีวิตอยู่!”

“ตอนนั้นถ้าไม่ใช่เพราะความสำส่อนของเธอ ฉันคงไม่โดนปิดผนึกไว้ที่นี่ไม่รู้ตั้งกี่ปี!”

“คิดไม่ถึงจริงๆ วันที่ฉันหนีออกมา จะเจอคนสำส่อนอย่างเธอ!”

“ถ้าวันนี้ไม่ฆ่าเธอ ความเกลียดชังในใจฉันคงไม่หายไป!”

บนท้องฟ้ามีเสียงโหยหวนอันน่ากลัวดังขึ้นอีกครั้ง

สะท้านฟ้าสะเทือนดิน

สีหน้าเจียซินไม่สู้ดีเป็นอย่างมาก

รีบหันไปมองหลินหยุน

ขณะนั้น แววตาของหลินหยุนเคร่งขรึม เอามือตบแหวนเก็บของ ฝาโลงศพที่หนาและหนักแผ่นหนึ่ง ปลิวออกมาทันที

ฝาโลงศพนี้ เป็นฝาโลงไม้วิญญาณที่เจียซินใช้ก่อนหน้านี้

เมื่อฝาโลงศพปรากฏออกมา หลินหยุนขยับมือ โยนเข้าไปในหลุมลึกใต้เท้าของอสูรการยักษ์ตัวนั้นทันที

จากนั้น

ก็เอาน้ำชี่ทิพย์แสนกว่าหยดที่ได้มาจากโจวฮ่าวใส่ลงไปในนั้นด้วยเช่นกัน

หลินหยุนใช้กระบวนท่าหลายอย่าง

พลังที่มองไม่เห็นถูกประทับลงไป

ขณะนั้น ลมปราณรุนแรงและเย็นยะเยือก ที่ปกคลุมไปทั่วทั้งหุบเขา ค่อยๆ โดนพลังที่มองไม่เห็นควบคุมเอาไว้

ค่ายผลึกที่มองไม่เห็น ตอนนี้เริ่มปิดสนิท

เมื่อเห็นภาพตรงหน้า เจียซินที่อยู่ข้างๆ อึ้งไปทันที

แววตาที่มองหลินหยุน เต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

และขณะนั้น ลมปราณของโจวฮ่าวที่อยู่ในปากอสุรกายยักษ์ตัวนั้น หยุดเพิ่มขึ้นทันที

และหน้าตาเริ่มน่ากลัวโหดเหี้ยม

เหมือนมีพลังที่มองไม่เห็น กำลังกดดันเขาอยู่ ทำให้เจ็บปวดเป็นอย่างมาก

“หลินหยุน! นาย......”

“ไม่ใช่สิ พี่หลิน ขอร้องล่ะ พี่หลินอย่าทำแบบนี้ พี่หลินช่วยผมหน่อย แค่พี่หลินปล่อยผมไป ผมสาบานกับสวรรค์เลย จะทำตามที่พี่ต้องการทุกอย่าง!”

“พี่หลิน ได้โปรดปล่อยผมไปสักครั้งเถอะ!”

“พี่หลิน......”

มองโจวฮ่าวที่เจ็บปวดเป็นอย่างมาก

สีหน้าของหลินหยุนไม่มีความรู้สึกใด ส่งเสียงหึอย่างเย็นชา หันไปมองเจียซินแล้วพูดว่า “ค่ายกลคงที่อยู่ชั่วคราว นับเวลาดูแล้ว ไม่น่าจะมีปัญหา เปิดค่ายกักขังของที่นี่ ไม่ให้ใครเข้าไป ก็ไม่น่าจะเป็นไรแล้ว!”

ตอนนี้เจียซินยังไม่อยากเชื่อ หลินหยุนสามารถทำได้อย่างง่ายดายขนาดนี้

วันนี้เป็นครั้งที่สามแล้ว ที่หลินหยุนทำให้เธอตกใจ

ครั้งแรกคือหลินหยุนกลั่นยาทองระดับเทพ

ครั้งที่สองคือหลินไถและดวงจิตของหลินหยุนแข็งแกร่งมาก

ครั้งที่สามคือตอนนี้

ตกใจยิ่งกว่าสองครั้งก่อนหน้านี้

หลินหยุนปิดค่ายกลได้อย่างรวดเร็วและอย่างง่ายดายขนาดนี้

เหลือเชื่อจริงๆ!

เหมือนไม่ใช่เรื่องจริง!

เพราะเธอเป็นธิดาศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าสาปฟ้า

เธอรู้ดีว่าค่ายกลนี้ล้ำลึกขนาดไหน ภูติคำสาปนี้แข็งแกร่งเพียงใด!

แต่หันกลับมาดูหลินหยุนในตอนนี้ เหมือนทำเรื่องที่ไม่สำคัญอย่างไรอย่างนั้น

หันหลังลอยออกไป

เจียซินเห็นดังนั้น จึงรีบกลายเป็นลำแสงเข้าไปในหลินไถของหลินหยุนอีกครั้ง

ป้ายวิญญาณในมือผู้อาวุโส กลับระเบิดจนแตกสลาย

อัจฉริยะเก่งกาจ ที่เป็นความหวังในอนาคตของทั้งตระกูลโจว กลับตายไป

มีความเศร้าและเจ็บปวดฉายขึ้นมาในแววตาของชายวัยกลางคน เผยให้เห็นความไม่พอใจ แล้วพูดว่า “พ่อ ความรุนแรงของสายเลือดเมื่อกี้ ไม่ใช่เรื่องโกหก”

“รับรู้ได้ว่า ขาดเพียงแค่ก้าวเดียว ฮ่าวเอ๋อก็จะทำสำเร็จแล้ว!”

“ตอนนี้ล้มเหลว ต้องมีสาเหตุแน่นอน!”

“พ่อว่าเกี่ยวกับคนพวกนั้นหรือเปล่า”

ครั้งนี้โจวฮ่าวมายังสุดหล้าทะเล

เป็นเรื่องใหญ่ของทั้งตระกูลโจว!

ตระกูลโจวจะไม่ให้ความสำคัญเหมือนอย่างที่แสดงออกมาภายนอกได้อย่างไร

โจวฮ่าวเป็นแค่แดนฝึกพลังระยะหลังธรรมดาๆ ขนาดยาทองยังไม่เคยกลั่น แต่กลับกล้าเดินทางไปกับหลินหยุน

เขามีความกล้าขนาดนี้เชียวหรือ

อีกอย่าง

ตอนเข้าไปที่งานประลองยุทธเก้าสำนัก โจวฮ่าวก็เอาน้ำชี่ทิพย์ออกมาแสนหยด โดยไม่คิดอะไรเลย

สิ่งนี้ยังไม่เท่าไร

เพราะล้วนรู้ว่าเป็นราคานี้

แต่หลังจากเข้ามา ได้ทำการแลกเปลี่ยนกับหลินหยุน ยังเอาน้ำชี่ทิพย์ออกมาอีกแสนกว่าหยด

ถ้าไม่มีความมั่นใจจริงๆ เขาจะพกน้ำชี่ทิพย์เยอะขนาดนี้ได้อย่างไร!

น้ำชี่ทิพย์เยอะขนาดนี้

ไม่ใช่ตัวเลขน้อยๆ เลยนะ!

ถึงเป็นสิบแปดสำนักเต๋า ถ้าไม่ได้ใช้เวลาเตรียม ก็คงหามาได้ยาก

ทุกสิ่งทุกอย่าง อันที่จริงตั้งแต่เริ่มจนจบ ล้วนอยู่ในแผนของตระกูลโจว

แต่เดิมทีพวกเขาคิดว่าเตรียมตัวมาอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว ครั้งนี้ต้องสำเร็จแน่นอน

แต่สุดท้ายตอนนี้ก็ยังล้มเหลว

ตอนนี้คนตระกูลโจว รวมถึงผู้อาวุโส กำลังเจ็บปวดใจเป็นอย่างมาก