ในเวลานี้ เจียซินรีบพูดทันที "มีคนค้นหามาทางนี้แล้ว!"
ไม่ต้องรอให้เธอเตือน หลินหยุนสัมผัสได้ทันที
มียอดฝีมือแดนยาทองระดับสี่คนหนึ่ง
หลินหยุนไม่ได้กังวลใจเลย เขาได้สร้างค่ายกลซ่อนตัวไว้ด้านนอกของวิมาน ยอดฝีมือแดนยาทองระดับสี่ไม่สามารถค้นหาเจออยู่แล้ว นอกจากอีกฝ่ายจะใช้วิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์โจมตีออกมา และโจมตีโดนค่ายกลอย่างจัง ถึงจะสามารถค้นพบค่ายกลได้
ถ้าไม่ได้ทำแบบนั้น นอกจากจะเป็นยอดฝีมือแดนยาทองระดับเจ็ดขึ้นไป เมื่อเข้าใกล้แล้วถึงจะค้นพบค่ายกล
ถ้าอยู่ห่างออกไป จะค้นพบค่ายกลก็เป็นเรื่องยาก
นี่คือเหตุผลที่หลินหยุนไม่กังวลใจเลย
มีคนค้นหาประมาณห้าร้อยคน กระจายไปทั่วสุดหล้าทะเล พวกเขาค้นหาอย่างละเอียด แต่หลังจากเวลาค่อยๆผ่านไปเรื่อยๆ จากกลางวันถึงกลางดึก พวกเขาก็ค้นหาร่องรอยของหลินหยุนไม่เจอเลย
เรื่องนี้ทำให้คนบางส่วนเกิดความสงสัยทันที
ในเวลานี้ ใกล้ๆกับวิมานที่หลินหยุนสร้างขึ้น มียอดฝีมือแดนยาทองระดับสี่กับยอดฝีมือแดนยาทองระดับห้า พวกเขาเป็นชายหญิงคู่หนึ่ง กำลังค้นหาร่องรอยของหลินหยุนอย่างละเอียด
พวกเขารู้ตัวดี โอกาสที่หลินหยุนจะอยู่ในสุดหล้าทะเลมีสูงมากๆ เขาน่าจะสร้างวิมานแห่งหนึ่งขึ้นมา และซ่อนตัวอยู่ในนั้น
ดังนั้นพวกเขาก็เลยค้นหาร่องรอยอย่างละเอียด
แต่หลังจากค้นหามานาน พวกเขาไม่พบร่องรอยอะไรเลย ทำให้จิตใจของพวกเขาเปลี่ยนไปทันที ตอนนี้พวกเขาระมัดระวังตัวมากๆและกังวลใจมากๆด้วย
ผู้หญิงที่ฝึกฝนถึงแดนยาทองระดับสี่มองดูรอบๆ จากนั้นก็พูดกระซิบกับผู้ชายที่ฝึกฝนถึงแดนยาทองระดับห้าที่อยู่ข้างๆ "ศิษย์พี่ คนที่ชื่อหลินชางฉอง เขาซ่อนตัวอยู่ที่ไหนกันแน่?"
"พวกเราและยอดฝีมือจำนวนมากออกมาค้นหาเขา แต่กลับไม่พบร่องรอยของเขาแม้แต่นิดเดียวเลย?"
"เขาสามารถหายตัวได้เหรอ?"
"มันเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดมากๆ!"
เมื่อชายวัยกลางคนได้ยิน สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที เขาส่งสัญญาณมือให้ผู้หญิงหยุดพูด และเขาก็พูดเบาๆ "พูดเบาๆหน่อย มีอีกเรื่องหนึ่ง ระมัดระวังตัวด้วย"
"หลินชางฉองคนนั้นเป็นคนเลือดเย็นและมีฉายาเทพสังหาร พลังของเขาก็แข็งแกร่งมากๆด้วย!"
"คุณอย่าคิดว่ามีคนจำนวนมากมาค้นหาเขา แต่เธอมองเห็นหรือเปล่า อันที่จริงทุกคนระมัดระวังตัวมากๆ?"
"ศิษย์น้อง ถึงแม้พวกเราพบร่องรอย ก็อย่าเอะอะโวยวาย พวกเราต้องเดินห่างออกไป เมื่อคิดว่าอยู่ในระยะที่ปลอดภัยแล้วค่อยเอ่ยปากพูด!
มิฉะนั้น ด้วยพลังของพวกเราในตอนนี้ คงยากที่จะหลบหนีจากการโจมตีของหลินชางฉองได้!"
เมื่อได้ยินคำพูดของชายวัยกลางคน ร่างกายของผู้หญิงก็สั่นเทาทันที จากนั้นเธอก็พยักหน้าและพูด "ขอบคุณศิษย์พี่มากๆที่เตือนฉัน! ถ้าไม่มีศิษย์พี่อยู่ข้างๆ เมื่อเจอร่องรอยบางอย่างแล้ว ฉันคงรีบตะโกนออกมาทันที!"
ชายวัยกลางคนพูด "ผลลัพธ์ที่ตามมาคงยากที่จะคาดเดาได้!"
ผู้หญิงเห็นด้วยทันที จากนั้นเธอก็พูดเบาๆ "ศิษย์พี่ หลินชางฉองคนนั้นซ่อนตัวอยู่ที่ไหนกันแน่? พวกเราและยอดฝีมือจำนวนมากค้นหาเขา พูดได้เลยว่าพวกเราค้นหาทุกซอกทุกมุมของสุดหล้าทะเลแล้ว แต่ทำไมถึงหาร่องรอยของเขาไม่เจอเลยแม้แต่นิดเดียว?"
ชายวัยกลางคนยิ้มอย่างเย็นชา ดูเหมือนเขาไม่ค่อยสนใจอะไรเลยและพูด "เรื่องนี้เข้าใจได้ไม่ยากเลย เพราะหลินชางฉองคนนั้นมีพลังที่แข็งแกร่งมากๆ"
"คนๆนี้ไม่ธรรมดาเลย!"
"พูดกันตามตรง คนอย่างพวกเรา ถ้าอยากค้นหาเขาจนเจอก็คงอาศัยโชคช่วยเท่านั้น"
"ถ้าค้นหาเขาเจอจริงๆ พวกเราก็จะได้ค่าตอบแทนมหาศาลจากสำนักอริยสัจและสำนักเทียนหยุน!"
"หลังจากนี้ พวกเราก็ใช้ค่าตอบแทนเหล่านี้มาฝึกฝนพลัง อาจจะทำให้พวกเรากลายเป็นยอดฝีมือที่แข็งแกร่งมากๆก็ได้"
"ถึงแม้จะหาไม่เจอ การกระทำแบบนี้ก็เป็นการเอาใจสองสำนักใหญ่ "
"สำหรับพวกเขาแล้ว มันเป็นเรื่องที่มีผลดีมากกว่าผลเสีย!"
"มิฉะนั้น คุณคิดว่าจะมีคนเยอะขนาดนี้ช่วยกันตามหาเขาเหรอ?"
ผู้หญิงวัยกลางคนอึ้งไปชั่วครู่ จากนั้นก็พยักหน้า พวกเขาสองคนมาจากหนึ่งในสิบแปดสำนักเต๋าและสำนักของพวกเขาก็อยู่อันดับกลางๆ และสำนักของพวกเขาก็ถือได้ว่าเป็นสำนักที่มีความแข็งแกร่งอยู่
มิฉะนั้น พวกเขาสองคนก็คงไม่ได้เข้ามาอยู่ตรงนี้
น้ำชี่ทิพย์สองแสนหยด ไม่ใช้สำนักทั่วไปสามารถเอาออกมาได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...