จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1375

ในชั่วพริบตา ความวุ่นวายก็เกิดขึ้นทันที

นักบำเพ็ญเซียนหลายพันคนกำลังแย่งชิงตราประทับอย่างบ้าคลั่ง

สำนักอริยสัจแข็งแกร่งที่สุด มียอดฝีมือแดนยาทองระดับแปดอย่างเสิ่นฉงกับเฉินฉางเฟิงอยู่

สำนักอื่นๆก็มียอดฝีมือที่แข็งแกร่งมากๆอยู่เหมือนกัน

เดิมทีพวกเขายืนอยู่กลางอากาศและมองดูอยู่ไกลๆ พวกเขาไม่ได้เข้าร่วมการค้นหาหลินชางฉอง พวกเขาแค่อยากมาดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเท่านั้น

ในกลุ่มคนพวกนี้มียอดฝีมือแดนยาทองระดับเจ็ดและยอดฝีมือแดนยาทองระดับแปดอยู่ไม่น้อยเลย

เสิ่นฉงอยากจะใช้ชื่อเสียงและอิทธิพลของสำนักอริยสัจ เพื่อหยุดความวุ่นวายที่เกิดขึ้น

แต่เธอคิดผิดจริงๆ

สมบัติล้ำค่าปรากฏตัว ไม่มีใครสนใจคำพูดของเธออยู่แล้ว ทุกคนเข้าไปแย่งชิงอย่างบ้าคลั่ง

มียอดฝีมือแดนยาทองระดับเจ็ดคนหนึ่งอยู่ใกล้สมบัติล้ำค่ามากๆ เขารีบพุ่งเข้าไปเลย ในคนกลุ่มนี้พลังของเขาไม่ได้แข็งแกร่งที่สุด แต่เขาเคลื่อนไหวได้รวดเร็วที่สุด

เขาพุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็วและมาถึงด้านหน้าตราประทับสีฟ้าเป็นคนแรก และจับตราประทับไว้ในมือทันที

แต่เขายังไม่ทันได้หลบหนี มีพลังที่แข็งแกร่งจำนวนมากก็โจมตีใส่เขาทันที

ยอดฝีมือแดนยาทองระดับเจ็ดคนนี้ ยังจับตราประทับได้ไม่นาน ร่างกายและยาทองของเขาก็แตกสลายและกลายเป็นผุยผงทันที

มียอดฝีมือแดนยาทองระดับเจ็ด ถ้าโดยปกติทั่วไปแล้ว ถ้าเขาอยู่บนโลกคุนชาง เขาก็เป็นยอดฝีมือที่แข็งแกร่งมากๆเช่นกัน

แต่เมื่ออยู่ตรงนี้ ในเวลานี้ เขากลับเสียชีวิตทันที

ตราประทับสีฟ้าตกไปอยู่ในมือของยอดฝีมือแดนยาทองระดับแปดอีกคนหนึ่งทันที

แต่นักบำเพ็ญเซียนหลายพันคนไม่สนใจว่าเขาจะเป็นใคร ทุกคนปล่อยพลังของตัวเองออกมาทันที

ยอดฝีมือแดนยาทองระดับเจ็ดเทียบยอดฝีมือแดนยาทองระดับแปดคนนี้ไม่ได้เลย เขาแข็งแกร่งกว่ามากๆ

ภายในชั่วพริบตา เขาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสทันที

เมื่อเห็นพลังจำนวนมากโจมตีมา ยอดฝีมือแดนยาทองระดับแปดก็หนีอย่างสุดชีวิตและตอบโต้กลับทันที

แต่คนที่โจมตีเขามีเยอะมากๆ

ไม่มีช่องว่างให้เขาเลย ทำให้เขาโดนล้อมอยู่ตรงกลางทันที

เขาโดนล้อมโจมตีอีกครั้ง ยอดฝีมือแดนยาทองระดับแปดคนนี้ไม่สามารถหนีรอดไปได้ เขาก็โยนตราประทับสีฟ้าทิ้งไปทันที

ภายในชั่วพริบตา ทุกคนไล่ตามตราประทับทันที

มีนักบำเพ็ญเซียนจำนวนมากแย่งชิงอย่างบ้าคลั่ง มีนักบำเพ็ญเซียนจำนวนมากเสียชีวิตทันที ภายในชั่วพริบตาก็มีคนเสียชีวิตหลายร้อยคนแล้ว

ยอดฝีมือแดนยาทองระดับสี่และระดับห้า พวกเขาตกใจกลัวมากๆกับการเสียชีวิตที่รวดเร็วแบบนี้

พวกเขาไม่กล้าเข้าไปใกล้เลย แต่ก็ยังมีนักบำเพ็ญเซียนจำนวนมากอยู่ ถ้าตราประทับสีฟ้าปรากฏตัวที่ไหน พวกเขาก็จะล้อมมันเอาไว้ทันที พวกเขาไม่ยอมให้คนที่ได้สมบัติล้ำค่ามีโอกาสหนีรอดไปได้

วิธีแบบนี้เหมาะสมมากๆกับยอดฝีมือที่พลังไม่ค่อยแข็งแกร่งมากนัก

แต่มันก็ไม่แน่เสมอไป

เพราะวิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ที่ถูกปลดปล่อยออกมาเยอะขนาดนี้ โดยเฉพาะยอดฝีมือแดนยาทองระดับเจ็ดและระดับแปด การโจมตีของยอดฝีมือพวกนี้ คนส่วนใหญ่รับไม่ไหวอยู่แล้ว

และมีโอกาสเสียชีวิตตลอดเวลา

ส่วนอีกด้านหนึ่ง สำนักอริยสัจและสำนักอื่นๆ เมื่อเห็นการแย่งชิงที่บ้าคลั่งขนาดนี้ และมียอดฝีมือเสียชีวิตตลอดเวลา ในที่สุดพวกเขาก็เคลื่อนไหวทันที

เสิ่นฉงกับเฉินฉางเฟิงเข้าร่วมการแย่งชิงสมบัติล้ำค่าทันที

เธอสะบัดกระบี่ยาวที่อยู่ในมือ และสังหารยอดฝีมือแดนยาทองระดับสี่และระดับห้าหลายสิบคนในชั่วพริบตา

เธอพาเฉินฉางเฟิงพุ่งเข้าไปหายอดฝีมือแดนยาทองระดับเจ็ดที่พึ่งครอบครองตราประทับ

เธอสังหารอีกฝ่ายด้วยกระบี่เดียว ตราประทับก็ตกมาอยู่ในมือของเธอทันที

รองเจ้าสำนักเปล่งเสียงไม่พอใจออกมา "พวกเราลงมือไม่ได้!"

ผู้อาวุโสใหญ่ขมวดคิ้วทันทีและพูด "เจ้าสำนักและชายชราของสำนักอริยสัจ พวกเขาอยู่ในแท่นบูชา พวกเรามีโอกาสได้มันมาครอบครองอยู่แล้ว!"

รองเจ้าสำนักพูด "ถึงแม้จะพูดแบบนี้ได้ แต่มันยังไม่ถึงเวลา ตอนนี้สำนักเทียนหยุนของเราพึ่งจะรักษาตำแหน่งเก้าสำนักใหญ่ไว้ได้ ถ้าทำเรื่องนี้และล่วงเกินผิดใจกับสำนักอริยสัจ มันจะไม่เป็นผลดีกับสำนักของเราเลย!"

ผู้อาวุโสใหญ่พูด "แต่มันเป็นสมบัติล้ำค่านะ……"

รองเจ้าสำนักพูด "วางใจได้! ขอเพียงศิษย์พี่เจ้าสำนักรับมือชายชราของเจ้าสำนักอริยสัจได้ ตราประทับสีฟ้านี้จะตกเป็นของใครก็ยังไม่รู้! คุณยังดูไม่ออกอีกเหรอ นี่เป็นการแย่งชิงของยอดฝีมือแดนยาทองระดับแปด"

"สำหรับยอดฝีมือแดนยาทองระดับเก้า พวกเขาต่างเป็นเจ้าสำนัก ถ้าพวกเขาลงมือก็จะกลายเป็นเรื่องใหญ่"

"พวกเขาจะคอยขัดขวางอีกฝ่ายเอาไว้ พวกเขาไม่ลงมาแย่งชิงสมบัติล้ำค่าอยู่แล้ว!"

"ยิ่งไปกว่านั้น คนของสำนักปฏิบัติธรรมและสำนักธยานะ พวกเขาไม่ลงมือแย่งชิงอยู่แล้ว"

"จนถึงตอนนี้ คนของสำนักกระบี่เป่ยโต่วและสำนักเต๋าเฉินเซียว ก็ยังไม่ได้ลงมือแย่งชิงเหมือนกัน!"

"ถ้าพวกเขาลงมือ พวกเราค่อยลงมือก็ยังไม่สาย!"

ผู้อาวุโสใหญ่ขมวดคิ้วทันทีและพูด "ฉันรู้เรื่องนี้ การที่เสิ่นฉงกล้าลงมือก่อนคนอื่น นั้นเป็นเพราะเธอคิดว่าด้วยชื่อเสียงและอิทธิพลของสำนักอริยสัจ เมื่อเธอได้สมบัติล้ำค่าอยู่ในมือ จากนั้นเธอก็ตะโกนออกมา อาจจะทำให้ทุกคนเกิดความหวาดกลัวและไม่กล้าทำร้ายเธอ!"

รองเจ้าสำนักพูดด้วยรอยยิ้ม "ใช้แล้ว! เพียงแต่เธอคิดง่ายไป เธอคาดคิดไม่ถึงจริงๆ เมื่ออยู่ต่อหน้าสมบัติล้ำค่าขนาดนี้ ความแข็งแกร่งของสำนักอริยสัจ ไม่ได้มีใครเกรงกลัวเลยและไม่มีประโยชน์อะไรเลย"

"เธอทำให้พวกเราไม่กล้าลงมือ แต่เธอกลับไม่สามารถทำให้ยอดฝีมือระดับสี่ ระดับห้าและระดับหกหยุดลงมือได้!"

ผู้อาวุโสปิงหลินของสำนักฉีซานที่อยู่ข้างๆพูดอย่างเย็นชา "ถ้าเสิ่นฉงกับเฉินฉางเฟิงสามารถรับมือพลังโจมตีทั้งหมดของยอดฝีมือเหล่านี้ได้และยังรอดชีวิตอยู่ ถ้างั้นสมบัติล้ำค่าชิ้นนี้ คงตกเป็นของเธอแล้ว"

"เธอมีความคิดนี้อยู่แล้ว!"

"เธอรู้อยู่แล้วว่าถ้าตัวเองลงมือ ยอดฝีมือของสำนักอื่นๆไม่กล้าลงมือทำร้ายเธออยู่แล้ว!"

"นั้นเป็นเพราะไม่มีใครกล้าหักหน้าสำนักอริยสัจ!"

"ตอนนี้ก็ต้องดูว่าเธอจะสามารถรับมือการโจมตีของคนเหล่านั้นได้หรือเปล่า!"