จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1408

"ตลอดเวลาที่ผ่านมา ถึงแม้สำนักของเราจะไม่ค่อยทำตัวโดดเด่น แต่สำหรับเรื่องบางเรื่อง พวกเราก็แข็งกร้าวและไม่ยอมเหมือนกัน"

"ยกตัวอย่างเช่นเรื่องของสำนักปฏิบัติธรรมกับเรื่องของสำนักธยานะ อย่างเช่นเรื่องของสำนักจวู้หลิงกับสำนักฉิวซาน"

"และมีเรื่องของสำนักตุ้นโคงด้วย"

"เรื่องเหล่านี้ ถึงแม้ในสายตาของคนส่วนใหญ่ในโลกคุนชาง เรื่องเหล่านี้จะไม่เกี่ยวข้องกับสำนักอริยสัจเลย"

"อย่างไรก็ตาม เรื่องเหล่านี้สามารถปิดบังคนส่วนใหญ่ได้ แต่ไม่สามารถปิดบังสำนักอื่นๆได้"

"ฉันกังวลมากๆ พวกเขาไม่ได้คิดอยากจะสังหารหลินชางฉองเหมือนกับพวกเรา"

"ถ้าฉันเป็นพวกเขา ฉันก็คงต้องคิด ให้สำนักของเราหรือสำนักเทียนหยุนไปสู้กับหลินชางฉองจนตายไปข้างหนึ่ง หรือไม่ก็บาดเจ็บสาหัสทั้งสองฝ่าย ถ้าให้ดีที่สุดก็บาดเจ็บสาหัสจนเสียชีวิต สำหรับพวกเขาแล้ว มันเป็นผลลัพธ์ที่ดีมากๆ"

"ดังนั้น อาจารย์อา โอกาสสูงมากๆที่พวกเขาจะมองดูเหตุการณ์เฉยๆ!"

เมื่อชายชราได้ยินคำพูดเหล่านี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจและพูด "ใช่แล้ว ไม่ว่าพวกเราจะเป็นฝ่ายสังหารหลินชางฉอง หรือเปลี่ยนเป็นหลินชางฉองเอาชนะพวกเรา อันที่จริงแล้วสำหรับพวกเขา มันไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย"

"ส่วนสำนักหยุนเยว่ พวกเขาไม่ค่อยทำตัวโดดเด่นมาโดยตลอด!"

"บางทีตอนนี้ สำนักต่างๆอาจจะเข้าข้างหลินชางฉองมากกว่าเข้าข้างสำนักอริยสัจของเรา!"

เจ้าสำนักอริยสัจพยักหน้าและพูด "อาจารย์อาพูดถูกแล้ว มันน่าจะเป็นอย่างนี้!"

ชายชราถอนหายใจอีกครั้งและพูด "คิดไม่ถึงจริงๆ โลกคุนชางจะปรากฏสุดยอดอัจฉริยะแบบนี้! มันเป็นเพราะความประสงค์ของสวรรค์เหรอ? สวรรค์ไม่ต้องการให้สำนักอริยสัจของเรากลายเป็นเจ้าแห่งโลกคุนชาง?"

เจ้าสำนักอริยสัจก้มหน้า เขาขมวดคิ้วและพูดอย่างหนักแน่น "อาจารย์อา คุณน่าจะรู้ ฉันไม่เชื่อเรื่องโชคชะตา ถ้ามีโชคชะตาจริงๆละก็ สมัยนั้นสำนักของเราก็แทนที่สำนักหยุนเยว่ไม่ได้อยู่แล้ว!"

"คงไม่เจริญรุ่งเรืองจนถึงทุกวันนี้!"

"ตอนนี้สำนักอริยสัจของเราใกล้จะเป็นเจ้าแห่งโลกคุนชางแล้ว พูดได้เลยว่าเหลือแค่ไม่กี่ก้าว และมันก็ใกล้จะสำเร็จแล้ว"

"นี่คือจุดประสงค์ของสวรรค์เหรอ?"

"ฉันไม่เชื่อเรื่องโชคชะตา ฉันเชื่อแค่ตัวเองเท่านั้น!"

"ดังนั้นครั้งนี้ ฉันไม่อยากเอาความหวังทั้งหมดของสำนักเราไปอยู่ในมือของสำนักเหล่านั้น!"

"ฉันจะต้องทำทุกอย่างให้สำเร็จด้วยมือของฉันเอง!"

เมื่อชายชราได้ยิน สายตาของเขาก็กระตุกทันที เขาหายใจเร็วด้วยความตกใจ เขามองหน้าเจ้าสำนักอริยสัจและพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "เจ้าสาม แกมั่นใจมากๆเหรอว่าตัวเองเตรียมพร้อมแล้ว?"

เจ้าสำนักอริยสัจส่ายหัวและพูดตามตรง "ยังเลย!"

ชายชราขมวดคิ้วทันทีและพูด "ในเมื่อยังไม่ได้เตรียมตัวพร้อม ทำไมแกถึงกล้า……"

เจ้าสำนักอริยสัจพูดทันที "อาจารย์อา ฉันเตรียมตัวมานานแล้ว จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังไม่ค่อยมั่นใจเลย ตอนนี้ไม่เหลือเวลาให้พวกเรารออีกต่อไปแล้ว!"

"เพราะฉันกังวลใจมากๆ ถึงแม้พวกเราจะมีเวลามากกว่านี้ แต่พวกเราคงเตรียมพร้อมได้ยาก!"

"ฉันไม่อยากรออีกแล้ว ไม่อยากเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์!"!"

"ถึงแม้ฉันจะทำไม่สำเร็จ ประสบการณ์ของฉันก็จะเป็นแสงนำทางให้คนรุ่นหลัง!"

"ทำให้คนรุ่นหลังได้รับรู้ พวกเขาควรเลือกเดินเส้นทางไหน!"

"ไม่อยากจะเหมือนตอนนี้ เพราะเส้นทางข้างหน้ามีแต่ความมืดมน!"

"ดังนั้น ฉันหวังว่าอาจารย์อาจะยอมรับปาก!"

"มีอีกเรื่องหนึ่ง ถ้าฉันล้มเหลว อาจารย์อาปิดสำนักทันทีและล้มเลิกเรื่องที่จะเป็นเจ้าแห่งโลกคุนชาง!"

"ถ้าสำนักยังอยู่ ในอนาคตข้างหน้า สำนักของเราก็จะมีโอกาสกลับมารุ่งเรืองอีกครั้ง!"

ชายชราก้มหน้าทันที ดูเหมือนจิตใจของเขากำลังลังเลอยู่ เขามองไปที่เจ้าสำนักอริยสัจและพูด "เจ้าสาม แกเป็นสุดยอดอัจฉริยะ แกแน่ใจ……จริงๆเหรอว่าจะเลือกเส้นทางนี้?"

"มันเป็นเส้นทางที่มีแต่ความตายและไม่มีทางรอด!"

เจ้าสำนักอริยสัจหายใจเข้าลึกๆและพูด "อาจารย์อา ฉันคิดมาดีแล้ว ถ้าทำสำเร็จ โลกคุนชางก็จะไม่มีการเปลี่ยนแปลงอีก สำนักอริยสัจของเราจะกลายเป็นเจ้าแห่งโลกคุนชางที่ไม่มีใครสามารถต่อกร!"

"และเหตุการณ์ตอนนี้ก็ไม่มีเวลาให้ฉันลังเลอีกแล้ว!"

"ฉันตั้งใจจะเลือกเดินเส้นทางนี้!"

สีหน้าของชายชราเคร่งขรึมมากๆ เขาพยักหน้าและพูด "ได้ ในเมื่อแกตัดสินใจแล้ว ถ้างั้นก็ไปทำเลย! อาจารย์อาจะรอแกอยู่ตรงนี้ รอแกทำสำเร็จและเดินออกมา!"

เจ้าสำนักอริยสัจโค้งคำนับทันทีและพูด "อาจารย์อา เรื่องที่เกิดขึ้นภายนอกคงต้องรบกวนท่านแล้ว!"

เมื่อพูดจบ เจ้าสำนักอริยสัจก็เดินไปข้างหน้าทันที

เขาเดินตามลำธารและเดินไปข้างหน้า