สรุปเนื้อหา บทที่ 1407 ทางเลือกของเจ้าสำนักอริยสัจ – จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดย จูผาซู่
บท บทที่ 1407 ทางเลือกของเจ้าสำนักอริยสัจ ของ จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ ในหมวดนิยายใช้ชีวิต เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย จูผาซู่ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
สำหรับเจ้าสำนักอริยสัจและเจ้าสำนักเทียนหยุน พวกเขาสองคนไม่สนใจชีวิตของผู้อาวุโสจำนวนมากของสำนักเลย พวกเขาวิ่งหนีจากสำนักหยุนเยว่อย่างบ้าคลั่ง
ทั้งสองคนได้รับบาดเจ็บไม่น้อย หลังจากหนีออกจากสำนักหยุนเยว่แล้ว พวกเขาก็กลับไปที่สำนักตัวเองทันที
หลินหยุนทำให้พวกเขาสองคนหวาดกลัวและตกตะลึงมากๆ โดยเฉพาะเจ้าสำนักอริยสัจ
ยาทองของเขาคือยาทองระดับฟ้า!
ในโลกคุนชาง เมื่อเขาฝึกฝนถึงแดนยาทองระดับเก้า เขาก็คือคนที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกคุนชาง
เขาไม่ได้มองใครอยู่ในสายตาเลย
หลายปีที่ผ่านมา
หลังจากที่เขาฝึกฝนถึงแดนยาทองระดับเก้าสูงสุดแล้ว เป้าหมายของเขามีแค่สองเรื่องเท่านั้น
เรื่องแรก คือทำให้สำนักอริยสัจเป็นเจ้าแห่งโลกคุนชาง! และไม่มีใครกล้าต่อกรกับสำนักอริยสัจ
เรื่องที่สองคือ เขาต้องการฝึกฝนถึงแดนพลังที่มีอยู่ในตำนาน——นั่นก็คือแดนจิตปฐม!
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับนักบำเพ็ญเซียนเพียงคนเดียว ด้วยระดับพลังยาทองของเขา เขามั่นใจมากๆว่าตัวเองสามารถสังหารอีกฝ่ายได้ นี่คือเหตุผลที่ทำไมเจ้าสำนักเทียนหยุนที่ฝึกฝนถึงแดนยาทองระดับเก้าสูงสุดเหมือนเขา แต่เขากับไม่เคยมองเจ้าสำนักเทียนหยุนอยู่ในสายตาเลย
เพราะยาทองที่เจ้าสำนักเทียนหยุนสร้างขึ้นนั้นเป็นยาทองระดับดิน
ยาทองระดับดิน มันอยู่ในระดับที่สูงแล้ว แต่เมื่อเทียบกับยาทองของเขา ถึงแม้มันจะต่างกันเพียงแค่หนึ่งระดับ แต่พลังของมันห่างกันราวฟ้ากับเหว
แต่ในวันนี้ ตอนที่เขาเผชิญหน้ากับหลินหยุน ทำให้เขาอึ้งไปเลย
พลังของหลินหยุนไม่ถึงแดนยาทองระดับเก้าอยู่แล้ว จากพลังของเขาก็สามารถคาดเดาได้ เขาน่าจะฝึกฝนถึงแดนยาทองระดับแปดและไม่ได้อยู่แดนยาทองระดับแปดสูงสุดด้วย แต่เขาเพียงคนเดียวกลับสามารถต่อสู้กับพวกเขาสองคนที่ฝึกฝนถึงแดนยาทองระดับเก้าสูงสุด!
เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ มันเหลือเชื่อมากๆ
เขาหนีกลับมาที่สำนักอริยสัจด้วยความรวดเร็ว
เจ้าสำนักอริยสัจเข้าไปในเขตหวงห้ามของสำนักทันที
เขากลับไปที่วิมานของตัวเอง แต่ความว้าวุ่นใจของเขาก็ยังคงไม่สามารถสงบลงมาได้
เขาไม่อยากจะเชื่อ!
ทำไมหลินหยุนถึงได้น่ากลัวขนาดนี้!
เมื่อย้อนกลับไปนึกคิดตอนที่เขาสู้กับหลินหยุน ทำให้เขาค่อยๆสงบลงทันที
เขาพบสาเหตุอยู่สองข้อ
ข้อแรก พลังทิพย์ของหลินหยุนไม่เหมือนกับเขา ดูเหมือนพลังทิพย์ของหลินหยุนจะเหนือกว่าพลังทิพย์ของเขา
ข้อที่สอง วิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ของหลินหยุนน่ากลัวมากๆ!
"พลังของหลินหยุน น่าจะฝึกฝนถึงแดนยาทองระดับแปด แต่ระดับยาทองของเขา น่าจะสูงกว่าฉัน!"
"แต่ว่า……"
"มันจะเป็นไปได้ยังไง?"
"ฉันสร้างยาทองระดับฟ้า มันเป็นยาทองที่สูงที่สุดแล้ว!"
"ทำไมระดับยาทองของเขาถึงสูงกว่าของฉันอีก?"
"มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว!"
"ฉันอ่านหนังสือมาตั้งแต่เด็ก ฉันรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับตำนานและบันทึกโบราณ แต่จากบันทึกโบราณไม่มีการบันทึกไว้เลย ยังมีระดับยาทองที่สูงกว่ายาทองระดับฟ้าอีก!"
"แต่ว่า……"
ความจริงมันปรากฏอยู่ตรงหน้า ทำให้เขาไม่เชื่อไม่ได้!
ระดับยาทองของหลินหยุนจะต้องสูงกว่าของเขาอย่างแน่นอน!
พลังที่อยู่เหนือกว่านั้น เขาสามารถสัมผัสได้ว่ามันเป็นเรื่องจริง!
ยังมีอีกเรื่องก็คือวิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ของหลินหยุนแข็งแกร่งมากๆ มันแข็งแกร่งจนน่าเหลือเชื่อ
ด้วยเหตุผลสองข้อนี้ ทำให้หลินหยุนสามารถต่อสู้กับเขาและเจ้าสำนักเทียนหยุนได้ และสามารถเอาชนะพวกเขาสองคนได้
"หลินชางฉองคนนี้……เป็นคนที่น่ากลัวมากๆ……"
"เขาฝึกฝนพลังได้อย่างรวดเร็ว! ถ้าเขาฝึกฝนถึงแดนยาทองระดับเก้าละก็……"
นี่คือหลุมฝังศพเปล่าๆที่สร้างเตรียมเอาไว้เพื่อเขา
เจ้าสำนักอริยสัจยืนอยู่หน้าวิมาน เขาคุกเข่าคำนับและพูด "อาจารย์อา เจ้าสามมาพบท่าน เพราะมีเรื่องสำคัญจะมารายงาน เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับความเป็นความตายของสำนักด้วย!"
เขาพูดจาด้วยความสงบและช้ามากๆ
ราวกับเรื่องความเป็นความตายของสำนักเป็นเรื่องธรรมดามากๆ
หลังจากเขาพูดจบ มีเงาสีดำที่เป็นชายชรา จู่ๆก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขา
ไม่สามารถสัมผัสพลังจากร่างกายของเขาได้ แต่เขาน่ากลัวกว่าเจ้าสำนักอริยสัจมากๆ
เขาเป็นชายชราที่ใส่ชุดดำ เขามีร่างกายที่ไม่ค่อยสูงนักและผอมมากๆ
ชายชรามีเส้นผมสีขาวและเขาไม่มีแขนซ้าย
สายตาของเขามองไปที่เจ้าสำนักอริยสัจและพูด "เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับความเป็นความตายของสำนักเหรอ?"
เจ้าสำนักอริยสัจไม่กล้ายืนขึ้น เขาเอ่ยปากพูด "ใช่แล้ว อาจารย์อา เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับความเป็นความตายของสำนัก!"
สายตาของชายชราเปล่งประกายและพูด "แกลุกขึ้นมาแล้วค่อยๆพูด!"
ชายชราพาเจ้าสำนักอริยสัจมาที่ภูเขา จากนั้นก็ให้เขาจุดธูปไหว้ป้ายหลุมศพทุกอัน
จากนั้นเขาก็ถาม "แกพูดมาเลย เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่!"
เจ้าสำนักอริยสัจพยักหน้า และเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในโลกภายนอกออกมา เริ่มเล่าตั้งแต่ก่อนการประลองเก้าสำนักใหญ่ จนถึงตอนที่แข่งขันเก้าสำนักใหญ่ และการปรากฏตัวของหลินชางฉอง จากนั้นก็เล่าเรื่องที่หลินชางฉองสร้างขึ้น สุดท้ายเขาเล่าเรื่องที่ไปปิดล้อมสำนักหยุนเยว่จนทำให้หลินชางฉองปลดปล่อยพลังที่น่ากลัวมากๆออกมา หลินชางฉองเพียงคนเดียวต่อสู้กับพวกเขาสองคน จนทำให้เขากับเจ้าสำนักเทียนหยุนต้องหลบหนี
เจ้าสำนักอริยสัจพูด "อาจารย์อา เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นก็เป็นแบบนี้แหละ ตอนนี้มีเพียงเรื่องเดียวที่ฉันไม่เข้าใจจริงๆก็คือการสร้างยาทองนั้น ยังมีระดับที่สูงกว่ายาทองระดับฟ้าอีกเหรอ ?"
เมื่อชายชราได้ยิน เขาก็ส่ายหัวเบาๆและพูด "ถ้าแกยังไม่รู้เรื่องนี้ ฉันก็คงไม่รู้เหมือนกัน! ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนและไม่เคยได้ยินมาก่อน! อย่างน้อยในบันทึกของสำนักเรา ไม่เคยมีบันทึกเรื่องนี้"
"จากคำพูดของแก หลินชางฉองคนนี้เป็นคนที่น่ากลัวจริงๆ!"
"อย่างไรก็ตาม ในเมื่อแกกับเด็กหนุ่มของสำนักเทียนหยุนร่วมมือกัน ยังสู้เขาไม่ได้ แต่ถ้ามีฉันคอยช่วย โอกาสชนะก็มีอยู่บ้าง ฉันคิดว่าแกไปร่วมมือกับเจ้าสำนักคนอื่นๆ และไปล้อมสังหารเขา เรื่องนี้ก็คงจะจบลงด้วยดี!"
เจ้าสำนักอริยสัจขมวดคิ้วและพูด "อาจารย์อา ถ้าสำนักอื่นๆยอมร่วมมือกับพวกเรา มันก็ไม่ใช่เรื่องยาก แต่ฉันกังวลว่าสำนักอื่นๆจะไม่ยอมร่วมมือกับพวกเรา!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...