จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1437

อีกทั้งยังไม่เข้าใจ แต่สำหรับผู้บำเพ็ญเซียนระดับหลินหยุน การเปลี่ยนแปลงค่อนข้างใหญ่แล้ว เขาไม่รู้ว่าในนั้นเกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรบ้าง

น่าจะเป็นเพราะการเปลี่ยนแปลงเช่นนี้ จึงทำให้คนเก่งกาจอย่างหลงอ้าวเผ่าโลหิต เซี่ยหยู่เวย ตื่นขึ้นมา รวมไปถึงสาเหตุที่เย่เยว่ทิ้งพระราชวังนั้นเอาไว้ด้วย

ตอนอยู่โลกคุนชางก่อนหน้านี้ หลินหยุนเข้าใจว่าเพราะสงครามใหญ่ในโบราณกาล ทำให้ดาวไกอาที่มีดาวบำเบ็ญที่เพิ่งเกิดใหม่ได้ไม่นาน กลายเป็นดาวไกอาเสื่อมธรรมที่ชี่ทิพย์น้อยขนาดนี้ แต่ดูเหมือนตอนนี้จะไม่ใช่เช่นนั้นแล้ว

ดาวไกอาในตอนนี้ เหมือนมีใครสะกิดปุ่ม ทำให้ดาวไกอาเคลื่อนไหวช้าลงอีกครั้ง

แน่นอนว่านี่เป็นแค่การเปรียบเทียบ สถานการณ์โดยรวมเป็นอย่างไร หลินหยุนก็ไม่ค่อยแน่ใจ

เรื่องนี้ เขาในตอนนี้ไม่สามารถรู้ได้อย่างแท้จริง แต่ที่สามารถแน่ใจได้ในตอนนี้ ในอนาคตดาวไกอา ต้องกลับมาอยู่ในระเบียบตามปกติอีกครั้ง เดินไปตามเส้นทางดาวบำเบ็ญอย่างแท้จริงอีกครั้ง

พาเซี่ยหยู่เวยกลับมาที่ทะเลสาบเยว่หยา หลินหยุนจัดการบริเวณทะเลสาบเยว่หยาอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะศพเป็นหมื่นด้านล่างภูเขา ถูกเขาแผดเผาจนหมด

บนภูเขา ในตอนที่ขบวนค่ายกลไม่ได้โดนทำลายมากเท่าไร ใช้เวลาประมาณครึ่งวัน ก็วางค่ายกลขึ้นมาใหม่ได้อีกครั้ง

เมื่อมีค่ายกล ทั้งทะเลสาบเยว่หยา ถูกซ่อนไว้ในเมฆหมอกอีกครั้ง ชี่ทิพย์ภายในนั้นก็ค่อยๆ กลับมาเป็นปกติ

ค่ายกลรวมพลังที่หลินหยุนวางไว้ครั้งนี้ แข็งแกร่งกว่าก่อนหน้านี้มาก ประสิทธิภาพดีขึ้นด้วย

เมื่อวางค่ายกลเสร็จ หลินหยุนเริ่มลงมือฟื้นฟูอาการบาดเจ็บ

อาการบาดเจ็บของเขา ยังไม่ได้รับการฟื้นฟู

ตอนนี้เซี่ยหยู่เวยโดนหลินหยุนจับเอาไว้แล้ว จึงไม่ต้องกังวลความปลอดภัยของคนในครอบครัวมากเท่าไร หลินหยุนวางใจ ในที่สุดก็มีเวลาฟื้นฟูอาการบาดเจ็บของตัวเองสักที

จุดสำคัญของเขาในตอนนี้คือ เสียอายุขัยอย่างรุนแรงเกินไป

ไม่ว่าจะใช้อิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ย่ำฟ้าเก้าที หรือร่วงสังหาร เขาต้องจ่ายด้วยการแผดเผาอายุขัยของตัวเอง ถึงจะสามารถทำได้

รักษาอาการบาดเจ็บสองวันต่อเนื่อง อาการบาดเจ็บของหลินหยุนฟื้นฟูได้เกือบครึ่ง แต่ผมของเขายังคงเป็นสีขาว

นี่เป็นปัญหาจากการสูญเสียอายุขัย ไม่ใช่สาเหตุของอาการบาดเจ็บ ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้

เว้นแต่ผลการฝึกตนของเขาจะบรรลุ อายุขัยเพิ่มขึ้น จากนั้นจะค่อยๆ ดีขึ้น

ออกมาจากห้องลับ ดวงจิตยื่นออกมา เห็นเซี่ยหยู่เวยกำลังนั่งอยู่ที่ริมยอดเขา ไม่รู้ว่ากำลังมองอะไรอยู่ แววตาหลินหยุนวูบไหว แต่ไม่ได้สนใจอะไรมาก

ก่อนที่เธอจะบอกว่าคนในครอบครัวอยู่ไหน หลินหยุนไม่มีทางปลดผนึกให้เธอเด็ดขาด และไม่มีทางให้เธอหลุดรอดจากสายตาของเขา

เปิดมือถือมาดู ไม่มีข้อความใหม่ หลินหยุนจึงวางใจลงเล็กน้อย ดูเหมือนจะจัดการศพโลหิตระดับหก สามตัวนั้นได้แล้ว

เงียบอยู่ครู่หนึ่ง หลินหยุนเอาโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาท่านหง จะควบคุมสถานการณ์วุ่นวายในตอนนี้ หรือจะแก้ไขปัญหาจากต้นเหตุ

ต้นเหตุนี้ อยู่ที่เผ่าโลหิต แค่หาเผ่าโลหิตเจอ จะลำบากแค่ครั้งเดียว สบายไปตลอดอย่างแท้จริง

ถึงตอนนี้การค้นหา ไม่ต่างจากการงมเข็มในมหาสมุทร เสียเวลาไปไม่น้อย แต่ยังไงก็ต้องทำ!

หาบรรพบุรุษโลหิต คือเรื่องสำคัญเร่งด่วนที่ต้องจัดการในทันที!

เมื่อคนที่อยู่ในสาย ได้ยินความคิดของหลินหยุน ท่านหงพยักหน้า เห็นด้วยกับหลินหยุนมาก

อีกอย่าง หลินหยุนยังบอกสิ่งที่คาดการณ์กับท่านหงด้วย นั่นก็คือขยายสำนักชางฉองให้เร็วที่สุด

การทำเช่นนี้มีผลดีอย่างหนึ่ง ตอนนี้เป็นช่วงเวลาใช้ความสามารถของคน แค่ผู้ฝึกบู๊ออกมามากขึ้น ถึงจะทำให้คนมีชีวิตรอดมากยิ่งขึ้น

เรื่องที่จะให้คนกลายเป็นผู้ฝึกบู๊ให้มากขึ้น เพื่อใช้จัดการศพโลหิต นำมาปกป้องแบบแผนของโลกในตอนนี้ ท่านหงเห็นด้วยอย่างมาก แต่การขยายสำนักชางฉอง ท่านหงกลับลังเล

แน่นอนว่าความคิดนี้สำหรับหลินหยุน มันค่อนข้างจะเข้ากับความเป็นจริงเท่าไร

หลินหยุนพูดเบาๆ ว่า “ท่านหง การที่ฉันบอกว่าขยายสำนักชางฉอง เพื่อต้องการปกป้องแบบแผนของโลก ในอนาคต โลกนี้จะเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก”

“ถึงคุณอาจจะไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้ แต่สำหรับการเปลี่ยนแปลงใหญ่ ที่เกิดขึ้นกับโลกนี้ คุณน่าจะสัมผัสได้!”

“ฉันบอกว่าขยายสำนักชางฉอง เพราะอยากใช้ประโยชน์จากสำนักชางฉองเป็นพื้นฐาน!”

“ฉันพูดความจริงกับคุณได้ ไม่ว่าจะเป็นใคร อยากปกป้องแบบแผน ที่กำลังใช้อยู่ในโลกตอนนี้ เป็นเรื่องที่ไม่น่าจะเป็นไปได้!”

“ในอนาคต ดาวไกอาจะกลายเป็นโลกที่เคารพความแข็งแกร่ง!”

“เราขยายสำนักชางฉองให้ใหญ่ขึ้น ให้สำนักชางฉองนำหน้าไปหนึ่งก้าว กลายเป็นพละกำลังที่แข็งแกร่งที่สุด นี่คือสิ่งสำคัญที่สุด!”

เมื่อท่านหงที่อยู่ในสายได้ยิน อดสูดหายใจเฮือกไม่ได้ คำพูดของหลินหยุนทำให้เขาตกใจ เงียบอยู่นาน ท่านหงพูดอย่างจริงจังว่า “หลินหยุน ฉัน......ฉันเชื่อคำพูดนาย แต่......ทำไมถึงไม่สามารถสร้างหน่วยงานขึ้นมาใหม่ ทำไมต้องขยายสำนักชางฉองล่ะ”

“นายอย่าเข้าใจผิด ฉันไม่ได้แก่งแย่งสิทธิ์ผู้นำกับนาย!”

“ถ้านายอยู่ ยอมให้พละกำลังกับนายส่วนหนึ่ง ล้วนไม่มีปัญหา!”

“แต่ฉันคิดถึงตอนนายไม่อยู่!”

“พละกำลังของสำนักชางฉอง จะต้องเป็นของคนอื่น”

“ไม่ได้อยู่ในกำมือของประเทศ นี่ไม่ได้เด็ดขาด!”

“นายจะบอกว่า เราสามารถส่งคนเข้าไปในสำนักชางฉอง แบบนี้ใช่ไหม”