สำหรับสาวกเหล่านี้ หลินหยุนก็ไม่ได้ไปยุ่งอะไรมาก ที่เชิงเขาทะเลสาบเยว่หยา ผู้คนนับหมื่นมารวมตัวกัน
คนเยอะมากเกินไป อาหารการกินเลยมีปัญหา
อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ศพโลหิตด้านนอกจำนวนมากเริ่มตายไปติดๆ กัน
อย่างแรกศพโลหิตระดับสูงเหล่านั้นหายไปในทันที
จากนั้นการตายของคนระดับต่ำเหล่านั้นก็มาถึง
การเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้ทุกคนเริ่มเดือด
เมื่อหลินหยุนเพิ่งเก็บตัวฝึกฝน บรรพบุรุษโลหิตก็กลับอย่างอ่อนแรง
เมื่อเขามาถึงทะเลสาบเยว่หยา ก็ตกใจที่เห็นคนนับหมื่นที่ใต้ตีนเขา
ยังไม่แน่ใจว่าทำไมผู้คนจำนวนมากถึงมารวมตัวกันที่นี่
เขาก็ไม่อยากไปสนใจอะไรมาก
เพื่อที่จัดการศพโลหิตที่อยู่ข้างนอกภายในสามวัน เขาก็เสียแรงชดใช้ไปตั้งเยอะ
ทันทีที่เขามาถึงทะเลสาบเยว่หยา หลินหยุนก็ลืมตาขึ้น
ร่างนั้นเปล่งประกายและปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา
เมื่อเห็นหลินหยุนปรากฏตัว บรรพบุรุษโลหิตก็โค้งคำนับให้หลินหยุนอย่างอ่อนแรงและพูดว่า "ฉันได้ตัดการเชื่อมต่อสายเลือดกับทาสโลหิตทั้งหมดแล้ว"
"ทาสโลหิตที่อยู่ข้างนอกเริ่มหายตัวไปเป็นจำนวนมาก"
“แต่จะใช้เวลาสักครู่กว่าจะหายหมดไป แต่นี่อยู่นอกเหนือการควบคุมของฉันแล้ว”
“พวกมันจะค่อยๆ หายไปและตายไป”
“ฉันทำทุกอย่างที่ทำได้แล้ว หลินชางฉอง นายเป็นคนรักษาคำพูด ปล่อยฉันไปเลยได้ไหม?”
หลินหยุนพยักหน้า เขารู้ดีถึงการเปลี่ยนแปลงภายนอกจากปากของคนที่อยู่เชิงเขา
ถ้าไม่ใช่เพราะการตายของศพโลหิตจำนวนมาก คนกลุ่มที่สองและสามคงไม่มาที่นี่
หลินหยุนพยักหน้าเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดนี้
ทันทีที่เขาโบกแขน และชี้ไปทางบรรพบุรุษโลหิต และรังสีของแสงก็ถูกดึงออกไป ตกลงมาในมือของเขา
“ตราบนตัวนายถูกกำจัดแล้ว”
“ฉันรู้ว่านายณมีความคิดอะไรอยู่ในใจ แต่ฉันบอกแล้ว ฉันจะพานายออกไปจากโลกไกอา เวลานี้น่าจะมาเร็วๆนี้ เตรียมตัวให้พร้อม!
หลังจากพูดจบ หลินหยุนก็หันกลับมาและหายตัวไปในพริบตา
เมื่อเห็นว่าหลินหยุนหายตัวไป บรรพบุรุษโลหิตก็โกรธมาก
แต่ไม่กล้าพูดอะไร
ถ้าความแข็งแกร่งของเขาเพียงพอ เขาต้องฆ่าหลินหยุนแน่นอน
น่าเสียดายที่เขาทำไม่ได้
ตอนนี้ร่างก็ของสว่างไสว ออกจากทะเลสาบเยว่หยา
ออกไปพร้อมกัน?
ทำได้แค่ฝันแหละ!
เป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะออกจากโลกนี้
จากการบำเพ็ญในปัจจุบันของเขา ถ้าเขาไปที่โลกแห่งการบำเพ็ญเซียนจริงๆ ไม่ต้องคิดถึงมันหรอก สู้คนธรรมดาไม่ได้ด้วยซ้ำ ไม่แน่ไม่กี่นาทีก็ถูกผู้แข็งแกร่งสังหารแล้วอยู่ต่อไป เพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้ตัวเอง ครอบครองทรัพยากรของโลก ตราบใดที่ไม่ใช่คนโง่ ส่วนมากจะเลือกวิธีนี้
อย่างไรก็ตาม ไม่ฆ่าตัวตายก็ดีเท่าไหร่แล้ว
ตราบใดที่เขาซ่อนตัวคนเดียว มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะพบเขา
เพราะเหตุนี้ บรรพบุรุษโลหิตยังคงมั่นใจมาก
หลังจากที่บรรพบุรุษโลหิตจากไป หลินหยุนก็กลับไปที่ห้องลับและได้รับโทรศัพท์จากท่านหงอีกครั้ง
ท่านหงบอกหลินหยุนเกี่ยวกับการเสียชีวิตและการหายตัวไปของศพโลหิต
และถามหลินหยุนว่าเกิดอะไรขึ้น
หลินหยุนไม่ได้อธิบายอะไรมาก
พอวางสายไป หลินหยุนไปที่ภูเขาด้านหลังและมองไปที่เซี่ยหยู่เวยจากระยะไกล
ในขณะนี้เซี่ยหยู่เวยอ่อนแออยู่แล้ว แต่เธอก็ยังไม่ระงับความโกรธของเธอ
หลังจากดูอยู่พักหนึ่ง หลินหยุนก็ส่ายหัว
ความดื้อรั้นของผู้หญิงคนนี้อยู่เหนือจินตนาการของเขา
ในตอนนี้ เจียซินพูดว่า “คุณยังปล่อยผู้หญิงคนนี้ไปไม่ได้เหรอ ไม่อย่างนั้น คุณก็ใช้วิชาสอดวิญญาณโดยตรง คุณจะสามารถค้นหาที่อยู่ของครอบครัวคุณได้อย่างแน่นอน!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...