จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1446

สำหรับเซี่ยหยู่เวยแล้ว หลินหยุนไม่มีทางออกอะไรแล้วจริงๆ

ทำได้แค่พูดความจริงแบบนี้

เขาไม่ต้องการใช้วิชาสอดวิญญาณที่เจียซินเคยพูด

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ตราบใดที่เซี่ยหยู่เวยยังคงมีความกตัญญูต่อพ่อแม่ของเธอ ไม่มีทางที่จะไม่กระทบ อย่างน้อยต้องมีสั่นไหวบ้าง

เมื่อหลินหยุนคิดอย่างนั้น เซี่ยหยู่เวยก็หัวเราเยาะเย้ยอีกครั้ง และพูดด้วยท่าทางประชดประชันว่า “หลินหยุน ไม่ว่านายจะพูดอะไร ฉันจะไม่บอกนาย อย่าเสียแรงไปเลย!” 

“นายทำได้ทุกอย่างไม่ใช่เหรอ?” 

“งั้นนายก็มีปัญญาไปหาเองได้นะสิ!” 

“ถ้าหาเจอได้จริง ก็ถึงว่านายสุดยอดมากจริงๆ!” 

“มาพูดถึงพ่อแม่ฉันอีก หึหึ ตอนนั้นพวกเขาไม่ชอบฉันเลย ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่มาถึงวันนี้หรอก!” 

“ฉันถึงจุดนี้ คนที่ก่อให้เกิดเรื่องนี้คือนาย และพวกเขา!” 

“พวกเขาเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด!” 

“ในเมื่อพวกมันไม่สนใจฉัน แล้วทำไมฉันต้องสนใจพวกเขาด้วย”

“ฉันยังไงก็ได้!” 

“ดังนั้นอย่าเสียแรงเปล่าๆ!” 

ตาของหลินหยุนเป็นประกายและพูดว่า "จริงเหรอ? เป็นอย่างนั้นจริงๆเหรอ? เซี่ยหยู่เวย อย่าพูดแบบนี้ต่อหน้าฉัน! ถ้าคุณไม่อยากสนใจพวกเขาจริงๆ แล้วน้าเฟินพวกเขาสองคนอยู่ที่ไหน?” 

“ถ้าไม่ใช่เพราะเธอซ่อนตัวพวกเขาไว้ พวกเขาคงตายไปตั้งนานแล้ว”

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยุน ดวงตาของเซี่ยหยู่เวยก็หรี่ลงและเธอก็พูดด้วยการเยาะเย้ย "นายเคยหาพ่อแม่ของฉันแล้วเหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า หลินหยุน นายมันไร้ยางอายจริงๆ"

“หรือนายคิดว่าถ้าหาเจอแล้ว จากนั้นก็เอามาข่มขู่ฉัน แล้วฉันก็จะบอกที่อยู่ของครอบครัวนายให้ใช่ไหม?”

"แบบนี้ก็คิดออกมาได้!"

“ใช่ ฉันพาพวกเขาไปอยู่อีกที่หนึ่งแล้ว!” 

“นายก็หาไม่เจอหรอก!” 

"พวกเขาอยู่ในที่ปลอดภัย และเป็นส่วนตัวมาก"

“นายยังจะเอามาขู่ฉันอีก ฝันไปเถอะ!” 

หลินหยุนขมวดคิ้ว หายใจเข้าลึก ๆ มองไปที่เซี่ยหยู่เวย แล้วพูดว่า "โอเค ฉันจะไม่พูดมากกว่านี้ ก็ยังยืนยันคำเดิม ตราบใดที่เธอยังมีอยากโอกาสฆ่าฉัน ขอให้พิจารณาคำพูดของฉันให้ดี!"

หลังจากพูดจบ มือของหลินหยุนก็สว่างขึ้นอีกครั้ง และแผ่นหยกอีกชิ้นก็เข้าไปในปากของเซี่ยหยู่เวย

เขามองลึกเข้าไปที่เธอ แล้วหันหลังเดินจากไป

เสียงของเจียซินดังขึ้นและพูดว่า “ฉันคิดว่าคำพูดของคุณ มีผลกับเธออยู่”

หลินหยุนพยักหน้า

แม้ว่าพูดยังไงเซี่ยหยู่เวยก็ไม่ยอม แต่หลินหยุนยังสามารถเห็นการเปลี่ยนแปลงของเธอได้

ตามที่เขาพูด

ตราบใดที่เซี่ยหยู่เวยยังต้องการที่จะฆ่าเขา มันก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรแล้ว

ตอนนี้เซี่ยหยู่เวย เริ่มผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย

ตอนที่หลินหยุนอยู่ที่ทะเลสาบเยว่หยา การฟื้นฟูได้เริ่มขึ้นแล้ว โดยเฉพาะฝั่งชาวจีน เร็วมากจริงๆ

ท้ายที่สุดแล้ว อำนาจบริหารจากบนลงล่างนั้นเทียบไม่ได้กับกลุ่มใหญ่อื่นๆ

และเรื่องพวกนี้ หลินหยุนก็ไม่ค่อยจะไม่สนใจมันมากเท่าไหร่

หลายวันผ่านไป ยิ่งตงไหลมาที่ทะเลสาบเยว่หยา

เหลือหลินหยุนให้เขาและรองหัวหน้าอีกคนอยู่ต่อ ยังสอนวิชาดาบชางฉองให้

ยิ่งตงไหลสามารถมาได้ในเวลานี้ และหลินหยุนก็เข้าใจด้วย ว่านี้คือท่านหงจัดมา

เนื่องจากเป็นไปไม่ได้ที่จะหยุดหลินหยุน จากการขยายสำนักชางฉอง เขาทำได้เพียงทำตามที่หลินหยุนพูด และให้ยิ่งตงมาที่นี่ ซึ่งถือได้ว่าเป็นวิธีการรักษา

แน่นอนหลินหยุนไม่มีอะไรจะพูดเกี่ยวกับยิ่งตงไหล

คนนี้ ฉลาด มีความสามารถ และมีความกระตือรือร้น

ตามการประเมินของหลินหยุน เมื่อเขาประสบความสำเร็จในการกลั่นยาทองครั้งที่เก้า

อีกไม่นานไหมจัญไรไร้เงาจะปรากฏโลก

เมื่อกลับมาที่ทะเลสาบอีกครั้ง หลินหยุนอดทนรอการเปลี่ยนใจของเซี่ยหยู่เวย ในขณะที่ยังเก็บตัวฝึกฝน

ผ่านไปอีกครึ่งเดือน

หลินหยุนเดินออกมาจากการเก็บตัวฝึกฝน และเดินไปหาเซี่ยหยู่เวยที่ภูเขาด้านหลังอีกครั้ง

คราวนี้ เซี่ยหยู่เวยดูเหมือนจะมีความคาดหวังในสายตาของเธอ

หลินหยุนพูดว่า "คิดได้หรือยัง?"

เซี่ยหยู่เวยหัวเราะเยาะเย้ย และหันหน้าหนี

ตาของหลินหยุนเป็นประกาย จากนั้นเขาก็พูดอีกครั้ง "เธอรู้ไหมว่าดาวไกอากำลังมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ เธอต้องการดูตัวเองพลาดโอกาสแบบนี้เหรอ"

“เซี่ยหยู่เวย จิตใจเธอหยิ่งทะนงจริงๆ!” 

“ฉันรู้เรื่องนี้ดี!” 

“ถึงจะไม่พูดถึงพ่อแม่ของเธอ ไม่พูดถึงว่าเธอต้องการฆ่าฉันอีก”

“แต่ตอนนี้เธออยู่บนเส้นทางของผู้ฝึก!” 

“เธอไม่อยากมีชีวิตที่อมตะแบบนั้นเหรอ?” 

“ถ้าให้พูด ฉันเป็นเพียงคนคนเดียวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตอันไร้ขอบเขตของเธอ!” 

"เมื่อเธอเห็นท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ที่แท้จริง เธอจะเข้าใจความหมายของคำพูดของฉันจริงๆ"

“เธอไม่รู้ว่าสวรรค์ที่แท้จริงมันเป็นอย่างไรเหรอ?”

 “เมื่อเทียบกับตอนนี้ วันหนึ่งในอนาคต เมื่อเธอมองย้อนกลับไป เธอจะรู้สึกว่าตัวเธอมันน่าตลก!” 

เสียงของหลินหยุนลดลงและก่อนที่เขาจะพูดต่อ เซี่ยหยู่เวยก็หันหน้าของเธอ "หลินชางฉอง ฉันอยากทำอะไรฉันก็จะทำแบบนั้น สิ่งที่ไม่อยากทำ ฉันก็ไม่ต้องการให้นายมาสอนฉัน!” 

“เพราะนายไม่คู่ควร!”