จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1450

เนื่องจากการปรากฏตัวของหลินหยุนและฉินหลัน สัตว์ประหลาดจำนวนมากในหุบเขาด้านล่างจึงกรีดร้องและตื่นตระหนก

ปล่อยเสียงกรี๊ดออกมา

ด้วยความกลัว ฉินหลันจับมือใหญ่ของหลินหยุนโดยไม่รู้ตัว

หลินหยุนพูดอย่างแผ่วเบา “ไม่เป็นไร แม้ว่าสัตว์ประหลาดเหล่านี้จะไม่อ่อนแอ ก็ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาสามารถต่อสู้ได้ แต่มีฉันอยู่จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น!” 

ฉินหลันพยักหน้า

หลินหยุนกอดฉินหลันไว้ และทั้งสองก็บินออกไป

ยังไงฉินหลันก็เป็นผู้มาใหม่ในโลกคุนชาง

ความเร็วของหลินหยุนก็ไม่ได้เร็วขนาดนั้น

ให้เธอชมทิวทัศน์ด้านล่างก็ดีเหมือนกัน

มันสามารถบรรเทาความประหม่าของเธอได้มาก

ในขณะนี้ เนื่องจากการรับยายั้งอายุไป รูปลักษณ์ของฉินหลันดีขึ้นกว่าเดิมและออร่าของเธอก็เปลี่ยนไปมาก

แม้แต่ฉินชิงถงก็ไม่สามารถเทียบเท่าได้

แต่ขณะที่ทั้งสองกำลังบินไปทางสำนักหยุนเยว่ มีรัศมีจาง ๆ ระเบิดออกมาจากภูเขาเล็ก ๆ ด้านล่าง จากนั้นหลินหยุนก็เห็นร่างหนึ่งพุ่งออกมาจากภูเขา

หลินหยุนทำให้ร่างของเขามั่นคงและชายหนุ่มก็เดินตรงมาที่ด้านหน้าเขา

คนที่เดินเข้ามาอาจจะยังอายุไม่ถึงยี่สิบด้วยซ้ำ ยังหนุ่มยังแน่น

เขาสวมชุดยาวสีเงิน มีจอยผม

คิ้วหนาตาโต

หล่อเหลามาก

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือฐานการบำเพ็ญก็ไม่เลวเลยทีเดียว

ดูจากรัศมีที่เล็ดลอดออกมาจากร่างกายของเขา น่าจะเป็นยาทองระดับสอง

หลินหยุนเลิกคิ้ว

ในวัยนี้ ด้วยฐานการบำเพ็ญแบบนี้ คนนี้น่าจะเป็นศิษย์อัจฉริยะของสำนักใดสำนักหนึ่ง

พรสวรรค์ของคนนี้น่าจะเหนือกว่าซิงเฟย

ดวงตาของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความโกรธและมองไปทางหลินหยุน แต่เมื่อเขาเห็นฉินหลัน ความโกรธในดวงตาของเขาลดลงทันที แทนที่ด้วยความประหลาดใจ ความตื่นเต้นเข้ามาแทนที่

ทันทีที่อีกฝ่ายละเลยการมีอยู่ของหลินหยุน และรีบพูดกับฉินหลันว่า "ไม่ทราบว่าพี่ชื่อว่าอะไร ฉันคือหลิ่วซินของสำนักกระบี่ชิงเฟิง"

ฉินหลันเหลือบมองไปที่อีกฝ่ายแล้วรีบหันไปมองหลินหยุน

หลินหยุนส่ายหัวเล็กน้อยและพูดว่า "ไม่เป็นไร พวกเราไปกันเถอะ!"

สำนักกระบี่ชิงเฟิง เป็นหนึ่งในสิบแปดสำนักเต๋า ซึ่งเป็นสำนักที่มีอันดับความแข็งแกร่งไม่สูงมากนัก

เป็นเรื่องปกติสำหรับสิบแปดสำนักเต๋า ที่จะฝึกฝนอัจฉริยะหนึ่งหรือสองคนที่สามารถเทียบได้กับเก้าสำนักใหญ่

ในขณะนั้น เขาพาฉินหลันบินผ่านชายหนุ่ม และเดินทางต่อไปในทิศทางของสำนักหยุนเยว่

แต่เงาร่างของหลิ่วชิงที่เสนอตัวก็สว่างไสวเช่นกัน เขามาขวางหน้าหลินหยุนและฉินหลานอีกครั้ง

ครั้งนี้ เขาไม่ได้เพิกเฉยต่อหลินหยุน แต่จ้องไปที่หลินหยุนอย่างเฉยเมย จากนั้นจึงพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “คุณนี่มันน่ารำคาญชะมัด! คุณไม่เห็นฉันคุยกับแม่นางคนนี้เหรอ?” 

“คุณนี้มันเข้าใจคำว่ามารยาทไหม?”

“ดูก็รู้ว่าไม่มีใครสั่งสอน”

“อย่างไรก็ตาม วันนี้ฉันอารมณ์ดี และฉันจะไม่ถือสาคุณ คุณรีบไปด้านข้างเลยไป อย่ารบกวนฉันคุยกับแม่นางคนนี้!” 

“ไม่อย่างนั้น ฉันจะไม่เกรงใจแล้ว!” 

เมื่อพูดจบก็มีร่างที่แข็งแกร่งหลายตัวบินมาทางด้านนี้ในระยะไกล

พวกเขาอยู่ในตำแหน่งที่แตกต่างกัน

มันอาจจะมีกับดักถูกสร้างขึ้นที่นี่ก่อนเพื่อซุ่มโจมตีสัตว์ประหลาดในหุบเขาลึก