จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1470

"สำหรับฉันนั้น ฉันไม่ต้องการมันเลย ฉันชำนาญค่ายกล และให้ความสนใจกับค่ายกลเท่านั้น"

"สำหรับสมบัติอื่นๆนั้น ฉันไม่ค่อยสนใจอยู่แล้ว"

"ดังนั้นฉันไม่อยากเข้าร่วมการแย่งชิงสมบัติชิ้นนี้ ไม่ว่าสุดท้ายแล้วสมบัติชิ้นนี้จะตกไปอยู่ในมือของใคร ขอแค่แบ่งของล้ำค่าอื่นๆให้ฉันบ้างก็พอแล้ว"

"ตอนนี้ สหายหลินหยุนกับสหายจื่อหยุนพูดความต้องการของพวกคุณออกมาได้เลย!"

จื่อหยุนไม่ได้รีบเอ่ยปากพูด เธอหันไปมองหน้าหลินหยุน เมื่อทุกคนเห็นการกระทำของเธอ สายตาของทุกคนก็มองไปที่หลินหยุนทันที

หลินหยุนเดินไปที่กล่องหยกขาว ทุกคนก็รีบเดินตามขึ้นไปทันที

หลินหยุนมองดูอย่างเงียบๆชั่วครู่ จากนั้นเขาก็หันหน้ากลับมาแล้วพูด "สหายจื่อหยุนอยากจะได้สมบัติชิ้นนี้เหรอ?"

เมื่อจื่อหยุนได้ยิน เธอก็เอ่ยปากพูด "สหายหลินหยุนเป็นคนช่วยชีวิตฉันไว้ ฉันจำเป็นต้องตอบแทนบุญคุณที่คุณช่วยชีวิตฉันไว้ ถ้าสหายหลินหยุนอยากได้สมบัติชิ้นนี้ ถึงแม้สมบัติชิ้นนี้จะล้ำค่ามากแค่ไหน ฉันก็จะไม่แย่งสมบัติชิ้นนี้กับสหายหลินหยุนอย่างแน่นอน!"

หลินหยุนหัวเราะเบาๆ จากนั้นเขาก็ส่ายหัวและพูด "ก่อนหน้านี้พวกเราก็เคยพูดแล้ว จะได้สมบัติอะไรจากสถานที่แห่งนี้หรือได้สมบัติมากน้อยแค่ไหน ก็ต้องอาศัยความสามารถของตัวเองเท่านั้น"

"ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ฉันจะไม่เข้าร่วมการแย่งสมบัติชิ้นนี้"

"สำหรับสมบัติชิ้นนี้ พวกคุณก็ตกลงกันเองว่ามันควรเป็นของใคร"

"ฉันมีความคิดเดียวกับสหายลู่ซาน ไม่ว่าใครได้สมบัติชิ้นนี้ไปครอบครอง ก็ควรแบ่งสิ่งของล้ำค่าอื่นๆให้ฉันบ้างก็พอแล้ว!"

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยุน คุณชายจินเอี้ยนที่อยู่ข้างๆก็โล่งอกทันที

จากนั้นเขาก็หัวเราะออกมาและพูด "สหายหลินหยุนเป็นคนใจกว้างจริงๆ! สหายหลินหยุน ก่อนหน้านี้จินเอี้ยนเคยพูดจาล่วงเกินคุณไป หวังว่าคุณจะไม่ถือโทษโกรธฉัน!"

"ฉันเป็นคนที่เย่อหยิ่งอวดดีมากเกินไป และฉันก็เป็นคนที่ปากเสียมากๆด้วย"

"พูดจาไม่ค่อยน่าฟัง"

"แต่จินเอี้ยนนับถือบุคคลที่มีความเปิดเผยมากๆ!"

"ไม่เหมือนใครบางคนที่อยู่ตรงนี้"

"ปกติเป็นคนพูดจาดี มีมารยาทและศีลธรรม ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษที่เปิดเผย แต่ในเวลาที่เจอเรื่องอันตราย กลับหักหลังเพื่อนของตัวเอง คำพูดที่ตัวเองเคยพูดออกไปกลับลืมไปทั้งหมด"

"คำพูดเหมือนเพียงแค่ลมปาก ดูไม่มีความน่าเชื่อถือเลย มันก็คงเป็นอย่างนี้แหละ!"

ขณะพูด เขาก็เปล่งเสียงไม่พอใจออกมา และมองดูจูหยู่ด้วยสายตาดูถูก

นี่ไม่ใช่การพูดประชด แต่เป็นการพูดโจมตีอีกฝ่าย มันคือการด่าอีกฝ่ายต่อหน้าเลย

สีหน้าของจูหยู่เย็นชาและแย่มากๆ เขาจ้องเขม็งไปที่คุณชายจินเอี้ยนทันที

จากนั้นเขาก็หายใจเข้าลึกๆและมองไปที่จื่อหยุนแล้วพูด "สหายจื่อหยุน ในเมื่อสหายหลินหยุนไม่เข้ารวมการแย่งชิงสมบัติชิ้นนี้ แล้วความคิดเห็นของคุณละ?"

จื่อหยุนยังไม่ทันได้เอ่ยปากพูด คุณชายจินเอี้ยนก็พูดอย่างดูถูกอีกครั้ง "จูหยู่ คุณคิดว่าคุณมีความสามารถมาแย่งสมบัติชิ้นนี้เหรอ? สมบัติชิ้นนี้ไม่ธรรมดาเลย ถึงแม้พวกเราจะยอมยกสมบัติชิ้นนี้ให้คุณ แต่ด้วยฐานะของคุณ คุณมีสมบัติอื่นๆมาแบ่งให้พวกเราเหรอ?"

"ฉันไม่ได้อยากดูถูกคุณเลย!"

"อาศัยสำนักกระบี่จริงใจที่เป็นสำนักเล็กๆของคุณ ถึงแม้จะขายสำนักของคุณทิ้ง คุณก็คงไม่สามารถเอาสมบัติอย่างอื่นมาให้พวกเราได้หรอก!"

"ยังกล้าแกล้งทำตัวเป็นคนมีเงินอีก!"

"ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นฉันจะขอพูดตามตรงเลย!"

"ถ้าตอนนี้คุณสามารถเอาสมบัติอื่นๆมาให้สหายลู่ซาน สหายหลินหยุน สหายจื่อหยุนและฉัน ฉันก็จะไม่เข้าร่วมการแย่งสมบัติชิ้นนี้!"

"คุณมีความเห็นยังไง?"

ในที่สุดคุณชายก็พูดบีบบังคับจูหยู่ เพราะเขามีฐานะที่ไม่ธรรมดาและสำนักของเขาก็แข็งแกร่งมากๆ

สำนักกระบี่จริงใจก็แค่สำนักเล็กๆเท่านั้น สำนักนี้แข็งแกร่งมากน้อยแค่ไหน เขารู้ดีอยู่แล้ว

เมื่อได้ยินคำพูดของคุณชายจินเอี้ยน ทำให้สีหน้าของจูหยู่แย่มากๆ