จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1505

ร่างกายของหลินหยุนปรากฏตัวอีกครั้งและบินตรงเข้ามาทันที

ในเวลาช่วงสุดท้าย เขาก็ไม่ได้ตัดสินใจที่จะสังหารอีกฝ่ายให้เสียชีวิต

ทำให้เขาโดนพลังย้อนกลับและบาดเจ็บเหมือนกัน

หลินหยุนมองไปที่เฮยหลง เขาทานโอสถเข้าไปเม็ดหนึ่งและพูด "ถ้าคุณยังกล้าอวดดีอีก ฉันจะสังหารคุณจริงๆ!"

เมื่อพลังที่กดทับหายไป ทำให้เฮยหลงยืนขึ้นมาได้อีกครั้ง

สายตาที่เขามองหลินหยุนนั้น เต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

เฮยหลงกลืนน้ำลายตัวเองทันทีและพูด "คุณ……คุณเป็นนักบำเพ็ญเซียนจากดาวบรรพะจริงๆเหรอ?"

ตลอดเวลาที่ผ่านมา หลินหยุนไม่ได้เผยรังสีสังหารออกมาเลย และไว้ชีวิตเขาด้วย

เมื่อสักครู่เขาสัมผัสได้ถึงความตายทันที

หลินหยุนพูดอย่างเย็นชา "คนโง่เขลา!"

เฮยหลงถอนหายใจลึกๆ "ถ้าคุณเป็นนักบำเพ็ญเซียนจากดาวบรรพะจริงๆ ขอแค่คุณเอาหลักฐานออกมา ฉันก็จะเชื่อคุณ!"

หลินหนุนพูดอย่างดูถูก "คุณจะเชื่อหรือเปล่า มันไม่ได้เกี่ยวข้องกับฉันเลย?"

ขณะพูดอยู่ เขาก็หันหลังและตรงไปยังทิศตะวันตกเฉียงเหนือทันที เมื่อเฮยหลงมองเห็นก็รีบตามไป

ผ่านไปสามวัน มีแผ่นดินที่เล็กมากๆ ราวกับเป็นเกาะเล็กๆบนทุ่งน้ำแข็ง ปรากฏต่อหน้าหลินหยุนทันที

หลินหยุนบินตรงไปทันที ผ่านไปไม่นาน มียอดฝีมือหลายๆคนพุ่งออกมา

หลินหยุนหยุดลงและมองหน้ายอดฝีมือที่พุ่งออกมาทันที

"หยุดเดี๋ยวนี้!"

ชายชราคนหนึ่งมองหน้าหลินหยุนและพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

หนังตาของหลินหยุนกระตุกทันที มียอดฝีมือทั้งหมดสามคน ทุกคนต่างเป็นยอดฝีมือแดนจิตปฐมตอนกลาง

สายตาของหลินหยุนเปล่งประกายทันที เป็นอย่างที่เขาคิดเอาไว้จริงๆ เพราะที่นี่ยังมียอดฝีมือแดนจิตปฐมคนอื่นๆอีก

หลินหยุนมองหน้าชายชราสามคนและพูดเบาๆ "หลินหยุนจากดาวไกอา!"

ชายชราที่อยู่ตรงกลาง เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ดวงตาของชายชราเปล่งประกายทันที จากนั้นก็หายใจเร็วด้วยความตกใจและพูด "อะไรนะ? คุณพูดว่าคุณ……เป็นนักบำเพ็ญเซียนจากดาวไกอา?"

ในขณะที่ชายชราพูดอยู่ เฮยหลงก็ไล่ตามมาถึงแล้ว

เมื่อเห็นเฮยหลงได้รับบาดเจ็บ ชายชราสามคนก็ตกตะลึงทันที

เฮยหลงบินมาอยู่ด้านหน้าของชายชราสามคน จากนั้นก็โค้งคำนับและพูด "ผู้อาวุโสทั้งสามคน! คำพูดของ……คนๆนี้อาจจะเป็นเรื่องจริง!"

เมื่อเห็นสภาพของเฮยหลง ทำให้ทั้งสามคนรู้ทันทีว่าเฮยหลงต่อสู้พ่ายแพ้แล้ว

ชายชราที่ยืนอยู่ตรงกลางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ไอ้เศษสวะ รีบถอยหลังเดียวนี้!"

เฮยหลงพยักหน้าทันที

เขาไม่พูดอะไรอีก หันหลังแล้วมองหลินหยุนหนึ่งครั้งแล้วบินขึ้นมาทันที

หลินหยุนพยักหน้าและพูด "พวกคุณสามคนไม่เชื่อเหรอ?"

ชายชราที่อยู่ตรงกลางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "คุณเอาหลักฐานที่คุณเป็นนักบำเพ็ญเซียนจากดาวบรรพะออกมาสิ!"

หลินหยุนหัวเราะออกมาและพูด "พวกคุณช่างเหมือนกันจริงๆ!"

หลินหยุนส่ายหัวและพูด "โอเค ฉันมองเห็นพวกคุณมีชีวิตที่ไม่เลวเลยและมีความสุขด้วย ถ้างั้นฉันก็ไม่มีอะไรที่ต้องดูแล้ว ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันก็ขอตัวก่อน!"

"อืม ใช่แล้ว!"

"เกือบลืมเลย ฉันมีเรื่องสำคัญมากๆเรื่องหนึ่งอยากจะบอกพวกคุณ!"

"นี่คือจุดประสงค์หลักที่ฉันมาที่แดนเหมันต์!"

"มันก็คือด้านนอกของแดนเหมันต์"

"สมัยก่อนมีตระกูลย่อยของตระกูลโม่ออกจากแดนเหมันต์ได้สำเร็จ!"

"ก่อนหน้านี้ ฉันได้ช่วยลูกหลานคนหนึ่งของตระกูลโม่ปลดผนึกสายเลือดออกได้!"

"แต่เนื่องจากเกิดปัญหาเล็กน้อย"

"อาจจะทำให้ยอดฝีมือคนนั้นที่สร้างผนึกบนร่างกายของบรรพบุรุษพวกคุณรับรู้เรื่องนี้แล้ว!"

"ฉันคิดว่ายอดฝีมือคนนั้นคงจะลงมือทำร้ายพวกคุณ!"

"ถ้าพวกคุณมีที่หลบซ่อนที่ดีกว่านี้ ก็รีบๆจากไปเลย!"

"ถ้ายังเสียเวลาอีก อาจจะไม่ทันแล้วก็ได้!"

"สถานที่ที่พวกคุณอยู่ในตอนนี้ มันไม่ได้หายากเลย!"