จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1506

สายตาของหลินหยุนเปล่งประกายและตื่นเต้นทันที ตั้งแต่ต้นจนจบ เขาลืมเรื่องนี้ไปเลย

เรื่องนี้สำคัญมากๆ คนเหล่านี้ อันที่จริงแล้วพวกเขาไม่ได้ถือกำเนิดที่ดาวไกอา

สำหรับเรื่องของดาวไกอา พวกเขาไม่รู้เรื่องพวกนี้เลย

ตอนนี้ดาวไกอาจะเป็นยังไง พวกเขาไม่รู้เรื่องเหล่านี้ด้วยซ้ำ

เรื่องต่างๆของดาวไกอาที่คนเหล่านี้รู้จัก มาจากการเล่าปากต่อปากจากบรรพบุรุษ

หลายพันปีที่ผ่านมา พวกเขาก็เป็นอย่างนี้อยู่แล้ว แต่เวลามันผ่านไปนานมากจริงๆ

คนเหล่านี้มีความรู้สึกที่ดีต่อดาวไกอาไหม?

บางทีอาจจะมีคนส่วนน้อยที่มีความรู้สึกเหล่านี้!

บางทีคนจำนวนมากอาจจะมีความรู้สึกนี้เหมือนกัน

อย่างไรก็ตาม พวกเขาคงมีความรู้สึกไม่พอใจ ไม่เต็มใจ หมดหนทางและโกรธมากๆด้วย

บางทีพวกเขาคงรู้สึกโกรธบรรพบุรุษของตัวเองและดาวไกอาด้วย คนเหล่านี้ก็มีอยู่เยอะเหมือนกัน

พวกเขาอาศัยอยู่ในแดนเหมันต์ มองไม่เห็นอนาคตอะไรเลย

ถ้ามีโอกาสเพียงแค่น้อยนิด พวกเขาก็คงยอมละทิ้งฐานะที่ตัวเองเป็นนักบำเพ็ญเซียนจากดาวไกอาจริงๆ

ฐานะอันนี้ ไม่ได้ทำให้พวกเขาได้รับผลประโยชน์อะไรเลยแม้แต่นิดเดียว

ตรงกันข้าม ฐานะนี้ทำให้พวกเขาเกิดมาจนถึงเสียชีวิต ต้องอยู่ด้วยความรันทดและอัปยศอดสู

ถ้าเปลี่ยนเป็นตัวเขาเองละ?

หลินหยุนครุ่นคิด เขาก็ไม่รู้จริงๆว่าตัวเองจะคิดยังไงเหมือนกัน

แต่ไม่ว่าพวกเขาจะคิดยังไง เขาก็เข้าใจความรู้สึกของคนเหล่านี้ได้

หลินหยุนมองไปที่ชายชราสามคนที่อยู่ด้านหน้า

เขาสัมผัสได้ ชายชราที่อยู่ตรงกลาง คำพูดของเขาเต็มไปด้วยคำข่มขู่

ถ้าตอนนี้เขายืนกรานที่จะจากไปจริงๆ อย่าคิดว่าอีกฝ่ายเป็นแค่ยอดฝีมือจิตปฐมตอนกลางแค่สามคน

ถ้าหลินหยุนยืนกรานที่จะจากไป ชายชราสามคนนี้ร่วมมือกันก็หยุดเขาไว้ไม่ได้

ถ้าต่อสู้จริงๆ คงจะต่อสู้กับชายชราสามคนนี้ไม่ไหว

ถึงแม้ชายชราสามคนนี้จะใช้วิธีเดียวกับเฮยหลงและต้องแลกมาด้วยสิ่งของล้ำค่ามากๆ ถึงทำให้พวกเขาเข้าสู่แดนจิตปฐมได้ แต่ตอนนี้เขาก็สู้ชายชราสามคนนี้ไม่ไหวจริงๆ

แต่ถ้าเขาอยากจะจากไปจริงๆ อีกฝ่ายก็หยุดเขาไม่ได้จริงๆ หลินหยุนมั่นใจเรื่องนี้มากๆ

ถึงแม้คำพูดของอีกฝ่ายจะมีคำข่มขู่อยู่ แต่หลินหยุนก็สามารถสัมผัสได้ บางทีนี้อาจจะเป็นคำพูดที่มาจากใจจริงของชายชรา เพราะพวกเขาต้องการสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจมากๆ!

ถ้าหลินหยุนเป็นนักบำเพ็ญเซียนจากนิกายวิญญาณบริสุทธิ์ เป็นสายลับที่มาสืบค้นข้อมูล พวกเขาคงหยุดหลินหยุนเอาไว้และสังหารหลินหยุนทิ้ง

แต่ถ้าหลินหยุนเป็นนักบำเพ็ญเซียนจากดาวไกอาตามที่เขาพูดจริงๆ

พวกเขาก็สามารถสอบถามหลินหยุนเพื่อรู้เรื่องของดาวไกอามากกว่านี้

ถ้ารู้จักดาวไกอาเยอะขึ้น มันจะกลายเป็นสิ่งที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของพวกเขา ทำให้พวกเขาพยายามมีชีวิตอยู่ต่อไปได้

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลินหยุนก็พยักหน้าทันที "ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ฉันก็จะทำตามที่พวกคุณต้องการ! พวกคุณสามคนเดินนำทางได้เลย!"

เห็นได้อย่างชัดเจนว่าชายชราสามคนนี้คิดไม่ถึงจริงๆว่าหลินหยุนจะยอมรับปากง่ายๆแบบนี้

แต่เมื่อคิดดูอีกทีก็เข้าใจได้ทันที เพราะพวกเขาสามคนเป็นยอดฝีมือแดนจิตปฐมตอนกลาง

เด็กหนุ่มที่ชื่อหลินหยุนคนนี้ คงคิดว่าตัวเองสู้พวกเขาสามคนไม่ได้ ก็เลยยอมทำตามแต่โดยดี

เมื่อชายชราได้ยินก็พยักหน้าทันทีและพูด "ดีเลย คุณชายหลินเป็นคนที่ตรงไปตรงมาจริงๆ คุณตามฉันมาได้เลย!"

ขณะพูด ชายชราก็เคลื่อนไหวและบินตรงไปยังเกาะเล็กๆทันที

แต่ชายชราอีกสองคนไม่ได้ขยับตัว เห็นได้อย่างชัดเจนว่าพวกเขากำลังรอหลินหยุนอยู่

หลินหยุนมองหน้าพวกเขาสองคนครั้งหนึ่ง จากนั้นก็บินตามชายชราคนแรก ตรงไปยังเกาะเล็กๆทันที

ยิ่งเข้าใกล้เกาะเล็กๆ อุณหภูมิก็เพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อเข้ามาใกล้แล้ว มันไม่ได้เป็นเกาะเล็กๆอีก แต่เป็นแผ่นดินที่มีรัศมีหลายหมื่นกิโลเมตร แต่เมื่ออยู่ในแดนเหมันต์ มันก็คือเกาะเล็กๆจริงๆ

หลังจากที่หลินหยุนเข้ามาในเกาะเล็กๆแล้ว เขาก็สัมผัสความเยือกเย็นไม่ได้อีกเลย

หลินหยุนพยักหน้า แต่เขาไม่ได้พูดอะไรเลย และตรงเข้าไปทันที

เดิมทีเขาคิดว่าด้านล่างเป็นแค่วิมานเล็กๆเท่านั้น แต่คาดคิดไม่ถึงจริงๆว่ามันจะใหญ่โตขนาดนี้

ทำให้หลินหยุนนึกถึงเสวี้ยเหอที่อยู่ในโลกคุนชางทันที มันคือที่อยู่ของเผ่าสาบฟ้าและเหลือคฤหาสน์นั้นเอาไว้

ด้านในมีหอต่างๆ มีสวนดอกไม้และลำธารเต็มไปหมด

สิ่งที่น่าเสียดายมากๆก็คือ พลังชี่ทิพย์ของที่นี่น้อยกว่าโลกคุนชางอีก

พลังชี่ทิพย์น้อยมากๆจริงๆ

ชายชราสามคนพาหลินหยุนเข้าไปหอแห่งหนึ่ง จากนั้นก็มีคนรับใช้ยกน้ำชาเข้ามาให้ทันที

เมื่อมองเห็นหลินหยุน คนรับใช้วัยรุ่นก็มองหลินหยุนอยู่หลายครั้ง เนื่องจากคนแปลกหน้าจะไม่ค่อยปรากฏตัวยังสถานที่แห่งนี้!

หลินหยุนมองไปรอบๆและพูดเบาๆ "คิดไม่ถึงจริงๆ พวกคุณจะสามารถสร้างที่พักอาศัยในแดนเหมันต์ได้ มันเป็นเรื่องยากจริงๆ!"

ชายชราที่นั่งหน้าสุดได้ยิน เขาก็หัวเราะทันทีและพูด "อาจจะเพราะสวรรค์สงสารที่พวกเราใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก ดังนั้นก็เลยให้ทางรอดสุดท้ายกับพวกเรา"

เนื่องจากในเกาะใจอุ่นมีดอกใจอุ่น ทำให้สถานที่แห่งนี้มีอุณหภูมิที่อุ่นมากๆ

เหมาะที่จะเป็นที่พักอาศัยสำหรับพวกเขามากๆ แน่นอนว่าสมัยก่อน สถานที่แห่งนี้ก็อันตรายมากๆเช่นกัน

เพื่อให้สามารถเข้ามาอยู่ที่นี่ได้สำเร็จ พูดได้เลยว่าคนของเราตายไปจำนวนมาก

แต่เมื่อสามารถมีที่พักอาศัยแบบนี้ได้ สำหรับพวกเราแล้ว มันเหมือนสวรรค์ประทานจริงๆ!

ขณะพูดอยู่ คำพูดของชายชราก็เปลี่ยนไปทันที เขามองหน้าหลินหยุนแล้วพูด "คุณชายหลินพูดว่าตัวเองเป็นนักบำเพ็ญเซียนจากดาวบรรพะ ตอนที่ได้ยินเรื่องนี้ ฉันก็ไม่เชื่อเหมือนกัน!"

"เพราะตอนที่บรรพบุรุษของพวกเราออกจากดาวบรรพะนั้น!"

"มันแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนแล้ว ดาวบรรพะไม่สามารถทำให้บรรพบุรุษของเราฝึกฝนต่อได้!"

"ดังนั้นบรรพบุรุษไม่มีทางเลือก พวกเขาก็เลยต้องออกมาจากดาวบรรพะ!"

"จากคำพูดของบรรพบุรุษ หลังจากที่บรรพบุรุษออกจากดาวบรรพะแล้ว ดาวบรรพะไม่สามารถให้กำเนิดยอดฝีมือแดนจิตปฐมได้อีก!"

"คุณชายหลินเป็นยอดฝีมือแดนจิตปฐมจริงๆ หรือว่าเกิดการเปลี่ยนแปลงกับดาวบรรพะเหรอ?"