จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 151

บทที่ 150 ไล่เขาออกไป

หลินหยุนพาพวกเทพฟ้าผ่าเข้าไปในอิมพีเรียลคอร์ท

ท่าทางของพวกเทพฟ้าผ่าก็คล้ายคลึงกับเถียนชุ่ยชุ่ย ต่างก็แสดงอาการบ้านนอกเข้ากรุงไม่ต่างกัน

แต่ส่วนที่ดีกว่าของพวกเทพฟ้าผ่าคือ พวกเขาแค่ตกตะลึงพรึงเพริศเท่านั้น แต่ไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำเป็นรู้เยอะเหมือนอย่างเถียนชุ่ยชุ่ย

“ ที่นี่มันระดับไฮเอนด์เกินไปแล้วมั้ยเนี่ย! ฉันว่าต่อให้พระราชวังต้องห้ามยังไม่ขนาดนี้เลยมั๊ง!” เทพฟ้าผ่าที่ประสาทแข็งมาก ก็ยังตกตะลึงไปแล้ว

ไอ้หินเดินอย่างประหม่าสุดขีด จนแทบสะดุดขาตัวเองล้ม

แม้แต่ไอ้หมอก็ยังกลืนน้ำลายไม่หยุด

เพิ่งจะเดินไปได้แค่ไม่กี่ก้าว ยังไม่ทันที่พนักงานจะมารับออเดอร์ จู่ๆไอ้สิบแปดมงกุฎก็สีหน้าเปลี่ยนกะทันหัน พูดขึ้นว่า "หลินหยุน ฉันปวดฉี่ว่ะ ขอไปห้องน้ำก่อนนะ!"

พูดจบก็วิ่งตรงไปด้านหน้าทันที

“คุณผู้ชายครับ ห้องน้ำอยู่ทางนี้นะครับ!” พนักงานที่อยู่ข้างหลังรีบเรียกเขาไว้

ไอ้สิบแปดมงกุฎหันหน้ากลับมา วิ่งไปอีกด้านขณะเผยสีหน้ากระอักกระอ่วนเต็มทน

"ฉันก็อยากไปห้องน้ำเหมือนกัน!" ไอ้หมอพูดจบก็รีบวิ่งตามไอ้สิบแปดมงกุฎไป

หลินหยุนมองเทพฟ้าผ่ากับไอ้หินแบบแปลกใจนิด ๆ ถามขึ้นว่า "พวกแกก็จะไปด้วยมั้ย?"

ไอ้หินตอบแบบตะกุกตะกักว่า "ฉันก็ขอไปด้วยคนดีกว่า!"

เทพฟ้าผ่าผายมือพลางพูดว่า "งั้นก็ไปด้วยกันหมดนี่แหละ!"

หลังจากพวกหลินหยุนไปห้องน้ำกันหมด ฝั่งเถียนชุ่ยชุ่ยก็พูดว่า "พี่หย่งนั่งรอสักเดี๋ยวนะ ฉันขอไปห้องน้ำหน่อย”

“ได้สิ” เสิ่นหย่งยิ้มแย้มอ่อนโยน แสดงท่าทางว่าเป็นสุภาพบุรุษเต็มที่

โดยปกติแล้วสาว ๆ มักจะเข้าห้องน้ำก่อนเริ่มมื้ออาหาร แต่ส่วนใหญ่ที่ไปก็เพราะอยากเช็คดูว่าหน้าที่แต่งมาหลุดหรือยัง หรือไม่ก็ไปจับกลุ่มเมาท์มอยกัน ถึงผู้ชายที่พามาว่าเขาเป็นยังไงบ้าง?

แต่เถียนชุ่ยชุ่ยรู้สึกตื่นเต้นและประหม่ามากจริงๆ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้มาอิมพีเรียลคอร์ท

เมื่อคนเรารู้สึกกระวนกระวายใจ มักจะเกิดอาการปวดฉี่ขึ้นมากะทันหัน ซึ่งอาการเช่นนี้ สามารถเป็นได้เหมือนกันหมดไม่ว่าชายหรือหญิง

รอจนพวกหลินหยุนออกมาจากห้องน้ำ พวกเขาก็บังเอิญพบเข้ากับเถียนชุ่ยชุ่ยพอดี

“พวกแกมาที่นี่ได้ยังไง!” เถียนชุ่ยชุ่ยร้องอุทาน

พวกไอ้หมอตกใจจนผงะไปเฮือกหนึ่ง ราวกับว่าพวกเขาแอบทำเรื่องชั่วร้าย แล้วถูกคนจับได้แบบคาหนังคาเขา

“แหะๆ พวกเราจะไปแล้วล่ะ จะไปเดี๋ยวนี้เลย!” ไอ้หมอพูดพร้อมยิ้มอย่างประดักประเดิด

เทพฟ้าผ่าเตะเข้าที่ขาของเขาไปหนึ่งป้าบ ตะโกนเสียงดังลั่นว่า "พูดจาบ้าบออะไรวะ แกลืมไปแล้วรึไงว่าพวกเรามากินข้าวกันน่ะ?"

ไอ้หมอได้สติขึ้นมาทันที "จริงด้วย พวกเรามากินข้าวกันนี่หว่า! ทำไมฉันต้องออกไปด้วยล่ะ!"

"พวกแกมากินข้าวที่นี่!" เถียนชุ่ยชุ่ยแค่นเสียงเย้ยหยันดูถูก "พวกแกมีปัญญาจ่ายค่าข้าวไหวด้วยเหรอ?"

จากนั้นเธอก็มองไปที่คนสองสามคน ซึ่งอยู่ในห้องน้ำชายที่อยู่ด้านหลัง เถียนชุ่ยชุ่ยพลันโพล่งเสียงดังขึ้นมาว่า "ฉันเข้าใจแล้ว พวกแกแอบมาใช้ห้องน้ำที่นี่ล่ะสิ!"

"เฮ้! ทุกคนมาดูอะไรนี่เร็ว! คนพวกนี้แอบมาใช้ห้องน้ำที่นี่ ! คิดไม่ถึงเลยว่าอิมพีเรียลคอร์ทที่ยิ่งใหญ่สง่างาม จะปล่อยให้พวกไม่มีหัวนอนปลายเท้าที่ไหนเข้ามาได้ง่าย ๆ แบบนี้ นี่คุณภาพในการบริการของที่นี่เป็นแบบนี้เองหรอกเหรอ?"

จู่ ๆ เถียนชุ่ยชุ่ยก็แผดเสียงร้องตะโกนขึ้นมาในห้องโถง

ชั่วขณะนั้น พวกไอ้หมอก็เริ่มวิตกกังวลหนักขึ้นแล้ว

แต่เมื่อเห็นสีหน้าไม่แยแสของหลินหยุน ทั้งหมดต่างก็ผ่อนคลายลงไปได้บ้าง

“หลินหยุน แกแน่ใจนะว่าแกจองที่นั่งไว้เรียบร้อยแล้ว?" แม้แต่เทพฟ้าผ่าก็ยังรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาเล็กน้อย จนต้องไปแอบถามหลินหยุนเบาๆ

"วางใจเถอะ" หลินหยุนพูดนิ่ง ๆ ขณะที่มองดูเถียนชุ่ยชุ่ยเล่นละครลิงให้คนสนใจ

เสิ่นหย่งได้ยินเสียงร้องเอะอะของเถียนชุ่ยชุ่ย จึงรีบเดินออกมาดู เมื่อเห็นพวกหลินหยุนอยู่ที่นี่ด้วย เขากับเถียนชุ่ยชุ่ยก็บังเกิดความคิดแบบเดียวกันขึ้นมาทันที ต่างคิดว่าพวกหลินหยุนแอบมาใช้ห้องน้ำที่นี่

แขกคนอื่นได้ยินเสียงร้องโวยวายของเถียนชุ่ยชุ่ย จึงมีหลายคนส่งสายตาไปมองพวกหลินหยุนเป็นตาเดียวกันอย่างพร้อมเพรียง

สายตาของคนพวกนี้ร้ายกาจมาก พวกเขาสามารถเดาฐานะทางครอบครัวได้ จากเสื้อผ้าที่สวมใส่ รวมถึงท่าทางของพวกหลินหยุนชนิดทะลุปรุโปร่งในทันที คนอย่างพวกหลินหยุนไม่มีปัญญาจ่ายค่าอาหารในอิมพีเรียลคอร์ทได้แน่นอน มันชัดเจนมาก ว่าสิ่งที่สาวสวยคนนั้นพูดมาเป็นความจริง

เถียนชุ่ยชุ่ยเผยสีหน้าเย้ยหยันดูถูกเต็มที่ "หลินหยุน พวกนายถึงกับแอบมาใช้ห้องน้ำในสถานที่หรูหราแบบอิมพีเรียลคอร์ทนี่ ทำตัวน่าขยะแขยงชะมัด!"

แววตาที่แขกหลายคนมองพวกหลินหยุน ต่างก็เต็มไปด้วยความรังเกียจเช่นกัน