จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 152

บทที่ 151 มาดูว่าใครกันที่ต้องไสหัวไป

“หลินหยุน นี้เป็นที่ของพวกเรา พวกแกไสหัวออกไปอีกฝั่งนึงเลยนะ！” เสิ่นหย่งพูดอย่างโมโห

เถียนชุ่ยชุ่ยพุ่งโจมตีไปที่หลินหยุนทุกอย่างเลย เพื่อแสดงความเหนือกว่าของตัวเอง

และเสิ่นหย่งกลับว่าไม่สนใจหลินหยุนไปโดยปริยาย ดูถูกหลินหยุน ในความคิดของเขาสถานะของหลินหยุน ก็คล้ายๆกับขอทาน

ตอนนี้เห็นว่าจ่ายเงินในจำนวนมากเพื่อการจองที่แล้ว จู่ๆก็โดนขอทานมายืดไป ในใจของเสิ่นหย่งก็ทั้งโกรธและขยะแขยง แทบจะรอไม่ไหวก้าวขึ้นไปข้างหน้าต่อยหลินหยุนและพวกหนักๆสักยกนึง

หลินหยุนเพียงแค่มองไปยังเสิ่นหย่งแวบหนึ่ง เหมือนว่ากำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่

เทพฟ้าผ่าคำรามด้วยความโกรธ “เสิ่นหย่ง นี่เป็นที่ของพวกเรา ผู้คุ้มกันเป็นคนพาพวกเรามา จะเป็นที่ของพวกนายได้ยังไง！”

ไอ้หมอก็พูดตะโกนด้วยความโกรธว่า “รังแกคนอื่นเกินไปแล้ว！”

แม้แต่ไอ้หินก็ยังจ้องมองไปที่เสิ่นหย่งด้วยความโกรธเช่นกัน แม้แต่ไอ้หินคนซื่อๆแบบนี้ก็โกรธแล้ว

ผู้คุ้มกันที่ไปได้ไม่ไกลทั้งสองคนเมื่อได้ยินข่าวก็รีบกลับมาทันที

เถียนชุ่ยชุ่ยชี้ไปยังหลินหยุนพร้อมตะโกนพูดด้วยความโกรธทันทีว่า “มันเกิดอะไรขึ้น？ทำไมต้องพาไอ้คนจนๆพวกนี้ขึ้นมาที่ของพวกเราด้วย！”

“วันนี้พวกนายจะต้องมีคำอธิบายให้กับฉัน ไม่งั้นฉันจะฟ้องร้องพวกนายตอนนี้เลย！”

ผู้คุ้มกันทั้งสองต่างก็อึ้งกันไปเลย หนึ่งในนั้นมองไปยังหลินหยุนอย่างรู้สึกผิด พูดว่า “คุณครับ ช่วยเอาข้อมูลการจองโต๊ะของคุณมาให้ผมดูหน่อยได้ไหม ผมอยากจะดูว่าทางเราเข้าใจอะไรผิดแล้วหรือเปล่า！”

หลินหยุนยื่นมือถือให้เขา

หลังจากที่ดูเสร็จแล้ว ผู้คุ้มกันคนนั้นก็อึ้งไปเลย “ไม่ผิด เป็นโซนที่3 โต๊ะ09！”

“ให้ผมดูหน่อย” ผู้คุ้มกันอีกคนเอามือถือไปดูอย่างไม่เชื่อ ตรวจดูกับที่นั่งที่อยู่ตรงหน้าอย่างละเอียด

“ไม่ผิด ไม่น่าเป็นไปได้！”

เถียนชุ่ยชุ่ยยิ้มเยาะพร้อมพูดว่า “ตอนนี้พวกนายยังไม่เข้าใจเหรอ ข้อมูลการจองโต๊ะของพวกเขาเป็นของปลอม！”

“บอกพวกนายตรงๆเลยแล้วกัน พวกนี้เป็นเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัยกับพวกเรา เป็นพวกคนจนๆทั้งนั้น จะมีเงินมาใช้จ่ายที่อิมพีเรียลคอร์ทได้ที่ไหนกันละ！”

“พวกนายโดนพวกเขาเอาข้อมูลปลอมมาหลอกแล้วแหละ！”

ในเวลานี้ ไอ้หมอและพวกต่างก็ร้อนตัวกันแล้ว

อดไม่ได้ที่จะค่อยๆมองไปที่หลินหยุน แอบเดาเงียบๆ หลินหยุนคงจะไม่ทำข้อมูลปลอมขึ้นมาเพื่อหลอกคนอื่นหรอกนะ？

เทพฟ้าผ่าค่อนข้างเชื่อมั่นหลินหยุน เขาคิดว่าด้วยนิสัยที่จริงจังของหลินหยุนนั้น ไม่มีทางทำเรื่องปลอมๆแบบนี้แน่นอน

“น่าขำ ใครบอกว่าข้อมูลในการจองที่ของพวกเราปลอมเหรอ ฉันว่าพวกแกนั่นแหละคนหลอกลวง？เอาข้อมูลการจองโต๊ะออกมาให้ดูสิ！” เทพฟ้าผ่าโกรธจนทนไม่ไหว พูดด้วยความโมโห

จริงๆแล้วเทพฟ้าผ่าก็พูดอย่างนั้น แต่ว่าในใจของผู้คุ้มกันทั้งสองกลับว่าเกิดความคล้อยตามแล้ว คนที่โมโหอย่างไร้เหตุผลแบบเถียนชุ่ยชุ่ยพวกเขาเจอมาเยอะแล้ว คนแบบนี้เหมือนว่ามาด้วยจุดมุ่งหมายมากกว่า

“ขอโทษครับ รบกวนพวกคุณนำข้อมูลการจองที่นั่งมาให้เราดูหน่อยนะครับ！” ผู้คุ้มกันคนหนึ่งพูดอย่างจริงจัง

เถียนชุ่ยชุ่ยรู้สึกว่าตัวเองได้รับการดูถูก โมโหผู้คุ้มกัน “พวกนายบ้าไปแล้วเหรอ？แม้แต่คำพูดของพวกจนๆเหล่านี้ก็เชื่อแล้ว ผู้จัดการของพวกนายอยู่ไหน？ฉันจะฟ้องร้องพวกนาย！”

“เกิดอะไรขึ้น？” ผู้ชายวัยกลางคนที่ดูมีความสามารถและประสบการณ์สวมชุดพนักงานคนหนึ่งเดินเข้ามา

การกระทำที่เกิดขึ้นที่นี่ ได้รบกวนไปถึงผู้จัดการของอิมพีเรียลคอร์ทแล้ว

“ผู้จัดการหลิว！” ผู้คุ้มกันทั้งสองยืนตรง แสดงความเคารพ

ผู้จัดการหลิวโบกมือให้กับพวกเขา

เมื่อเถียนชุ่ยชุ่ยได้ยินว่าผู้จัดการมาแล้ว ก็รีบเอาเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อตะกี้พูดพร้อมใส่ไฟเพิ่มอีกครั้งทันที

สรุปได้ว่าหลินหยุนพวกเขาเป็นคนหลอกลวง มาเพื่อเข้าห้องน้ำฟรี ผู้คุ้มกันสองคนนี้เป็นพวกเดียวกับพวกเขา ช่วยเหลือพวกเขาในการรังแกลูกค้าที่มาจับจ่ายใช้สอยจริงๆของที่นี่

เมื่อผู้คุ้มกันทั้งสองได้ยินเข้าก็อยากพูดด่าแม่เลยจริงๆ แต่การถูกอบรมมาอย่างดีทำให้พวกเขาต้องอดทนต่อความไม่เป็นธรรมนี้อย่างเงียบๆ ยืนอยู่อีกฝั่งด้วยใบหน้าที่เยือกเย็น

เมื่อผู้จัดการหลิวฟังเหตุและผลจนเข้าใจแล้ว จากนั้นก็กวาดสายตาไปยัง หลินหยุนและเถียนชุ่ยชุ่ย พูดว่า “รบกวนทั้งสองท่านช่วยนำข้อมูลการจองโต๊ะออกมาหน่อย ใครพูดจริงใครโกหกเดี๋ยวก็จะได้รู้กัน”

หลังจากนั้น ผู้จัดการหลิวก็พูดกับผู้คุ้มกันหนึ่งในนั้นว่า “คุณไปตามบริกรที่ดูแลโซนนี้มาหน่อย”

“ครับ！”

เมื่อกี้เขาต้องการจะไล่หลินหยุนออกไปอย่างหยิ่งผยอง แต่ตอนนี้คนที่โดนไล่ออกไปกลับว่าเธอ

จะให้เถียนชุ่ยชุ่ยรับได้อย่างไร！

โดยเฉพาะแพ้ให้กับหลินหยุนไอ้เศษสวะ ก็เหมือนกับ ขอทานที่มาขอข้าวหนึ่งถ้วยที่บ้านพวกเขาทุกวัน แต่จู่ๆวันหนึ่งเขากลับพบว่า ขอทานผู้นี้ขับรถหรู อยู่คฤหาสน์ รวยกว่าเขามาก

ความรู้สึกที่ต่างระดับกันมากแบบนี้ เถียนชุ่ยชุ่ยไม่มีทางรับได้เลย

“ไม่ ฉันไม่ไป！ถ้าต้องย้ายก็ต้องเป็นพวกเขาที่ต้องย้ายไป นี่เป็นความผิดของทางอิมพีเรียลคอร์ทเอง มีสิทธิ์อะไรมาให้พวกเรารับผิดชอบ！” เหมือนว่าเถียนชุ่ยชุ่ยตั้งใจอย่างแน่วแน่แล้วที่จะเล่นลูกไม้อย่างหน้าด้านๆ

สีหน้าของผู้จัดการหลิวบูดบึ้งลงทันที สำหรับลูกค้าที่กล้าสร้างเรื่อง อิมพีเรียลคอร์ทไม่มีทางอ่อนข้อให้แน่นอน

“คุณจะไม่ย้ายจริงๆใช่ไหม？”

เถียนชุ่ยชุ่ยเงยหน้าขึ้น พูดด้วยหน้าตาท่าทางที่อารมณ์ร้ายปากจัดอย่างไม่รู้สึกสะทกสะท้าน “ไม่ย้าย！ถ้าจะย้ายก็ต้องเป็นพวกเขาที่ย้าย！ ”

เมื่อเสิ่นหย่งเห็นสีหน้าของผู้จัดการหลิว แอบเรียกด้วยน้ำเสียงที่ไม่สู้ดี ในเวลานี้เขาจะไปสนใจเรื่องว่าเถียนชุ่ยชุ่ยจะพอใจหรือไม่ได้ที่ไหนละ ก้าวเท้าออกไป

“คุณไม่ย้าย ผมย้ายเอง！คุณนั่งกินตรงนี้ไปคนเดียวเถอะ！”

เสิ่นหย่งหันหลังเดินออกไป บทจะไปก็ไปเลย

เถียนชุ่ยชุ่ยตกตะลึงทันที เธอมีเงินที่ไหนกันล่ะ！

“พี่หย่ง คุณรอฉันด้วย！”

เถียนชุ่ยชุ่ยก็ไม่มีเวลาที่จะทะเลาะกับหลินหยุนและพวกอีก สีหน้าแดงก่ำด้วยความอาย ก้มหน้าแล้ววิ่งหนีไป

ผู้จัดการหลิวมองไปยังหลินหยุน โค้งคำนับพร้อมพูดว่า “ขอโทษจริงๆนะครับ ที่ทำให้ลูกค้าที่เคารพทุกท่านไม่สะดวกแล้ว ได้โปรดให้อภัย！”

“ไม่เป็นไร เริ่มเสริ์ฟอาหารเถอะ！” หลินหยุนพูดอย่างนิ่งๆ

“ครับ！” ผู้จัดการหลิวหันหน้าไปมองบริกรผิวขาวคนนั้นแวบหนึ่ง พูดว่า “ระวังหน่อยนะ อย่าให้เกิดเรื่องผิดพลาดขึ้นอีก！”

“ครับ ครับ！” บริกรผิวขาวก้มหน้าลง ด้วยสีหน้าที่ตื่นตระหนก