จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1511

“ตัวอย่างเช่นทั่วทั้งเขตเหนือ บริเวณแปดเทือกเขาทิพย์ มีจำนวนเกินกว่าครึ่ง ที่ถูกควบคุมอยู่ภายใต้การปกครองของนิกายวิญญาณ์ปวงชน! ”

“นิกายวิญญาณ์ปวงชนปกครองสี่เทือกเขา”

“นิกายวิญญาณ์บริสุทธิ์ปกครองหนึ่งเทือกเขา”

“พวกเขาทั้งสองนิกายเป็นพี่เป็นน้องกัน ซึ่งก็ถือว่าเป็นหนึ่งนิกายเดียว ดังนั้นเท่ากับว่าปกครองห้าเทือกเขา”

“ส่วนอีกสามเทือกเขาที่เหลือนั้น ก็ถูกแบ่งแยกปกครองโดยสามนิกายที่เหลือ”

“ดังนั้น หากพี่หลินยังต้องการแสวงหาทรัพยากรในการบำเพ็ญฝึกฝน ก็คงจะยากมากทีเดียว”

“เป็นเพราะว่าทั้งเขตเหนือได้ถูกเรียกขานว่าเป็นดินแดนที่แห้งแล้ง”

“ซึ่งคงจะไม่มีทรัพยากรที่ดีอะไรเลย”

“พูดถึงเพียงแค่แปดเทือกเขาทิพย์ก็แล้วกัน”

“อันที่จริงก็มีระดับขั้นที่ต่ำมากแล้ว”

“ในจำนวนนั้นแม้แต่เทือกเขาทิพย์ชั้นกลางก็ยังไม่มีเลย! ”

“แต่ว่า......”

หลินหยุนดวงตาเป็นประกาย และพูดขึ้นว่า “แต่ว่าอะไร? ”

โม่หยู่แสดงอาการลังเลใจบ้าง แต่สุดท้ายก็พูดขึ้นว่า “พี่หลิน มีสถานที่แห่งหนึ่ง อาจจะมีทรัพยากรจำนวนมากก็เป็นได้ แต่......”

“สถานที่แห่งนั้น ก่อนอื่นเลยเป็นสถานที่ที่อันตรายอย่างมาก! ”

“รองลงมาก็คือ บางทีอาจจะไม่มีทรัพยากร หรือว่า เป็นไปได้สูงมากที่จะไม่มีอยู่จริง! ”

หลินหยุนได้ยินดังนั้นก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว และพูดว่า “ที่พูดนี้หมายความว่าอย่างไร? ”

โม่หยู่พูดขึ้นว่า “สถานที่แห่งนั้น มีชื่อว่าหุบขวัญเลือด! ”

“โดยสถานที่ดังกล่าวอยู่ในบริเวณพื้นที่บรรจบกันของนิกายวิญญาณ์ปวงชน สำนักศพใจ และสำนักฟ้าร้อง”

“โดยแค่ได้ยินชื่อก็รู้แล้วว่า ที่นั่นคือหุบเขา”

“เพราะว่าช่วงกลางหุบเขาจะมีหมอกเลือดแผ่กระจายอยู่อย่างหนาแน่น ดังนั้นจึงมีชื่อว่าหุบขวัญเลือด”

“สถานที่แห่งนั้นอยู่ห่างไกลจากที่นี่ ออกไปประมาณแสนลี้เห็นจะได้”

“หากพวกเราต้องการจะเดินทางไป ต่อให้ไม่มีการหยุดพัก ก็ต้องใช้เวลาประมาณครึ่งปีจึงจะถึง”

“หนึ่งร้อยปีก่อนหน้านี้”

“ได้ยินมาว่ามีผู้บำเพ็ญเซียนคนหนึ่ง ได้หลงเข้าไปยังหุบขวัญเลือดนี้”

“เดิมทีนั้นก็มีคนรู้จักและรับทราบถึงการมีอยู่ของหุบขวัญเลือดนี้แล้ว”

“โดยได้ยินมาว่าเคยมียอดฝีมือแดนจิตปฐมบริบูรณ์เข้าไปด้านใน และก็ไม่สามารถที่จะกลับออกมาได้”

“แต่ว่ายอดฝีมือจิตปฐมตอนต้นผู้นั้นกลับออกมาได้อย่างเหนือความคาดหมาย”

“ไม่เพียงเท่านี้! ”

“เขายังได้รับสิ่งของสุดพิเศษชิ้นหนึ่งจากภายในหุบขวัญเลือดนี้ด้วย! ”

“นั่นก็คือหินวิญญาณ์เลือด! ”

ได้ยินคำว่าหินวิญญาณ์เลือด หลินหยุนก็แปลกประหลาดใจขึ้นทันที และรีบพูดว่า “หินวิญญาณ์เลือดงั้นเหรอ? ”

โม่หยู่พยักหน้าและพูดว่า “ใช่คือหินวิญญาณ์เลือด! ได้ยินว่าหินวิญญาณ์เลือดนี้ เป็นสิ่งของที่ล้ำค่ามากกว่าหินทิพย์”

“โดยในสิ่งนั้นไม่เพียงแต่จะประกอบด้วยชี่ทิพย์ที่บริสุทธิ์! ”

“ขณะเดียวกันยังสามารถซ่อมแซมและเสริมสร้างจิตญาณได้ด้วย”

“แน่นอนว่า ฉันก็แค่ได้ยินมา แต่ยังไม่เคยพบเห็นของจริงมาก่อน”

“ในอดีตเรื่องนี้ได้สร้างความครึกโครมเป็นที่ฮือฮากันอย่างมาก! ”

“สำนักต่าง ๆ ทั่วทั้งเขตเหนือ รวมถึงยอดฝีมือผู้ฝึกอิสระที่ยิ่งใหญ่! ”

“ในระยะเวลาอันสั้น ต่างก็ได้มารวมตัวกันที่หุบขวัญเลือดทั้งหมด! ”

“หลังจากนั้นภายใต้การนำของสามสำนักใหญ่ ก็ได้กำหนดกฎเกณฑ์ขึ้น และเข้าไปด้านในหุบขวัญเลือด”

“ในระยะแรกมียอดฝีมือจำนวนมากที่ได้เสียชีวิตลงที่นี่! ”

“แต่ว่า นั่นเป็นถึงหินวิญญาณ์เลือดเลยทีเดียว! ”

“สมบัติสิ่งล้ำค่าสามารถทำให้จิตใจคนหวั่นไหวได้! ”

“ไม่มีใครที่จะยอมละทิ้งโอกาสไปอย่างแน่นอน! ”

“สามสำนักใหญ่และพวกยอดฝีมือผู้ฝึกอิสระนั้นก็ยิ่งจะเป็นไปไม่ได้! ”

“หลังจากที่ยอดฝีมือจำนวนมากได้เสียชีวิตลงไป”

“ในที่สุดก็สามารถค้นพบรายละเอียดและช่องทางเข้าสู่หุบขวัญเลือดได้บ้างแล้ว! ”

“จากนั้นต่อมา”

“แม้ว่าจะมีผู้บำเพ็ญเซียนเสียชีวิตลงไปบ้างเป็นครั้งคราว! ”

“แต่เมื่อเปรียบเทียบกับช่วงก่อนหน้านี้แล้ว ก็ถือว่ามีจำนวนน้อยกว่าเดิมมาก! ”

“จากนั้น ก็เริ่มที่จะมียอดฝีมือจำนวนมากเข้าสู่ด้านในหุบขวัญเลือด”

“เริ่มต้นที่จะแสวงหาอย่างเป็นจริงเป็นจัง! ”

“ในบริเวณส่วนลึกของหุบขวัญเลือดนั้นจะต้องมีหินวิญญาณ์เลือดอยู่อีกอย่างแน่นอน! ”

“สามสำนักใหญ่ รวมถึงผู้ฝึกอิสระที่แข็งแกร่งเหล่านั้น เหตุที่ตัดสินใจสละโอกาสทิ้งไป ก็เพราะว่าด้านในนั้นมีอันตรายแฝงอยู่อย่างมากมาย! ”

“แน่นอนว่า คำพูดดังกล่าวนี้ ยอดฝีมือจิตปฐมตอนปลายทั้งห้าคนนั้นกลับไม่ได้มีความคิดเห็นที่ตรงกัน! ”

“สองสามคนในจำนวนนั้น ต่างก็เคยพูดอย่างเปิดเผยว่า! ”

“แม้ว่าด้านในจะอันตราย! ”

“แต่ก็ไม่มีหินวิญญาณ์เลือดอะไรหลงเหลืออยู่อีกแล้วจริง ๆ! ”

“แต่ ผู้ที่เชื่อในคำพูดดังกล่าวนี้ก็มี ส่วนผู้ที่ไม่เชื่อนั้นกลับยิ่งมีจำนวนมากกว่า! ”

“หลายปีมานี้ ก็มียอดฝีมือหลายคนที่ได้เข้าไปด้านในเพื่อลองเสี่ยงโชคมาโดยตลอด! ”

“โดยที่ไม่ใช่ว่าทุกคนจะจบชีวิตลงภายในนั้น! ”

“แต่ว่า กลับไม่ได้สิ่งของอะไรออกมาเลย! ”

“ฉันคิดว่าถ้าหากพี่หลินยังต้องการทรัพยากรเพิ่มมากขึ้น หุบขวัญเลือดนั้น ถึงแม้จะอันตราย แต่ก็เป็นทางเลือกที่น่าสนใจไม่น้อย! ”

“เพียงแต่ว่าพี่หลินเองจะต้องพิจารณาให้รอบคอบที่สุด! ”

หลินหยุนพยักหน้า และนำรายละเอียดที่โม่หยู่พูดมาทั้งหมดนั้น คิดพิจารณาในสมองอีกรอบหนึ่ง

ผ่านไปสักพัก ก็มองไปยังโม่หยู่และพูดขึ้นว่า “ในเมื่อเธอเข้าใจเรื่องราวเกี่ยวกับหุบขวัญเลือดอย่างชัดเจนขนาดนี้ เป็นไปได้ไหมที่เธอเองก็หวั่นไหวคิดที่จะลองดูเช่นกัน? ”

โม่หยู่ไม่ได้ปฏิเสธ พยักหน้าและพูดขึ้นว่า “พี่หลินมีสายตาที่เฉียบแหลมอย่างมาก ตระกูลโม่ของเรานั้นมาจากแดนเหมันต์”

“ดังนั้นในช่วงพันกว่าปีมานี้ สิ่งที่คิดจะทำ และจะต้องทำมาโดยตลอดนั้น ก็คือคิดหาวิธีการต่าง ๆ เพื่อที่จะไปตอบแทนบุญคุณคนที่อยู่ในแดนเหมันต์นั้นให้มากที่สุด”

“แต่หลายปีมานี้ก็ยังไม่สามารถทำได้เลย! ”

“แม้ว่าในตอนนี้พวกเราจะก่อตั้งเมืองโม่ขึ้นมาแล้ว! ”

“แต่ก็อยู่ภายใต้การจับจ้องของนิกายวิญญาณ์บริสุทธิ์มาโดยตลอด”

“ดังนั้นจึงไม่กล้าที่จะกระทำการอะไรที่บุ่มบ่าม! ”

“ดังนั้นพวกเราจึงหันมาสนใจเรื่องของหุบขวัญเลือด! ”

“แต่คุณพ่อนั้นไม่เห็นด้วยมาโดยตลอด! ”

“ไม่อย่างนั้น ฉันเองก็คงจะเดินทางไปเพื่อค้นหาสักรอบแล้ว! ”

“หากว่าโชคดีประสบความสำเร็จ”

“สถานการณ์ของตระกูลโม่นั้น ก็จะเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างยิ่งใหญ่ขึ้นแน่นอน! ”