จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1512

หลินหยุนพยักหน้า และพูดว่า “อย่างนั้นจากที่เธอเข้าใจ หุบขวัญเลือดนั้น มีความเป็นไปได้มากน้อยแค่ไหนที่จะมีหินวิญญาณ์เลือด? ”

โม่หยู่ได้ยินดังนั้นก็เงียบลง ครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ จึงเงยหน้ามองไปยังหลินหยุน และพูดอย่างจริงจังว่า “ประมาณการคร่าว ๆ ว่า เกินห้าสิบเปอร์เซ็นต์อย่างแน่นอน! ”

หลินหยุนดวงตาเป็นประกาย “ห้าสิบเปอร์เซ็นต์......ก็ถือว่าไม่ต่ำแล้ว......”

โม่หยู่พูดว่า “จริงอยู่ที่ว่าไม่ต่ำแล้ว อย่างน้อย ก็คุ้มค่าที่จะลองดู! ”

หลินหยุนพยักหน้า และพูดว่า “เธอรู้ไหมว่าหุบขวัญเลือดนั้นอยู่ที่ไหน? ”

โม่หยู่รีบพูดขึ้นว่า “ฉันมีแผนที่ตำแหน่งของหุบขวัญเลือด! แม้ว่าจะไม่มีแผนที่ก็หาเจอได้ง่าย! เพราะอยู่ที่บริเวณจุดบรรจบกันของสามสำนักใหญ่นั่น! ”

“ที่นั่นคือสถานที่ที่ไม่มีผู้ใดปกครองดูแล! ”

“จึงถูกยอดฝีมือแดนจิตปฐมระยะหลังบริบูรณ์คนหนึ่งยึดครองเอาไว้! ”

“แม้ว่าสามสำนักใหญ่จะแข็งแกร่งทรงพลังอย่างมาก! ”

“แต่ก็ไม่ได้ไปยุ่งเกี่ยวกับสถานที่แห่งนั้นของเขา! ”

“อีกทั้ง โดยทั่วไปแล้ว ผู้บำเพ็ญเซียนคนใดที่ล่วงเกินยอดฝีมือ และคิดจะรักษาชีวิตเอาไว้ ต่างก็เลือกที่จะมายังสถานที่แห่งนี้! ”

“เพราะว่าเมื่อมาถึงเมืองเทียนเอินแล้ว ก็จะได้รับการคุ้มครองดูแลจากผู้อาวุโสเทียนเอิน! ”

“เมืองเทียนเอิน ก็คือเมืองใหญ่ที่ไม่มีผู้ใดปกครองดูแลนั่นเอง! ”

“โดยใช้ชื่อของผู้อาวุโสเทียนเอินมาตั้งเป็นชื่อเมือง! ”

หลินหยุนพยักหน้าอีกครั้ง และพูดว่า “เป็นแบบนี้นี่เอง! ”

หยุดชะงักไปชั่วครู่ หลินหยุนก็พูดขึ้นว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ไปยังเมืองเทียนเอินก่อน! แต่ก่อนที่จะออกเดินทางนั้น ต้องไปที่ตระกูลโม่ของเธอก่อนอีกรอบ! ”

“ไม่อย่างนั้น เธอเองคงจะไม่สบายใจอย่างแน่นอน! ”

ไม่รับทราบถึงผลลัพธ์ จะทำให้เป็นกังวลมากที่สุด!

โดยที่ไม่สนใจว่าผลลัพธ์จะออกมาร้ายหรือดี เพียงแค่ยืนยันแน่ใจแล้ว ก็ไม่มีเรื่องอะไรต้องเป็นกังวลอีก!

ได้ยินหลินหยุนพูดแบบนี้ โม่หยู่ก็พลันพูดขึ้นด้วยความดีใจ “ขอบคุณพี่หลินมาก! ”

หลินหยุนส่ายศีรษะ แล้วก็นำหญิงสาวทั้งสามคนเดินทางไปยังเมืองโม่

บนท้องฟ้า

หลินหยุนพาหญิงสาวทั้งสามคนกระโดดขึ้นแล้วก็เหาะเหินไปในอากาศ

เงียบกันไปสักพัก หลินหยุนก็พูดขึ้นว่า “หอซิวซินนั้น มีส่งข้อความอะไรมาบ้างไหม? ”

โม่หยู่ส่ายศีรษะ และพูดว่า “ยังไม่มี! ถ้าหากพวกเขาได้รับข้อมูลแล้ว จะต้องแจ้งให้ฉันรับทราบในทันที! หากว่ายังไม่ได้รับข้อมูล นั่นแสดงว่าพวกเขาเองก็ยังไม่สามารถยืนยันได้! ”

พูดถึงตรงนี้ โม่หยู่อดไม่ได้จึงถามขึ้นว่า “พี่หลิน คุณแน่ใจนะว่า ในอดีตก่อนหน้านี้มีผู้บำเพ็ญเซียนที่มาจากดาวบรรพะด้วยอย่างนั้นเหรอ? ”

สำหรับเรื่องนี้แล้ว โม่หยู่ก็ยังคงคิดว่าเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อมาโดยตลอด!

ได้ยินที่เธอถาม หลินหยุนจึงพูดขึ้นว่า “มีแน่นอน! อีกทั้ง เป็นไปได้อย่างมากด้วยที่อาจจะไม่ใช่เพียงคนเดียว! แต่มีสองคน! แต่ทั้งสองคนนี้ ไม่ได้มาในเวลาเดียว! ”

“อะไรนะ? ”

“สองคน? ”

“เป็นไปได้อย่างไร? ”

หลินหยุนพูดว่า “ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้! ”

เย่เยว่ จะต้องอาศัยค่ายกลทะลุมิติ เดินทางมายังสถานที่แห่งนี้อย่างแน่นอน

โดยไม่มีปัญหาอะไรอย่างเด็ดขาด

และไม่มีข้อสงสัยแม้แต่น้อยด้วย!

ส่วนอีกคนหนึ่งนั้น

ก็คือปรมาจารย์เฉินผู้นั้นในอดีต!

เจ้าสำนักโม่เหมิน!

อย่างน้อย เรื่องราวที่เกี่ยวข้องทั้งหมดที่เกิดขึ้นบนโลกนั้น

ไม่ว่าจะเป็นการเข้าไปในโลกคุนชาง จากนั้นก็ผนึกโลกคุนชาง

ต่างก็มีการสืบทอดของสำนักโม่เหมินที่หลงเหลืออยู่

เหล่านี้คือสิ่งที่ยิ่งใหญ่มีค่ามาก!

อีกทั้งปรมาจารย์เฉินนั้นจะต้องเป็นผู้บำเพ็ญเซียนอย่างไม่ต้องสงสัย!

ไม่อย่างนั้น

เขาเข้าไปในโลกคุนชางไม่ได้!

และยิ่งจะไม่สามารถผนึกโลกคุนชางได้ด้วย!

และการที่ปรมาจารย์เฉินจากไปนั้น

บางทีอาจจะมายังสถานที่แห่งนี้

อย่างน้อย

นอกจากค่ายกลทะลุมิติของสำนักหยุนเยว่แล้ว

เขาก็ยังไม่พบวิธีการออกไปจากโลกคุนชาง หรือออกไปยังภายนอกได้เลย

ถ้าหากปรมาจารย์เฉินนั้นมายังโลกคุนชาง

ก็คงจะต้องใช้ค่ายกลทะลุมิติของสำนักหยุนเยว่

แน่นอนว่า

โลกภายนอกนั้นมีอาณาเขตกว้างใหญ่ไพศาล

จะมีวีธีการออกไปจากที่นั่นหรือไม่?

หากก่อนที่โลกจะเกิดการเปลี่ยนแปลง หลินหยุนคงจะต้องคิดว่าไม่มีเป็นแน่

แต่ นับตั้งแต่ที่โลกเกิดการเปลี่ยนแปลงไปมากมาย

ตอนนี้หลินหยุนยิ่งมีแนวโน้มที่เชื่อว่า จะต้องมีช่องทางที่ใช้ในการจากไป ซึ่งบางทีอาจจะเป็นค่ายกลทะลุมิติก็เป็นได้!

ดังนั้น เป็นไปได้ที่ปรมาจารย์เฉินจะมาที่นี่ แต่เพียงแค่มีความเป็นไปได้น้อย

เพราะเนื่องจากช่องทางและค่ายกลทะลุมิติมีความแตกต่างกัน สถานที่ที่จะไปนั้น ก็จะต้องแตกต่างกันด้วย

อย่างเช่นช่องทางจิ่วหลีของโลกคุนชาง

นั่นเป็นช่องทางที่ไปยังดินแดนของเผ่าจิ่วหลี ซึ่งไม่ได้ไปยังโลกฉองหลง

บรรดาโลกต่าง ๆ มากมาย บรรดาเผ่าพันธุ์ต่าง ๆ มากมาย

ในอดีตบนโลกนั้นมียอดฝีมือจำนวนมากมายนับหมื่นเผ่าพันธุ์

แน่นอนว่าคงไม่ได้มาจากช่องทางเดียวกันทั้งหมด

ในช่วงเวลาหนึ่ง ตระกูลโม่คงจะไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้น

แต่ว่า ภายในตระกูลโม่นั้นยังคงมีกลิ่นอายลมหายใจที่แข็งแกร่งอยู่บ้าง

แน่นอนว่ายังคงมียอดฝีมือแฝงตัวอยู่

นั่นแสดงว่าเวลานี้โม่เทียนเจินคงจะรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเป็นแน่

แต่ว่าหากยังไม่ลงมือจริง ๆ แล้ว ก็ไม่หนักหนาอะไร

ออกมาจากเมืองโม่แล้วก็พบเจอกันกับพวกโม่หยู่และฉินหลันทั้งสามคน จากนั้นทั้งสี่คนก็มุ่งหน้าเดินทางไปยังเมืองเทียนเอิน

เหาะเหินไปช่วงเวลาหนึ่ง ก็พ้นเขตแคว้นน้ำแดงแล้ว

โม่หยู่ซื้อของวิเศษที่ใช้เหาะเหินมาหนึ่งอย่าง

เพราะว่าการเดินทางที่ต้องทำเวลาแบบนี้

หากว่าไม่มีของวิเศษที่ใช้เหาะเหิน ก็คงจะยากลำบากมากทีเดียว

หลินหยุนกับโม่หยู่ทั้งสองคนยังพอที่จะยืนหยัดต่อได้

แต่ฉินหลันและสาวน้อยซินเอ๋อที่ไม่มีพลังบำเพ็ญนั้น ไม่สามารถที่จะทนได้แล้ว

หลังจากที่มีของวิเศษที่ใช้เหาะเหินแล้ว

แม้ว่าความเร็วจะช้าลงบ้างเล็กน้อย

แต่ก็สบายตัวกว่าเดิมมาก

ครึ่งปีจากนั้น

ณ เมืองเทียนเอิน

เมื่อพวกหลินหยุนทั้งสี่คนเก็บของวิเศษที่ใช้เหาะเหินแล้ว ก็มุ่งหน้าตรงไปยังเมืองเทียนเอิน

เมืองเทียนเอินกว้างขวางใหญ่โตมาก

มีขนาดใหญ่กว่าเมืองโม่สิบกว่าเท่าเลย

ยิ่งใหญ่งดงามตระการตาเป็นอย่างมาก

และมองดูแล้ว น่าจะมีการบริหารปกครองที่เข้มงวดมากเลยทีเดียว

หน้าประตูมียามคอยเฝ้าสังเกตการณ์

ทุกคนที่เข้าไปในเมือง จะต้องถูกตรวจค้นอย่างละเอียด

จากนั้นก็ส่งมอบหินทิพย์

เพื่อแลกรับบัตรประจำตัว

จากนั้นจึงปล่อยให้คนเข้าสู่ในเมืองได้

พวกหลินหยุนทั้งสี่คนเดินกันเข้ามา แล้วก็ถูกยามขัดขวางเอาไว้

ยามทั้งหมดสี่คน คิดไม่ถึงว่าจะเป็นยอดฝีมือขั้นยาทองระดับห้าขึ้นไปทั้งนั้น

“หยุดก่อน! ”

“ครั้งแรกที่จะเข้าไปในเมืองเทียนเอิน แต่ละคนจะต่องส่งมอบหินทิพย์ชั้นล่างจำนวนสิบก้อน! ”

หลินหยุนเองก็ไม่ได้พูดอะไร และมองไปทางโม่หยู่

โม่หยู่จึงเดินเข้ามาแล้วหยิบหินทิพย์ชั้นล่างจำนวนสี่สิบก้อนส่งมอบออกไป