หลินหยุนพยักหน้า และพูดว่า “อย่างนั้นจากที่เธอเข้าใจ หุบขวัญเลือดนั้น มีความเป็นไปได้มากน้อยแค่ไหนที่จะมีหินวิญญาณ์เลือด? ”
โม่หยู่ได้ยินดังนั้นก็เงียบลง ครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ จึงเงยหน้ามองไปยังหลินหยุน และพูดอย่างจริงจังว่า “ประมาณการคร่าว ๆ ว่า เกินห้าสิบเปอร์เซ็นต์อย่างแน่นอน! ”
หลินหยุนดวงตาเป็นประกาย “ห้าสิบเปอร์เซ็นต์......ก็ถือว่าไม่ต่ำแล้ว......”
โม่หยู่พูดว่า “จริงอยู่ที่ว่าไม่ต่ำแล้ว อย่างน้อย ก็คุ้มค่าที่จะลองดู! ”
หลินหยุนพยักหน้า และพูดว่า “เธอรู้ไหมว่าหุบขวัญเลือดนั้นอยู่ที่ไหน? ”
โม่หยู่รีบพูดขึ้นว่า “ฉันมีแผนที่ตำแหน่งของหุบขวัญเลือด! แม้ว่าจะไม่มีแผนที่ก็หาเจอได้ง่าย! เพราะอยู่ที่บริเวณจุดบรรจบกันของสามสำนักใหญ่นั่น! ”
“ที่นั่นคือสถานที่ที่ไม่มีผู้ใดปกครองดูแล! ”
“จึงถูกยอดฝีมือแดนจิตปฐมระยะหลังบริบูรณ์คนหนึ่งยึดครองเอาไว้! ”
“แม้ว่าสามสำนักใหญ่จะแข็งแกร่งทรงพลังอย่างมาก! ”
“แต่ก็ไม่ได้ไปยุ่งเกี่ยวกับสถานที่แห่งนั้นของเขา! ”
“อีกทั้ง โดยทั่วไปแล้ว ผู้บำเพ็ญเซียนคนใดที่ล่วงเกินยอดฝีมือ และคิดจะรักษาชีวิตเอาไว้ ต่างก็เลือกที่จะมายังสถานที่แห่งนี้! ”
“เพราะว่าเมื่อมาถึงเมืองเทียนเอินแล้ว ก็จะได้รับการคุ้มครองดูแลจากผู้อาวุโสเทียนเอิน! ”
“เมืองเทียนเอิน ก็คือเมืองใหญ่ที่ไม่มีผู้ใดปกครองดูแลนั่นเอง! ”
“โดยใช้ชื่อของผู้อาวุโสเทียนเอินมาตั้งเป็นชื่อเมือง! ”
หลินหยุนพยักหน้าอีกครั้ง และพูดว่า “เป็นแบบนี้นี่เอง! ”
หยุดชะงักไปชั่วครู่ หลินหยุนก็พูดขึ้นว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ไปยังเมืองเทียนเอินก่อน! แต่ก่อนที่จะออกเดินทางนั้น ต้องไปที่ตระกูลโม่ของเธอก่อนอีกรอบ! ”
“ไม่อย่างนั้น เธอเองคงจะไม่สบายใจอย่างแน่นอน! ”
ไม่รับทราบถึงผลลัพธ์ จะทำให้เป็นกังวลมากที่สุด!
โดยที่ไม่สนใจว่าผลลัพธ์จะออกมาร้ายหรือดี เพียงแค่ยืนยันแน่ใจแล้ว ก็ไม่มีเรื่องอะไรต้องเป็นกังวลอีก!
ได้ยินหลินหยุนพูดแบบนี้ โม่หยู่ก็พลันพูดขึ้นด้วยความดีใจ “ขอบคุณพี่หลินมาก! ”
หลินหยุนส่ายศีรษะ แล้วก็นำหญิงสาวทั้งสามคนเดินทางไปยังเมืองโม่
บนท้องฟ้า
หลินหยุนพาหญิงสาวทั้งสามคนกระโดดขึ้นแล้วก็เหาะเหินไปในอากาศ
เงียบกันไปสักพัก หลินหยุนก็พูดขึ้นว่า “หอซิวซินนั้น มีส่งข้อความอะไรมาบ้างไหม? ”
โม่หยู่ส่ายศีรษะ และพูดว่า “ยังไม่มี! ถ้าหากพวกเขาได้รับข้อมูลแล้ว จะต้องแจ้งให้ฉันรับทราบในทันที! หากว่ายังไม่ได้รับข้อมูล นั่นแสดงว่าพวกเขาเองก็ยังไม่สามารถยืนยันได้! ”
พูดถึงตรงนี้ โม่หยู่อดไม่ได้จึงถามขึ้นว่า “พี่หลิน คุณแน่ใจนะว่า ในอดีตก่อนหน้านี้มีผู้บำเพ็ญเซียนที่มาจากดาวบรรพะด้วยอย่างนั้นเหรอ? ”
สำหรับเรื่องนี้แล้ว โม่หยู่ก็ยังคงคิดว่าเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อมาโดยตลอด!
ได้ยินที่เธอถาม หลินหยุนจึงพูดขึ้นว่า “มีแน่นอน! อีกทั้ง เป็นไปได้อย่างมากด้วยที่อาจจะไม่ใช่เพียงคนเดียว! แต่มีสองคน! แต่ทั้งสองคนนี้ ไม่ได้มาในเวลาเดียว! ”
“อะไรนะ? ”
“สองคน? ”
“เป็นไปได้อย่างไร? ”
หลินหยุนพูดว่า “ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้! ”
เย่เยว่ จะต้องอาศัยค่ายกลทะลุมิติ เดินทางมายังสถานที่แห่งนี้อย่างแน่นอน
โดยไม่มีปัญหาอะไรอย่างเด็ดขาด
และไม่มีข้อสงสัยแม้แต่น้อยด้วย!
ส่วนอีกคนหนึ่งนั้น
ก็คือปรมาจารย์เฉินผู้นั้นในอดีต!
เจ้าสำนักโม่เหมิน!
อย่างน้อย เรื่องราวที่เกี่ยวข้องทั้งหมดที่เกิดขึ้นบนโลกนั้น
ไม่ว่าจะเป็นการเข้าไปในโลกคุนชาง จากนั้นก็ผนึกโลกคุนชาง
ต่างก็มีการสืบทอดของสำนักโม่เหมินที่หลงเหลืออยู่
เหล่านี้คือสิ่งที่ยิ่งใหญ่มีค่ามาก!
อีกทั้งปรมาจารย์เฉินนั้นจะต้องเป็นผู้บำเพ็ญเซียนอย่างไม่ต้องสงสัย!
ไม่อย่างนั้น
เขาเข้าไปในโลกคุนชางไม่ได้!
และยิ่งจะไม่สามารถผนึกโลกคุนชางได้ด้วย!
และการที่ปรมาจารย์เฉินจากไปนั้น
บางทีอาจจะมายังสถานที่แห่งนี้
อย่างน้อย
นอกจากค่ายกลทะลุมิติของสำนักหยุนเยว่แล้ว
เขาก็ยังไม่พบวิธีการออกไปจากโลกคุนชาง หรือออกไปยังภายนอกได้เลย
ถ้าหากปรมาจารย์เฉินนั้นมายังโลกคุนชาง
ก็คงจะต้องใช้ค่ายกลทะลุมิติของสำนักหยุนเยว่
แน่นอนว่า
โลกภายนอกนั้นมีอาณาเขตกว้างใหญ่ไพศาล
จะมีวีธีการออกไปจากที่นั่นหรือไม่?
หากก่อนที่โลกจะเกิดการเปลี่ยนแปลง หลินหยุนคงจะต้องคิดว่าไม่มีเป็นแน่
แต่ นับตั้งแต่ที่โลกเกิดการเปลี่ยนแปลงไปมากมาย
ตอนนี้หลินหยุนยิ่งมีแนวโน้มที่เชื่อว่า จะต้องมีช่องทางที่ใช้ในการจากไป ซึ่งบางทีอาจจะเป็นค่ายกลทะลุมิติก็เป็นได้!
ดังนั้น เป็นไปได้ที่ปรมาจารย์เฉินจะมาที่นี่ แต่เพียงแค่มีความเป็นไปได้น้อย
เพราะเนื่องจากช่องทางและค่ายกลทะลุมิติมีความแตกต่างกัน สถานที่ที่จะไปนั้น ก็จะต้องแตกต่างกันด้วย
อย่างเช่นช่องทางจิ่วหลีของโลกคุนชาง
นั่นเป็นช่องทางที่ไปยังดินแดนของเผ่าจิ่วหลี ซึ่งไม่ได้ไปยังโลกฉองหลง
บรรดาโลกต่าง ๆ มากมาย บรรดาเผ่าพันธุ์ต่าง ๆ มากมาย
ในอดีตบนโลกนั้นมียอดฝีมือจำนวนมากมายนับหมื่นเผ่าพันธุ์
แน่นอนว่าคงไม่ได้มาจากช่องทางเดียวกันทั้งหมด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...