จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1513

พวกยามจ้องมองไปที่สี่คนนั้นอย่างเย็นชา

จากนั้นก็ได้แจกสมุดเล็กหนึ่งเล่มให้กับทุกคน และพูดขึ้นอย่างหนักแน่นว่า “เมื่อเข้าไปในเมืองแล้ว ห้ามต่อสู้กับผู้ใดโดยเด็ดขาด”

“หากว่าจะลงมือต่อสู้ จะต้องไปที่สนามต่อสู้โดยเฉพาะเท่านั้น! ”

“ไม่อย่างนั้น จะต้องรับผลของการกระทำด้วยตนเอง! ”

“เข้าไปได้! ”

พวกหลินหยุนนั้นไม่ได้พูดอะไรมาก โดยเดินตามกันเป็นกลุ่มเข้าในเมืองอย่างเป็นระเบียบ

โม่หยู่พูดขึ้นว่า “พี่หลิน พวกเราหาโรงเตี๊ยมสักแห่งหนึ่งเพื่อพักผ่อนกันก่อนเถอะ ตลอดการเดินทางนี้พี่ฉินหลันกับซินเอ๋อต่างก็เหน็ดเหนื่อยกันเป็นอย่างมาก ให้พวกหล่อนได้พักผ่อนกันสักหน่อย”

หลินหยุนพยักหน้า ตกลง จากนั้นก็ถามขึ้นว่า “เธอรู้จักและเข้าใจเมืองเทียนเอินนี้มากแค่ไหน? ”

โม่หยู่พูดว่า “เรื่องที่ฉันรู้ต่างก็เป็นเรื่องที่ทุกคนรับรู้กันโดยทั่วไป! การบริหารปกครองของเมืองเทียนเอินเข้มงวดอย่างมาก อย่างแรกก็เหมือนกับที่พวกยามได้กล่าวเอาไว้ว่า หากจะลงมือต่อสู้กันในตัวเมืองแล้ว จะต้องถูกกลุ่มจัดระเบียบจับกุมตัวในทันที! ”

“ลงโทษขั้นเบาคือยึดหินทิพย์! ”

“ลงโทษขั้นหนักคือสังหารชีวิต! ”

“ดังนั้นไม่ว่าผู้ใด จะต้องรักษาและปฏิบัติตามกฏระเบียบของเมืองเทียนเอินอย่างเคร่งครัด”

“สำหรับเรื่องอื่นนั้นก็ไม่มีอะไรแล้ว”

“เพียงแค่ไม่ลงมือต่อสู้ โดยปกติทั่วไปก็ไม่มีใครมายุ่งเกี่ยวด้วย! ”

“อีกอย่างหนึ่ง ครั้งนี้พวกเราได้รับบัตรอนุญาตผ่านเข้าเมืองระดับต่ำสุด”

“จึงสามารถพักอยู่ในเมืองเทียนเอินได้เพียงแค่สิบวัน”

“หากเกินสิบวันไปแล้วโดยที่ยังไม่ได้ออกจากเมืองไป”

“ก็จะต้องไปมอบหินทิพย์เพิ่ม! ”

“อีกเรื่องหนึ่ง หากจะลงมือต่อสู้กับผู้ใดจะต้องไปที่สนามต่อสู้ ซึ่งนี่คือสถานที่สำหรับแก้ไขการทะเลาะวิวาทเพียงหนึ่งเดียวของเมืองเทียนเอิน! ”

“เมื่อหลังจากเข้าสู่สนามต่อสู้แล้วเท่านั้นถึงจะสามารถต่อสู้เพื่อตัดสินว่าจะเป็นหรือตาย! ”

หลินหยุนพยักหน้า ดูเหมือนว่าการบริหารปกครองจะเข้มงวดมากเลยทีเดียว

นอกจากนี้

คนในเมือง ล้วนเป็นผู้บำเพ็ญเซียนทั้งหมด

คนธรรมดา ที่ไม่มีพลังบำเพ็ญ แทบจะไม่มีอยู่เลย

ทั้งสี่คนมุ่งหน้าเดินต่อไป

ขณะที่กำลังหาโรงเตี๊ยมกันอยู่ ชายวัยกลางคนรูปร่างผอมสูงคนหนึ่งก็เดินตรงเข้ามาหา

ชายวัยกลางคนไว้หนวดสองข้าง หลังค่อม เดินผ่านเข้ามาพร้อมกับยกมือทำความเคารพอย่างยิ้มแย้มและพูดว่า “ท่านสหายทั้งหลาย ถ้าหากมองไม่ผิด พวกท่านคงจะมาที่เมืองเทียนเอินเป็นครั้งแรกล่ะสิ? ”

หลินหยุนพยักหน้า และพูดว่า “ไม่ทราบว่าสหายมีอะไรแนะนำอย่างนั้นเหรอ? ”

ชายวัยกลางคนได้ยินดังนั้น ก็รีบส่ายมือไปมา พร้อมกับยิ้มและส่ายศีรษะ และพูดขึ้นว่า “สหายอย่าได้เข้าใจผิดไป ไม่มีอะไรที่จะแนะนำหรอก ฉันชื่อว่าโหวซาน ใช้ชีวิตอยู่ในเมืองเทียนเอินนี้มานานแล้ว”

“ซึ่งค่อนข้างที่จะเข้าใจเรื่องราวทุกสิ่งอย่างของเมืองเทียนเอินเป็นอย่างดี! ”

“ฉันคนนี้ เป็นผู้ที่ชอบช่วยเหลือผู้อื่นมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว”

“จึงยินดีและเต็มใจอย่างมากที่จะช่วยเหลือพวกสหายที่เพิ่งจะมาถึงเมืองเทียนเอิน และยังไม่ค่อยจะเข้าใจรับรู้เรื่องราวของเมืองเทียนเอินมากนัก”

หลินหยุนกะพริบเคลื่อนไหวสายตา

ก็ทราบว่าคนผู้นี้มีพลังบำเพ็ญขั้นยาทองระดับสาม

ไม่น่าใช่พวกคนหลอกลวง โดยเป็นคนที่อยู่ในเมืองเทียนเอินแห่งนี้ แล้วอาศัยวิธีการดังกล่าวเพื่อแลกเปลี่ยนกับหินทิพย์

หยุดชะงักไปชั่วครู่ หลินหยุนก็พูดขึ้นว่า “ขอบคุณมาก พวกเราเองยังไม่มีอะไรที่จะต้องขอความช่วยเหลือจากสหาย! ”

ขณะที่พูด หลินหยุนก็ได้พาหญิงสาวทั้งสามคนเดินจากไป

โหวซานรีบพูดขึ้นทันทีว่า “สหายอย่าเพิ่งรีบร้อนที่จะไปก่อน! ฉันว่าอย่างนี้ดีไหม ฉันจะให้ยันต์สื่อสารกับสหายเอาไว้ โดยในตอนที่สหายอยู่ในเมืองเทียนเอิน หรือว่าอยู่นอกเมืองเทียนเอิน ไม่ว่าจะพบกับเรื่องอะไร ก็สามารถใช้ยันต์สื่อสารนี้ติดต่อมาหาฉันได้ทุกเมื่อเลย”

“สหาย ดั่งกับคำพูดที่ว่าอยู่บ้านพึ่งพาอาศัยพ่อแม่ อยู่ด้านนอกต้องพึ่งพาอาศัยเพื่อนพ้องไงล่ะ! ”

“ถือว่าพวกเราผูกมิตรเป็นเพื่อนกัน! ”

“สำหรับสหายแล้วก็ถือว่าไม่มีอะไรเสียหายไม่ใช่เหรอ? ”

“สหายลองทำดูก็ไม่เห็นจะเป็นไรไม่ใช่เหรอ? ”

ขณะที่พูด ก็ได้หยิบยันต์สื่อสารของตนเองออกมา

หลินหยุนครุ่นคิดชั่วครู่ แล้วก็ยื่นมือออกไปรับ และพูดขึ้นว่า “อย่างนั้นก็ขอบคุณสหายโหวซานแล้ว หากว่าประสบกับเรื่องที่ยากลำบากอะไร จะติดต่อมาหาสหายในทันที! ”

เก็บยันต์สื่อสารขึ้น

หลินหยุนพาหญิงสาวทั้งสามคนเดินจากไป

โหวซานพยักหน้าอย่างยิ้มแย้มไม่หยุด พร้อมกับจ้องมองกี่คนนั้นเดินจากไป

โดยขณะที่สายตาจับจ้องไปยังฉินหลันและโม่หยู่ที่อยู่ด้านข้างหลินหยุนนั้น เขาก็เลียริมฝีปากอย่างไม่รู้ตัว จากนั้นก็เดินจากไป หายไปในกลุ่มคน

ทั้งสี่คนหาโรงเตี๊ยมที่ไม่เลวแห่งหนึ่งได้แล้ว จึงได้เข้าไปพักอาศัย

หลินหยุนให้หญิงสาวทั้งสามพักอยู่ในโรงเตี๊ยม ส่วนเขาไปยังตลาดในเมือง แล้วนำสิ่งของทั้งหมดในถุงเก็บของที่เขาได้มาในช่วงก่อนหน้านี้ ทำการจำหน่ายออกไปทั้งหมด

อีกทั้งยังได้ซื้อสิ่งของและโอสถที่ขั้นแดนจิตปฐมสามารถใช้งานได้

สิ่งของทั้งหมดที่เขาได้รับมาก่อนหน้านี้ แทบทั้งหมดเป็นสิ่งของที่ใช้สำหรับขั้นแดนยาทอง