จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1514

“แล้วภูมิทองแดงนั่นล่ะ? ”

“สำหรับสถานที่แห่งนี้ ฉันยิ่งจะไม่ค่อยรู้จักและเข้าใจเท่าไรเลย”

“ได้ยินว่าที่แห่งนี้ในอดีตเป็นที่ผลิตทองแดง แต่เป็นเพราะว่าทองแดงนั้นแฝงไปด้วยพิษที่ร้ายแรง”

“แม้ว่าตอนนี้น่าจะโดนขุดไปจนหมดเกลี้ยงแล้ว! ”

“แต่พิษภายในเทือกเขาแร่ทองแดงนั้นก็ยังคงร้ายแรงเป็นอย่างมาก! ”

“และเนื่องจากเทือกเขาแร่ทองแดงนั้นถูกขุดขึ้น! ”

“พิษจึงแพร่กระจายออกมา กลายเป็นเมฆพิษ”

“ดังนั้นจึงมีความอันตรายอย่างที่สุด! ”

หลินหยุนพยักหน้า และพูดว่า “คิดไม่ถึงเลยว่า เดิมทีสถานที่แห่งนี้จะมีเทือกเขาแร่ทองแดง และยังจะมีเทือกเขาหินวิญญาณ์เลือดด้วย”

โม่หยู่พูดขึ้นว่า “เทือกเขาแร่ทองแดงนั้นถูกค้นพบมาเป็นเวลานานแล้ว! ซึ่งน่าจะเป็นเรื่องราวนับพันปีมาแล้ว! ”

“หยุดชะงักไปชั่วครู่ โม่หยู่ก็พูดขึ้นว่า “พี่หลิน คุณคิดที่จะไปหุบขวัญเลือดเมื่อไรกันล่ะ! ฉันจะขอไปกับพี่หลินด้วย! ”

หลินหยุนครุ่นคิดชั่วครู่ แล้วก็ส่ายศีรษะและพูดขึ้นว่า “พวกเธอทั้งสามคนพักอยู่ที่เมืองเทียนเอินนี้จะดีกว่า! การเดินทางในครั้งนี้ค่อนข้างจะอันตราย ฉันคงไม่สามารถดูแลเธอได้! ”

ได้ยินหลินหยุนพูดคำว่าอันตรายขึ้น ฉินหลันที่อยู่ด้านข้างก็รีบพูดขึ้นว่า “เสี่ยวหยุน อันตรายมากไหม? ถ้าหาก.....ถ้าหากอันตรายมากแล้วล่ะก็ นายไม่ไปได้ไหม? ”

หลินหยุนได้ยินดังนั้น ก็ยิ้มเล็กน้อย ส่ายศีรษะและพูดขึ้นว่า “พี่ฉินหลันวางใจได้เลย! ตอนนี้สถานที่ที่สามารถทำให้ฉันรู้สึกว่าอันตรายนั้น มันยังไม่มีอยู่หรอก! ดังนั้นไม่มีปัญหาอะไรอย่างแน่นอน! ”

ฉินหลันสูดหายใจลึก ใบหน้าที่งดงามเต็มไปด้วยสีหน้าท่าทางที่เป็นกังวล และพูดขึ้นว่า “งั้นก็ได้ ฉันรู้ ฉันรู้ว่าฉันไม่สามารถขัดขวางนายได้หรอก แต่ไม่ว่านายจะไปที่ไหน จะต้องระมัดระวังตัวให้มาก! อย่าได้เกิดปัญหาอะไรโดยเด็ดขาด! ”

หลินหยุนพยักหน้า และพูดว่า “พี่ฉินหลันวางใจเถอะ! ”

ขณะที่พูด หลินหยุนก็ได้กำชับเรื่องหนึ่งกับโม่หยู่ ในตอนที่เธอมีเวลานั้นให้พาฉินหลันกับซินเอ๋อออกไปเดินเล่นด้านนอกบ้าง เพราะว่า สถานที่แห่งนี้เป็นที่แปลกใหม่สำหรับหญิงสาวทั้งสองคนนั้น

การออกไปเดินเล่นด้านนอก ก็สามารถที่จะผ่อนคลายอารมณ์และจิตใจลงไปได้บ้าง

โดยเฉพาะฉินหลัน ที่ออกมาจากโลกในครั้งนี้

คงจะต้องเกิดความคิดถึงขึ้นมาบ้างอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ส่วนในเมืองเทียนเอินนั้น ก็คงจะไม่มีใครลงมือกระทำการใด ๆ อีกแล้ว

ซึ่งรับรองความปลอดภัยได้ระดับหนึ่งเลย!

โม่หยู่จึงได้ตอบตกลง

ในช่วงเช้าของวันรุ่งขึ้น

หลินหยุนก็เดินทางออกจากโรงเตี๊ยม ออกไปจากเมืองเทียนเอิน มุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตก

สามวันหลังจากนั้น

หุบเขาแห่งหนึ่งของปรากฏขึ้นที่เบื้องหน้าของเขา

ท่ามกลางหุบเขาคละคลุ้งไปด้วยชี่เลือดก่อตัวกลายเป็นเมฆเลือด

โดยที่มองเห็นได้เพียงแค่บริเวณรอบข้างของหุบเขา มองไม่เห็นถึงส่วนที่ลึกที่สุด

ซึ่งบริเวณรอบข้างของหุบเขานั้น มีร่องรอยของการถูกขุดค้นอยู่ไม่น้อย

นั่นแสดงว่า ตำแหน่งบริเวณรอบข้างก็เคยถูกขุดค้นและสำรวจมาแล้วไม่รู้กี่ครั้ง

หลินหยุนรับรู้สัมผัสอยู่ชั่วขณะหนึ่ง

ต่อให้ใช้พลังจิตญาณของเขาในตอนนี้ ก็สำรวจลึกเข้าไปในหุบเขาได้เพียงแค่หนึ่งร้อยเมตรเท่านั้น

บริเวณภายในก็มีร่องรอยการถูกขุดค้นเช่นเดียวกัน

อีกทั้งยังมีชี่โลหิตที่หนาแน่นมากกว่าด้วย

แต่กลับไม่พบเจอแต่อันตรายอย่างใด

ในขณะนั้นเอง เจียซินที่อยู่ในสมองก็อดไม่ได้จึงพูดขึ้นว่า “รอสักครู่ก่อนแล้วค่อยเข้าไปด้านใน ฉันจะปล่อยพวกหนอนชั่วเข้าไปก่อน เพื่อตรวจสอบสภาพภายในว่าเป็นอย่างไร”

“หนอนชั่วเป็นพวกที่ชอบสถานที่แบบนี้อยู่แล้ว”

“มีความชำนาญและคุ้นเคยกับสถานที่แบบนี้ดี! ”

“แม้ว่าจะมีจุดอันตรายอะไรจริง ๆ ก็สามารถที่จะค้นพบได้อย่างแน่นอน! ”

หลินหยุนพยักหน้า จากนั้นก็มอง พวกหนอนชั่วสิบกว่าตัวของเจียซิน กระพือปีกบิน มุ่งหน้าเข้าไปภายในหุบเขานั้นแล้ว

เวลาผ่านไปสักพักหนึ่ง

พวกหนอนชั่วสิบกว่าตัวนั้นก็บินกลับออกมา

โดยที่มีจำนวนอยู่ครบไม่ขาดหายไปสักตัวเดียว

เจียซินพูดขึ้นว่า “ด้านในไม่มีอันตรายอะไร แต่ฉันไม่ได้เข้าไปในส่วนลึก หากจะถามว่ามีอันตรายอะไรไหม ก็คงมีเพียงชี่เลือดสังหารในหมอกเลือดเท่านั้นที่ค่อนข้างรุนแรง อาจจะทำให้คนสับสนหลงทาง และถูกครอบงำได้โดยง่าย! ”

หลินหยุนพยักหน้า แล้วก้าวกระโดดออกไป มุ่งหน้าตรงเข้าสู่ภายในหุบเขา

เป็นเช่นนั้นจริง

ชี่เลือดสังหารในหมอกเลือดนี้หนาแน่นเป็นอย่างมาก

หลินหยุนเองก็ได้รับผลกระทบบ้างเล็กน้อย