จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1515

ชี่กระบี่โหมกระหน่ำขึ้นในทันที

พลังอานุภาพอันรุนแรงพุ่งทะยานออกไป!

ในขณะที่มารเลือดยังไม่ทันได้ลงมือนั้น ลำแสงของกระบี่ ก็ฟาดฟันไปที่ร่างของมารเลือดแล้ว

มารเลือดตะโกนกรีดร้องอย่างทุกข์ทรมาน

หมอกเลือดนับไม่ถ้วนพลันแผ่กระจายไปทั่ว

โดยที่ไม่ได้ปล่อยโอกาสให้มารเลือดได้ลงมือเลย

ถูกหลินหยุนฟาดฟันด้วยกระบี่จนจบชีวิตลงโดยสิ้นเชิง!

เจียซินพูดขึ้นว่า “มารเลือดแบบนี้ อาจจะไม่ได้มีเพียงตนเดียว! ”

หลินหยุนพยักหน้า โดยที่ไม่ได้พูดอะไร

หลังจากที่เดินออกมาจากเหมืองแร่แล้ว ก็มองไปยังหุบเขาในส่วนที่ลึกเข้าไปอีก

ในบริเวณที่ห่างออกไปไม่ถึงห้าร้อยเมตร เป็นตำแหน่งที่พลังจิตญาณของเขาสามารถสำรวจตรวจสอบได้นั้น มีลำน้ำที่เหือดแห้งอยู่สายหนึ่ง

ลำน้ำแห่งนั้นเหมือนจะทำการแบ่งแยกหุบเขาส่วนลึกกับบริเวณรอบนอกออกจากกัน

หลินหยุนย่ำขึ้นไปในอากาศ เหาะเหินเข้าไปในส่วนลึกของหุบเขามากขึ้น ในขณะที่ห่างจากลำน้ำนั้นประมาณสองร้อยเมตร พลังจิตญาณของเขาก็ยังคงไม่สามารถจะทะลุผ่านลำน้ำนั้นไปได้

เจียซินพูดขึ้นว่า “ลำน้ำแห่งนี้แปลกประหลาด! ระมัดระวังด้วย! ”

หลินหยุนพยักหน้า แล้วก็ย่ำขึ้นไปในอากาศ มุ่งหน้าเหาะเหินเข้าไปยังหุบเขาส่วนลึก

เมื่อมาถึงด้านบนเหนือบริเวณลำน้ำ แรงดึงดูดอันทรงพลังก็ได้เข้ามาปกคลุมร่างของหลินหยุนเอาไว้

หลินหยุนเคลื่อนไหวสายตาไปมา พร้อมกับขับเคลื่อนพลังบำเพ็ญในร่างกาย

เพื่อต้องการที่จะหลุดพ้นจากแรงดึงดูดนั้น!

แต่ว่าแรงดึงดูดของลำน้ำนั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก

ต่อให้ขับเคลื่อนพลังบำเพ็ญทั้งหมดแล้ว แต่ร่างกายของหลินหยุนก็ยังคงร่วงตกลงมาอย่างต่อเนื่อง

ด้านล่างของลำน้ำก็เหมือนกับปากขนาดใหญ่ที่เปิดกว้าง ต้องการที่จะกลืนกินหลินหยุนเข้าไป

หลินหยุนขมวดคิ้วอย่างหนัก และตะโกนเสียงดัง พร้อมกับปล่อยพลังหมัดเข้าใส่ไปที่ลำน้ำนั้นทันที

พลังหมัดสะเทือนเลือนลั่นไปทั้งปฐพี แต่กลับไม่สามารถทำลายลำน้ำให้พังทลายลงได้

ส่วนแรงดึงดูดอันทรงพลังนั้นกลับสูญสิ้นไปในทันที

หลินหยุนอาศัยช่วงจังหวะดังกล่าว กระโดดลอยตัวขึ้น เพื่อข้ามไปยังอีกฝั่งหนึ่งของลำน้ำ ไปถึงหุบเขาส่วนลึกแล้ว

หันหลังกลับไปมองที่ลำน้ำ โดยลำน้ำที่ถูกเขาปล่อยพลังหมัดเข้าใส่อย่างรุนแรงในเวลานี้นั้น กลับไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรเลยอย่างน่าเหลือเชื่อ

ซึ่งยังคงมีสภาพเหมือนเดิมอย่างไรอย่างนั้น

เรื่องนี้ถึงกับทำให้หลินหยุนตกตะลึงไปชั่วขณะ

มันแปลกประหลาดจริง ๆ ด้วย!

ภายใต้ลำน้ำแห่งนี้จะต้องมีสิ่งแปลกประหลาดอยู่เป็นแน่!

หลินหยุนถอนหายใจยาว โดยที่ไม่ได้ไปสนใจ หันหลังแล้วก็มองไปยังหุบเขาส่วนลึก

เมื่อเปรียบเทียบกับภายนอกแล้ว

ชี่ทิพย์ในที่แห่งนี้มีความหนาแน่นมากกว่า

ด้านบนของภูเขาทั้งสองข้าง ต่างก็มีร่องรอยของการถูกขุดค้นอย่างชัดเจน

น่าจะเป็นฝีมือของยอดฝีมือผู้เก่งกาจแดนจิตปฐมตอนปลายกี่คนนั้นที่เคยเข้ามายังสถานที่แห่งนี้

หลินหยุนมองดูอยู่สักพักหนึ่ง

พลังจิตญาณก็ออกมา เพื่อสำรวจบริเวณทั้งสองข้างอยู่หลายรอบ

แต่ก็ไม่พบอะไรเลย

ผ่านไปครู่หนึ่ง หลินหยุนจึงส่ายศีรษะไปมาอย่างจำใจ

เหมือนจะกำลังพูดคุยกับเจียซิน และก็เหมือนกับกำลังบ่นพึมพำกับตนเองว่า “ชี่ทิพย์ในที่แห่งนี้มีความหนาแน่นเป็นอย่างมาก ลำพังแค่ชี่เลือดสังหารเพียงเท่านี้ น่าจะไม่มีทางยับยั้งไม่ให้ชี่ทิพย์รั่วไหลออกไปได้แน่!”

“และยังมีอีกหนึ่งปัญหาข้อสังสัย! ”

“ชี่เลือดสังหารที่รุนแรงขนาดนี้ มาจากที่ไหนกันล่ะ? ”

“หุบขวัญเลือดแห่งนี้ มีอยู่มาเป็นระยะเวลานานแล้ว! ”

“แต่ว่าชี่เลือดสังหารนี้กลับยังคงรวมตัวกันอยู่โดยที่ไม่ได้กระจัดกระจายไปไหนเลย! ”

“อีกทั้งที่แห่งนี้ก็ไม่มีค่ายกลอะไรด้วย! ”

“และยิ่งจะไม่ใช่สถานที่ที่จะเกิดค่ายกลขึ้นเองโดยธรรมชาติด้วย! ”

“นี่มันไม่สมเหตุสมผลเลย! ”

เจียซินเองก็พูดขึ้นอย่างแปลกใจว่า “ก็เป็นดังเช่นที่พูด มันช่างน่าเหลือเชื่อมากเลยทีเดียว! ”