จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1516

แต่ว่า ไอ้เจ้าตัวเล็กนี้ เห็นได้ชัดว่ามีสติปัญญาที่ไม่ต่ำต้อย

หลินหยุนอ้าปากสูด ไอ้เจ้าตัวเล็กก็กลับเข้าไปอยู่ในโลกกำลังภายในตัวในร่างของเขาอีกครั้ง

เวลานี้ เจียซินกลับสูดหายใจลึก และพูดว่า “ไอ้เจ้าตัวเล็กนี้......คือไหมจัญไรไร้เงา? นาย......ทำไมนายถึงได้มีสิ่งชั่วร้ายแบบนี้ด้วย? ”

“อีกทั้งดูเหมือนว่า น่าจะเป็นตัวอ่อนของไหมจัญไรไร้เงาใช่ไหมล่ะ? ”

หลินหยุนพยักหน้า และพูดว่า “ถูกต้อง เป็นตัวอ่อนจริง ๆ เพิ่งจะฟักตัวออกมาได้ไม่นานนี้เอง! ”

เจียซินได้ยินดังนั้น ก็พูดขึ้นอย่างเหลือเชื่อว่า “แต่ว่า ทำไมนายถึงได้นำไหมจัญไรไร้เงาเก็บไว้ในโลกกำลังภายในตัวล่ะ? แบบนี้มันอันตรายมากเลย! ”

หลินหยุนพูดขึ้นว่า “ไม่เป็นไร เดิมทีฉันก็ได้การหลอมยาทองพวกวัสดุที่ใช้สำหรับห่อหุ้มไข่หนอนอยู่แล้ว ดังนั้นที่จริงมันก็เป็นส่วนหนึ่งของยาทองของฉัน! ”

“ตอนนี้ยาทองของฉันได้กลายเป็นโลกกำลังภายในตัว สำเร็จขั้นแดนจิตปฐม มันก็เลยอยู่ในโลกกำลังภายในตัวของฉันไปโดยธรรมชาติ! ”

“สำหรับมันแล้ว โลกกำลังภายในตัวของฉัน ก็คือบ้านของมัน! ”

“แม้ว่ามันจะชั่วร้ายแค่ไหน มันก็คงไม่ทำลายบ้านของมันเองหรอก! ”

เจียซินถอนหายใจ “นายช่างกล้าหาญมากเลยทีเดียว! แต่ว่า ถ้าหากไหมจัญไรไร้เงานี้เติบโตขึ้น มันก็จะกลายเป็นไพ่เด็ดของนายได้เลย! ”

“สิ่งชั่วร้ายนี้ ในหมื่นจักรวาล เกรงว่าไม่มีผู้ใดที่จะไม่หวาดกลัว! ”

หลินหยุนไม่ได้พูดอะไรอีก เงาร่างกะพริบหายไป และมาถึงยังด้านหน้าของกำแพงหินนั้น

เจียซินพูดว่า “ไหมจัญไรไร้เงา กลืนกินสรรพสิ่งในโลกนี้ สำหรับการค้นหาสมบัติล้ำค่าแล้ว สัตว์ทิพย์ที่สามารถเทียบเท่าได้กับมันนั้นคงจะมีไม่เกินห้าชนิด ในเมื่อมันหยุดอยู่ที่นี่แล้ว ก็แสดงว่าหินวิญญาณ์เลือดก็ต้องอยู่ที่นี่? ”

หลินหยุนพยักหน้า “มีโอกาสเป็นไปได้! ”

ขณะที่พูด ดาบเฮ่าเทียนก็ปรากฏขึ้นในมือของหลินหยุน ขับเคลื่อนพลังบำเพ็ญ และฟาดฟันไปยังกำแพงหินนั้น

กำแพงหินที่แข็งแกร่งทนทาน เมื่ออยู่ต่อหน้าของดาบเฮ่าเทียนก็กลับกลายเป็นอ่อนแอลงไปเลย

เพียงพริบตาเดียวก็ขุดค้นไปได้สิบกว่าเมตรแล้ว

แต่ก็ยังคงไม่พบอะไร

หลินหยุนขมวดคิ้วเล็กน้อย พร้อมกับมุ่งหน้าขุดค้นต่อไป

ในขณะที่เขาได้ทำการขุดค้นไปอีกกว่าสิบเมตรนั้น ความแข็งแกร่งของหิน ก็เริ่มที่จะเพิ่มมากขึ้นแล้ว

เริ่มแรกนั้นเขาสามารถฟาดฟันหินง่ายราวกับการหั่นเต้าหู้

แต่หลังจากที่ขุดค้นไปแล้วกว่ายี่สิบเมตรแล้ว ในแต่ละครั้งที่ดาบเฮ่าเทียนฟันลงไปนั้น กลับร่วงตกลงมาเพียงแค่เศษหินเล็กน้อยเท่านั้น

แม้แต่หลินหยุนเองก็ขมวดคิ้วขึ้นเช่นกัน

แต่เขาก็ยังคงไม่หยุด

ต่อให้การขุดค้นจะดำเนินไปอย่างเชื่องช้า เขาก็ยังคงยืนหยัดที่จะขุดค้นต่อไป

โดยได้ขุดค้นไปหนึ่งวันเต็ม ๆ แต่คืบหน้าไปเพียงแค่สามเมตรเท่านั้น

ในขณะที่หลินหยุนหน้านิ่วคิ้วขมวดอย่างหนักนั้น

กำแพงหินเบื้องหน้าก็เปลี่ยนแปลงกลายเป็นอ่อนนุ่มขึ้นมาในทันที

ในขณะนั้นเอง พลังทิพย์ที่รุนแรงก็ได้พลุ่งพล่านออกมาจากกำแพงหินที่อ่อนนุ่มนั้น

เจียซินสูดหายใจ และพูดขึ้นว่า “คือควอรตซ์เลือด! นี่......หรือว่าที่นี่จะไม่ใช่หินวิญญาณ์เลือด? ”

ในขณะที่เธอกำลังพูด หลินหยุนเองก็สูดหายใจลึก โดยมือก็ยังไม่ได้หยุด มุ่งหน้าขุดค้นต่อไป

ควอรตซ์เลือดนี้ก็ถูกเขาเก็บรวมใส่ไว้ในแหวนเก็บของทั้งหมดแล้ว

ควอรตซ์เลือดก็เป็นสมบัติล้ำค่า

ซึ่งเป็นสิ่งของที่ปรากฏขึ้นมาพร้อมกับบัวเลือดเจ็ดดาว

เจียซินพูดขึ้นอย่างตื่นเต้นต่อว่า “มิน่าล่ะที่ที่แห่งนี้มีพลังสังหารเลือดที่หนาแน่นมากขนาดนี้ ถ้าหากเป็นบัวเลือดเจ็ดดาวจริง ๆ อย่างนั้นก็สามารถที่จะอธิบายได้อย่างสมเหตุสมผลแล้ว! ”

และในขณะนั้นเอง ควอรตซ์เลือดที่ถูกหลินหยุนเก็บรวมมานั้น ก็พลันเกิดพลังสังหารเลือดปะทุขึ้นอย่างรุนแรง

หลินหยุนตกตะลึงขึ้นอย่างกะทันหัน

กวัดแกว่งมือไปมา ทันใดนั้นพลังที่มองไม่เห็นก็ได้ปิดกั้นเส้นทางทั้งหมดเอาไว้

แต่ก็ยังคงไม่สามารถสกัดกั้นพลังของชี่เลือดไม่ให้รั่วไหลออกไปด้านนอกได้

เจียซินรีบพูดขึ้นว่า “เร็วขึ้นอีกหน่อย! หากชักช้าจะเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นแล้ว! ”

หลินหยุนรับรู้อยู่แล้วโดยที่ไม่ต้องให้เธอมากล่าวเตือน

หากพลังของชี่เลือดที่แข็งแกร่งขนาดนี้รั่วไหลออกไป และที่นี่ก็เคยเป็นสถานที่ที่ยอดฝีมือนับไม่ถ้วนได้จบชีวิตลง

ซึ่งคงจะต้องเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่อย่างแน่นอน

กวัดแกว่งดาบเฮ่าเทียนอย่างต่อเนื่อง ควอรตซ์เลือดก็ถูกฟาดฟันและเก็บรวบรวมขึ้น

ทันใดนั้น

ก็มีลำแสงสีเลือดพุ่งทะยานขึ้นอย่างกะทันหัน

ซึ่งหลินหยุนก็มองเห็นในทันที

งูยักษ์สีเลือดตัวสีแดงเข้มตัวหนึ่ง กำลังแลบลิ้นที่ยาวมากออกมา และจ้องมองไปที่หลินหยุนด้วยความโมโห

งูยักษ์สีเลือดขดตัวอยู่ท่ามกลางควอรตซ์เลือด

โดยในช่วงตรงกลางที่มันขดตัวอยู่นั้น

ก็คือบัวเลือดเจ็ดดาวต้นหนึ่ง