ถ้าหากไม่ป้องกัน เพียงแค่กลัวว่าเหมือนฉินหลันและซินเอ๋อคนธรรมดาที่ไม่มีผลฝึกตนแบบนี้ ล้วนแต่ไม่สามารถรับได้เลย
มาถึงกราบเรือ เผชิญหน้ากับลมทะเลที่พัดผ่าน
กลิ่นที่ทั้งเค็มและคาวราวกับว่าก่อตัวเป็นสาร เข้าในจมูกและปากเลย
และสีของน้ำทะเล ก็เป็นสีเทา
แถมยังเรืองแสงสีเหลืองอ่อนๆ
สรุปว่าดูแล้วสกปรก
และก็ขุ่นมาก
มองไม่เห็นอะไรเลยทั้งนั้น
ทั้งสี่คนยืนอยู่ที่กราบเรือ
ในมือของโม่หยู่เรืองแสงแวววับ มีขนนกสีขาวดำสลับสีกันปรากฏขึ้นมาแล้ว
นี่ไม่ใช่สิ่งล้ำค่าอะไร
นี่เป็นขนของนกจำพวกสัตว์อสูร
เพียงแต่ค่อนข้างดูดี
ขนนกหล่นลงในมหาสมุทร
คิดไม่ถึงแม้แต่จะลอยขึ้นมายังไม่มี
จมลงไปเลย
เห็นภาพฉากนี้แล้ว ทั้งสามสี่คนเบิกตามองกว้างอย่างค่อนข้างเหลือเชื่อ
ทะเลไม่สิ้นในเวลานี้พื้นผิวทะเลกว้างใหญ่อย่างไม่อาจจะเทียบได้ ก็เหมือนกับกลายเป็นปากขนาดใหญ่ที่สามารถกลืนกินทุกอย่างได้
เพียงแต่ปากขนาดใหญ่นี้ขยับไม่ได้
จำเป็นต้องรอทุกอย่างเข้าไปในปากเอง
ถึงจะกลืนได้
ทันใดนั้น พลังแห่งดวงจิตของโม่หยู่ยื่นออกไปแล้ว
ยังดี แม้ว่าพลังแห่งดวงจิตจะเจอพลังที่ต่อต้านในทะเลไม่น้อยเลย
แต่ก็ยังสามารถหมุนโคจรได้ปกติ
แต่ใต้น้ำว่างเปล่าไม่มีอะไรเลย
เก็บดวงจิตกลับ โม่หยู่มองไปยังหลินหยุน พูดกล่าว “ดูเหมือนว่าภายในทะเลไม่สิ้นนี้ ก็ใช่ว่าจะได้พบอสูรกายใต้น้ำได้ทุกที่ อย่างน้อยไม่มีในนี้!”
หลินหยุนพยักหน้า พูดกล่าว “ถ้าหากไม่ใช่อสูรกายใต้น้ำพิเศษ อยากจะมีชีวิตรอดในท้องทะเลผืนนี้ ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ว่าก็มีความเป็นไปได้เมื่อพวกเราลงลึกไปอย่างไม่หยุดหย่อน ทะเลไม่สิ้นนี้ก็อาจจะเกิดการเปลี่ยนแปลง!”
โม่หยู่พยักหน้า
ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้!
เงียบครู่หนึ่ง หลินหยุนมองไปยังโม่หยู่พร้อมพูดถามว่า “ในทะเลแห่งนี้ยังมีพื้นที่บนบกไหม?”
โม่หยู่พยักหน้า พูดกล่าว “มีนะ อีกอย่างยังมีไม่น้อยเลย!อีกอย่างในนั้นก็มีหมู่เกาะมาก ล้วนแต่ถูกผู้บำเพ็ญเซียนที่ทรงพลังเหล่านั้นครอบครองแล้ว”
“เป็นเกาะขนาดใหญ่ที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงเกาะหนึ่ง”
“ได้ยินว่ามีรัศมีที่ไกลมาก!”
“เรียกว่าเกาะนกนางนวล!”
“ตอนที่ถูกค้นพบนั้น ด้านบนถูกครอบครองไปด้วยอสูรนกนางนวลสีทองทั้งหมด”
“อสูรนกนางนวลแบบนั้น ไล่ฆ่าอสูรกายใต้น้ำในทะเลเป็นอาหาร”
“แม้ว่าผลฝึกตนของเขาพูดได้ว่าไม่ได้แข็งแกร่งมาก!”
“แต่อาศัยทักษะที่ติดตัวมาแต่เกิดของพวกมันก็คือพละกำลังแห่งพรสวรรค์ที่มีอยู่”
“พวกเขาสามารถทนต่อพลังแห่งการกลืนกินของทะเลไม่สิ้นได้อย่างมาก!”
“เพราะงั้นนกนางนวลประสบกับการถูกผู้บำเพ็ญเซียนจำนวนมากไล่ฆ่า!”
“เพราะว่าขนนกของพวกเขา สามารถนำมากลั่นสร้างเป็นเรือข้ามฟากที่สามารถเดินเรือในทะเลไม่สิ้นได้ในระยะไกล”
โม่หยู่พูดแล้ว ตบที่กราบเรือเบาๆ พูดต่อว่า “ก็อย่างเช่นเรือเดินสมุทรลำใหญ่ลำนี้ที่เรานั่งอยู่ในตอนนี้นะ ในกระบวนการผลิต แน่นอนว่าจะต้องเพิ่มขนนกของนกนางนวลเลยไม่น้อยในการทำเป็นวัสดุ”
“อีกอย่างคุณภาพก็เป็นแบบที่สูงมาก!”
“ทำแบบนี้ถึงจะเดินเรือต่อไปในทะเลไม่สิ้นในระยะเวลาที่ยาวนานได้”
“นกนางนวลทองสัตว์อสูรแบบนี้!”
“กลับว่าพบเจอได้บ่อย!”
“อีกอย่างการขยายพันธุ์ก็ไม่ถือว่าช้าเกินไป”
“เพราะงั้นแม้ว่าถูกผู้บำเพ็ญเซียนไล่ฆ่าอย่างต่อเนื่อง แต่กลับว่าเจอมันได้บ่อย!”
“ว่ากันว่ามีเพียงนกนางนวลทองที่มีระดับสูงจริงๆเท่านั้น ตอนนี้กลับว่าพบเจอได้ไม่บ่อยแล้ว!”
หลินหยุนพยักหน้า
ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง!
เกี่ยวกับการมีอยู่ของนกนางนวลทอง เขากลับว่าได้ยินเป็นครั้งแรก
โม่หยู่พูดต่อว่า “ถึงยังไงเมืองนกนางนวล ก็เป็นเพราะว่าเคยมีอสูรนกนางนวลถึงได้มีชื่อเสียง!”
“หลังจากนั้นที่นั่นก็มีผู้บำเพ็ญเซียนมากขึ้นเรื่อยๆ!”
“เพราะว่าที่นั่นมีพื้นที่กว้างมากพอ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...