จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1545

สรุปบท บทที่ 1545 ทุกคนลงมือพร้อมกัน: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์

ตอน บทที่ 1545 ทุกคนลงมือพร้อมกัน จาก จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่ 1545 ทุกคนลงมือพร้อมกัน คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายใช้ชีวิต จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ ที่เขียนโดย จูผาซู่ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

"ตอนนี้ฉันกำลังพยายามช่วยชีวิตพวกคุณอยู่!"

"ถ้าพวกคุณอยากตายจริงๆ!"

"ตอนนี้ฉันก็จะทำตามความปรารถนาของพวกคุณทันที!"

เมื่อได้ยินคำพูดของชายชรา มียอดฝีมือจำนวนไม่น้อยพุ่งออกไปประจำตำแหน่งต่างๆของขอบเรือทันที

หลินหยุนก็ทำแบบนั้นเหมือนกัน ยอดฝีมือแดนจิตปฐมหลายร้อยคน ถึงแม้พวกเขาจะไม่เต็มใจ แต่พวกเขาก็ต้องยืนประจำตำแหน่งต่างๆของขอบเรือ

เนื่องจากเรือมีขนาดใหญ่มากๆ ในตำแหน่งที่อยู่ด้านหลังและด้านขวาของเรือ ยังมีช่องว่างที่ใหญ่มากๆอยู่

ในเวลานี้ ชายชราเอ่ยปากพูดอีกครั้ง"ผู้อาวุโสจิวซาน นางฟ้าปรวนแปร พวกคุณสองคนจะยืนดูเฉยๆเหรอ? พวกคุณจะยืนดูพวกเราเสียชีวิตอยู่กลางทะเลจริงๆเหรอ?"

จิวซานที่ถือไม้เท้าอยู่ เธอทำเหมือนไม่ได้ยินอะไรเลย เธอยังคงยืนนิ่งๆอยู่ด้านหลังนางฟ้าปรวนแปร

เพราะเธอรู้ตัวดี หน้าที่ของเธอมีอยู่เรื่องเดียว นั้นก็คือปกป้องความปลอดภัยของนางฟ้าปรวนแปรคนเดียวเท่านั้น

ทุกคนสามารถตายได้ มีเพียงนางฟ้าปรวนแปรคนเดียวเท่านั้นที่ตายไม่ได้

เพราะเธอคือความหวังสูงสุดของสำนักเลือนรางในช่วงหมื่นปีที่ผ่านมา แม้แต่ผู้บริหารระดับสูงของสำนักเลือนรางต่างมีความคิดเห็นเหมือนกัน ถ้าสามารถรักษาโรคประหลาดของนางฟ้าปรวนแปรให้หายได้

อนาคตข้างหน้าของนางฟ้าปรวนแปร เธอจะต้องทำให้สำนักเลือนรางกลายเป็นสุดยอดสำนักอันดำต้นๆของดาวนกขาวและโลกฉองหลง และอาจจะทำให้สำนักเลือนรางมีชื่อเสียงมากๆในหมื่นจักรวาล

ดังนั้นในสายตาของจิวซาน ไม่มีเรื่องอะไรที่สำคัญไปกว่าความปลอดภัยของนางฟ้าปรวนแปรแล้ว

เพราะเธอรู้ดีถึงสภาพร่างกายของนางฟ้าปรวนแปรในเวลานี้เป็นอย่างดี

ถึงแม้นางฟ้าปรวนแปรจะดูแข็งแกร่งมากๆ แต่เธอไม่สามารถลงมือได้ เพราะถ้าเธอลงมือจริงๆ แม้แต่ยอดฝีมือแดนยาทอง ก็คงจะทำให้เธอได้รับอันตรายถึงชีวิตอย่างแน่นอน

ถ้าเรือลำนี้พลิกคว่ำจริงๆ ตอนนี้ห่างจากเกาะนกนางนวลก็ไม่ไกลแล้ว เธอเป็นยอดฝีมือแดนดั่งเทพตอนกลาง ถ้ามีเธอเพียงแค่คนเดียว เธอสามารถไปถึงเกาะนกนางนวลได้อย่างปลอดภัยแน่นอน

แต่ถ้าเธอต้องพานางฟ้าปรวนแปรไปด้วย ถึงแม้มันจะเป็นเรื่องยากลำบาก แต่ถ้าเธอยอมแลกด้วยชีวิต โอกาสรอดชีวิตก็มีสูงมากๆเช่นกัน ดังนั้นเธอก็เลยไม่กังวลใจเลย

เมื่อถึงเกาะนกนางนวลแล้ว ถึงแม้ตัวเองต้องเสียชีวิต แต่นางฟ้าปรวนแปรก็คงปลอดภัยแล้ว

แต่ในเวลานี้ นางฟ้าปรวนแปรถอนหายใจเบาๆ จากนั้นก็มองไปที่จิวซานและพูด"อาจารย์อา คุณลงมือเถอะ มิฉะนั้น พวกเขาคงรับมือไม่ไหวอย่างแน่นอน!"

"ค้างคาวทะเลมีมากจนเกินไป!"

"ค้างคาวทะเลจำนวนมหาศาลขนาดนี้มาโจมตีพร้อมกัน!"

"ถ้าฉันคาดเดาไม่ผิดละก็ ฝูงค้างคาวต้องมีพญาค้างคาวอย่างแน่นอน!"

"เพียงแต่ตอนนี้มันยังไม่ปรากฏตัวเท่านั้น!"

"ถ้าพายุอ่อนแรงลงมากกว่านี้ พญาค้างคาวจะต้องปรากฏตัวอย่างแน่นอน!"

"ดังนั้นอาจารย์อาลงมือ ก็ควรเก็บพลังของตัวเองเอาไว้บ้าง!"

เมื่อได้ยินคำพูดของนางฟ้าปรวนแปร สีหน้าของหญิงชราก็แย่ลงมากๆ จากนั้นก็เอ่ยปากพูด"แต่ว่า……"

เมื่อนางฟ้าปรวนแปรได้ยินก็ส่ายหัวและพูดขัดจังหวะทันที"ไม่มีอะไรต้องพูดอีกแล้ว พวกเราจะยืนดูทุกคนเสียชีวิตเฉยๆเหรอ! อาจารย์อาลงมือเถอะ!"

"ฉันมั่นใจว่าตรงนี้ ไม่มีใครกล้าลงมือทำร้ายฉันอย่างแน่นอน!"

"ยิ่งไปกว่านั้น ฉันก็ไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น!"

"ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นจริงๆ อาจารย์อาก็อยู่ใกล้ฉันมากๆ ไม่เกิดเรื่องร้ายอยู่แล้ว"

หญิงชราขมวดคิ้วทันที เธอครุ่นคิดชั่วครู่ จากนั้นก็พยักหน้าและพูด"ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ถ้างั้นนางฟ้าปรวนแปรก็ต้องระมัดระวังตัวด้วย!"

นางฟ้าปรวนแปรเผยรอยยิ้มออกมาและพยักหน้าทันที

จากนั้นหญิงชราก็บินขึ้นไปบนท้องฟ้าและพุ่งไปที่ห่างเรือทันที

เดิมทีค่ายกลป้องกันตัวที่กำลังจะแตกสลาย ตอนนี้เกิดเสียงดังสนั่นและค่ายกลก็แตกสลายทันที

หญิงชราสะบัดไม้เท้าที่อยู่ในมือ ทำให้ค้างคาวทะเลจำนวนมากที่บินอยู่บนท้องฟ้าแตกสลายทันที

ฝนเลือดปกคลุมไปทั่วท้องฟ้าทันที

ถ้าอยากจะสร้างเรือลำใหญ่นั้น นอกจากต้องใช้ทรัพยากรจำนวนมากแล้ว ถ้าไม่มีเวลาหลายสิบปีก็คงทำไม่สำเร็จ

นอกจากเรื่องนี้แล้ว ยังต้องมีนักหลอมเครื่องรางกับปรมาจารย์ค่ายกลด้วย ขาดคนใดคนหนึ่งก็ทำไม่ได้เช่นกัน!

การที่สำนักพญาทะเลสามารถสร้างเรือใหญ่สำเร็จ นั้นเป็นเพราะพวกเขาพบเกาะนกนางนวลเป็นสำนักแรก

พวกเขาสังหารสัตว์อสูรในเกาะนกนางนวลจำนวนมาก ทำให้พวกเขามีทรัพยากรจำนวนมากไว้ในมือ

และสำนักของพวกเขา มีเจ้าสำนักเป็นปรมาจารย์ค่ายกลและมีรองเจ้าสำนักเป็นปรมาจารย์หลอมเครื่องราง!

ดังนั้นพวกเขาก็เลยมีความสามารถที่จะสร้างเรือลำใหญ่ได้สำเร็จ

และในเวลานี้ ถ้าเก้าสำนักอยากจะสร้างเรือลำใหญ่นั้น มันก็ทำได้เหมือนกัน

แต่มันเสียเวลาและทรัพยากรจำนวนมาก และทรัพยากรที่เสียไปนั้น ไม่รู้ว่าจะได้คืนมาเมื่อไหร่

มันเป็นการค้าขายที่ได้ไม่คุ้มเสียเลย

ฉีโม่ที่เป็นยอดฝีมือแดนดั่งเทพประจำเรือใหญ่ แน่นอนว่าเขาไม่ได้ให้ความสนใจกับความเป็นความตายของนักบำเพ็ญเซียนบนเรืออยู่แล้ว

เขาในฐานะยอดฝีมือแดนดั่งเทพประจำเรือ เขาเป็นห่วงแค่เรือลำนี้เท่านั้น

ถ้าเรือใหญ่พลิกคว่ำหรือนักบำเพ็ญเซียนโดนสังหารทั้งหมด ทำให้เรือใหญ่ลอยไปในส่วนลึกของทะเลไม่สิ้นแล้ว ถ้าหาเรือลำนี้ไม่เจอ เขาจะเจอโทษหนักจากสำนักทันที

ผลลัพธ์ที่ตามมานั้น เขาไม่สามารถรับไหวอยู่แล้ว!

โดยเฉพาะหลายปีที่ผ่านมา สำนักพญาทะเลมีสัมพันธ์ที่ดีกับสำนักอื่นๆจำนวนมาก ถ้าเจ้าสำนักออกคำสั่งจริงๆ เขาก็จะไม่มีที่ยืนอยู่ในเขตกลางฟ้าอย่างแน่นอน!

ดังนั้นเขาก็เลยไม่กล้าปล่อยเรือใหญ่หายไป ตอนนี้ มียอดฝีมือแดนจิตปฐมหลายร้อยคนกับยอดฝีมือแดนดั่งเทพสองคนต้านรับการโจมตีอยู่ ทำให้พวกเขาค่อยๆต้านรับการโจมตีของค้างคาวทะเลเอาไว้ได้

ตำแหน่งที่หลินหยุนยืนอยู่ก็เป็นแบบนี้เช่นกัน

มีค้างคาวทะเลหลุดเข้ามาเป็นจำนวนมาก แต่ค้างคาวทั้งหมดก็ถูกหลินหยุนหยุดเอาไว้

อย่างไรก็ตาม ในที่สุดเขาก็สัมผัสได้ถึงอันตรายที่มาจากค้างคาวทะเล!

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์