ปากของค้างคาวทะเลพวกนี้จะพ่นเมือกใสๆออกมา
เมือกเหล่านี้มีพลังกัดกร่อนที่รุนแรง และเลือดของมันก็มีพลังกัดกร่อนรุนแรงมากๆอีกด้วย
หลินหยุนไม่ได้โดนเมือกใสๆพวกนี้ แต่ก็สัมผัสได้อย่างชัดเจน
และค้างคาวทะเลพวกนี้มีร่างกายที่แข็งแกร่งมากๆ ถ้าพวกมันมีจำนวนที่เยอะมากๆ มันจะกลายเป็นเกาะป้องกันที่ทรงพลังมากๆทันที
แม้แต่พลังที่หลินหยุนมีอยู่ในตอนนี้ อยากจะทำลายร่างกายของพวกมันก็เป็นเรื่องที่ยากมากๆ
อย่างไรก็ตาม เขาอาศัยกระบี่เฮ่าเทียนที่อยู่ในมือและการโจมตีที่รวดเร็วมากๆ ทำให้เขาสามารถต้านรับค้างคาวทะเลพวกนี้เอาไว้ได้
แต่มียอดฝีมือแดนจิตปฐมส่วนใหญ่ ตำแหน่งที่พวกเขาต้านรับการโจมตี ตอนนี้ค่อยๆต้านรับไม่ไหวแล้ว
จากการโจมตีของค้างคาวทะเลอย่างต่อเนื่อง ทำให้มียอดฝีมือบางส่วนรับมือไม่ไหวแล้ว
และบางส่วนก็ได้รับบาดเจ็บแล้ว ในเวลานี้ ชายชราที่อยู่ด้านหน้าเรือตะโกนด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม "ผู้อารักขาทุกคนออกมาต่อสู้เดี๋ยวนี้!"
เมื่อได้ยินคำพูดของชายชรา ทำให้ผู้อารักขาหลายสิบคนบินออกมาจากห้องโดยสารเรือทันที
ในเวลานี้ พวกเขาไม่ได้สนใจสถานการณ์ในห้องโดยสารอีกแล้ว
ผู้โดยสารเรือจะตายหรือไม่ เรื่องนี้พวกเขาไม่สนใจแล้ว เพราะมันก็แค่ทำให้ชื่อเสียงของสำนักพญาทะเลเสียหายเล็กน้อยเท่านั้น
แต่ถ้าไม่สามารถรักษาเรือทะเลลำนี้ไว้ได้ มันไม่ใช่แค่ต้องสูญเสียชื่อเสียงเท่านั้น
เมื่อพวกเขาบินออกมา ก็มีผู้อารักขาที่เป็นยอดฝีมือแดนจิตปฐมหลายๆคน เข้าไปเปลี่ยนตำแหน่งกับยอดฝีมือที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส นักบำเพ็ญที่เหลือ พวกเขารอคำสั่งด้วยความประหม่า
พวกเขาเตรียมตัวเพื่อเข้าไปเปลี่ยนตำแหน่งจากยอดฝีมือที่เสียชีวิตหรือได้รับบาดเจ็บสาหัส
ตอนนี้ไม่มีใครกล้าพูด ทำไมผู้อารักขาพวกนี้ถึงเป็นกำลังสำรอง เพราะทุกคนต่างรู้ดีอยู่แก่ใจ คำพูดเหล่านี้ไม่มีประโยชน์อะไรเลย ตอนนี้คือเวลาที่ต้องสู้ตาย ถ้าพวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสจริงๆ อีกฝ่ายก็จะเปลี่ยนตำแหน่งกับพวกเขาทันที
พูดกันตามตรงเลย พวกเขาต้องต่อสู้อย่างไม่คิดชีวิต แต่ห้ามตายโดยเด็ดขาด แต่ผู้อารักขาพวกนั้นต่างจากพวกเขา
เมื่อผู้อารักขาเปลี่ยนตำแหน่งกับคนที่บาดเจ็บสาหัสแล้ว ถึงแม้ต้องตายก็ต้องต้านการโจมตีของค้างคาวทะเลเอาไว้ให้ได้
บริเวณโดยรอบของขอบเรือ มีค้างคาวทะเลจำนวนมากโจมตีอยู่ตลอดเวลา
ทางด้านหลินหยุนจัดการค้างคาวทะเลได้อย่างเด็ดขาด ทุกครั้งที่ค้างคาวทะเลพุ่งเข้ามา มันก็จะโดนหลินหยุนสังหารทันที ภายในเวลาหนึ่งก้านธูป จำนวนค้างคาวที่โดนสังหารก็เกือบหมื่นตัวแล้ว
เรือใหญ่แล่นไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เลือดของค้างคาวทะเลไหลเต็มทั่วทะเลแล้ว
แต่จำนวนของค้างคาวทะเลที่โจมตีเรือใหญ่ไม่ได้มีทีท่าจะลดลงเลย
แต่พวกมันกลับโจมตีอย่างบ้าคลั่ง เวลาผ่านไปสิบนาที มียอดฝีมือแดนจิตปฐมตอนต้นสิบกว่าคนเสียชีวิตแล้ว
ยอดฝีมือแดนปฐมที่บาดเจ็บสาหัสก็มีหลายสิบคนเช่นกัน ตำแหน่งของพวกเขาโดนผู้อารักขาที่อยู่บนเรือแทนที่ทันที
หลินหยุนไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย แต่การต่อสู้อย่างต่อเนื่อง ทำให้เขาสูญเสียพลังมากๆ
อย่างไรก็ตาม ยังมีข่าวดีเรื่องหนึ่ง พายุกำลังอ่อนแรงลงแล้ว ถึงแม้จะมีค้างคาวจำนวนมากโจมตีเรือใหญ่อย่างต่อเนื่อง แต่ตอนนี้เรือใหญ่ไม่ค่อยโคลงเคลงแล้ว เพียงแต่ไม่มีใครรู้ว่าค้างคาวทะเลจะล่าถอยเมื่อไหร่
แต่ทุกคนไม่ได้ชะล่าใจเพราะพายุอ่อนกำลังลงเลย บรรยากาศของที่นี่เคร่งขรึมมากขึ้น
ในเวลานี้ ด้านหน้าของเรือใหญ่ มีร่างใหญ่ร่างหนึ่งพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว
ทุกคนมองเห็นร่างใหญ่นั้นพุ่งออกมาจากคลื่นทะเล สายตาของทุกคนตกตะลึงด้วยความหวาดกลัว
ไม่รู้ว่าใครเป็นคนตะโกนออกมา"มันคือพญาค้างคาว! ครั้งนี้แย่แล้ว! พญาค้างคาวปรากฏตัวแล้ว! ครั้งนี้พวกเราต้องตายแน่ๆ"
เดิมทีก็มีค้างคาวทะเลปรากฏตัวอย่างมหาศาล โอกาสที่พญาค้างคาวจะปรากฏตัวมีสูงมากๆ
อันที่จริงทุกคนได้เตรียมใจเรื่องนี้ไว้แล้ว แต่เมื่อพญาค้างคาวปรากฏตัวจริงๆ ทำให้สีหน้าทุกคนเปลี่ยนไปทันที
จิตใจของทุกคนสิ้นหวังทันที ทั้งๆที่เตรียมใจไว้แล้ว แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับมัน มันก็เป็นความรู้สึกอีกอย่างหนึ่ง
ในเวลานี้ ชายชราที่ยืนอยู่ด้านหน้าเรือใหญ่ สีหน้าของเขาเคร่งขรึมมากๆ
จากนั้นเขาก็หันหน้ากลับมาและมองไปที่ท้ายเรือทันที
เขาตะโกนทันที"ผู้อาวุโสจิวซาน ตอนนี้พญาค้างคาวปรากฏตัวแล้ว ฉันอยากจะให้ผู้อาวุโสร่วมมือกับฉันเพื่อต่อสู้กับมัน! ถ้าพวกเราไม่สามารถสังหารพญาค้างคาวได้ พวกเราไม่มีทางรอดชีวิตอย่างแน่นอน!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...