จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1559

ชายชรามองไปที่หลินหยุน สายตาแฝงไปด้วยความหวาดกลัวและความบ้าคลั่ง

“ไอ้หนุ่ม ตอนนี้นายยังมีพลังที่จะต่อสู้อีกไหม? ”

“ฉันได้พูดเอาไว้ก่อนแล้วว่า! ”

“วันนี้จะต้องฆ่านายให้ได้! ”

“เดิมทีคิดว่า การฆ่านายก็เพียงแค่การกวัดแกว่งแขนเท่านั้น! ”

“แต่คาดคิดถึงไม่ถึงจริง ๆ เลยว่า! ”

“นายจะสามารถต่อกรกดดันฉันได้ถึงขนาดนี้! ”

“นายช่างทำให้ฉันรู้สึกน่าเหลือเชื่อเป็นอย่างมากเลย! ”

“มีอยู่ช่วงครู่หนึ่ง ที่ฉันถึงขนาดรู้สึกได้ถึงความตายแล้ว ซึ่งอยู่ในระยะใกล้กับฉันเป็นอย่างมาก! ”

“แต่น่าเสียดาย! ”

“น่าเสียดายที่ขั้นแดนระหว่างฉันกับนายนั้นมันยังห่างไกลกันเกินไป! ”

“ถ้าหากนายอยู่ในแดนจิตปฐมตอนกลาง! ”

“ไม่ต้องสงสัยเลยว่า! ”

“คนที่จะจบชีวิตลงในวันนี้จะต้องเป็นฉันอย่างแน่นอน! ”

“เหอะเหอะเหอะเหอะ......”

“แต่น่าเสียดาย! ”

“ที่นายยังไม่ใช่! ”

“ตอนนี้ ให้ฉันได้ส่งนายไปลงนรกเถอะ! ”

“สามารถที่จะทำให้ผู้เก่งกาจไร้เทียมทานอย่างนาย ตายลงด้วยน้ำมือของฉัน! ต้องพูดเลยว่า นี่ถือเป็นเกียรติของฉันอย่างมากแล้ว! ”

ขณะที่พูดนั้น

ในมือของชายชราก็เกิดประกายแสงขึ้น

โซ่สีขาวก็ปรากฏขึ้นมา

ขณะที่ปรากฏขึ้นนั้น ด้านบนของโซ่ก็ประกายแสงสลัวขึ้น

ราวกับว่ามีพลังอาฆาตแค้นนับไม่ถ้วน ได้ถูกปลดปล่อยออกมา

และโหมกระหน่ำเข้าใส่หลินหยุนอย่างบ้าคลั่ง

หลินหยุนกะพริบตา

และถอนหายใจ

เขาพยายามอย่างสุดกำลังแล้วจริง ๆ!

ในสภาวะที่ยังไม่ได้ใช้อิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ร่วงสังหารและกาลเวลาที่ไร้เทียมทาน

ทำเต็มที่แล้ว!

แม้แต่ย่ำฟ้าเก้าที ในสภาวะที่เขาได้ทำการเผาผลาญสารเลือดจิง จนทำให้ย่ำฟ้าถึงขั้นที่ห้าแล้ว!

แต่ก็ยังสู้ฝ่ายตรงข้ามไม่ได้!

ยอดฝีมือแดนจิตปฐมตอนปลายนี้!

ครอบคลุมไปทั้งสองแดน

ซึ่งมีระยะห่างแตกต่างกันมากเลยทีเดียว!

ซึ่งไม่ใช่ว่าจะอาศัยอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ไปทดแทนกันได้อย่างสมบูรณ์!

“มันยังคงอ่อนแอมากเกินไป! ”

หลินหยุนสูดหายใจลึก

ถ้าหากเขาใช้อิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ร่วงสังหารหรือว่ากาลเวลา

ถ้าอย่างนั้น

หากถูกตอบโต้กลับ เกรงว่าเขาในตอนนี้คงจะไม่สามารถทนรับสภาพไหวแล้ว!

อีกทั้งก็ยังไม่แน่ด้วยว่าจะสามารถสังหารฝ่ายตรงข้ามลงได้

ในขณะที่ความอาฆาตแค้นนับไม่ถ้วนของโซ่กำลังโหมกระหน่ำเข้าใส่นั้น

หลินหยุนส่ายศีรษะเล็กน้อย

จากนั้นก็ชี้นิ้วดรรชนีออกไป

พลังแห่งจิตวิญญาณที่แข็งแกร่งไร้ขอบเขต ก็โหมกระหน่ำขึ้น

พลังนี้

ไม่ใช่ของเขา

แต่เป็นของเจียซิน

เพียงพริบตาเดียว

จิตวิญญาณเปลี่ยนไปราวกับแส้

ได้ฟาดตีจนพลังแห่งจิตวิญญาณที่แข็งแกร่งนั้นแหลกสลายไป

และยังฟาดตีไปที่ร่างของชายชราคนนั้นด้วย

แน่นอนว่า

หากจะพูดให้ถูกต้อง

ก็คือฟาดตีลงไปบนจิตวิญญาณของชายชราคนนั้น

ชายชราร้องโอดครวญเสียงดัง

แม้แต่โซ่สีขาวที่อยู่ในมือ ก็แทบจะกำไม่แน่นแล้ว

ร้องโอดครวญอย่างทุกข์ทรมาน!

จิตวิญญาณถูกทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส!

ขณะที่เขากำลังร้องโอดครวญอย่างทรมานนั้น

ชายชราก็เกิดความหวาดกลัวขึ้นแล้ว!

หวาดกลัวอย่างที่สุด!

พลังแห่งจิตวิญญาณ ที่ได้กลายร่างเป็นแส้จิตวิญญาณนี้

ทำให้เขารู้สึกได้ถึงความน่าสะพรึงกลัวและความสิ้นหวังอย่างที่สุด!

ความทุกข์ทรมานนั้น

ไม่สามารถที่จะพูดอธิบายออกมาได้เลย

ขณะที่กำลังหอบหายใจอย่างรุนแรงนั้น

ชายชราหวาดกลัวเป็นอย่างมาก โดยได้อดทนฝืน เพื่อมองไปยังหลินหยุน “นาย......พลังแห่งจิตวิญญาณของนาย ทำไมถึงได้แข็งแกร่งทรงพลังมากขนาดนี้? ”

“นาย......ในเมื่อนายมีอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ที่แปลกประหลาดขนาดนี้! ”

“ทำไมไม่แสดงมันออกมาตั้งแต่ตอนแรกเริ่มล่ะ? ”

“ทำไมนายจะต้องเผาผลาญเลือดสารจิงด้วย? ”

ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ยังไม่เข้าใจจริง ๆ

ชัดเจนว่า

เด็กหนุ่มที่อยู่เบื้องหน้านี้

“ต่อให้เป็นอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์นั้น! ”

“นายก็ไม่สามารถแสดงมันออกมาได้อีกแล้ว! ”

“แต่ฉันกลับคาดคิดไม่ถึงเลยว่า นายจะมีเคล็ดวิชาจิตวิญญาณ์ด้วย! ”

“ฉันพ่ายแพ้แล้ว! ”

“แต่ว่า นายก็ไม่สามารถฆ่าฉันได้! ”

ตอนนี้เขายังคงมีพลังในการต่อสู้อยู่อีก!

ถ้าหากไม่นับอาการบาดเจ็บที่จิตวิญญาณแล้ว

สภาพร่างกายของเขายังจะดีกว่าหลินหยุนเสียอีก!

แต่

จิตวิญญาณของเขาถูกหลินหยุนโจมตีเข้าใส่อย่างรุนแรง ได้รับบาดเจ็บสาหัส

แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่สามารถต่อสู้ได้อีกแล้ว

แต่เขารู้เป็นอย่างดีว่า

ต่อให้ต่อสู่กันอีก ก็คงจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลินหยุนแล้ว!

ผู้บำเพ็ญจิตวิญญาณ ลึกลับเกินคาดเดา!

มีวิธีการต่าง ๆ มากมาย

ที่สำคัญที่สุดคือ เขาไม่มีวิธีการที่จะรับมือได้

ดังนั้นหากต่อสู้ต่อไปก็คงจะไม่มีโอกาสอะไรแล้ว!

ได้ยินดังนั้น หลินหยุนก็ยิ้มเล็กน้อย “นายบอกเหตุผลที่ฉันไม่สามารถฆ่านายมาให้ฟังหน่อยสิ! ”

ชายชราสูดหายใจลึก “ง่ายมาก ก็เพราะว่าฉันเป็นผู้บำเพ็ญเซียนของสำนักพญาทะเล อีกทั้ง สถานะของฉันในสำนักพญาทะเลนั้น ก็ไม่ต่ำต้อยเสียด้วย! ”

“สหายหลินหยุนไม่จำเป็นต้องสร้างปัญหาความยุ่งยากให้กับตนเอง! ”

“เมื่อสหายลงมือฆ่าฉันจริง ๆ แล้ว! ”

“สำนักพญาทะเลไม่มีทางที่จะปล่อยให้หยุดลงเพียงเท่านี้แน่! ”

“ฉันว่าสหายน่าจะเข้าใจเป็นอย่างดี”

“แม้ว่าสำนักพญาทะเลของเราจะไม่มีอิทธิพลอำนาจมากเท่ากับเก้าสำนักใหญ่นั้น! ”

“แต่ในอิทธิพลอำนาจระดับที่สองแล้ว! ”

“ก็ยังไม่มีผู้ใดกล้าที่จะลงมือทำอะไรกับสำนักพญาทะเลของเรา! ”

“นั่นเป็นเพราะ หากว่าคนของสำนักพญาทะเล ถูกผู้ใดสังหารลง ก็จะต้องถูกสำนักพญาทะเลของเราตามไล่ล่าสังหารอย่างบ้าคลั่งจนถึงที่สุด! ”

“แม้ว่าสหายหลินหยุนจะมีภูมิหลังที่ไม่อ่อนด้อย! ”

“แต่ว่า หากจะเป็นศัตรูกับสำนักพญาทะเลของเราโดยเปล่าประโยชน์แล้วนั้น คาดว่าคงจะไม่มีความจำเป็นล่ะสิ? ”

“หากเกิดความผิดพลาด อาจจะต้องเกี่ยวพันไปถึงอิทธิพลอำนาจภูมิหลังของตนด้วยก็เป็นได้! ”

“เพียงแค่สหายปล่อยตัวฉันไป ทุกสิ่งอย่างก็จะไม่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน! ”

“ดังนั้น ฉันเองถือว่าได้ช่วยสหาย รวมถึงอิทธิพลอำนาจเบื้องหลังของนายทบทวนพิจารณาด้วยบ้างแล้ว! ”

“ยังไงก็หวังว่าวันนี้สหายจะปล่อยตัวฉันไป! ”

หลินหยุนยิ้มอย่างเย็นชา “หากพูดแบบนี้ ก็เท่ากับว่านายสามารถฆ่าฉันได้ แต่ฉันกลับไม่สามารถฆ่านายได้ อย่างนั้นใช่ไหม? ”

ได้ยินที่หลินหยุนพูด ดวงตาของชายชราก็เป็นประกายขึ้นทันที

แม้ว่าหลินหยุนจะไม่ได้พูดอะไรมาก

แต่ในคำพูดของหลินหยุนนั้น เหมือนว่าเขาจะได้รับข้อมูลบางอย่างที่เขาคิดว่ามีประโยชน์แล้ว