กระบี่ทิ่มแทงออกไป ชั้นฟ้าชั้นดินก็เปลี่ยนสีไปทั้งหมด
นี่คือครั้งแรกที่หลินหยุนแสดงกระบวนท่าดาบสกัดนภาอย่างเต็มกำลัง หลังจากที่เขาเข้าสู่แดนจิตปฐมแล้ว
พลังอานุภาพที่น่าสะพรึงกลัวในเวลานี้
ได้ยกระดับขึ้นอย่างสูงสุดอีกครั้ง
ชั้นฟ้าชั้นดิน เหมือนกับว่าไม่มีอะไรหลงเหลืออยู่แล้ว
มีเพียงแค่กระบี่ที่ทรงพลังเล่มนี้เท่านั้น
ชี่กระบี่พัดโหมกระหน่ำ
โดยที่ไม่ปล่อยโอกาสให้ชายชรานั้นตั้งหลักรับมือได้เลย
พลังกระบี่ที่ทรงอานุภาพไร้ขีดกำจัด ได้ฟาดฟันไปที่ร่างกายของฝ่ายตรงข้ามในทันที
ชายชราร้องโอดครวญเสียงดัง
และกระอักเลือดออกมาโดยพลัน
ซึ่งร่างกายก็กระเด็นลอยไปไกลนับพันเมตร
ทะลุทะลวงจนเกิดเป็นบาดแผลที่บริเวณทรวงอกของเขา
ทำให้เลือดไหลทะลักออกมาอย่างไม่หยุด
ชายชราไออย่างรุนแรง
เพราะถูกหลินหยุนลงมือโจมตีอย่างกะทันหัน!
ไออยู่สักพักหนึ่ง
จึงค่อย ๆ ลุกยืนขึ้นในอากาศ
สายตาที่แก่ชราแฝงไปด้วยความตื่นตระหนกตกใจอย่างรุนแรง
หลังจากที่ถอนหายใจแล้ว ชายชราก็มองไปที่หลินหยุน และพูดว่า “มิน่าล่ะ ที่สามารถทำให้คนของสำนักเลือนรางมาออกหน้าแก้ไขสถานการณ์ให้กับนายได้! ”
“ดูเหมือนว่า ภูมิหลังของนายจะไม่ธรรมดาเลยทีเดียว! ”
“ไม่อย่างนั้น คงจะไม่สามารถมีอิทธิฤทธิ์แสนยิ่งใหญ่ที่แข็งแกร่งทรงพลังระดับนี้ได้! ”
“ที่ฉันติดตามนายมาจนถึงที่นี่แล้วจึงตัดสินใจลงมือนั้น! ”
“อย่างแรกเป็นเพราะว่าต้องการหาสถานที่เปลี่ยว! ”
“แบบนี้จึงจะไม่เป็นที่สนใจของคนจำนวนมาก! ”
“อย่างที่สองก็เพื่อต้องการดูว่า จะมียอดฝีมือมารอต้อนรับนายบ้างไหม! ”
“ถ้าหากมี ฉันเองก็จะไม่ลงมือ! ”
“ดังนั้นจึงรอให้เดินมาถึงที่ตรงนี้! ”
“ตอนนี้ดูเหมือนว่า จากสถานะของนาย คงจะไม่ได้มีภูมิหลังที่ธรรมดาเป็นแน่! ”
“ที่ไม่มีคนมาคอยต้อนรับ น่าจะเป็นเพราะนายรู้สึกว่ามันไม่จำเป็นล่ะสิ! ”
“เหอะเหอะเหอะ......”
“ไอ้หนุ่ม พูดตรง ๆ เลยว่า นายแข็งแกร่งมากจริง ๆ! ”
“อิทธิฤทธิ์แสนยิ่งใหญ่ที่นายได้แสดงออกมาเมื่อครู่นี้นั้น แข็งแกร่งทรงพลังอย่างบอกไม่ถูก! ”
“เห็นได้ชัดว่าพลังบำเพ็ญของนายก็ยังไม่ถึงแดนจิตปฐมตอนกลางเลย”
“แต่หลังจากที่แสดงพลังออกมาแล้ว คิดไม่ถึงว่าแม้แต่ฉันเองก็ยังได้รับบาดเจ็บ! ”
“นายไม่เลวเลย! ”
“ตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกแปลกใจขึ้นแล้ว! ”
“ผู้เก่งกาจอัจฉริยะอย่างนายนี้ ตกลงมาจากสำนักไหนกันแน่? ”
“เมื่อดูจากอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ที่นายแสดงขึ้นเมื่อครู่นี้ ก็ไม่ใช่วิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ของเก้าสำนักใหญ่! ”
“สำหรับพวกสำนักที่อ่อนแอกว่าเก้าสำนักใหญ่อยู่เล็กน้อยนั้น......”
“อย่างน้อยฉันเอง ก็พอเข้าใจถึงรายละเอียดอยู่บ้าง! ”
“แต่ก็ไม่เคยพบเห็นมาก่อน! ”
“ไอ้หนุ่ม หรือว่านายจะช่วยคลายความสงสัยให้กับฉันหน่อยสิ? ”
หลินหยุนถือดาบเฮ่าเทียน ยืนอยู่บนอากาศ
แต่กลับไม่อยากที่จะเอ่ยปากขึ้น
ชายชราเห็นดังนั้นก็หัวเราะเล็กน้อย แล้วตนเองก็พยักหน้าและพูดว่า “ตกลง ในเมื่อไม่อยากจะพูด งั้นก็ไม่เป็นไร! ”
“แต่ว่า......”
“ถ้าหากนายมีพลังความสามารถเพียงแค่นี้แล้วล่ะก็! ”
“อย่างนั้นวันนี้นายคงจะหมดหนทางที่จะหลบหนีไปได้แล้ว! ”
“ชีวิตของนาย จะต้องตกอยู่ในกำมือของฉันแล้ว! ”
“อิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์แบบนั้นแม้ว่าจะมีพลังอานุภาพที่แข็งแกร่งอย่างมาก”
“แต่เมื่อพิจารณาจากพลังบำเพ็ญของนายแล้ว แสดงออกมาครั้งหนึ่งก็คงถึงขีดจำกัดแล้วล่ะสิ? ”
หลินหยุนถอนหายใจ และพูดว่า “นายพูดมากเกินไปแล้ว! ”
เมื่อพูดจบ
หลินหยุนก็ก้าวกระโดดขึ้นอีกครั้ง
ร่างกายกะพริบแวบหายไป
กลางอากาศก็ปรากฏบันไดเก้าขั้นที่ว่างเปล่าขึ้น
ย่ำที่หนึ่ง!
ย่ำที่สอง!
ย่ำที่สาม!
ย่ำที่สี่!
หลินหยุนย่ำก้าวขึ้นไป
ในทุกย่ำก้าวนั้น ในอากาศก็เกิดระเบิดเสียงดังตูมตามขึ้น
ชั้นฟ้าชั้นดินสั่นสะเทือนเลือนลั่น
โดยในทุกก้าวของเขาที่ย่ำลงนั้น
พลังอานุภาพที่น่าสะพรึงกลัวที่สามารถบดขยี้ทุกสิ่งทุกอย่าง ก็ได้ร่วงตกลงมาจากความว่างเปล่า
แต่ละย่ำก็ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้น
ขณะที่หลินหยุนย่ำก้าวที่สี่นั้น
ชายชราได้ถูกกดทับจนต้องย่อตัวลงแล้ว
พลังกดทับที่มองไม่เห็นอันน่าสะพรึงกลัว
ทำให้เขาไม่สามารถยืนตัวตรงได้แล้ว
เวลานี้
ชายชราได้เกิดการสั่นเทาอย่างรุนแรงไปทั้งร่างกาย
สีหน้าก็ขาวซีดลงไปอย่างที่สุด
เหนือศีรษะของเขา
ในร่างกายของเขา
ราวกับว่ามีพลังอานุภาพที่แข็งแกร่ง ตกทับลงมาใส่อย่างไม่หยุด
ต่อให้จะขับเคลื่อนพลังบำเพ็ญอย่างบ้าคลั่งเพื่อที่จะต่อต้าน
แต่พลังกดทับนี้ได้กดทับใส่เขาอย่างรุนแรงและหนักหน่วงมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...