จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1588

“ก็เหมือนกับไท่จื่อและองค์หญิงเก้ายังไงล่ะ! ”

“แม้ว่าฉันจะให้ความสำคัญกับจิตใจที่มุ่งมั่นต่อสนามรบหมื่นจักรวาลของไท่จื่อ แต่ที่จริงแล้วฉันก็ยังให้ความสำคัญกับอีกเรื่องหนึ่งด้วย นั่นก็คืออาการป่วยหนักขององค์หญิงเก้า และพลังบำเพ็ญที่ไม่เพียงพอ! อย่างน้อยเมื่อเทียบกับไท่จื่อแล้ว ยังมีความห่างชั้นกันมากเลย! ”

“มีเพียงแต่ยอดฝีมืออย่างไท่จื่อนี้ ที่ฉันชื่นชมและเลื่อมใสอย่างแท้จริง! ”

ได้ยินหลินหยุนพูดแบบนี้ องค์หญิงเก้าก็สีหน้าเปลี่ยนไปทันที แต่ไท่จื่อกลับหัวเราะฮ่าฮ่าขึ้น

หัวเราะดังลั่นจนทำให้ผู้คนนับหมื่นที่บริเวณเวทีนั้นไม่รู้ว่าจะทำตัวอย่างไรแล้ว!

ไท่จื่อพูดขึ้นว่า “ฉันนึกว่านายนี้จะเป็นคนที่กำเริบเสิบสานโดยสันดานจริง ๆ แต่คิดไม่ถึงว่าจะพูดประจบสอพลอเป็นด้วย ซึ่งทำให้ฉันคาดคิดไม่ถึงจริง ๆ เลย! ”

เขาเองก็ไม่ได้ปกปิดอะไร

เพราะว่าไม่มีความจำเป็น

เขาต่างหากที่เป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งของดาวนกขาว!

เป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งในกลุ่มวัยรุ่นรุ่นหลังอย่างไร้ข้อโต้แย้ง!

ซึ่งก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ทุกคนรับทราบโดยทั่วกัน

ไม่มีอะไรที่จะต้องปิดบังอีก!

ถ้าหากจะบอกว่าในห้าเขตของดาวบำเพ็ญนกขาว ยังคงมีอีกหนึ่งคนที่สามารถนำมาเปรียบเทียบกับไท่จื่อได้แล้วนั้น

คงจะมีอยู่เพียงแค่คนเดียวที่เป็นไปได้!

นั่นก็คือนางฟ้าปรวนแปรของสำนักเลือนราง ในตอนที่ยังไม่ได้ป่วยหนักมากขนาดนี้!

โดยหลังจากที่นางฟ้าปรวนแปรป่วยหนักนั้นก็ไม่มีคนอื่นคนใดอีกแล้ว

แน่นอนว่า สำหรับเรื่องนี้ มีผู้ที่รับทราบอยู่จำนวนไม่มาก

อีกทั้งไท่จื่อเป็นถึงองค์ชายซึ่งมักจะไม่ค่อยลงมือปะทะต่อสู้กับผู้ใด ดังนั้นผู้ที่รับรู้ถึงพลังบำเพ็ญที่แท้จริงของไท่จื่อในเวลานี้นั้น ต่อให้เป็นผู้อารักขาข้างกายของไท่จื่อเอง ก็ยังไม่ทราบเลย

ทำได้เพียงแค่คาดการณ์เอาเท่านั้น แต่ก็ยังคงมีหลายคนที่เชื่อว่า พลังบำเพ็ญของไท่จื่อนั้นลึกล้ำเกินที่จะคาดเดาได้

ต่อให้ยังไม่ได้สำเร็จขั้นแดนดั่งเทพอย่างแท้จริง แต่เกรงว่าคงจะใกล้อย่างมากแล้ว!

แต่หลินหยุนรู้สึกว่าไท่จื่อผู้นี้ ไม่ใช่ว่ายังไม่สำเร็จขั้นแดนดั่งเทพ แต่เกรงว่าจะสำเร็จขั้นแดนดั่งเทพมาตั้งนานแล้ว

อย่างน้อย ชายชราแดนดั่งเทพผู้นั้นที่ลงมือปะทะกับหลินหยุนก่อนหน้าที่จะเข้าไปในวัง คงจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของไท่จื่ออย่างแน่นอน!

ได้ยินที่หลินหยุนพูด ไท่จื่อก็อารมณ์ดีขึ้น

อีกทั้งยังได้เปลี่ยนมุมมองความคิดที่มีต่อหลินหยุนเล็กน้อย หรือพูดได้ว่าไว้วางใจเพิ่มมากขึ้น

หลินหยุนไม่สนใจเรื่องเหล่านี้ วันนี้เขาได้นำแต่ดวงตาของเขามาเท่านั้น

เพียงแค่ดู โดยไม่อยากจะพูดอะไร!

มาถึงตำแหน่งหลักของเวที จากนั้นไท่จื่อก็กล่าวสุนทรพจน์ งานสรรเสริญเก้าสำนักก็เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ!

งานสรรเสริญแบ่งออกเป็นสองช่วง

ช่วงแรกคือการต่อสู้ประลองฝีมือ

ช่วงที่สองคือการเปิดสำนักรับลูกศิษย์

ต่อสู้ประลองฝีมือ

ที่จริงแล้วก็คือการที่ลูกศิษย์ของเก้าสำนักใหญ่ ขึ้นมาบนเวทีเพื่อประลองฝีมือการต่อสู้

นี่ก็คือช่วงเวลาที่จะให้แต่ละสำนักได้แสดงอิทธิพลช่วงชิงเกียรติและศักดิ์ศรีของสำนักตนเอง