จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1593

องค์หญิงเก้าพยักหน้าเบาๆ "ถ้างั้นคุณรู้ไหม ทำไมวันนี้ฉันถึงให้คนไปเชิญคุณมา?"

วันนี้องค์หญิงเก้านิ่งสงบมากๆ ทำให้หลินหยุนรู้สึกว่าเธอเหมือนเพื่อนคนหนึ่ง เธอไม่ได้ทำตัวหยิ่งยโส ไม่ได้เป็นคนที่เข้าหายาก แม้แต่ความเย็นชาที่อยู่ในตัวเธอก็น้อยลงมากๆ

เหมือนกับพวกเขาสองคนเป็นเพื่อนกันและกำลังคุยเรื่องหนึ่งอยู่ ส่วนหลินหยุนก็ไม่ได้แสดงความอวดดีและหยิ่งยโสออกมาเหมือนกัน หลินหยุนให้ความเคารพและให้เกียรติเธอเสมอ

เมื่อได้ยินคำถามขององค์หญิงเก้า อันที่จริงหลินหยุนคิดออกบางส่วน แต่เขาก็แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องและส่ายหัวทันที "เรื่องนี้ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน องค์หญิงเก้าพูดมาได้เลย!"

เมื่อองค์หญิงเก้าได้ยิน เดิมทีดวงตาที่มีความหวังของเธอ จู่ๆก็กลายเป็นความผิดหวังทันที "คุณเป็นคนที่ฉลาดมากๆ คุณสามารถมองทุกเรื่องออกอย่างชัดเจน! ถ้าไท่จื่อได้รับความช่วยเหลือจากคุณ อนาคตข้างหน้า……เขาคงทำทุกอย่างสำเร็จอย่างแน่นอน!"

หลินหยุนยิ้มเบาๆ "องค์หญิงเก้าพูดเกินไปจริงๆ ฉันเป็นแค่ยอดฝีมือแดนจิตปฐมตอนต้นเท่านั้น บางทีฉันอาจจะช่วยไท่จื่อไม่ได้ก็ได้!"

องค์หญิงเก้าพูด "ใช่เหรอ? แดนจิตปฐมตอนต้นไม่ได้อยู่ในระดับที่สูงมากนัก แต่ฉันไม่เคยเห็นยอดฝีมือแดนจิตปฐมตอนต้นที่สามารถเอาชนะแดนจิตปฐมตอนปลายได้ และคนๆนั้นก็ไม่ได้เป็นยอดฝีมือแดนจิตปฐมตอนปลายธรรมดาๆด้วย เพราะเขาเคยสังหารยอดฝีมือแดนดั่งเทพมาแล้ว!"

"คุณสามารถทำเรื่องนี้ได้ ไม่มีใครกล้าดูถูกคุณอยู่แล้ว และคงไม่มีใครกล้ามองคุณเป็นแค่ยอดฝีมือแดนจิตปฐมตอนต้นหรอก?"

"หลินหยุน ถ้าไม่เกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้น ในอนาคตข้างหน้า คุณจะกลายเป็นบุคคลสำคัญมากๆของเขตกลางฟ้าอย่างแน่นอน!"

"และคนประเภทอย่างคุณ ไม่ได้เป็นคนที่ตายง่ายๆอยู่แล้ว!"

"ตอนนี้ฉันรู้สึกเสียใจมากๆ!"

"ก่อนหน้านี้ ตอนที่ไท่จื่ออยากจะสั่งสอนคุณ ฉันน่าจะรับปากและให้คุณมาอยู่ฝ่ายเดียวกันกับฉัน!"

"น่าเสียดายจริงๆ ตอนนี้คงไม่มีโอกาสแบบนั้นอีกแล้ว!"

หลินหยุนแอบพูดอยู่ในใจ เป็นอย่างที่เขาคิดไว้จริงๆ แต่สีหน้าของเขาไม่ได้แสดงอะไรออกมาและพูด "องค์หญิงเก้ามองฉันสูงเกินไป ถึงแม้ฉันจะสามารถต่อสู้กับยอดฝีมือแดนดั่งเทพได้ แต่ก็ทำได้เพียงแค่ต่อสู้กับแดนดั่งเทพได้เท่านั้น! สำหรับการแก่งแย่งชิงบัลลังก์ในอนาคตนั้น ฉันคงช่วยอะไรมากไม่ได้หรอก"

การแก่งแย่งชิงบัลลังก์ จากการคาดเดาของหลินหยุน มันเป็นการต่อสู้ของแดนสู่ธรรมะ มีเพียงยอดฝีมือที่ฝึกฝนถึงแดนสู่ธรรมะเท่านั้น ถึงจะเข้าร่วมการต่อสู้ครั้งนั้นได้

บางทียอดฝีมือแดนดั่งเทพตอนกลางและแดนดั่งเทพตอนปลายอาจจะเข้าร่วมการต่อสู้ได้บ้าง แต่พวกเขาไม่ใช่กำลังหลักอยู่แล้ว และไม่สามารถส่งผลต่อการแก่งแย่งชิงบัลลังก์อยู่แล้ว

มียอดฝีมือแดนดั่งเทพมากแค่ไหนก็เทียบยอดฝีมือแดนสู่ธรรมะหนึ่งคนไม่ได้!

หลินหยุนคิดว่าถ้าตัวเองไม่ได้เจอเรื่องที่โชคดีมากๆ เขาจะเข้าสู่ระดับนั้นได้ยากมากๆ

องค์หญิงเก้าพยักหน้าและพูด "คุณน่าจะไม่รู้ ไท่จื่อไม่ได้ขาดแคลนยอดฝีมือที่แข็งแกร่งมากๆค่อยสนับสนุน เมื่อมองจากสถานการณ์ตอนนี้ มันน่าจะเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นยังไง อ๋องบู๊ต้องเลือกที่จะอยู่ฝ่ายไท่จื่ออย่างแน่นอน!"

"เพียงแต่อ๋องบู๊อยู่ในสนามรบหมื่นจักรวาลตลอดเวลา และกลับมาน้อยมากๆ"

"ถึงแม้ไท่จื่อจะได้รับการสนับสนุนจากอ๋องบู๊ แต่เมื่ออยู่ในราชสำนัก อำนาจของเขาก็ดูอ่อนแอเล็กน้อยเท่านั้น!"

"แต่ไม่มีใครกล้าดูถูกอ๋องบู๊! และอิทธิพลของอ๋องบู๊อยู่แล้ว!"

"ตอนนี้ไท่จื่อไม่ได้ขาดแคลนยอดฝีมือในด้านการต่อสู้ แต่ไท่จื่อขาดแคลนคนที่จะช่วยเขาวางแผนต่างๆมากกว่า!"

"ในสายตาของฉัน คุณมีโอกาสสูงมากๆที่จะกลายเป็นคนวางแผนการต่างๆให้ไท่จื่อ!"

หลินหยุนส่ายหัวอีกครั้งและพูด "องค์หญิงเก้าประเมินฉันสูงเกินไปแล้ว!"

องค์หญิงเก้าพูด "คุณไม่ต้องถ่อมตนขนาดนั้นก็ได้! ไท่จื่อต้องใช้คนที่มีความสามารถอย่างคุณอยู่แล้ว! เพียงแต่ฉันอยากจะเตือนคุณ พรสวรรค์ของไท่จื่อสูงมากๆ พลังของเขาก็แข็งแกร่งมากๆเช่นกัน ทำให้เขากลายเป็นคนหัวแข็งและมั่นใจในตัวเองมากๆ แต่กลับไม่ฟังคำพูดของใครเลย!"

"นี่คือเหตุผลหลักที่ฉันไม่สนับสนุนเขา!"

"ดังนั้น ถึงแม้คุณจะเป็นคนที่มีความสามารถมากๆ แต่คุณอาจจะไม่ได้ใช้ความสามารถทั้งหมดออกมา!"

"ฉันคิดว่าคุณก็คงไม่อยากจะเจอเรื่องแบบนี้เหมือนกัน!"

"วันนี้ที่ฉันเรียกคุณมา ก็เพื่ออยากจะบอกให้คุณทราบ ถ้าวันไหนคุณไม่อยากอยู่กับไท่จื่อแล้ว คุณก็มาหาฉันได้เลย ฉันจะให้โอกาสคุณได้แสดงความสามารถทั้งหมดออกมา!"