จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1597

ชายวัยรุ่นใส่ชุดน้ำเงินพูดทันที "เอาเลย ความคิดนี้ไม่เลวเลย ข้อเสนอของศิษย์พี่หวางดีมากๆ อย่างไรก็ตาม ในเมื่อพวกเราเดิมพันแล้ว มันก็ต้องมีของมาเดิมพันด้วย ฉันคิดว่าพวกเราเดิมพันโอกาสที่จะเข้าไปในบ่อเลี้ยงจิตวิญญาณดีกว่า! ศิษย์พี่ศิษย์น้องทุกคนมีความคิดเห็นยังไง?"

ชายวัยรุ่นแซ่ฉีที่พูดคนแรกก็เอ่ยปากพูดทันที "ศิษย์พี่ทุกคน ฉันคิดว่ามันไม่จำเป็นเลย? ดูเหมือนหลินหยุนคนนี้จะขึ้นมาไม่ได้เลย! พวกเราเดิมพันกันก็ไม่มีประโยชน์?"

ชายวัยรุ่นใส่ชุดน้ำเงินหัวเราะออกมาทันทีและพูด "ในเมื่อศิษย์น้องฉีคิดแบบนี้ ถ้างั้นคุณก็เดิมพันว่าหลินหยุนขึ้นมาไม่ได้สิ!"

ชายวัยรุ่นแซ่ฉีพูดทันที "ก็ได้ ฉันเดิมพันว่าเขาขึ้นมาไม่ได้!"

ชายวัยรุ่นใส่ชุดสีน้ำเงินพูด "แล้วศิษย์พี่หลิวละ?"

ชายวัยรุ่นใส่ชุดสีฟ้าพูดด้วยรอยยิ้ม "ฉันเดิมพันเขาขึ้นมาได้ในสองชั่วโมงก็แล้วกัน!"

ชายวัยรุ่นใส่ชุดสีน้ำเงินพูดทันที "โอเค ในเมื่อศิษย์พี่หลิวเดิมพันสองชั่วโมง ถ้างั้นฉันเดิมพันหนึ่งชั่วโมงก็แล้วกัน! ศิษย์น้องเฉิน คุณเอายังไง?"

ชายวัยรุ่นใส่ชุดสีขาวพูดทันที "เดิมพันสี่ชั่วโมง!"

ชายวัยรุ่นใส่ชุดสีน้ำเงินพยักหน้า และมองไปที่ศิษย์พี่ที่ใส่ชุดสีขาวอีกคนแล้วพูด "ศิษย์พี่เซียวละ?"

ศิษย์พี่เซียวพูด "ฉันเดิมพันหกชั่วโมง!"

ชายใส่ชุดสีน้ำเงินหัวเราะทันทีและพูด "โอเค งั้นก็ตามนี้ละกัน ศิษย์น้องฉีเดิมพันว่าหลินหยุนขึ้นมาไม่ได้ ศิษย์พี่หลิวเดิมพันสองชั่วโมง ศิษย์น้องเฉินเดิมพันสี่ชั่วโมง ศิษย์พี่เซียวเดิมพันหกชั่วโมง!"

"สำหรับฉัน ฉันเดิมพันว่าหลินหยุนจะขึ้นมาได้ภายในหนึ่งชั่วโมง!"

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ชายวัยรุ่นแซ่ฉีพูดด้วยรอยยิ้ม "ศิษย์พี่หวาง คุณกำลังจะเอาโอกาสที่จะเข้าไปในบ่อเลี้ยงจิตวิญญาณให้พวกเรา! โอกาสที่จะเข้าไปในบ่อเลี้ยงจิตวิญญาณ หนึ่งปีมีแค่ครั้งเดียว นี่มันตั้งสี่ครั้งเลย ศิษย์พี่หวาง ภายในสี่ปีนี้คุณคงไม่สามารถเข้าไปในบ่อเลี้ยงจิตวิญญาณอีก!"

เมื่อศิษย์พี่หวางได้ยิน เขาก็อดไม่ได้ที่จะพูดด้วยรอยยิ้ม "ศิษย์น้องฉี ใครจะแพ้หรือชนะ ตอนนี้ยังสรุปไม่ได้!"

หลินหยุนไม่รู้ด้วยซ้ำ มีหลายๆที่อยู่บนยอดเขา ได้ใช้เขามาเดิมพัน

ตอนนี้เขากำลังคิดอยู่ เขาจะขึ้นไปบนภูเขาได้ยังไง เมื่อหลินหยุนค้นหาอยู่สักพัก แต่เขาก็หาไม่เจอ

เพราะเขาสามารถสัมผัสได้ นี่เป็นค่ายกลระดับสูงชุดหนึ่ง และพลังที่เขามีอยู่ในตอนนี้ ถึงแม้จะสามารถหาเจอ แต่ก็ต้องเสียเวลามากๆ

สำหรับเขาแล้ว เวลานั้นสำคัญมากๆ เขาไม่อยากจะเสียเวลาอยู่ตรงนี้ ดังนั้นเขาก็เลยปล่อยไหมจัญไรไร้เงาออกมาทันที

เมื่อไหมจัญไรไร้เงาปรากฏตัว มันก็เข้าใจความคิดของหลินหยุนทันที

หลังจากนิ่งสงบอยู่บนท้องฟ้าชั่วครู่ จากนั้นมันก็หาทางขึ้นภูเขาจนเจอทันที

หลินหยุนสะบัดแขนตัวเอง และเก็บมันเข้าไปในโลกกำลังภายในตัว จากนั้นก็เดินขึ้นไปทันที

ไหมจัญไรไร้เงามีประสาทสัมผัสที่ไวมากๆ โดยเฉพาะพลังชี่ทิพย์ มันรับรู้ได้ไวมากๆ

ถึงแม้ค่ายกลของสถาบันราชภัฏจะอยู่ระดับที่สูงมากๆและแข็งแกร่งมากๆ แต่สำหรับไหมจัญไรไร้เงาแล้ว มันสามารถสัมผัสได้อย่างง่ายดายว่าด้านในมีตรงไหนที่แตกต่างกันบ้าง

ดังนั้น ถ้าอยากจะหาทางขึ้นภูเขาจนเจอ มันไม่ใช่เรื่องยากอยู่แล้ว!

หลินหยุนก้าวเท้าข้างหนึ่งไปที่หมอกหนาทันที ในชั่วพริบตา บริเวณด้านหน้าก็เกิดการเปลี่ยนแปลงทันที

มีทางที่ยาวมากๆจนมองไปไม่เห็นปลายทาง ราวกับบันไดที่สามารถขึ้นไปบนสวรรค์ได้ ปรากฏอยู่ด้านหน้าของเขาทันที

หลินหยุนเข้าใจทันที อันที่จริงมันเป็นภาพลวงตาชนิดหนึ่ง เดิมทีภูเขาลูกนี้ไม่ได้สูงมากนัก

แต่ทางขึ้นภูเขากลับไม่มีปลายทาง?

มันดูตลกมากๆ!

หลินหยุนก้าวเท้าและเดินขึ้นไปทันที

การที่หลินหยุนสามารถเดินขึ้นมาบนถนนขึ้นภูเขาได้ ทำให้ทุกคนที่อยู่บนยอดเขารู้สึกตกตะลึงทันที

"ผู้ชายคนนี้! เขาทำสำเร็จได้ยังไง?"

"ทั้งๆที่เมื่อสักครู่เขายังหาทางเข้าอยู่ตรงไหน ทำไมตอนนี้ถึงหาเจอแล้วละ?"

วัยรุ่นแซ่ฉีเอ่ยปากพูดทันที เขารู้สึกเหลือเชื่อมากๆ!