จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1598

ขณะพูด ชายวัยกลางคนก็มองหลินหยุนและพูด "เด็กหนุ่ม มาอยู่เขาไผ่ของพวกเราไหม?"

ชายวัยกลางคนที่พูดคนแรกก็เอ่ยปากทันที "เด็กหนุ่ม อย่าไปฟังคำพูดของเขา เขาไผ่อ่อนแอที่สุดในสถาบันราชภัฏของพวกเรา คุณมาที่เขาธานีจะดีกว่า!"

ชายวัยกลางคนจากเขาไผ่พูดด้วยความโกรธ "พูดจาเหลวไหล เมื่อก่อนเขาไผ่ของเราแข็งแกร่งที่สุดและอยู่เหนือเขาทั้งเก้า แต่หลายปีที่ผ่านมา พวกเราเขาไผ่แค่อ่อนแอลงนิดหน่อยเท่านั้น คุณกล้าดูถูกเขาไผ่ของพวกเราเหรอ?"

เห็นได้อย่างชัดเจนว่าชายวัยกลางคนๆนั้นก็ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัว เขาหัวเราะออกมา "ศิษย์น้อง ตอนนี้เขาไผ่เป็นยังไง พวกเราต่างรู้ดีอยู่แก่ใจ อย่าพูดอะไรที่มันไร้ประโยชน์เลย!"

ขณะพูด เขาก็มองไปที่หลินหยุนแล้วพูด "เด็กหนุ่ม เข้าร่วมเขาธานีของพวกเราเถอะ! เพราะพวกเราเขาธานีสนับสนุนไท่จื่อมากที่สุด!"

เมื่อได้ยินคำพูดของพวกเขา ชายวัยกลางคนอีกคนก็หัวเราะออกมาและพูด "ถ้าพูดถึงเรื่องสนับสนุนไท่จื่อ เด็กหนุ่มคุณมาเข้าร่วมกับพวกเราเถอะ เพราะพวกเราคือเขาไท่จื่อ!"

"เมื่อได้ยินชื่อก็รู้ได้ทันที ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ก่อนที่คุณจะมาที่นี่ ไท่จื่อไม่ได้บอกให้คุณเข้าร่วมเขาไท่จื่อของพวกเราเหรอ?"

หลินหยุนมองหน้าพวกเขาสามคน เขารู้สึกแปลกๆอยู่ในจิตใจทันที

เพราะเขาก็คาดคิดไม่ถึงจริงๆ มันจะมีสถานการณ์แบบนี้เกิดขึ้น

เขาไท่จื่อ ก่อนหน้านี้ไท่จื่อไม่เคยพูดถึงเลย

แต่ด้านในสถาบันราชภัฏ สามารถถูกขนานนามว่าเขาไท่จื่อ เห็นได้อย่างชัดเจนว่าพวกเขาสนับสนุนไท่จื่อ

บางทีพวกเขาไม่ได้สนับสนุนไท่จื่อคนนี้ แต่พวกเขาสนับสนุนฐานะไท่จื่อมากกว่า

พูดอีกอย่างหนึ่งก็คือ ไม่ว่าใครจะเป็นไท่จื่อ พวกเขาก็พร้อมสนับสนุนทันที

สามารถพูดได้อีกอย่างหนึ่ง พวกเขาสนับสนุนคนที่มีฐานะจะขึ้นมาเป็นกษัตริย์เท่านั้น

สำหรับเขาไท่จื่อ หลินหยุนไม่ค่อยสนใจมากนัก เนื่องจากตัวเขาเองก็แค่ต้องการของบางอย่างจากไท่จื่อเท่านั้น

สายตาของหลินหยุนเปล่งประกายทันที เขาหยุดสามคนทะเลาะกันและพูด "ทั้งสามท่าน พวกคุณกลับไปก่อนเถอะ! ถ้าฉันอยากจะเข้าร่วมหุบเขาไหน หลังจากนี้ฉันจะเป็นคนตัดสินใจเอง!"

เมื่อสามคนได้ยินคำพูดของหลินหยุน สีหน้าของพวกเขาแย่มากๆ ชายวัยกลางคนๆหนึ่งเปล่งเสียงไม่พอใจออกมา "เด็กหนุ่ม ไม่เข้าร่วมหุบเขาของพวกเรา คุณต้องเสียใจภายหลังอย่างแน่นอน!"

ขณะพูด เขาก็หันหลังและจากไปทันที ส่วนนักบำเพ็ญเซียนของอีกสองหุบเขาเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พวกเขาไม่ได้พูดอะไรอีก พวกเขาถอนหายใจเบาๆและเดินจากไปทันที

หลินหยุนก็หันหลังและเดินเข้าไปในวิมานของตัวเองทันที

ผ่านไปไม่นาน เขาก็เดินออกมาจากวิมาน และตรงไปยังตำหนักใหญ่ที่อยู่ด้านหลังหุบเขา

และในเวลานี้ เขาไม่รู้เรื่องอะไรเลย ข่าวเรื่องที่เขาเข้ามาในสถาบันราชภัฏได้แพร่กระจายออกไปแล้ว

เมื่อหลินหยุนเดินมาถึงด้านหน้าตำหนักใหญ่ ในขณะที่เขายังหาที่ประกาศภารกิจไม่เจอ ก็มีลูกศิษย์จำนวนมากเดินเข้ามา คนพวกนี้อยากจะมาเห็นกับตาตัวเอง คนที่ฝึกฝนถึงแดนจิตปฐมตอนต้น แต่สามารถเอาชนะคุณชายหั่วยู่ที่ฝึกฝนถึงแดนจิตปฐมตอนปลาย เขาเป็นคนยังไงกันแน่

เมื่อมองเห็นทุกคนเดินเข้ามา หลินหยุนก็หยุดเดินทันที เขาหันหน้ากลับไปมอง

แต่ในเวลานี้ มีชายวัยรุ่นคนหนึ่งเดินออกมา เขามองหน้าหลินหยุนและตะโกนทันที "หลินหยุน คุณก็แค่ได้รับความช่วยเหลือจากไท่จื่อเท่านั้น คุณมีสิทธิ์อะไรเข้ามาในสถาบันราชภัฏ! ถ้าคุณแน่จริง ก็รับคำท้าประลองของฉัน! พวกเราสองคนมาต่อสู้ให้รู้แพ้รู้ชนะไปเลย!"

คนๆนี้ใส่ชุดสีแดง เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาเป็นนักบำเพ็ญเซียนธาตุไฟ

สายตาของหลินหยุนเปล่งประกายทันที เขามองหน้าอีกฝ่ายและพูดเบาๆ "คุณคิดว่าตัวเองเทียบหั่วยู่ได้เหรอ?"

เมื่อชายชุดสีแดงได้ยิน เขาก็เปล่งเสียงไม่พอใจออกมาและพูด "ฉันฝึกฝนถึงแดนจิตปฐมตอนกลาง แน่นอนว่าฉันเทียบคุณชายหั่วยู่ไม่ได้อยู่แล้ว ยิ่งไปกว่านั้น คุณชายหั่วยู่เป็นพี่ชายของฉัน ฉันไม่เชื่ออยู่แล้ว พี่ชายของฉันจะพ่ายแพ้ให้กับคุณ!"

"ดังนั้น ฉันก็เลยอยากท้าประลองกับคุณ!"

เมื่อหลินหยุนได้ยิน เขาก็พูดเบาๆทันที "คุณสามารถเอาชนะหั่วยู่ได้เหรอ?"

ชายวัยรุ่นเปล่งเสียงไม่พอใจออกมา "ฉันเอาชนะพี่ชายไม่ได้! อย่างไรก็ตาม ฉันไม่เชื่อว่าคนอย่างคุณจะสามารถเอาชนะพี่ชายของฉันได้! ถ้าคุณกลัวจริงๆ ก็รีบยอมแพ้ได้เลย! ไม่ต้องมาพูดมาก!"

หลินหยุนส่ายหัวเบาๆและพูด "คุณสู้หั่วยู่ไม่ได้ ฉันคิดไม่ออกจริงๆ คุณเข้ามาในสถาบันราชภัฏได้ยังไง! อย่างไรก็ตาม ในเมื่อคุณกล้าท้าประลองกับฉัน ฉันก็จะทำตามที่คุณต้องการ!"

"ฉันจะให้คุณลงมือก่อน!"