จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1599

นอกจากภารกิจรังมดแดงแล้ว หลินหยุนยังได้หนังสือหยกเล่มหนึ่ง

ด้านบนมีภารกิจทุกรูปแบบ และยังสามารถรู้ได้ว่าภารกิจเป็นยังไง ภารกิจทำไปถึงไหนแล้ว และยังสามารถรับรู้ว่าภารกิจทำสำเร็จหรือไม่

สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ นักบำเพ็ญเซียนในสำนัก สามารถใช้หนังสือหยกเป็นเครื่องมือสื่อสาร ด้านในสามารถสื่อสารกับคนอื่นๆได้

ถ้าอยากจะหาใครมาทำภารกิจร่วมกัน สามารถใช้หนังสือหยกในการติดต่อสื่อสาร มันสะดวกมากๆ

หลินหยุนหยิบสมุดหยกขึ้นมา และดูภารกิจรังมดแดงอย่างละเอียดอีกครั้ง!

มันเกือบจะถึงภารกิจระดับสี่แล้ว ก่อนหน้านี้เคยมีสองคนรับภารกิจนี้ แต่พวกเขาทำไม่สำเร็จ

ด้านในหนังสือหยกมีบันทึกรายละเอียดของสองคนนั้นที่เคยทำภารกิจนี้

หลินหยุนดูรายละเอียดเพียงชั่วครู่ แคว้นมดแดงอยู่ทางทิศใต้ของเขตกลางฟ้า มันมีรังมดแดงขนาดใหญ่ปรากฏตัว

เดิมทีแคว้นมดแดงก็เป็นเขตพิเศษ ทำให้มันมีมดแดงจำนวนมาก แต่หลังจากฆ่าล้างมดแดงไปแล้ว มดแดงก็ไม่ได้กลายเป็นภัยพิบัติอีก

อย่างไรก็ตาม เมื่อสิบปีก่อน จู่ๆแคว้นมดแดงก็มีรังมดแดงอันใหญ่ปรากฏอีกครั้ง

หลังจากรังมดแดงปรากฏตัวแล้ว มดแดงก็ระบาดไปทั่วแคว้นมดแดง!

หลังจากนั้น บังเอิญมียอดฝีมือเดินทางผ่านแคว้นมดแดง และได้ปิดผนึกรังมดแดงเอาไว้ และไม่สามารถจัดการปัญหานี้ได้ มันก็เลยเหลือมาจนถึงทุกวันนี้

ลูกศิษย์ของสถาบันราชภัฏเคยรับภารกิจนี้มาสองครั้งแล้ว แต่พวกเขาก็ทำไม่สำเร็จ

และรางวัลของภารกิจนี้ก็สูงมากๆถึงสามหมื่นก้อนหินทิพย์ชั้นกลาง

รางวัลของมันเกือบจะเทียบเท่าภารกิจระดับสี่แล้ว

แต่ก็สามารถเข้าใจได้ ประการแรกคือแคว้นมดแดงอยู่ไกลมากๆ ถึงแม้จะใช้ค่ายกลเคลื่อนย้ายมิติ แต่ก็ต้องเดินทางอีกระยะหนึ่งถึงจะสามารถถึงที่นั่นได้ อีกประการหนึ่งก็คือรังมดแดงอันตรายมากๆ

มันก็เลยทำให้คนอื่นๆไม่อยากจะทำภารกิจนี้

แต่ใครก็คาดคิดไม่ถึงจริงๆ หลินหยุนพึ่งเดินทางมาถึงสถาบันราชภัฏก็มาทำภารกิจเลย และทำภารกิจที่ไม่มีใครอยากจะทำและภารกิจรังมดแดงนี้ก็อันตรายมากๆเช่นกัน

เมื่อมองเห็นหลินหยุนเดินออกมาจากห้องโถงใหญ่ มีคนจำนวนไม่น้อยรีบเดินไปด้านหน้าของผู้หญิงคนนั้น "ศิษย์น้อง คนที่ชื่อหลินหยุนรับภารกิจของรังมดแดงใช่ไหม? เขาหาเรื่องฆ่าตัวตายชัดๆ! ทำไมคุณถึงไม่ห้ามเขาเอาไว้? เพราะเขาเป็นคนที่ไท่จื่อส่งมาที่สถาบันราชภัฏ!"

ผู้หญิงคนนั้นพูดด้วยสีหน้าไร้เดียงสา "ศิษย์พี่ทุกคนน่าจะมองเห็นแล้ว ฉันได้ห้ามเขาไว้แล้ว แต่เขาไม่ฟังฉันเลย ฉันก็ทำอะไรไม่ได้?"

หลินหยุนไม่สนใจสายตาของคนอื่นๆเลย เมื่อเขาเดินออกจากห้องโถงใหญ่แล้ว เขาก็ไม่ได้อยู่ในสถาบันราชภัฏอีก เขาเดินทางลงภูเขาทันที

เมื่อมองเห็นหลินหยุนเดินทางลงจากภูเขา วัยรุ่นแซ่ฉีและลูกศิษย์เฝ้าสำนักคนอื่นๆก็อุทานออกมาทันที

ทุกคนเห็นวัยรุ่นแซ่ฉีขมิบปากและพูด "คนๆนี้มีความคิดที่แปลกๆมากๆ! มาถึงสถาบันราชภัฏแล้ว สิ่งที่ทำเรื่องแรกก็คือไปทำภารกิจ คนๆนี้จะรีบร้อนอะไรขนาดนี้!"

ถึงแม้ทุกคนจะรู้สึกตกใจ แต่พวกเขาก็ไม่พูดอะไรออกมา

หลินหยุนกลับมาที่เมืองหลวง จากนั้นก็เดินทางไปที่ค่ายกลเคลื่อนย้ายมิติ หลังจากจ่ายหินทิพย์ชั้นกลางหนึ่งพันก้อนแล้ว จากนั้นเขาก็เคลื่อนย้ายข้ามมิติไปที่เมืองเมฆฟ้าร้องที่อยู่ห่างจากแคว้นมดแดงประมาณหนึ่งหมื่นกิโลเมตร

เมื่อเดินทางออกมาจากค่ายกลเคลื่อนย้ายมิติ หลินหยุนก็สัมผัสได้ทันทีถึงความร้อนที่อยู่ในอากาศ

ยิ่งเดินทางไปยังทิศใต้ อุณหภูมิก็จะเพิ่มสูงมากขึ้น

เมื่อออกมาจากเมืองเมฆฟ้าร้อง หลินหยุนก็บินขึ้นไปบนท้องฟ้าและตรงไปยังทิศใต้ทันที

หลังจากผ่านไปหลายวัน หลินหยุนก็เดินทางเข้าสู่เขตของแคว้นมดแดงแล้ว

หลินหยุนมองหน้าพวกเขาสองคน จากนั้นก็พูดเบาๆ "พวกคุณเป็นใคร แคว้นมดแดงนี้เต็มไปด้วยกองทัพมดแดง สำหรับพวกคุณแล้ว มันอันตรายมากๆ ทำไมพวกคุณสองคนถึงอยู่ตรงนี้?"

ชายวัยกลางคนรีบพูดทันที "กราบเรียนผู้อาวุโส พวกเราสองคนเป็นคนของแคว้นมดแดง ญาติพี่น้องของพวกเราสองคนต่างเสียชีวิตเพราะมดแดง!"

"สิบกว่าปีก่อน พวกเราสองคนถูกยอดฝีมือคนหนึ่งรับเป็นลูกศิษย์!"

"พวกเราถึงรอดชีวิตมาจนถึงทุกวันนี้ ในระยะเวลาสิบกว่าปีนี้ พวกเราฝึกฝนอยู่ข้างๆอาจารย์ตลอด ทำให้พวกเราพอมีพลังอยู่บ้าง!"

"แต่ก่อนหน้านี้ อาจารย์ของพวกเราเสียชีวิตแล้ว พวกเราสองคนก็ไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน และกลัวว่าศัตรูของอาจารย์จะไล่ฆ่าพวกเรา ดังนั้นพวกเราก็เลยตัดสินใจกลับมาที่แคว้นมดแดง เพื่อมาสังหารมดแดงพวกนี้!"

"ถึงแม้จะต้องตาย พวกเราก็หวังว่าตัวเองจะสังหารมดแดงให้ได้มากที่สุด!"

"แต่น่าเสียดายที่พวกเราสองคนอ่อนแอเกินไป หลังจากกลับมาได้ไม่นาน พวกเราก็ได้รับบาดเจ็บ!"

หลินหยุนพยักหน้า เขาคิดไม่ถึงจริงๆว่าสองคนนี้จะเป็นแบบนี้

ทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองยังอ่อนแออยู่ แต่ก็ตัดสินใจกลับมาบ้านเกิดเพื่อสังหารมดแดง

หลินหยุนมองหน้าสองคนและพูด "ในแคว้นมดแดง มีรังมดแดงอยู่ที่หนึ่ง พวกคุณสองคนรู้ไหมว่ามันอยู่ที่ไหน?"

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยุน พวกเขาสองคนก็ดีใจมากๆ "ผู้อาวุโส! คุณมาเพื่อฆ่าล้างรังมดแดงใช่ไหม? ถ้าผู้อาวุโสสามารถทำได้ พวกเราสองคนจะยอมเป็นคนรับใช้ของคุณตลอดไป!"

สายตาของหลินหยุนเย็นชาทันทีและพูด "พวกคุณแค่ตอบคำถามของฉันก็พอ!"

พวกเขาสองคนโดนหลินหยุนมองจนร่างกายสั่นไหว พวกเขาลืมไปเลย คนอย่างหลินหยุนไม่ใช่คนที่พวกเขาสามารถล่วงเกินผิดใจได้ ตอนนี้เขาหายใจเข้าลึกๆและพูด "กราบเรียนผู้อาวุโส รังมดแดงอันนั้น ห่างจากที่นี่ไปยังทิศตะวันออกเฉียงใต้สามแสนกิโลเมตร!"

"ถึงแม้รังมดแดงจะโดนค่ายกลปิดผนึกอยู่ แต่เมื่อเวลาผ่านไปเรื่อยๆ มดแดงที่อยู่ในนั้นเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆและยิ่งอยู่ก็ยิ่งแข็งแกร่ง ทำให้ค่ายกลปิดผนึกใกล้จะถูกเปิดออกแล้ว!"