อ่านสรุป บทที่ 1605 กลับสถาบันราชภัฏ จาก จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดย จูผาซู่
บทที่ บทที่ 1605 กลับสถาบันราชภัฏ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายใช้ชีวิต จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย จูผาซู่ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
สายตาของหลินหยุนจริงจังขึ้นมาทันที ทันใดนั้นก็เห็น สิ่งของเล็กๆสีดำเท่าเม็ดถั่ว เจาะออกมาจากศีรษะครึ่งหนึ่งนั่นของราชินีมดอย่างโซซัดโซเซ
เม็ดถั่วสีดำเล็กๆ ก็คือไหมจัญไรไร้เงา
ในเวลานี้ไหมจัญไรไร้เงา อย่างกับเมาเหล้ายังไงอย่างนั้น แกว่งไปมาครู่หนึ่งก็ล้มลงไปเลย แต่ว่าตอนที่ล้มลงไป ก็กลับมาเชื่อมต่อกับโลกกำลังภายในตัวของหลินหยุนอีกครั้งแล้ว
หลินหยุนสัมผัสถึงการเชื่อมต่อกับไหมจัญไรไร้เงาอีกครั้ง
สายตาของหลินหยุนเปล่งประกายทันที
และก็ไม่กล้าที่จะเชื่อ
หรือว่าจู่ๆไหมจัญไรไร้เงาสามารถตัดขาดการติดต่อกับจิตวิญญาณระหว่างคนสองคนได้งั้นเหรอ?
แต่ว่าเพียงครู่หนึ่งหลินหยุนก็เข้าใจแล้ว
ไม่ใช่ว่าถูกตัดขาดแล้ว
แต่เมื่อกี้ไหมจัญไรไร้เงาแสดงออกมาในสภาวะแกล้งตายอีกแบบหนึ่งแล้ว
ตอนที่ไหมจัญไรไร้เงาแสดงในสภาวะแกล้งตาย ก็จะเป็นตอนที่พลังป้องกันแข็งแกร่งที่สุด
และในสภาวะที่แกล้งตาย การติดต่อกันที่เชื่อมต่อระหว่างจิตวิญญาณก็ถูกตัดขาดทั้งหมด นี่ก็เป็นสิ่งที่หลินหยุนคิดไม่ถึงเช่นกัน
เห็นไหมจัญไรไร้เงาสลบลงไป หลินหยุนพูดเหอะอย่างเยือกเย็น แต่ก็ถอนหายใจลากยาวแล้ว
เก็บไหมจัญไรไร้เงาเข้าไปในโลกกำลังภายในตัว หลังจากนั้นก็เก็บศีรษะครึ่งหนึ่งนั่นและปากของราชินีมดไปด้วย
หลินหยุนก็ไม่ได้ไปสำรวจสถานการณ์หลักๆในรังอีก
เพราะว่าไม่มีความจำเป็นแล้ว
แม้ว่าตอนนั้นราชินีมดสร้างรังที่นี่ มีฟอสฟอรัสสารบริสุทธิ์อยู่จริงๆ ตอนนี้ก็ไม่มีไปตั้งนานแล้ว
หลินหยุนก็ไม่ได้หยุดอยู่ที่แคว้นมดแดงมากเท่าไหร่
หลังจากที่ทำลายรังมดแดงแล้ว
ภารกิจครั้งนี้ของเขาก็สำเร็จสมปรารถนาแล้ว
แม้ว่าจะได้รับบาดเจ็บอยู่บ้างแล้ว
แต่เมื่อเทียบกับรางวัลที่ได้รับในครั้งนี้ นั่นก็ไม่ถือว่าอะไรเลยทั้งสิ้น
สถาบันราชภัฏ
ตอนที่หลินหยุนกลับมา ร่างกายก็ฟื้นฟูกลับมาเกือบจะปกติแล้ว
ตอนที่เห็นหลินหยุนปรากฏตัวที่สถาบันราชภัฏอีกครั้ง ทุกคนล้วนแต่ทำเสียงจุ๊ๆแสดงความชื่นชม
และสายตาที่ทุกคนมองไปยังหลินหยุน ก็เปลี่ยนแปลงไปโดยสิ้นเชิง
สายตาของคนจำนวนมากล้วนแต่เหลือเชื่อทั้งนั้น!
เพราะว่ากระบวนการทั้งหมดที่หลินหยุนทำลายรังมดแดง ล้วนแต่ส่งผ่านหนังสือหยกในการปฏิบัติภารกิจกลับมาแล้ว
เพราะงั้นตอนนี้ทุกคนต่างก็ทราบกันดี หลินหยุนสำเร็จภารกิจที่ถูกเลื่อนขึ้นระดับสี่แล้ว!
และเห็นกระบวนการทั้งหมด
ผู้บำเพ็ญเซียนจิตปฐมตอนต้นคนหนึ่ง จู่ๆทำภารกิจที่มีเพียงยอดฝีมือขั้นแดนดั่งเทพเท่านั้นถึงจะทำสำเร็จได้ทำสำเร็จแล้ว ทำให้คนเหลือเชื่อเลยจริงๆ!
มีกระบวนการทั้งหมด
ถึงขั้นไม่มีเหตุการณ์ที่ยืมมือคนอื่นมาทำเพื่อตัวเองเลย!
นี่จะต้องทำให้พวกเขารู้สึกเหลือเชื่อ!
ทำให้พวกเขารู้สึกทึ่ง!
ตลอดเส้นทางที่หลินหยุนไปยังตำหนักปฏิบัติภารกิจ ระหว่างทางเจอคนไม่น้อย ต่างก็ส่องยิ้มอย่างเป็นมิตรมาให้เขาแล้ว
สำหรับคนเหล่านี้ เขาก็พยักหน้าตอบกลับไป
แต่ว่าก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจ
ณ ตำหนักปฏิบัติภารกิจ
ตอนที่หลินหยุนมาส่งมอบภารกิจกลับคืน เกิดความโกลาหลอย่างมากอีกครั้งแล้ว
ผู้คนเหล่านั้นเห็นหลินหยุนเดินเข้ามา สายตาเปล่งประกายทันที ก้าวเท้าเข้ามาล้อมรอบไว้อย่างกระตือรือร้นแล้ว
“ศิษย์พี่หลินหยุน คุณสุดยอดมาก!”
“ทั้งกระบวนการในการสำเร็จภารกิจที่คุณส่งกลับมา พวกเราเห็นหมดแล้ว!”
แม้ว่าตอนที่เผชิญหน้ากับราชินีมดในตอนท้ายจะอันตรายมากก็ตาม
แต่แน่นอนว่าก็แปลงเหตุร้ายให้กลายเป็นดีจัดการราชินีมด ได้สำเร็จแล้ว!
กระบวนการทั้งหมด วิธีการ ความกล้าหาญและความเข้าใจอย่างถ่องแท้ กำลัง การตัดสินใจของหลินหยุน แสดงออกมาให้เห็นทั้งหมด!
หลินหยุนได้ฟังแล้ว อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบาๆพร้อมพูดว่า “ศิษย์พี่พูดชมเกินไปแล้ว ก็แค่โชคดีหน่อยเท่านั้นเอง ไม่ได้มีอะไรเลย!”
เห็นหลินหยุนถ่อมตัวเช่นนี้ แถมยังจริงใจมาก ไม่ใช่แบบที่ว่าแม้ว่าปากจะพูดจาถ่อมตัว และนัยน์ตากลับว่าทะนงตัวแบบนั้นเลย สายตาของหญิงสาวก็เปล่งประกายครู่หนึ่ง
หลังจากที่รับป้ายประจำตัวปฏิบัติภารกิจมา นำรางวัลและคะแนนภารกิจมอบให้หลินหยุนทั้งหมด และก็เอ่ยปากพูดเบาๆว่า “ศิษย์น้องหลินหยุน ไม่ทราบว่าจะสามารถเพิ่มยันต์สื่อสารกันได้ไหม?”
หลินหยุนไม่มีทางปฏิเสธอยู่แล้ว เขาแค่เพิ่งจะมาถึงสถาบันราชภัฏเท่านั้น!
แม้ว่าจะทำภารกิจชิ้นใหญ่สำเร็จเลย
แต่จริงๆแล้วเขาไม่ได้เข้าใจทั่วทั้งสถาบันราชภัฏอย่างลึกซึ้งมาก
และผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านี้ เห็นได้ชัดว่าเข้าใจในสิ่งเหล่านี้มาก
เพราะงั้น หลินหยุนได้ฟังก็พยักหน้าพร้อมพูดว่า “ได้อยู่แล้ว!ยังไม่ทราบเลยว่าศิษย์พี่มีชื่อเสียงเรียงนามว่าอะไร?”
หญิงสาวเห็นหลินหยุนตอบตกลงอย่างมีความสุขเช่นนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะพูดกล่าวอย่างดีใจว่า “ศิษย์พี่ชื่อเว่ยหลี!หลังจากนี้ถ้าหากศิษย์น้องหลินหยุนไม่เข้าใจเรื่องอะไรในสถาบันราชภัฏ มาถามฉันได้เลย!”
หลินหยุนพยักหน้า พูดว่า “งั้นขอบคุณศิษย์พี่มาก!”
พูดจบ บอกลาเว่ยหลี
ออกจากตำหนักปฏิบัติภารกิจ กลับไปยังวิมานแล้ว
และในเวลานี้ ภายนอกของวิมานที่อาศัยอยู่ มีชายหนุ่มอายุราวๆ20ปีเดินเข้ามาแล้ว
เดินมาถึงรอบนอกของวิมานที่หลินหยุนอยู่ พูดเสียงเบาๆว่า “ศิษย์พี่หลินหยุนอยู่ไหม?”
คำที่ใช่เรียกศิษย์พี่ศิษย์น้องในสถาบันราชภัฏ แน่นอนว่าไม่ได้อิงจากการเข้ามาก่อนหรือหลัง
แต่กำหนดจากผลฝึกตน!
ถ้าหากคุณไม่ได้แข็งแกร่งไปกว่าอีกฝ่าย งั้นก็ทำได้เพียงเรียกอีกฝ่ายว่าศิษย์พี่
หลินหยุนเพิ่งจะนั่งขัดสมาธิท่ามกลางวิมานที่อาศัยอยู่ ก็ได้ยินเสียงจากนอกประตู
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...