จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1607

ทั้งสองคนต่างก็โดนทำโทษด้วยการโดนตีด้วยไม้บรรทัด 100 ครั้งทันที!

หลังจากทิ้งประโยคหนึ่งไว้ ก็เดินจากไป

ส่วนการสอนพวกวิชาของคนสองคนอะไรทำนองนี้ งั้นก็ไม่จำเป็นเลย

ทายาททั้งสองของมกุฎราชกุมารไท่จื่อ

การฝึกฝนมีเพียงแค่ราชวงศ์เท่านั้น ไม่ถ่ายทอดวิชาให้คนอื่น

ระดับก็จะไม่ลดต่ำลงแล้ว

และทั้งสองคนก็ยังไม่ได้ก้าวเข้าสู่ยาทอง

เขาเองก็ไม่ต้องสนใจเรื่องอื่นเลย

ถ้าในภายหลัง อาจจะมีการถ่ายทอดกระบวนการอื่นๆบ้างก็ได้

ตอนนี้ไม่มีประโยชน์ทั้งสิ้น!

ขอเพียงแค่เขาสามารถทำได้ ให้ทายาททั้งสองฝึกฝนอย่างหนัก รวมถึงในแง่ของความประพฤติ หากไม่ลำเอียง งั้นก็สามารถทำสำเร็จเกินหน้าที่ของเขาไปแล้ว

เห็นได้ชัดว่าเด็กสองคนคิดไม่ถึงเลย

ไม่คิดว่าหลินหยุนกล้ามาจริงๆ!

จะมาลงมือกับพวกเขา!

ท่านอาจารย์เหล่านั้นก่อนหน้านี้ สิ่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน!

และหลินหยุนเพิ่งจะจัดการเสร็จ ทางไท่จื่อ ก็มีคนไปรายงานก่อนแล้ว!

ไท่จื่อครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็ไม่ได้พูดอะไรและให้คนออกไป

และอยู่กับฉินหลันครู่ใหญ่ หลินหยุนก็ออกจากตำหนักไท่จื่อ กลับไปที่สถาบันราชภัฏ

เขาในตอนนี้ ยังคงตั้งหน้าตั้งตารอหอกลั่นวิญญาณ์เป็นอย่างยิ่ง

แม้ว่าสามารถจินตนาการได้ ว่าสรุปแล้วจะมีการดำรงอยู่เช่นไร แต่ตอนนี้เขากำลังเลื่อนขั้นความแข็งแกร่งอย่างต่อเนื่อง!

ไม่อยากให้เสียเวลาไปแม้แต่น้อย

หลังจากที่กลับสถาบันราชภัฏ

ถึงขั้นยังไม่ได้กลับวิมานอีก หลินหยุนก็ไปยังแหล่งที่อยู่ของหอกลั่นวิญญาณ์

เห็นหลินหยุนมาถึง

เหมือนเดิมในห้องโถงภารกิจ คนจำนวนมากต่างก็มาทักทายเรื่อยๆ

แต่ก็ยังมีคนอีกมากที่มองเขาเฉยๆ และละสายตากลับไป

หลินหยุนก็ไม่ได้สนใจพวกนี้เช่นกัน

เดินเข้าไปยังชายชราสองคนที่ประตู

หอกลั่นวิญญาณ์นี้อยู่หลังเชิงเขา เป็นพื้นที่ไม่ถือว่าใหญ่มาก

เหนือพื้นที่โล่งมีแผ่นหินสีดำอยู่แผ่นหนึ่ง แผ่นหินสลักตัวอักษรไว้ว่า

หอกลั่นวิญญาณ์!

และตรงหน้าแผ่นหินนั้น มีชายชราสองคนคอยคุ้มกันอยู่

หลินหยุนก้าวไปที่ชายชราทั้งสองคน ชายชราก็ลืมตาขึ้น “ต้องการเข้าสู่หอกลั่นวิญญาณหรือ?”

หลินหยุนพยักหน้า หยิบหนังสือหยกออกมา แล้วกล่าวว่า “เข้าไป!”

ชายชรารับหนังสือหยก หลังจากเปิดอ่านอย่างเรียบง่าย กล่าว “ทั้งหมด 3000 คะแนนภารกิจ สามารถเลือกเข้าได้ครั้งละ 6 ชั่วโมง นอกจากนี้ยังสามารถเลือกได้ 2 ชั่วโมง และหักคะแนนภารกิจของแต่ก่อน!”

“แต่ว่า……”

หลินหยุนได้ยินดังนั้น ก็พูดว่า “ผู้อาวุโสโปรดแนะนำ!”

ชายชรากล่าว “คุณเป็นเพียงแค่ผู้บำเพ็ญเพียรจิตปฐมตอนต้น ก็เลือก 2 ชั่วโมงเถอะ ที่จริงด้วยการบำเพ็ญตนของคุณในตอนนี้ เข้าสู่หอกลั่นวิญญาณ์ ก็ไม่ใช่ทางเลือกที่ดีนัก คุณสามารถทนอยู่ข้างในได้เพียง 1 ชั่วโมง ก็ถือว่าไม่เลวแล้ว!”

“เท่ากับต้องเสียคะแนนภารกิจไป 500 เชียวนะ!”

“คะแนนภารกิจไม่ได้มีไว้ให้สิ้นเปลืองแบบนี้หรอกนะ!”

“ถ้าคุณคิดดีแล้วค่อยตัดสินใจ!”

ได้ยินดังนั้น หลินหยุนพยักหน้าเบาๆ กล่าว “ศิษย์ขอเลือกที่จะเข้าไป แต่ขอเป็น 2 ชั่วโมงเถอะ!”

แม้ว่าเขาสามารถเดาได้ว่า หอกลั่นวิญญาณ์นี้ มีความเป็นอยู่นั้นเป็นอย่างไร ถึงขนาดที่ว่ามันผ่านวิธีการอะไรเพื่อเลื่อนขั้นการบำเพ็ญตนอย่างรวดเร็ว แต่สุดท้ายตัวเองก็ยังไม่เคยได้สัมผัสมันจริงๆเลย

รอจนกระทั่งหยวนเย่จากไป ผู้คนมองดูเงาร่างที่จากไปของเขา แต่ละคนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

“สมแล้วที่เป็นศิษย์พี่หยวนเย่!”

“คิดไม่ถึงว่าสามารถอยู่ที่ชั้นเก้าที่น่ากลัวได้ อยู่ได้เกือบๆ 4 ชั่วโมง เหลือเชื่อเกินไปแล้ว!”

“ศิษย์พี่หยวนเย่กลัวแค่ไม่นานเขาก็สามารถเข้าสู่ขั้นแดนดั่งเทพแล้วสินะ?”

“เป็นไปตามที่คิดไว้ สมแล้วที่สถาบันราชภัฏแดนจิตปฐมสามารถติด 5 อันดับแรกของการมีอยู่!”

ทุกคนกำลังคุยกัน ไม่นานก็มีคนขึ้นมาจากใต้แผ่นหินแล้ว

ชายชรานั้นมองไปที่หลินหยุน ทั้ง 3 คน กล่าวว่า “พวกคุณทั้ง 3 คนก็มาได้แล้ว!”

หลินหยุนทั้ง 3 คนก็เดินไปอย่างรวดเร็ว

จากนั้นทั้ง 3 คนก็เดินไปที่หินแผ่น

ลงมาใต้บันไดหิน

ยังมีชายชราคนหนึ่งอยู่

กวาดตามองหลินหยุน ทั้ง 3 คน และพูดว่า “รู้จักประมาณตนด้วย!”

พูดจบก็หลับตาลงอีกครั้ง

หลังจากที่ทั้งสองคนเหลือบมองหลินหยุน หนึ่งในนั้น พบห้องลับที่ชั้นหนึ่ง ผลักประตูและเดินเข้าไป

และชายหนุ่มที่เยาะเย้ยหลินหยุนก่อนหน้านี้ ก็เดินตรงไปที่ชั้น 2

หลังจากที่หลินหยุนสัมผัสบางอย่างได้เล็กน้อยอยู่ชั่วครู่หนึ่ง ก็ยืนยันสิ่งที่ตนเดาก่อนหน้านี้ในใจได้

ตอนนี้ไม่ได้หยุดอยู่ที่ชั้น 1 แต่ก้าวเดินไปที่ชั้น 2

สัมผัสได้ว่าหลินหยุนก็ลงมาที่ 2 ชายชราคนนั้นจู่ ๆ ก็ลืมตาขึ้นทันที และขมวดคิ้ว

แต่ชายชราคนนี้แตกต่างจากข้างบนอย่างเห็นได้ชัด ไม่ใช่พวกผู้อาวุโสที่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน

แม้ว่าเขามองผลการฝึกตนของหลินหยุนออก และมองออกชัดเจนว่าหลินหยุนมาหอกลั่นวิญญาณ์เป็นครั้งแรก และไม่ได้ริเริ่มที่จะพูดอะไร

ลงมาจนถึงชั้นที่ 2 คนที่มาถึงก่อนคนนั้น ยังหาห้องลับไม่เจอ ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของหลินหยุนที่อยู่ข้างหลังเขาแล้ว