หลินหยุนพูดว่า “ไม่ทราบว่าเป็นภารกิจอะไร?”
ชิงเฟิงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และพูดขึ้นมาว่า “คืออย่างนี้ นี่ก็ถือเป็นความอัปยศของตระกูลฉัน! เดิมทีฉันเป็นองค์ชายสองของแคว้นชิงชิว”
“แคว้นชิงชิว ศิษย์น้องหลินหยุนอาจจะไม่ค่อยรู้เรื่องนี้มากนัก แต่มันเป็นทางทิศตะวันออกของศูนย์สวรรค์ ไม่ถือว่าเป็นแคว้นบำเพ็ญเซียนที่ไม่ใหญ่เกินไป”
“ปีนั้นฉันอุทิศตนศึกษาธรรม ก็เป็นเพราะว่ามีโอกาสมากมาย”
“ดังนั้นก็ออกจากประเทศชาติ มาถึงที่ศูนย์สวรรค์ และเข้าสู่สถาบันราชภัฏได้สำเร็จ!”
“ตำแหน่งราชา เป็นของพ่อฉันมาโดยตลอด!”
“หลายปีที่ผ่านมานี้ พี่ชายคนโตคนนั้นของฉัน ปรารถนาตำแหน่งราชามาโดยตลอด”
“ในใจของฉัน อันที่จริงสำหรับตำแหน่งราชา ฉันไม่ได้มีความปรารถนาที่ต้องการจะแย่งชิงใดๆอยู่แล้ว!”
“แต่พี่ชายคนโตของฉันไม่เชื่อ!”
“ฉันก็ไม่ได้อธิบายอะไรมากนัก!”
“เพราะว่าฉันอยู่ที่ทางศูนย์สวรรค์นี้มาเป็นเวลานาน มีโอกาสไม่มากนักที่จะกลับไปที่แคว้นชิงชิว!”
“แต่เมื่อไม่กี่วันก่อน ข้ารับใช้ในตำหนักของฉันได้เดินทางมาแสนไกลอย่างยากลำบาก ตามหาสถาบันราชภัฏ เพื่อบอกกับฉันว่า พี่ชายคนโตคนนั้นของฉันได้ฆ่าพระราชาแย่งชิงบัลลังก์!”
“ได้ยึดครองระบบปกครองของทั้งแคว้นชิงชิวแล้ว!”
“และ ยังไม่รู้ว่าหว่านล้อมราชาครูที่ทรงพลังจากไหนมาได้ท่านหนึ่ง!”
“แต่ว่าตอนนี้ยังไม่แน่ใจว่าเป็นแดนดั่งเทพตอนต้นหรือว่าแดนดั่งเทพตอนกลาง!”
“พูดตรงๆ!”
“ด้วยความแข็งแกร่งของฉันเพียงคนเดียว มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะกลับไปแก้ไขข้อผิดพลาดให้ถูกต้อง!”
“ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าฉันไม่ต้องการบัลลังก์ ก็ไม่มีทางปล่อยให้คนทรยศที่ฆ่าพระราชาไปนั่งอยู่บนบัลลังก์ได้!”
“ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งนี้ไม่สอดคล้องกับประมวลกฎหมายของจักรวรรดิ!”
“ดังนั้นฉันก็ได้ประกาศภารกิจไว้ในสถาบันราชภัฏ!”
“มีความเป็นไปได้สูง ราชาครูท่านนั้นก็คือแดนดั่งเทพตอนต้น!”
“ความแข็งแกร่งเทียบเท่ากับพวกเราห้าคน ถึงแม้ว่าจะมีอันตรายอย่างแน่นอน แต่ก็ยังสามารถจัดการได้!”
“ไม่ทราบว่าศิษย์น้องหลินหยุนคิดว่าอย่างไร?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลินหยุนอดไม่ได้ที่จะไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งและพูดขึ้นมาว่า “ไม่ทราบว่าไปกลับกลับต้องใช้เวลานานเท่าไหร่?”
ชิงเฟิงพูดขึ้นมาว่า “แม้ว่าแคว้นชิงชิวไม่ได้อยู่ภายในศูนย์สวรรค์ แต่กลับมีการทะลุมิติทางไกลอยู่!”
“พวกเราสามารถทะลุมิติไปได้!”
“แค่ต้องใช้เวลาเพียงไม่กี่วันแค่นั้นเอง!”
“เดิมทีฉันกลับไปที่แคว้นชิงชิว สามารถทะลุมิติตรงไปถึงที่เมืองหลวง!”
“แต่ตอนนี้ฉันกลัวว่ามันจะเป็นไปไม่ได้!”
“ดังนั้นจำเป็นต้องทะลุมิติไปยังเมืองใหญ่ที่อยู่ห่างจากเมืองหลวงเพียงเล็กน้อย!”
หลินหยุนพยักหน้า และพูดขึ้นมาว่า “ศิษย์พี่ รับมือกับวิลล่ากุยหยวนก่อนหน้านี้ พวกเราทั้งสี่คนก็ทุ่มเทไปมากมายเหลือเกิน!”
“ครั้งนี้ แม้จะเพิ่มจิตปฐมตอนปลายมาท่านหนึ่ง เกรงว่ามันจะไม่ง่ายเลย!”
“เรื่องนี้ศิษย์พี่น่าจะรู้ดีนะ!”
ชิงเฟิงพูดขึ้นมาว่า “นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว แต่ฉันมีการคาดเดาบางอย่าง เกี่ยวกับดั่งเทพท่านนั้น! หากว่าฉันเดาไม่ผิด ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็สามารถรับมือได้! หากว่าเดาผิดพลาด ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็ยกเลิกภารกิจครั้งนี้!”
“ดังนั้นศิษย์น้องมั่นใจได้เลย!”
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันก็ไม่มีทางปล่อยให้ทุกคนตกอยู่ในสภาพอันตราย!”
หลินหยุนพยักหน้า ก็พูดขึ้นมาอย่างลังเลอีกว่า “ถ้าเป็นอย่างนั้น ถ้าอย่างนั้นฉันก็ตกลง! ศิษย์พี่ออกเดินทางเมื่อไหร่ แค่ส่งข่าวมาบอกฉันก็พอ!”
เมื่อชิงเฟิงได้ยินเช่นนี้ก็ดีใจในทันที และพูดขึ้นมาว่า “ได้! ถ้าอย่างนั้นฉันไปแจ้งให้ศิษย์น้องเว่ยหลีและคนอื่นๆเดี๋ยวนี้!”
จากนั้น ก็รีบออกจากถ้ำของหลินหยุน
วันต่อมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...