พระราชวังแคว้นชิงชิวไม่ใหญ่เกินไป
แบ่งออกเป็นสามตำหนักมีด้านหน้ากลางและด้านหลัง ระหว่างตำหนักหลังกับตำหนักกลาง คือสวนหลวง
ในขณะนี้ทั้งห้าคนก็เข้าไปในสวนหลวง
กลุ่มสาวใช้ในวังยืนอยู่ข้างสระบัวในมือถือโคมที่สวยงามอย่างยิ่ง
และที่ขอบสระบัวนั้น ร่างในเสื้อคลุมมังกร กำลังกระซิบอะไรบางอย่างกับนางสนมคนสวย
ทั้งสองคนพูดไปหัวเราะไปด้วย
เมื่อเห็นชายวัยกลางคนในเสื้อคลุมมังกร สีหน้าของชิงเฟิงก็เปลี่ยนไปอย่างมากในทันใด
“เสด็จพ่อ…….”
“อะไรน่ะ? ศิษย์พี่ชิงเฟิง ท่านผู้นี้ก็คือเสด็จพ่อของพี่เหรอ?”
เว่ยหลีส่งเสียงอย่างรวดเร็ว
ชิงเฟิงหายใจถี่ แต่ยังใจเย็น
สายตาจับจ้องไปที่วัยกลางคนในเสื้อคลุมมังกรคนนั้นอย่างตาไม่กะพริบ
และในเวลานี้ สายตาเฉียบคมอย่างหาที่เปรียบมิได้ของชายวัยกลางคนในเสื้อคลุมมังกรก็มองมาทางนี้
“ใครกัน?”
เขาคำรามเสียงดัง ในไม่ช้า ร่างทรงพลังหลายคนก็โผล่ออกมาจากในความมืด และฆ่ามาทางนี้
ชิงเฟิงคำรามว่า “สู้!”
เมื่อเสียงนั้นลดลง พุ่งนำออกไปก่อนในทันที
หลินหยุนทั้งสี่คนก็ออกมาจากในความมืด!
ต่อสู้กับองครักษ์ลับหลายสิบคน!
องครักษ์ลับเหล่านี้ ก็ล้วนเป็นแดนยาทอง
มีเพียงคนเดียวที่เป็นจิตปฐมตอนต้น
ที่เหลือก็เป็นแดนยาทอง
แม้ว่าจำนวนคนจะมากกว่า แต่อยู่ตรงหน้าของหลินหยุน ยังคงไม่มีแรงสู้กลับได้!
ในไม่ช้า องครักษ์ลับหลายสิบคนก็ถูกฆ่าตายในทันที
ชิงเฟิงก็รีบร้อนเช่นกัน!
เขาต้องการทราบโดยเร็วที่สุดว่า เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่
หลังจากที่ฆ่าองครักษ์ลับตาย กลุ่มสาวใช้ในพระราชาวังก็กลัวจนหน้าถอดสี และกรีดร้องวิ่งหนีออกไป
หนีไปด้วย ตะโกนเสียงดังไปด้วย “มีผู้ลอบสังหาร! คุ้มกัน!”
ชิงเฟิงไม่สนใจคนอื่นเลย หายตัวไปอยู่ตรงหน้าของชายวัยกลางคนในเสื้อคลุมมังกรและนางสนมที่สวยงามคนนั้นอย่างกะทันหัน
เอื้อมมือไป คว้าเข้ามาที่ชายวัยกลางคนในเสื้อคลุมมังกร “ให้ฉันดูหน่อยว่า แกเป็นใครกันแน่?”
สีหน้าของชายวัยกลางคนในเสื้อคลุมมังกรเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน และก็คำรามเสียงดัง “ไอ้เดรัจฉาน! แกเองเหรอ!”
ต่อยหมัดที่ดุเดือดออกไปในทันที
พลังไม่ได้อ่อนแอกว่าชิงเฟิง
หมัดเดียวบีบคั้นให้ชิงเฟิงล่าถอย ชายวัยกลางคนในเสื้อคลุมมังกรดูไม่พอใจอย่างยิ่ง มองไปทางชิงเฟิงพูดขึ้นมาว่า “ไอ้เดรัจฉาน แกจะฆ่าพระราชาเลยเหรอ?”
ดวงตาทั้งสองของชิงเฟิงสีแดงเข้ม “พูดสิ แกเป็นใครกันแน่? แกไม่ใช่พระราชา!”
ในชั่วขณะหนึ่ง หลินหยุนและอีกสี่คนก็มาเข้าใกล้ชิงเฟิง
แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
ในสถานการณ์เช่นนี้ ในใจของพวกเขาก็มึนงงอยู่
ตอนแรกคิดว่า มาถึงแคว้นชิงชิว ชิงเฟิงทำอย่างไร พวกเขาก็ทำอย่างนั้นก็พอแล้ว
ก็มีเพียงราชาครูเพียงท่านเดียว ดูเหมือนจะรับมือได้ยาก
แต่พวกเขาก็ได้เตรียมใจพร้อมแล้ว
แต่ใครก็คิดไม่ถึงว่า เรื่องของแคว้นชิงชิวนี้ จะแปลกประหลาดเช่นนี้
ชายวัยกลางคนในเสื้อคลุมมังกรสีหน้าไม่พอใจอย่างยิ่ง “ชิงเฟิง แกไม่กลับมากลับประเทศมานานแล้ว วันนี้กลับมาโดยไม่ได้รับสั่งอย่างเงียบๆ และยังต้องการฆ่าราชาเหรอ?”
ชิงเฟิงแสยะยิ้ม “พูดมา แกเป็นใครกันแน่? ชิงหมินอยู่ที่ไหน?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...