จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 164

บทที่ 163 ร่วมมือกัน

เจี่ยงหลินหลินตกตะลึง ไม่คาดคิดว่าคนอื่นจะจำเธอได้

แต่ว่า มีนักพรตหมิงยู่อยู่ เจี่ยงหลินหลินก็ไม่กังวล

“คุณต้องการทำอะไร?” เจี่ยงหลินหลินจ้องไปที่จางซื่อซิงอย่างเย็นชา ผู้ชายคนนี้มีสายตาที่ก้าวร้าว ทำให้เธอรำคาญมาก

จางซื่อซิงแอบถอนหายใจ “คุณหนูใหญ่ของตระกูลเจี่ยงแห่งเกาะหนัน มีนามว่าสาวงามที่สุดในเกาะหนัน สมคำเล่าลือจริงๆ ผิวพรรณนี้ ใบหน้านี้ และรูปร่างนี้ เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด!”

“ไม่รีบ ไม่รีบ เมื่อได้ยาวิเศษแล้ว สาวงามคนนี้ก็เป็นของฉัน!

จางซื่อซิงระงับความรุ่มร้อนในใจ ยิ้มและพูดว่า “คุณหนูเจี่ยงตอนนี้มีเจียวร้ายขวางทางอยู่ ทำไมคุณกับฉันไม่ร่วมมือกันล่ะ?”

“ฆ่าสัตว์เดรัจฉานตัวนี้ก่อน แล้วค่อยใช้ความสามารถของแต่ละคน ไปเอายาวิเศษ ใครได้ยาวิเศษก่อน ก็เป็นของคนนั้น?”

เจี่ยงหลินหลินไม่เชื่อใจเขา แต่ตอนนี้เธอก็ต้องหลอกใช้จางซื่อซิงไปก่อน

แม้ว่าทุกคนจะมีแผนชั่วร้ายของตัวเอง แต่ก็ล้วนมีจุดมุ่งหมายเดียวกัน นั่นคือต้องฆ่าเจียวร้ายตัวนี้ก่อน

“นักพรตหมิงยู่ คุณคิดว่าอย่างไร?” เจี่ยงหลินหลินถามเสียงเบา

“ตอบตกลง!” นักพรตหมิงยู่พูดเสียงเบา

เจี่ยงหลินหลินรีบพูดกับจางซื่อซิงทันที “คุณชายจางพูดถูก ฉันตกลงร่วมมือ ฆ่าเจียวตัวนี้ก่อน”

“โอเค ไม่เสียแรงที่เป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลเจี่ยงในเกาะหนัน นิสัยเด็ดขาด!” จางซื่อซิงพูดด้วยความสุข

“คุณหนูเจี่ยง ฉันมีข้อเสนอแนะ ครอบครัวเราทั้งสองร่วมมือจัดการบนฝั่ง แล้วส่งคนลงไปล่อสัตว์เดรัจฉานขึ้นฝั่ง พวกเราก็ฆ่ามันทันที!” จางซื่อซิงพูด

“ก็ทำตามที่คุณชายจางบอก!” เจี่ยงหลินหลินพูด

จางซื่อซิงหันกลับมา กวาดสายตามองทุกคน และพูดอย่างเย็นชา “พวกนาย ลงไปในน้ำเพื่อล่อสัตว์เดรัจฉานขึ้นมา และคนอื่นๆที่เหลือก็เตรียมจัดการบนฝั่ง พอสัตว์เดรัจฉานขึ้นฝั่ง รับรองว่ามันไม่สามารถกลับลงไปได้อีก!”

ผู้ที่ได้รับการคัดเลือกโดยจางซื่อซิงให้ลงไปในน้ำ ทันใดนั้นใบหน้าของพวกเขาก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

ในจำนวนนี้ มีจางเฉิงอยู่ด้วย

จางเฉิงตื่นตระหนกตกใจ แต่แสร้งทำเป็นไม่รู้ และตะโกนบอกลูกน้องว่า “ พวกนายได้ยินไหม คุณชายจางให้พวกนายลงไปในน้ำเพื่อล่อสัตว์เดรัจฉานขึ้นฝั่ง!”

จางซื่อซิงหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา “ไม่ใช่พวกเขา นายก็ต้องไปด้วย”

“อ๊ะ คุณชายจาง ท่านอย่ามาล้อเล่นกับผมเลย ฝีมืออย่างผมลงไปก็หาที่ตายแน่นอน?” จางเฉิงพูดหน้าด้านและพูดด้วยรอยยิ้ม

จางซื่อซิงไม่สนใจ และพูดอย่างเบื่อหน่าย “ถ้าไม่อยากตายตอนนี้ ก็เชื่อฟังฉันแล้วลงไปล่อเจียวขึ้นฝั่ง”

ความขุ่นเคืองแวบเข้ามาในดวงตาของจางเฉิง แต่เมื่อเห็นปรมาจารย์เผยที่หลับตาอยู่ด้านหลังจางซื่อซิง เขาทำได้เพียงยิ้มแหย่ๆและร้องขอความเมตตา

“คุณชายจาง ผมเป็นคนของท่านนะ……”

เงาดำปรากฏขึ้นต่อหน้า จางเฉิงรู้สึกเจ็บที่หน้าอก จากนั้นหัวใจสีแดงสดที่ยังเต้นอยู่ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา

“เสียงดัง!" ปรมาจารย์เผยขยี้หัวใจของจางเฉิง และเช็ดมือที่เปื้อนเลือดลงบนเสื้อผ้าของจางเฉิง

ร่างของจางเฉิงล้มลง

“อ๊ะ!” ลูกน้องแต่ละคนของจางเฉิง ต่างตื่นตระหนก

จางซื่อซิงจ้องมองพวกเขา และพูดอย่างเย็นชา “ลงไป!”

บอดี้การ์ดของจางเฉิงตกใจกลัวจนอึ้ง ถ้าลงไปจะถูกกินอย่างแน่นอน

“คุณฆ่าเจ้านายของพวกเรา ผมจะแจ้งตำรวจ!”

พุด!

บอดี้การ์ดที่ต้องการแจ้งตำรวจมีจุดจบเหมือนจางเฉิงทันที

จางซื่อซิงหัวเราะเยาะ “นี่คือทะเลสาบมังกรร้าย นายคิดว่าตรงนี้คือในเมืองหรือ? แม้ว่าจะฆ่าพวกนาย ถึงตอนนั้นก็โยนความผิดให้เจียว ตายอย่างไม่มีหลักฐาน”

“ลงไป!” ปรมาจารย์เผยตะโกนอย่างเบื่อหน่าย

“ผมลง ผมลง อย่าฆ่าผมเลย!” บอดี้การ์ดหลายคนกลัวจนฉี่แตก ถูกปรมาจารย์เผยควักหัวใจออกมาบดขยี้ต่อหน้าพวกเขา ลงไปต่อสู้กับเจียวร้ายสักตั้งดีกว่า บางทีอาจยังมีโอกาสรอด

บอดี้การ์ดหลายคนลงไปในน้ำอย่างช้าๆ และดวงตาของจางซื่อซิงก็กวาดมองไปยังคนอื่นๆ

“พวกนายลงไปด้วย!”

คนเหล่านั้นมีสีหน้าหวาดกลัว แต่ก็ไม่กล้าที่จะคัดค้าน จางเฉิงและบอดี้การ์ดคนนั้นก็เป็นแบบอย่างให้เห็น

ในตอนนี้พวกเขาเสียใจมาก ตั้งแต่เริ่มแรกพวกเขาไม่ควรมาสถานที่มีปัญหาเช่นนี้

หลายสิบคนถูกจางซื่อซิงบีบบังคับ และค่อยๆเดินเข้าไปในทะเลสาบ เจียวร้ายมองดูคนเหล่านี้จากระยะไกล นอนนิ่งไม่ไหวติงอยู่ข้างๆผลหลงเสียน และดูเหมือนจะไม่มีเจตนาที่จะโจมตี