จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1654

นางฟ้าปรวนแปรพูดด้วยรอยยิ้ม "คุณชายหลินหยุนเข้าใจผิดแล้ว ทั้งแต่ตอนเริ่มต้น นางฟ้าปรวนแปรก็มีความคิดแบบนี้ตั้งนานแล้ว เพียงแต่ฉันไม่ได้พูดออกมาเท่านั้น!"

หลินหยุนพยักหน้าและพูด"ยังขาดอีกสามครั้งก็สามารถรักษาโรคประหลาดของเทพธิดาจนหายสนิทได้ ถ้าวันนี้รักษาเสร็จ พลังของเทพธิดาคงเพิ่มสูงขึ้นอย่างแน่นอน!"

ขณะพูด หลินหยุนก็ฝังเข็มทองทันที

ร่างกายของนางฟ้าปรวนแปรสั่นไหวอย่างรุนแรง ผ่านไปไม่นาน เธอก็กระอักเลือดสีดำที่เหม็นมากๆคำหนึ่งออกมา

หลังจากนั้น รูขุมขนทั้งหมดของเธอก็มีเลือดสดสีดำที่เหม็นมากๆไหลออกมา

เมื่อมองเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทำให้ฉินหลันที่อยู่ข้างๆตกตะลึงมากๆ

แต่นางฟ้าปรวนแปรไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดเลย แต่เธอกลับเปล่งเสียงที่มีความสุขออกมา

หลินหยุนเก็บเข็มทองกลับมาและพูด"ถ้าฝังเข็มอีกสองครั้ง โรคประหลาดของเทพธิดาก็จะหายสนิทแล้ว!"

นางฟ้าปรวนแปรพยักหน้า ถึงแม้ตอนนี้เธอจะทุลักทุเลมากๆ แต่เธอกลับไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลย เธอลุกขึ้นและโค้งคำนับให้หลินหยุนแล้วพูด"บุญคุณที่คุณชายหลินหยุนได้ช่วยชีวิตนางฟ้าปรวนแปรเอาไว้ นางฟ้าปรวนแปรไม่มีวันลืมเลย !"

มันเป็นการช่วยชีวิตจริงๆ!

ด้วยสถานการณ์ของเธอในตอนนี้ เธอไม่สามารถฝึกฝนได้ ยิ่งฝึกฝนก็จะยิ่งทำให้อาการของเธอหนักขึ้น

ถึงแม้เธอจะไม่ฝึกฝน อาการของเธอก็จะหนักขึ้นเรื่อยๆ อันที่จริงเธออยู่ได้อีกไม่นานแล้ว

ถ้าภายในหนึ่งร้อยปี ไม่สามารถรักษาโรคประหลาดจนหายสนิท เธอก็คงเสียชีวิตอย่างแน่นอน!

และเวลาหนึ่งร้อยปีนั้น เธอคงทำได้แค่หายใจทิ้งไปวันๆเท่านั้น!

ไม่ต่างอะไรกับคนไร้ประโยชน์เลย

หลินหยุนสะบัดมือและพูด"เทพธิดาเกรงใจมากเกินไปแล้ว ฉันรักษาโรคให้เทพธิดา ฉันก็ได้สิ่งของที่ฉันปรารถนามาเหมือนกัน มันไม่ถึงขนาดนั้นหรอก!"

นางฟ้าปรวนแปรพยักหน้า เธอไม่พูดอะไรอีกและเดินจากไป เมื่อเดินถึงหน้าประตู เธอก็หยุดและพูด"การจากไปครั้งนี้ คงมีแต่เรื่องอันตรายมากๆ อย่างไรก็ตาม ฉันจะทำอย่างสุดความสามารถ เพื่อช่วยคุณชายหนีรอดให้สำเร็จ!"

เมื่อพูดจบ เธอก็เดินจากไปเลย

ผ่านไปไม่นาน หลินหยุนพาฉินหลันออกจากท้องเรือและขึ้นไปบนดาดฟ้า

เมื่อมองเห็นพวกเขาสองคนออกมา มีสายตาของคนจำนวนไม่น้อยเฝ้าระวังทันที

อ๋องบู๊ก็มองมาทางนี้เหมือนกัน เขาพูดอย่างเคร่งขรึม"หลินหยุน อย่าคิดที่จะหนีไป มีฉันอยู่ตรงนี้ คุณไม่มีโอกาสแบบนั้นอยู่แล้ว!"

หลินหยุนเหลือบมองนางฟ้าปรวนแปรที่อยู่ไม่ไกล จากนั้นก็หันหน้ากลับมาและมองอ๋องบู๊แล้วพูด"อ๋องบู๊พูดเกินไปแล้ว ตรงนี้มียอดฝีมือแดนดั่งเทพมากมายอยู่ ถึงแม้หลินหยุนอยากจะหนีไป แต่มันก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว!"

อ๋องบู๊พูดอย่างเย็นชา"คุณรู้ตัวก็ดีแล้ว!"

เมื่อพูดจบ เขาก็ไม่มองหลินหยุนอีกเลย

หลินหยุนก็หันหน้ากลับมาและจับมือของฉินหลันเอาไว้ ทั้งสองคนยืนอยู่ขอบเรือ และมองทะเลมองที่อยู่ด้านหน้า

ใกล้แล้ว!

ใกล้มากๆแล้ว!

เวลาผ่านไปสองชั่วโมง เรือมังกรบินเข้าไปในทะเลหมอกแล้ว

อาณาเขตของทะเลหมอกนั้นกว้างใหญ่มากๆ

เรือมังกรบินเคลื่อนไหวในทะเลหมอก ถึงแม้จะมีค่ายกลป้องกันเรืออยู่ แต่ก็มองเห็นได้อย่างชัดเจนว่ามันถูกทะเลหมอกกัดกร่อนอยู่

ในสถานการณ์แบบนี้ ต้องปกป้องฉินหลันให้ดี ห้ามเกิดเรื่องโดยเด็ดขาด

มิฉะนั้น ถ้าฉินหลันโดนทะเลหมอกกัดกร่อน ภายในชั่วพริบตาเธอคงเสียชีวิตอย่างแน่นอน

สถานที่แห่งนี้ คนธรรมดาทั่วไปเข้ามาไม่ได้อยู่แล้ว

ถึงแม้เขาที่เป็นยอดฝีมือแดนจิตปฐมตอนปลาย เมื่อปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกมาเพื่อต้านพลังกัดกร่อนของทะเลหมอก แต่เขาก็คงต้านมันได้ไม่นานหรอก!

ต้านได้มากสุดก็แค่ครึ่งวันเท่านั้น มากกว่านี้ก็คงต้านไม่ไหวแล้ว!

และยอดฝีมือแดนดั่งเทพที่อยู่บนเรือ พวกเขาก็คงไม่ต่างจากหลินหยุนเท่าไหร่

มีเพียงยอดฝีมือแดนดั่งเทพตอนกลางสองคน และแดนดั่งเทพตอนปลายสองคนเท่านั้น ที่หลินหยุนเกรงกลัวอยู่บ้าง