สีหน้าของหลินหยุนนิ่งสงบมากๆและพูด "เทพธิดาวางใจได้และอย่าคิดมาก!"
เมื่อเห็นเขาพูดแบบนี้ นางฟ้าปรวนแปรก็ไม่ถามอะไรอีกเลย
เพราะหลินหยุนคือความหวังสุดท้ายของเธอแล้ว
หลินหยุนสามารถรักษาโรคประหลาดขององค์หญิงเก้าได้ เขาก็น่าจะรักษาโรคประหลาดของเธอได้
ถึงแม้โรคประหลาดของเธอกับองค์หญิงเก้าจะต่างกันราวฟ้ากับเหว
แต่เมื่อเทียบกันแล้ว มันเป็นโรคที่รักษาไม่หายเหมือนกัน
มิฉะนั้น ด้วยฐานะของพวกเธอสองคน คงไม่เสียเวลารอจนถึงตอนนี้อยู่แล้ว!
ตอนนี้เธอทำได้แค่เชื่อมั่นในตัวหลินหยุนเท่านั้น
หลินหยุนทำตัวเหมือนเดิมตลอด ทุกวันนอกจากรักษาโรคประหลาดให้นางฟ้าปรวนแปรแล้ว เขาก็ศึกษาแผนผังดาวจักรวาลตลอดเวลา
อันที่จริงแผนผังดาวจักรวาลนั้นง่ายมากๆ
ไม่ต้องพูดถึงหลินหยุนที่เป็นนักบำเพ็ญเซียนเลย แม้แต่คนธรรมดาทั่วไป ถ้าดูหลายๆรอบ ก็คงสามารถจำทุกอย่างของแผนผังดาวจักรวาลได้
แน่นอนว่าหลินหยุนไม่ได้มองดูเฉยๆเท่านั้น แต่เขากำลังวิเคราะห์มันอย่างละเอียดต่างหาก
เขากำลังคิดอยู่ว่าหลังจากนี้จะหลบหนียังไง
ตอนนี้ มีสองเส้นทางที่เขาสามารถเลือกได้
เส้นทางที่หนึ่ง เดินผ่านอาณาเขตที่โลกฉองหลงบุกเบิกออกมาและเข้าไปในความมืด จากนั้นก็ตรงไปยังโลกพยัคฆ์ฟ้าที่อยู่ใกล้ที่สุด
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้โลกทั้งสองใบไม่ได้มีพื้นที่ติดต่อกัน
ด้วยพลังที่เขามีอยู่ในตอนนี้ ถ้าพาฉินหลันที่ไม่มีพลังไปด้วย มันคงเป็นเรื่องที่ยากมากๆ
อาณาเขตที่ยังไม่ถูกบุกเบิกเต็มไปด้วยความมืดและมันอันตรายทุกย่างก้าว
เส้นทางนี้ เป็นเพียงแค่หนึ่งในเส้นทางที่สามารถเลือกได้เท่านั้น
แต่มันไม่ใช่เส้นทางที่ดีที่สุด
นอกจากเส้นทางนี้แล้ว ยังมีเส้นทางที่สอง
นั้นก็คือตรงไปยังทิศใต้ และเข้าไปยังโลกอุไรลิง
แต่โลกอุไรลิงกำลังค่อยๆยึดอาณาเขตของโลกฉองหลง ทิศใต้มีแต่สงคราม กองทัพทหารของทั้งสองโลกต่างรวมกันอยู่ตรงนั้น
ถ้าเลือกที่จะไปที่โลกอุไรลิง มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
และจากตำแหน่งของกองทัพทหารกลางไปถึงโลกอุไรลิง ระยะทางก็ยาวมากๆ
ไม่สามารถเดินทางถึงในระยะเวลาสั้นๆอยู่แล้ว
เมื่อโดนยอดฝีมือแดนดั่งเทพจำนวนมากไล่สังหาร ถ้าเขาต้องการพาฉินหลันเดินทางถึงโลกอุไรลิงอย่างปลอดภัย โอกาสสำเร็จมีน้อยมากๆ
ดังนั้นทั้งสองเส้นทาง ล้วนเป็นเรื่องยาก โอกาสทำสำเร็จมีน้อยมากๆ
การที่หลินหยุนขมวดคิ้วตลอดเวลา และดูแผนผังดาวจักรวาลทุกวัน อันที่จริงเพราะเขายังตัดสินใจไม่ได้ต่างหาก
แต่จากความรู้สึกของเขานั้น เขาอยากจะเดินผ่านอาณาเขตที่ถูกบุกเบิกออกมาและตรงไปยังโลกพยัคฆ์ฟ้ามากกว่า
สำหรับการเผชิญหน้ากับยอดฝีมือแดนดั่งเทพหลายสิบคนไล่สังหาร และอาจจะมียอดฝีมือจำนวนมากจากกองทัพทหารกลางด้วย เขาคิดว่าเข้าไปในดินแดนแห่งความมืดจะดีกว่า
วันที่ห้า หลินหยุนรักษาโรคประหลาดไปด้วย และถามนางฟ้าปรวนแปรไปด้วย "ไม่ทราบว่าเทพธิดารู้จักสนามรบหมื่นจักรวาลมากน้อยแค่ไหน?"
นางฟ้าปรวนแปรพูด"น่าจะรู้จักมากกว่าคุณไม่มาก ฉันรู้แค่ว่าสนามรบหมื่นจักรวาลอันกว้างใหญ่ไพศาลแห่งนี้ มันมีอยู่นานมากๆแล้ว!"
"มันเป็นสถานที่ที่กว้างใหญ่ไพศาลและเชื่อมต่อหมื่นจักรวาลได้!"
"เมื่อนานมาแล้ว ชนเผ่าต่างๆได้เกิดสงครามครั้งใหญ่ขึ้น!"
"ทำให้ที่นี่กลายเป็นสนามรบอันกว้างใหญ่!"
"ทุกๆที่เต็มไปด้วยการฆ่าฟันและอันตราย!"
"มีตำนานเล่าว่า จักรวาลที่พวกเราสามารถมองเห็นในตอนนี้ มันไม่ใช่จักรวาลเหมือนทุกวันนี้อย่างแน่นอน ในจักรวาลนั้นยังมีอาณาเขตที่ถูกบุกเบิกออกมาเหมือนกัน!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...