จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1652

ทุกคนก็ทำตามและขึ้นไปบนเรือ

หลินหยุนพาฉินหลันบินขึ้นไปและยืนอยู่ข้างๆอ๋องบู๊

เมื่ออ๋องบู๊มองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เขาเหลือบมองหลินหยุนหนึ่งครั้ง แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

ความคิดของหลินหยุนนั้น ทุกคนเข้าใจเป็นอย่างดี

แต่ในเวลานี้ นางฟ้าปรวนแปรก็เดินมาอยู่ข้างๆหลินหยุน

จากนั้นเธอก็เอ่ยปากพูด "คุณชายหลินหยุน แม่นางฉินหลัน ไม่ได้เจอกันนานเลย!"

ฉินหลันรีบพยักหน้าและพูด"คิดไม่ถึงจริงๆว่าพวกเราจะเจอเทพธิดาตรงนี้!"

นางฟ้าปรวนแปรพูด"ฉันได้ข่าวมาว่าคุณชายหลินหยุนสามารถรักษาโรคประหลาดขององค์หญิงเก้าจนหายเป็นปกติ ฉันก็เลยมาหาคุณชายหลินหยุน อย่างไรก็ตาม เนื่องจากคุณชายหลินหยุนต้องมาที่สนามรบหมื่นจักรวาล ฉันไม่รู้จะทำยังไงดี ฉันก็เลยตัดสินใจตามมา!"

อ๋องบู๊ได้ยินคำพูดของพวกเขา ตอนนี้เขาหันหน้ากลับมามองหลินหยุนและเอ่ยปากถาม "เด็กหนุ่ม นายเป็นคนที่รักษาโรคประหลาดขององค์หญิงเก้าจนหายเหรอ?"

หลินหยุนพยักหน้า อ๋องบู๊หัวเราะออกมาและพูด"เป็นเรื่องที่น่าสนใจจริงๆ! ทั่วทั้งโลกฉองหลง มีหมอเทพอยู่ไม่น้อย คนที่แข็งแกร่งกว่านายก็มีเยอะมากๆ! แต่หลายปีที่ผ่านมา ไม่มีใครสามารถรักษาโรคประหลาดขององค์หญิงเก้าได้เลย แต่นายกลับสามารถรักษาได้!"

อ๋องบู๊นิ่งไปชั่วครู่แล้วพูด"โอเค ไม่ต้องยืนอยู่ข้างๆฉันและโดนลมแรงพัดแบบนี้ ถึงแม้นายจะไม่เป็นไร แต่ภรรยาที่อยู่ข้างๆก็คงทนลมแรงขนาดนี้ไม่ไหว!"

"เข้าไปในท้องเรือเลย!"

"มีฉันอยู่ตรงนี้ อย่างน้อยก่อนจะถึงสนามรบหมื่นจักรวาล ไม่มีใครกล้าทำร้ายนายอย่างแน่นอน!"

"นายวางใจได้!"

สายตาของหลินหยุนเปล่งประกายทันที อันที่จริงแล้วเขารู้ตัวดี การยืนอยู่บนหัวเรือ ถึงแม้เขาจะสามารถปกป้องฉินหลันได้ แต่สำหรับฉินหลันแล้ว มันไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย

และเขาก็สูญเสียพลังเยอะมากๆด้วย

แต่ถ้าอ๋องบู๊ไม่ได้พูดคำนี้ออกมา หลินหยุนไม่เข้าไปในท้องเรืออยู่แล้ว!

หลินหยุนพยักหน้าและพูด"ถ้าเป็นแบบนี้แล้ว ฉันขอบคุณอ๋องบู๊มากๆ!"

ขณะพูด เขาก็พาฉินหลันเดินไปที่ท้องเรือ

ส่วนนางฟ้าปรวนแปรนั้น เธอโค้งคำนับอ๋องบู๊แล้วก็ไล่ตามหลินหยุนไปเลย

ทั้งสามคนเดินเข้าไปในท้องเรือ นางฟ้าปรวนแปรเอ่ยปากพูดเบาๆ"ฉันเข้าใจความลำบากของคุณชายหลินหยุนในการไปสนามรบหมื่นจักรวาลครั้งนี้ ถ้าคุณชายสามารถรักษาโรคประหลาดของฉันได้ นางฟ้าปรวนแปรก็คงช่วยคุณชายอย่างสุดความสามารถเช่นกัน!"

"ถึงแม้สำนักเลือนรางจะเป็นแค่หนึ่งในเก้าสำนักใหญ่!"

"อย่างไรก็ตาม สำนักของเราก็มีอิทธิพลและอำนาจอยู่บ้าง!"

"โดยเฉพาะถ้าคุณชายรักษาฉันจนหาย ฉันจะช่วยคุณชายอย่างสุดความสามารถ ด้วยพลังของฉันในตอนนี้ก็ถือว่าไม่เลวเลย!"

หลินหยุนพยักหน้า เรื่องนี้เขายอมรับเหมือนกัน

พลังของนางฟ้าปรวนแปร ถ้าเธอลงมือจริงๆ จากการคาดเดาก่อนหน้านี้ เธอน่าจะฝึกฝนถึงแดนดั่งเทพตอนต้นแล้ว

ตอนนี้พลังของหลินหยุนได้เพิ่มขึ้นแล้ว ตอนนี้หลินหยุนมองอย่างละเอียด บางทีเธออาจจะฝึกฝนถึงแดนดั่งเทพตอนกลางแล้ว

และเธอที่เป็นสุดยอดอัจฉริยะที่หมื่นปีจะปรากฏตัวหนึ่งครั้ง

ด้วยแดนดั่งเทพตอนกลางของเธอ ถ้าต่อสู้กับยอดฝีมือแดนดั่งเทพตอนปลายได้อย่างสูสี มันก็เป็นเรื่องปกติ

จากยอดฝีมือแดนดั่งเทพหลายสิบคนที่อยู่บนเรือ

ถ้าพวกเขาต่อสู้หนึ่งต่อหนึ่ง นางฟ้าปรวนแปรสามารถต่อสู้กับพวกเขาได้อย่างสูสีแน่นอน!

พูดกันตามตรง ผู้หญิงคนนี้แข็งแกร่งมากๆ!

เมื่อได้ยินคำพูดของนางฟ้าปรวนแปร หลินหยุนก็พูดอย่างเคร่งขรึม" ฉันมีเงื่อนไขสองข้อ"

เมื่อนางฟ้าปรวนแปรได้ยินก็รีบพยักหน้า"คุณชายหลินหยุนพูดมาได้เลย!"

นางฟ้าปรวนแปรพูด"ด้วยความเร็วของเรือมังกรบินของอ๋องบู๊ ถ้าเดินทางถึงกองทัพทหารกลางน่าจะใช้เวลาครึ่งเดือน คุณชายหลินหยุนรักษาโรคให้ฉันจนหายดี ไม่ทราบว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหน?"

เมื่อหลินหยุนได้ยิน เขาก็นิ่งเงียบไปชั่วครู่ จากนั้นก็พูด"เวลาสิบวันพออยู่แล้ว!"

นางฟ้าปรวนแปรหัวเราะออกมาและพูด"ดูแล้วเหมือนกับองค์หญิงเก้าเลย! ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว หลังจากผ่านไปสามวัน ฉันจะมาหาคุณชายเอง!"

เมื่อพูดจบ นางฟ้าปรวนแปรลุกขึ้นและจากไปทันที

เมื่อมองเห็นนางฟ้าปรวนแปรจากไป ฉินหลันที่อยู่ข้างๆก็เอ่ยปากพูด"เสี่ยวหยุน ตอนนี้พวกเราอันตรายมากๆใช่ไหม?"

หลินหยุนหัวเราะเบาๆ จากนั้นก็กอดฉินหลันเอาไว้ในอ้อมกอด และพูดปลอบใจ"ไม่มีอะไร คุณวางใจได้ ถ้าฉันยังอยู่ พวกเราไม่มีอันตรายอยู่แล้ว! ถึงแม้จะมีเรื่องอันตราย ถ้าพวกเราสองคนอยู่ด้วยกัน มันก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อยู่แล้ว ไม่ใช่เหรอ?"

ฉินหลันพยักหน้าและพูด"ใช่แล้ว! ขอแค่เสี่ยวหยุนอยู่ใกล้ๆฉัน ไม่ว่าจะเจอเรื่องอันตรายอะไร ฉันก็ไม่กลัว เพียงแต่……"

ฉินหลันรู้สึกโศกเศร้าเล็กน้อย

หลินหยุนถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและเป็นห่วง"เพียงแต่อะไร?"

ฉินหลันหายใจเข้าลึกๆและพูด"เพียงแต่ ฉันกลัวว่าตัวเองจะกลายเป็นตัวถ่วงของเสี่ยวหยุน!"

หลินหยุนหัวเราะเบาๆ เขาส่ายหัวและพูด"อย่าพูดแบบนี้เลย คุณไม่ได้เป็นตัวถ่วงอยู่แล้ว อย่ามีความคิดแบบนี้อีก! พี่ฉินหลันควรจะมีความสุขต่างหาก เพราะตรงนี้คือฟ้าดินจริงๆ! ตรงนี้สามารถมองเห็นทิวทัศน์ที่สวยงามมากๆและหาไม่ได้จากดาวไกอาและดาวนกขาว!"

ฉินหลันกอดหลินหยุนอย่างแน่น ทั้งสองคนไม่ได้พูดอะไรอีก

หลังจากผ่านไปสามวัน นางฟ้าปรวนแปรก็มาหาหลินหยุน และมอบแผนผังดาวจักรวาลให้หลินหยุน

หลินหยุนมองแผนผังดาวจักรวาลอยู่นาน จากนั้นก็เก็บแผนผังดาวจักรวาลและพูดกับนางฟ้าปรวนแปร"ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ฉันก็จะเริ่มรักษาโรคประหลาดให้เทพธิดาเลย!"

ขณะพูด หลินหยุนก็หยิบเข็มทองห่อหนึ่งออกมา และให้นางฟ้าปรวนแปรนอนลงและเริ่มฝังเข็ม

อย่างไรก็ตาม หลังจากเข็มหลายสิบเล่มฝังอยู่บนร่างกายของนางฟ้าปรวนแปรแล้ว ทำให้นางฟ้าปรวนแปรขมวดคิ้ว เพราะเธอไม่รู้สึกอะไรเลย

ตอนนี้เธอมองหน้าหลินหยุนและพูด"คุณชายหลิน ทำไมฉันถึงไม่รู้สึกอะไรเลย?