จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1651

องค์หญิงเก้าพยักหน้า แต่สีหน้าของเธอแย่มากๆ เธอหายใจลึกๆและพูด "เรื่องนี้ ฉันไม่สามารถสัญญาอะไรกับนายได้ อย่าพูดว่าฉันเป็นเพียงแค่องค์หญิงเลย แม้แต่ไท่จื่อก็ไม่สามารถก้าวก่ายเรื่องนี้ได้ !"

"ฉันพูดได้แค่ ทำสุดความสามารถก็พอ!"

"อย่างไรก็ตาม สำหรับนายในตอนนี้ สิ่งสำคัญที่สุดคือหลังจากไปที่สนามรบหมื่นจักรวาลแล้ว นายจะเอาชีวิตรอดกลับมาได้ยังไง"

ขณะพูด มีแสงสว่างที่มือของเธอ จากนั้นมีขลุ่ยหยกยาวขนาดเท่าฝ่ามือปรากฏทันที

องค์หญิงเก้าพูด"ขลุ่ยหยกอันนี้คือสัญญาลักษณ์ของราชตระกูลว่านหลี่ก่อนที่จะสร้างราชวงศ์ขึ้น! หลังจากสร้างราชวงศ์แล้ว ก็ไม่เคยใช้มันอีกเลย!"

"อย่างไรก็ตาม หลังจากไปที่สนามรบหมื่นจักรวาลแล้ว บางทีขลุ่ยหยกอันนี้อาจจะมีประโยชน์กับนายก็ได้!"

"นายรับไว้เถอะ! ก็ถือซะว่าฉันตอบแทนบุญคุณที่นายช่วยชีวิตของฉันเอาไว้!"

"สนามรบหมื่นจักรวาลมีแปดกองทัพ แต่มีเพียงกองทัพเดียวที่ยอมรับสัญญาลักษณ์อันนี้ นั่นก็คือกองทัพพิชิตฟ้าที่ว่านหลี่หลงสิงซึ่งเป็นเสด็จอาของฉันควบคุมอยู่"

"กองทัพพิชิตฟ้า คือกองทัพที่แข็งแกร่งที่สุดในแปดกองทัพของราชวงศ์!"

"มันเป็นกองทัพที่เสด็จอาและฮ่องเต้องค์ก่อนสร้างมาด้วยกัน!"

"ดังนั้น เมื่อถึงสนามรบหมื่นจักรวาลแล้ว ขอแค่นายเอาสัญญาลักษณ์นี้ไปให้กองทัพพิชิตฟ้า นายก็จะสามารถรักษาชีวิตเอาไว้ได้!"

"เมื่ออ๋องบู๊มองเห็นสัญญาลักษณ์อันนี้ ถึงแม้เขาจะไม่ยอมรับสัญญาลักษณ์นี้ แต่เขาก็คงไม่หาเรื่องนายอย่างแน่นอน!"

"สิ่งที่ฉันทำเพื่อนาย ก็มีเพียงเท่านี้แหละ!"

หลินหยุนพยักหน้าและเก็บขลุ่ยหยกเอาไว้ เขามองหน้าองค์หญิงเก้าและพูด "ขอบคุณองค์หญิงมากๆ!"

องค์หญิงเก้าหายใจเข้าลึกๆอีกครั้งและพูด"หวังว่าพวกเราคงจะมีโอกาสได้เจอกันอีกในอนาคตข้างหน้า!"

เมื่อพูดจบ เธอก็ลุกขึ้นและออกจากลานเล็กๆของหลินหยุน

หลังจากผ่านไปสามวัน ราชวงศ์มีราชโองการสองฉบับ

ราชโองการฉบับแรก องค์ชายสามทำให้ราชวงศ์เกิดความวุ่นวาย และคิดจะแย่งชิงบัลลังก์ มีการซ่องสุมกำลัง มีคำสั่งให้องค์ชายสามออกจากราชวงศ์และส่งตัวไปที่สนามรบหมื่นจักรวาล! เพื่อไปช่วยเหลืออ๋องบู๊รักษาสนามรบหมื่นจักรวาลเอาไว้ ช่วยราชวงศ์ขยายอาณาเขตและห้ามกลับมาในราชวงศ์ตลอดชีวิต!

ราชโองการฉบับที่สอง หลินหยุนเป็นอาจารย์ขององค์ชาย และเดินเข้าออกในตำหนักไท่จื่อ เนื่องจากหลินหยุนเป็นนักบำเพ็ญจากดาวไกอาและปกปิดฐานะของตัวเอง ตั้งใจเข้าใกล้ไท่จื่อและมีจุดประสงค์ที่ไม่อาจบอกใครได้ แต่หลินหยุนยังมีคุณงามความดีที่รักษาโรคประหลาดขององค์หญิงเก้าจนหายดี ให้ส่งเขาไปยังสนามรบหมื่นจักรวาลพร้อมกับภรรยาที่ชื่อฉินหลัน!

เมื่อราชโองการสองฉบับอ่านจบ ทำให้ทุกคนรู้ว่าสถาบันราชภัฏกับราชวงศ์คิดยังไง

ทำให้ทุกฝ่ายเคลื่อนไหวทันที

ผ่านไปไม่นาน หลินหยุนกับฉินหลันโดนองครักษ์จับตัวเอาไว้ พวกเขากับองค์ชายสามโดยส่งตัวไปที่สนามรบหมื่นจักรวาลพร้อมกับอ๋องบู๊

ค่ายกลเคลื่อนย้ายมิติในราชสำนัก อ๋องบู๊ใส่ชุดสีขาวราวกับหิมะ

อ๋องบู๊ยืนอยู่ตรงนั้น รังสีที่เปล่งออกมาจากตัวเขา ทำให้คนที่อยู่บริเวณโดยรอบรู้สึกหวาดกลัวมากๆ!

ขุนนางทุกคนที่อยู่ในราชสำนัก ส่วนใหญ่ได้เดินทางมาถึงแล้ว!

ไท่จื่อ องค์หญิงเก้า แม้แต่อ๋องบุ๋นก็มาถึงแล้ว

หลินหยุนพาฉินหลันและองค์ชายสาม ตอนนี้พวกเขายืนอยู่ด้านหลังอ๋องบู๊

ผู้คนที่มาดูเหตุการณ์นี้มีหลายพันคนแล้ว พวกเขาต่างเป็นยอดฝีมือของสำนักต่างๆ

สายตาของทุกคนต่างมองไปที่หลินหยุน

อ๋องบู๊ องค์ชายสาม เมื่อเทียบกับหลินหยุนแล้ว ไม่มีความสำคัญอะไรเลย!

อ๋องบู๊หัวเราะเบาๆและพูด"ทุกท่าน ไม่ว่าพวกคุณกำลังวางแผนอะไรอยู่ในใจ ก่อนที่จะเดินทางถึงสนามรบหมื่นจักรวาล พวกคุณควรจะเก็บมันเอาไว้ก่อน เพราะฉันทำตามราชโองการเท่านั้น!"

"อย่าทำเรื่องอะไรจนทำให้พวกเรามองหน้ากันไม่ติดเลย!"

"เมื่อถึงสนามรบหมื่นจักรวาลแล้ว พวกคุณจะใช้วิธีอะไร ฉันก็จะไม่ยุ่งด้วย!"

"แต่ถ้าเกิดเรื่องอะไรไม่ดีขึ้นก่อนถึงสนามรบหมื่นจักรวาล พวกคุณก็คิดให้ดีๆก่อนว่าสามารถรับมือหอกหยกทองเก้าหมุนที่อยู่ในมือของฉันได้ไหม!"

เมื่อพูดจบ เขาไม่มองหน้าไท่จื่อ ไม่มองหน้าขุนนาง ยิ่งไม่มองหน้าอ๋องบุ๋นเลย เขาหันหลังและเดินเข้าไปในค่ายกลเคลื่อนย้ายมิติทันที!

หลินหยุนพาฉินหลันและองค์ชายสามก็เดินเข้าไปในค่ายกลเคลื่อนย้ายมิติ

ทั้งสี่คนยืนอยู่ตรงกลางของค่ายกลย้ายมิติ ผ่านไปไม่นาน มีทหารร้อยคนที่ฝึกฝนถึงแดนจิตปฐมตอนปลาย ก็เดินเข้ามาในค่ายกลเช่นกัน

นอกจากพวกเขาแล้ว ยังมียอดฝีมือแดนดั่งเทพหลายสิบคน พวกเขาก็เดินเข้ามาในค่ายกลเหมือนกัน

ยอดฝีมือแดนดั่งเทพพวกนี้มาจากสำนักต่างๆ และมีบางส่วนเป็นนักฝึกอิสระที่แข็งแกร่งมากๆ

สายตาของคนเหล่านี้ ตั้งแต่มาถึงที่นี่ พวกเขาไม่เคยละสายตาจากหลินหยุนกับฉินหลันเลย