จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1674

กฎเกณฑ์แห่งกระบี่นี้ เป็นหนึ่งในกฎเกณฑ์ที่หลินหยุนเข้าใจในชาติก่อน

ดังนั้นรวมตัวกันออกมาในเวลานี้ ไม่มีอะไรยากเลย

กระบวนการรวมตัวนี้ ตอนที่เขาทำอยู่ ดูเหมือนจะง่ายกว่าการดื่มสามเปอร์เซ็นต์ แต่ภายใต้สถานการณ์ปกติ นี่ต้องใช้กระบวนการที่ยาวนานมาก

ชาติก่อนของหลินหยุน เป็นผู้ทรงพลังไร้ขอบเขตท่ามกลางมหากษัตริย์

ควบคุมต้าเต๋าทั้งหมด มีเกือบยี่สิบ

ความแตกต่างระหว่างกฎเกณฑ์และต้าเต๋า กฎเกณฑ์ นับได้ว่าเป็นรอยประทับของต้าเต๋า

เดิมทีเต้าเต๋าเหล่านี้ก็เขาก็ชำนาญอยู่แล้ว ชาตินี้สำหรับเขา ไม่จำเป็นต้องทำความเข้าใจใหม่

ก็สามารถที่จะรวมตัวออกมาใหม่ ได้อย่างรวดเร็วมาก

ซึ่งแตกต่างจากผู้บำเพ็ญทั้งหลาย

กล่าวอีกนัยหนึ่ง มาถึงขั้นนี้แล้ว ประสบการณ์เหล่านั้นในชาติก่อนของหลินหยุน ได้กลายเป็นความช่วยเหลืออย่างมากสำหรับเขาอย่างแท้จริง!

ตราบใดที่สามารถที่จะชำนาญต้าเต๋าเหล่านั้นของชาติก่อนได้อย่างราบรื่น

กลับไปถึงสูงสุดของชาติก่อน และเรื่องราวก็จะประสบความสำเร็จ

ยิ่งไปกว่านั้นชาติก่อน หลินหยุนได้วางรากฐานที่มั่นคง ตั้งแต่ที่เดินมาตลอดทาง

ดังนั้นกลับไปถึงจุดสูงสุดของชาติก่อน ไม่ใช่การแสวงหาของเขา

สิ่งที่เขาแสวงหาคือทำเรื่องราวที่ทำไม่สำเร็จในชาติก่อนให้สำเร็จ!

ผกผันวันนี้!

กฎเกณฑ์แห่งกระบี่รวมอยู่ในโลกกำลังภายในตัว ก็ถูกประทับตราไปยังหินรองรับกฎเกณฑ์ในทันที

แต่ว่าระดับความแข็งแกร่งของหินรองรับกฎเกณฑ์ ได้มาถึงขั้นที่น่าตกใจจริงๆ แม้ว่าหลินหยุนมีการเตรียมใจแล้ว แต่มันก็ยังทำให้เขาประหลาดใจในขณะนี้

ภายใต้การผสมผสานของประทับตราที่ต่อเนื่องกัน ปรากฏว่าเหลือเพียงร่องรอยจางๆ อยู่บนหินรองรับกฎเกณฑ์

ระยะห่างจากกฎเกณฑ์แห่งกระบี่ถูกรวมเข้าด้วยกันอย่างสมบูรณ์ ห่างออกไปเกือบหนึ่งแสนแปดหมื่นไมล์!

แต่หลินหยุนไม่ได้มีความผิดหวังใดๆ แต่กลับรู้สึกตื่นเต้นมาก

เพราะว่าความแข็งของหินรองรับกฎเกณฑ์นี้ แสดงให้เห็นว่ามันเป็นสิ่งรองรับที่สมบูรณ์แบบอย่างยิ่งสำหรับเขา

แข็งแกร่งกว่า สิ่งรองรับที่หลินหยุนรู้จัก และรับรู้ในสองชาติ!

ชาติก่อน แม้ว่าหลินหยุนจะเคยเห็นหินรองรับกฎเกณฑ์มาก่อน

แต่ว่าสิ่งรองรับของเขา กลับไม่ใช่หินรองรับกฎเกณฑ์

นี่ก็เป็นเหตุผลว่าทำไมถึงผสมผสานเกือบยี่สิบต้าเต๋า หลังจากที่เข้าสู่แดนสู่ธรรมะ แม้ว่าในที่สุดเขาก็กลายเป็นมหากษัตริย์

เขาในเวลานั้น มีความสามารถในการทำความเข้าใจต้าเต๋ามากขึ้น

ถึงกับมีต้าเต๋ามากมาย เขาก็เข้าใจแล้ว แต่ระดับความแข็งแกร่งของสิ่งรองรับไม่พอ ไม่สามารถที่จะรองรับได้มากขึ้น ทำได้เพียงเลือกที่จะยอมแพ้เท่านั้น

หลินหยุนประทับตราอย่างต่อเนื่อง ผสานกันอย่างต่อเนื่อง และก็ไม่ได้รีบร้อนด้วยซ้ำ

ก็ผสมผสานกันทีละเล็กน้อยแบบนี้เป็นเวลายาวนาน

ในที่สุด หลังจากผ่านไปครึ่งปี ในที่สุดกฎเกณฑ์แห่งกระบี่ก็ผสานเข้ากับประมาณสองในสามได้สำเร็จ

ในวันนี้ หลินหยุนค่อยๆลืมตาขึ้น แม้ว่าเขาจะมีความอดทนมาก แต่ก็ต้องทอดถอนหายใจ ความเร็วนี้ช้าเกินไปจริงๆ

เจียซินพูดขึ้นมาอย่างกะทันหัน “นี่ยังเป็นกฎเกณฑ์ที่หนึ่ง ไม่มีอิทธิพลกฎเกณฑ์อื่น จากมุมมองนี้ เมื่อนายผสานกฎเกณฑ์มากขึ้นเรื่อยๆ ความเร็วก็จะช้าลงมากเรื่อยๆ ถึงเวลา จะใช้เวลาสิบปีหนึ่งร้อยปีไปผสมผสานกฎเกณฑ์ที่หนึ่งก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้!”

หลินหยุนพยักหน้าเงียบๆ และพูดขึ้นมาว่า “เธอมีวิธีดีๆอะไร?”

เจียซินพูดขึ้นมาว่า “อันที่จริงนายไม่เคยคิดถึงปัญหานี้มาก่อน”

หลินหยุนแววตาสั่นไหว และรีบพูดขึ้นมาว่า “ปัญหาอะไร!”

หลินหยุนกลับพูดขึ้นมาว่า “ไม่เพียงแต่แค่นั้น!”

เจียซินนิ่งไป และรีบพูดขึ้นมาว่า “หมายความว่าอย่างไร?”

หลินหยุนนั่งลงมาใหม่ สะบัดแขน และแท่งไม้หลากสีหลายสิบแท่งก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า สีแท่งไม้เหล่านี้ มีความแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง และบางแท่งก็คล้ายกันมาก

หลินหยุนพูดขึ้นมาว่า “ดูแท่งไม้พวกนี้สิ เพิ่มแท่งไม้พวกนี้เข้าไป แต่ละอันแสดงถึงกฎเกณฑ์ที่แตกต่างกัน สีจะคล้ายกัน ต่อให้คุณสมบัติคล้ายกัน ถ้าอย่างนั้นเธอมองอะไรออกมั้ย?”

เจียซินไม่เข้าใจอยู่พักหนึ่ง ส่ายหน้าพูดขึ้นมาว่า “นายอยากพูดอะไรกันแน่?”

หลินหยุนยิ้มจางๆ และพูดขึ้นมาว่า “ไม่เป็นระเบียบแบบนี้ เธอมองอะไรไม่ออกก็เป็นเรื่องปกติ งั้นเธอดูอีก ตอนนี้ล่ะ?”

หลินหยุนพูดขึ้น แล้วสะบัดแขนอีกครั้ง แท่งไม้ที่เดิมทีไม่เป็นระเบียบหลากสีหลายสิบแท่ง ถูกจัดเรียงอย่างเป็นระเบียบอย่างยิ่ง ตามความคล้ายคลึงของสี

การเปลี่ยนแปลงดังกล่าว ทำให้เจียซินเบิกตากว้างทันที

เพราะว่าเธอเข้าใจทันที

แม้ว่าสีจะแตกต่างกัน แม้ว่าจะมีแท่งไม้สีอ่อนมาก แม้ว่าแท่งไม้จะมีสีเข้มก็ตาม แต่ว่าหลังจากที่จัดวางอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยแล้ว

ผสมผสานทั้งหมดเข้าด้วยกัน

หลินหยุนพูดขึ้นมาว่า “มองเห็นแล้วใช่ไหม! นี่ก็คือกฎเกณฑ์ กล่าวได้ว่า นี่ก็คือความสัมพันธ์ระหว่างกฎเกณฑ์กับกฎเกณฑ์! แน่นอนว่า นี่เป็นเพียงความคิดในใจของฉัน และยังไม่ได้รับการตรวจสอบอย่างแน่นอน!”

“ถ้าหากความคิดนี้ของฉันถูกต้อง งั้นก็แสดงว่า กฎเกณฑ์สามารถเข้าใจได้อย่างต่อเนื่อง ผ่านการเรียงลำดับที่ถูกต้อง ตราบใดที่การเรียงลำดับถูกต้อง ก็จะไม่มีทางปรากฏสถานการณ์แยกตัวใดๆ!”

เจียซินหายใจเร็ว ตกใจเป็นอย่างสุดขีดลึกซึ้ง “นี่…….ความคิดแบบนี้ของนาย มาจากไหน……นี่มันไม่เคยได้ยินมาก่อนจริงๆ…….”

หลินหยุนพูดขึ้นมาว่า “งั้นเธอคิดว่ายังไง ความคิดแบบนี้ของฉัน จะถูกต้องไหม?”

เจียซินไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย และพูดขึ้นมาว่า “ถ้าหากความคิดแบบนี้ของนายถูกต้องจริงๆ นั่นหมายความว่า ผู้บำเพ็ญทุกคน ตราบใดที่ชำนาญวิธีการแยกตัวนี้ ก็สามารถที่จะเข้าใจกฎเกณฑ์รองรับได้อย่างไม่มีกำหนด! นี่มัน…….ทำให้คนเหลือเชื่อเกินไปแล้ว!”

หลินหยุนส่ายหน้า และพูดขึ้นมาว่า “จะพูดแบบนี้ก็ไม่ได้ ทุกคนไม่เหมือนกัน แม้ว่าเธอจะรับรู้กฎเกณฑ์นี้ แม้ว่าการคาดเดานี้จะเป็นความจริง งั้นเธอก็สามารถแน่ใจได้ เธอสามารถเข้าใจกฎเกณฑ์ได้มากขึ้นเหรอ? ยังไม่แน่นอน”

เจียซินสงบลงเล็กน้อย เมื่อได้ยินหลินหยุนพูดแบบนี้ ก็พยักหน้า “เป็นเช่นนี้จริงๆ แต่ต้องบอกว่า ผู้คนมากมายก็เป็นเพราะว่าระหว่างแยกตัวของกฎเกณฑ์ ในที่สุดถึงได้ไม่สามารถไปเข้าใจกฎเกณฑ์มากขึ้น!”