ลมปราณบนตัวของฉวี่เหอก็ค่อยๆแข็งแกร่งขึ้นมา
ลมปราณของเขาแผ่ขยายออกไป แม้แต่ผู้ฝึกตนในเมืองเบื้องล่าง ก็ยังรู้สึกกดดันอย่างหนัก แค่คิดก็รู้แล้ว หลินหยุนที่อยู่ตรงข้าม แรงกดดันจะมากไปถึงขั้นไหน
หลินหยุนหายใจเร็ว สีหน้าก็ค่อยๆซีดเซียวขึ้นมา
ยังไม่ได้เริ่ม ในเวลานี้ก็ฝืนทนเช่นนี้แล้ว
ฉวี่เหอตะโกนด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “เด็กน้อย ถ้าหากนายเสียใจตอนนี้ ยังทันนะ!”
หลินหยุนสูดหายใจเข้าลึกๆ และพูดอย่างยากลำบากขึ้นมา “ผู้อาวุโส ลงมือเถอะ!”
ฉวี่เหอพยักหน้า และพูดขึ้นมาว่า “ได้! ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นข้าก็จะทำให้นายสมหวัง!”
เห็นเพียงมือทั้งสองข้างของฉวี่เหอกำแน่นอย่างช้าๆ ต่อจากนั้นกวาดล้างไปทางหลินหยุนอย่างกะทันหัน
หมัดนี้ชกไป ฟ้าดินเปลี่ยนสี
ไร้เทียมทาน!
ทั่วทั้งกลางอากาศอยู่ภายใต้หมัดนี้ ก็ดูไม่ค่อยสู้ดี และสั่นเทาอย่างรุนแรง
ก็เป็นหมัดแบบนี้ กลืนกินหลินหยุนเข้าไปในทันที
หลินหยุนไม่ได้ทำการต่อต้านเลยแม้แต่น้อย
และในกลางอากาศ ลมปราณของหลินหยุนก็หายไปอย่างสมบูรณ์
“แข็งแกร่งเกินไปแล้ว! นี่ก็คือผู้อาวุโสฉวี่! ดั่งเทพตอนปลาย เพียงอีกก้าวเดียวก็จะเป็นผู้แข็งแกร่งแดนสู่ธรรมะก็จะสำเร็จ!”
“หึหึ ไอ้เด็กหลินหยุนนั้น ต้องการที่จะรับการโจมตีด้วยพลังทั้งหมดของผู้อาวุโสฉวี่ สมองมีปัญหาชัดๆ!”
“ไม่มีเรื่องที่จะประสบความสำเร็จได้เลย เขากล้าจริงๆ!”
“เสียชีวิตตอนนี้แล้ว ชีวิตหนึ่งชีวิต!”
“รนหาที่ตายเอง ใครจะทำอะไรได้?”
ฉวี่เหอก็นิ่งอึ้ง เพราะว่าพลังปราณของเขาติดอยู่กับบนตัวของหลินหยุนเสมอ แต่หลังจากที่เขาชกหมัดนี้ออกไป ก็ดูเหมือนว่าหลินหยุนจะถูกทุบจนแตกเป็นผงอย่างสมบูรณ์
เสียชีวิตอย่างสมบูรณ์
แต่ว่า ไม่ว่ายังไง หลินหยุนก็เป็นผู้บำเพ็ญแดนจิตปฐมระยะหลังบริบูรณ์
ไม่มีทางง่ายดายขนาดนี้หรอก!
ตายจริงเหรอ?
แต่ว่าเมื่อทุกคนกำลังคิดว่า หลินหยุนเสียชีวิตจริงๆ ร่างของหลินหยุนปรากฏขึ้นใหม่ในกลางอากาศ
หลินหยุนในเวลานี้ ร่างกายเต็มไปด้วยเลือด
เสื้อผ้าฉีกขาดไม่เป็นรูปเป็นร่าง
ตรงที่เห็นกระดูก ก็ปรากฏให้เห็นหลายสิบแห่ง
เสื้อเกราะอ่อนบนตัวของหลินหยุน ก็ปรากฏให้เห็น
วินาทีที่หลินหยุนปรากฏตัว
ทุกคนก็เบิกตาทั้งสองข้างกว้าง และตกตะลึงอย่างต่อเนื่อง
ใครก็คาดไม่ถึงว่า หลินหยุนไม่ตาย
ในเวลานี้ ฉวี่เหอก็เป็นเหมือนกัน จากนั้นหัวเราะฮ่าฮ่าเสียงดังขึ้นมา “เด็กดี ที่แท้มีชุดเกราะอ่อนที่มีพลังป้องกันที่น่าทึ่งมากแบบนี้นี่เอง แต่ว่า แม้ว่าจะมีชุดเกราะอ่อนแบบนี้อยู่ นายสามารถรองรับท่านี้ของข้าได้ ก็เป็นพรสวรรค์ที่หาได้ยากในจักรวาลอย่างแน่นอน!”
“แบบนี้ เด็กน้อย ตอนนี้ของสิ่งนี้เป็นของนาย!”
“ยังมีป้ายประจำตัวนี้ด้วย ก็รับเอาไว้ หายจากอาการบาดเจ็บแล้ว มาเมืองบูรพา มาหาข้าที่สำนักบูรพา!”
“ส่วนสิ่งรองรับอันดับของนาย นายน่าจะไม่ได้ใช้!”
“รอนายมาถึงสำนักบูรพา สามารถใช้สิ่งรองรับนั้นได้ สามารถแลกเปลี่ยนเป็นทรัพยากรที่ต้องการได้!”
หลังจากที่พูดจบ ฉวี่เหอก็ก้าวขึ้นไปในอากาศและจากไป
และหลินหยุนก็หายใจออกนำอากาศที่ไม่สะอาดออกไป
อาการบาดเจ็บนี้ หนักที่สุดครั้งหนึ่ง ตั้งแต่ที่เขาเข้าสู่ฉองหลง แล้วค่อยไปยังสนามรบหมื่นจักรวาล!
แต่ผลตอบแทนที่ได้ก็ยังมหาศาล!
หินรองรับกฎเกณฑ์ชิ้นใหญ่เช่นนี้ นี่ได้ผลตอบแทนที่มากมายเกินไป!
แม้ว่าหลินหยุนจะได้รับบาดเจ็บสาหัสในตอนนี้ ในเมื่อรู้สึกว่ามันคุ้มค่าอย่างยิ่ง
เมื่อรับหินรองรับกฎเกณฑ์และป้ายประจำตัวไว้ หลินหยุนรีบออกไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...