จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 168

บทที่ 167 เจียวสองหัว

สังเกตจากเกล็ดที่ซูจื่อเหลียงเคยมอบให้เขา เจียวที่ถูกปรมาจารย์เผยฆ่าตายในวันนี้ ไม่ใช่เจ้าของเกล็ดนี้

พลังมังกรในเกล็ดนี้ หลินหยุนสามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจน แต่เจียวตัวที่ถูกฆ่าตายตัวนี้ พลังมังกรนั้นอ่อนแอมาก

เมื่อเห็นหลินหยุนยืนอยู่ข้างทะเลสาบ มองทะเลสาบอย่างเหม่อลอย คนที่อยู่ด้านหลังต่างงุนงง

เจี่ยงหลินหลินที่อยู่ไม่ไกลเหล่ตาเล็กน้อย “เขากำลังทำอะไรอยู่?”

หลินหยุนมองทะเลสาบที่ไม่เห็นก้นบึ้ง ยกมือขึ้นเล็กน้อย วิชาปราบน้ำชั้นต้นก็สำเร็จในพริบตา

ตูม!

ทันใดนั้นน้ำที่นิ่งสงบก็ระเบิดออกเป็นคลื่นขนาดใหญ่

คลื่นขนาดใหญ่ตกลงมาอีกครั้ง ทันใดนั้นก็กระแทกลงในน้ำ ทำให้เกิดคลื่นขนาดใหญ่ เหมือนน้ำขึ้นน้ำลง น้ำในทะเลสาบก็ท่วมพื้นดินโดยรอบในระยะห้าเมตรทันที

แต่ ในไม่ช้า น้ำในทะเลสาบก็ลดลงทันที ทำให้ชายฝั่งเปียก

รอบกายหลินหยุนดูเหมือนจะมีสิ่งหนึ่งที่มองไม่เห็นปิดปังไว้ และน้ำในทะเลสาบที่กระเซ็นไม่ได้สัมผัสถูกตัวเขา

เขายังคงยืนอยู่บนชายฝั่ง จ้องมองไปที่ทะเลสาบอย่างไร้ความรู้สึก

คนข้างหลังเขางุนงงมาก “เขากำลังทำอะไรอยู่? หรือว่ามีสัตว์ประหลาดอยู่ในทะเลสาบนี้จริงๆหรือ?”

นอกจากนี้ เมื่อสักครู่เขาได้ใช้เวทมนตร์ใหม่! สามารถควบคุมไฟ และควบคุมน้ำได้ เขาเป็นซูเปอร์แมนหรือไม่?

ประมาณว่าเขาเป็นปรมาจารย์เวทมนตร์ที่ทรงพลังมาก!"

ทุกคนต่างสนทนากัน สายตาที่มองหลินหยุนทั้งนับถือและหวาดกลัว

ซูจื่อเหลียงมองไปที่ทะเลสาบที่นิ่งสงบ เตรียมตัวป้องกันอย่างเต็มที่ คนอื่นๆไม่เชื่อหลินหยุน แต่เขาเชื่ออย่างไม่มีข้อสงสัยใดๆ

หลินหยุนอยู่ในใจของซูจื่อเหลียง ดำรงอยู่เหมือนเทพ

“ยังไม่ออกมาอีก!”

ทันใดนั้นหลินหยุนก็พูดเสียงเย็นชา แต่เสียงนั้นมีพลังทะลุทะลวง ดั่งเช่นฟ้าร้อง เสียงนั้นก้องอยู่ในหัวสมองของทุกคน

เสียงของเขาสะท้อนกลับมาจากทะเลสาบ เป็นเวลานาน

ในที่สุดก็มีการเคลื่อนไหวในทะเลสาบ ตรงกลางน้ำทั้งสองข้างเริ่มหมุนไปมาเหมือนน้ำเดือด และรูม่านตาขนาดใหญ่สี่รูโผล่ขึ้นมา

หลังจากนั้น มีขนาดเป็นสองเท่ากว่าเจียวตัวก่อนโผล่ขึ้นมาจากน้ำ

ยิ่งไปกว่านั้น เจียวตัวนี้มีสองหัว

“อ๊ะ!”

ทุกคนถอยหนีด้วยความตกใจ และมองไปที่ไอ้ตัวใหญ่มหึมาด้วยความสยดสยอง

“โอ้พระเจ้า!”

“นั่นมันคืออะไร!”

“มันมีสองหัว!”

เจี่ยงหลินหลินมีใบหน้าซีดเซียว และก็อดไม่ได้ที่จะถอยหลัง ไปซ่อนตัวและครุ่นคิดอยู่หลังต้นไม้

“นี่ นี่…….ในโลกนี้จะมีสัตว์ประหลาดแบบนี้ได้ยังไง! มันคือปีศาจเหรอ?”

ยุคไฮเทคในปัจจุบัน ชีวิตของผู้คนค่อยๆเปลี่ยนไปอยู่เมืองใหญ่ และตำนานของภูติผีและสัตว์ประหลาดก็ค่อยๆเลือนหายไป

อีกทั้ง อีกไม่กี่ปี ตำนานข่าวลือของภูตผีปีศาจเหล่านี้ มนุษย์ก็จะค่อยๆลืมเลือนไปโดยสิ้นเชิง

แต่ว่า นี่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่มีอยู่จริง

ตอนนี้ได้เห็นเจียวสองหัวกับตาตัวเอง คุณหนูจอมยุ่งคนนี้ที่เติบโตอยู่ในเมืองใหญ่ รู้สึกตกใจมาก

ซูจื่อเหลียงตกตะลึง แม้ว่าเขาจะเตรียมใจไว้แล้ว แต่เมื่อได้เห็นไอ้ตัวมหึมา ก็ยังตกใจ

“สัตว์เดรัจฉานตัวนี้น่าจะมีความยาวสามสิบเมตร คาดว่าอีกไม่นานคงจะกลายร่างเป็นมังกร”

หลินหยุนเคยพูดว่า สามสิบเมตรกลายร่างเป็นมังกร เจียวร้ายสองหัวที่อยู่ตรงหน้า อีกไม่นานความยาวคงถึงสามสิบเมตร

ถ้าพวกเขามาช้าไปสองสามวัน หรือเจียวร้ายสองหัวได้กินผลหลงเสียน มันก็คงกลายเป็นมังกร กางปีกบินขึ้นสวรรค์ชั้นเก้าไปแล้ว

หลินหยุนมองไปที่เจียวร้ายสองหัวอย่างนิ่งสงบ และพูดเบาๆ “ไม่ มันสามารถกลายร่างเป็นมังกรได้แล้ว แต่มันกำลังรอ”

“รอ?” ซูจื่อเหลียงรู้สึกงุนงง

สายตาของหลินหยุนมองไปที่ผลหลงเสียน “มันกำลังรอให้ผลหลงเสียนสุกเต็มที่ หลังจากสามวันต่อมา วันที่ผลหลงเสียนสุกเต็มที่ ก็คือเวลาที่จะกลายเป็นมังกร กางปีกบินขึ้นสวรรค์ชั้นเก้า!”

“ถ้ามันกินผลหลงเสียนแล้ว งั้นเวลาที่กลายร่างเป็นมังกร เลือดลมของมันก็จะหมุนเวียนได้ดีขึ้น สำหรับมัน เป็นอนาคตที่สดใส”

รูม่านตาของเจียวร้ายสองหัว ทันใดนั้นก็จ้องไปที่หลินหยุน เสียงที่น่าเบื่อก็แว่วเข้ามาในสมองของทุกคน

“แกรู้มากเกินไป”